ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

İnsan-ım-sı nın ihtiyaçları sınır tanımıyor. Bu ihtiyaçlarına karşılık her türlü katliamı mubah/sakıncasız görebiliyor. Kurban, insanımsının katliam tutkusunun bir yansıması olarak karşımıza çıkarken, toplumsal ve doğa açısından da büyük yaralar açmaktadır.
Kurban kesme çok eskilere dayanmaktadır. Kuran’da kurbanın hikâyesi şöyle anlatılmaktadır:
“İşte bir ona (İbrahim’e) uslu bir oğlan müjdesini verdik. (Çocuk doğup büyüdü) Çocuk kendisiyle birlikte çalışma çağına erişince, (babası):’Oğulcuğum! Düşümde seni kesiyor olduğumu gördüm. Bir düşün, ne dersin?’ dedi. (Oğlan da) ‘Baba! Sana duyurulanı yap. O zaman Tanrı dilerse, beni sabredenlerden bulursun!’ diye karşılık verdi. İkisi de boyun eğince, ve (babası) onu alnı üzerine yatırınca, biz seslendik ona: ‘Ey İbrahim! Düşünü doğruca yerine getirdin. Biz iyi davrananları böyle ödüllendiririz.!’ Apaçık bir denemeydi bu kuşkusuz. Biz kurtulmalık (fidye) olarak ona büyük bir kurbanlık verdik.” (Saffat:101-107)

Bu hikâye diğer dinlerden Kuran’a geçmiş bir hikâyedir. Orhan HANÇERLİOĞLU Kurbanın, dua, yasalara saygı, erdem, bayram, efsaneler ve kendinden geçiş hali en ilkel totemizmden çok gelişmiş dinlere kadar bütün dinlerin ortak teması olduğunu söylüyor ve ilk kurban kesme ve dua etme yerlerinin de mezarlıkların olduğunu ekliyor.
Bu durumda karşımıza üç öğe çıkıyor. Ölüm, sahip olma (mülkiyet, hükmetme) ve sürüleşme. Kurban, bu üç öğenin sonucudur diyebiliriz ve bu maddeleri de kendi aralarında dallara ayırtabiliriz.
İnsanımsının evrimleşememiş beyni onu çaresizliğe, düşünememeye itmektedir. Bunu bir kusur sayarsak, bu kusur insanımsının değil doğanın bir kusurudur. Daha doğrusu yaşanılması gereken bir süreçtir bu.
İnsanımsının çaresizliği onu bir güce yönlendiriyor. Bu güç ölümün veya sahip olamamanın (tatminsizliğin sonu) korkusu karşısında sığındığı bir sığınaktır. Bu sığınak da, düşünemeyen insanımsıların oluşturduğu sürülerdir. Kurbanın birinci ön şartı sürüleşmeden kaynaklanmaktadır. Niteliksiz, düşünemeyen, üretemeyen bir sürü bu. Birey olamamış doğa ile birey arasına sıkışmış parazitler topluluğu. Doğayı yakıp yıkan, kendi çıkarı için oyalanan, bireyci ve acıması olmayan insanımsılar topluluğu.
Herkes kurban kesiyorsa insanımsı da keser. Peki, herkes kurban kesmezse insanımsı kurban keser mi? Belki de hayır. İnsanımsı için sorun sadece kurbanın kesilmesi veya kesilmemesi değil sorun çıkar ve tatminsizliğin kendisidir. Bununla birlikte insanımsıların oluşturduğu sürülerin eylemleri her zaman çıkar amaçlı olmuştur. Yiyemeyecekleri bir hayvanı asla kurban etmezler. İnsanımsı için çıkar ve bu çıkar peşinde koşan sürüler önemlidir.
Ölümün çaresizliği içerisinde kıvranan insanımsı gelenekleri yaşatarak kendi çıkarlarını da yaşatmaktadır. Ölüm karşısında kıvranmamanın en önemli şartı oyalanmaktır. Oyalanmak için insanımsının her şeye sahip olması ve diğer insanımsılarla yarış içerisinde olması gerekmektedir. Ne kadar çok şeye sahip olursa insanımsı o kadar çok oyalanabilir ve kendini ölümün korkunç yüzünden soyutlayabilir. Her şeye sahip olmak için dua eder ve kendi kafasında uydurduğu bir tanrıya yalvarır. Şizofrenik bir şekilde kendi kendine görevler verir. Hiç ortadan bir şey yok iken bu görevleri yaparak kendini her şeye sahip olmaya adapte eder. Kurban da insanımsının “sahip olma” yolunda attığı bir adımdır. Kurban kesmeli ki insanımsı, her şeye sahip olabilsin. Böylece yarışta en önde gidebilsin.
Zengin olmak, her şeye hükmetmek, yarışta önde gitmek insanımsının en büyük hayali. Bu öyle bir hayal ki, aynı doğada yaşadığı canlıyı göz kırpmadan katledebilmekte, boğazlayabilmektedir. İslam dininin sevgi, kardeşlik, barış dini olduğunu söyleyenler bu akan kanda boğulabileceklerini hiç düşünmezler mi?
Peki, insanımsı kurban keserken neler hissediyor veya neler hissedemiyor? İnsan tanımadığı kişiyi veya canlıyı tanımak için her türlü insani yolu dener. Tanımak ve bu yolda emek harcamak insan için bir onurdur. Oysa insanımsı tanımadığını düşman olarak görür. Onu tanımak istemez. Çünkü savaşmak veya yarışmak için bir düşmana ihtiyacı vardır. İnsanımsı düşmansız yaşayamaz. Kurban keserken de kurban onun için bir düşmandır. Bu düşmanı öldürerek -hayatına son vererek- bir yarış kazanmış gibi olur ve bu durumdan zevk alır. Bu zevk yarışı önde tamamlamış hissi verir. Kendin yap kendin ye! Şizofrenik bir yaklaşımla kendi yarattığı düşmanı yine kendisi öldürür. Bu öldürme, katletme, boğazlama yapılırken hissedilenden çok hissedilmeyenler önemlidir. Bu katliamda insan olma, düşünme, sevme, yaşamı paylaşma, onur, emek gibi kavramlar hissedilmiyor. Hissetmediği her insani davranış için insanımsı zevk almaktadır. İnsan olmak insanımsıya acı vermektedir.
Bir baba evine bir koyun alır. Çocukları bu koyunu severken baba bayram adı verilen günün sabahında çocuklarının sevdiği bir canlıyı yine çocukların gözü önünde boğazlar. Çocuklar sevdiği canlıyı babalarının elinde boğazlandığını görünce kendilerini bir ikilemde bulurlar. Sevmek ve öldürmek. Sevmek insani bir davranış iken öldürmek insan dışı bir davranıştır. Çocuklar kendilerini bu iki seçim arasında seçmeye zorlayacaklardır. Geleceği, ya babaları gibi kana bulayacaklar ya da kendileri gibi sevgiye bulayacaklardır. Herkes kurban kesip dünyayı kana buladığına göre çocuklar da büyüdüğünde babasının yolunu seçeceklerdir. Sürüden ayrılanı kurt kapar! Kurt da sürüden başkası değildir.
Tanrı adına yapılan hayvan katliamı gün geldiğinde insan katliamına dönüşebilmektedir. Katliamı insanımsının bir gerilim boşaltma eylemi olarak görebiliriz. Birilerinin acı çekmesi veya öldürülmesi insanımsıyı streslerinden arındırıyor ve geçici bir mutluluk hissi yaratıyor.
İlhan ARSEL bu konu ile ilgili bilgiyi şöyle açıklıyor:
Din adamı’nın insanlarımıza bellettiği şeriat verileri arasında Tanrı adına kan akıtmayı "kutsal" ve "faziletli" bir davranış diye tanımlayanları vardır ki bunlardan biri Muhammed in sözleri olarak aynen şöyledir: "Allah rızası uğrunda akıtılan kan damlasından daha kıymetli damla yoktur". 47
Söz konusu "kan damlası" insan kani olabileceği gibi hayvan kani da olabilir. Tanrı uğrunda "kâfir" kani akıtmak ne kadar makbul ise, Tanrı adına kurban kesip kan akıtmak da o kadar makbul hatta gereklidir. Çünkü kurban kesme geleneği kişi’yi kan akıtma eylemine alıştırır ve kişi bu alışkanlıkla insan kani akıtma konusunda güçlük çekmez, huzursuzluk hissetmez.
Bilindiği gibi kurban kesimi, yani kan akıtma geleneği, eski çağ’ların "tanrı" anlayışından kalma bir gelenektir. İnsanların, Tanrı’yı korkulacak ve gaddarlığından ve kindarlığından kaçınılacak bir güç seklinde kabul etmeleri nedeninden dogma bir uygulamadır. İlkel insan için Tanrı, her kötülüğü yapabilen ve yaptırabilen, kıskanç, keyfi bir "Yaratan’dır"; hikmetinden soru sorulamayacak bir "Güç tür". İlkel insan a göre Tanrı’yı (ya da Tanrıçaları) hoşnut edecek şeyleri yapmak, O na dalkavuklukta bulunmak gerekir. Felaket, hastalık vb... her şey O ndan geldiği için O na yaranmak, O nu yatıştırmağa çalışmak koşuldur. Bunun bir yolu O na kurban adamak, kurban kani akıtmaktır. Geçen yüzyılın ünlü Fransız bilginlerinden Ernest Renan, ki ayni zamanda bir din adamıdır, kurban kesimi konusunda söyle der: "İlkel insan için Tanrı, her şeye kadir, üstün bir Yaratandır ve O nu (rüşvet yolu ile) kandırmak gerektir. Bundan dolayıdır ki kurban kesme geleneği Tanrı korkusundan ve bir takım çıkarlar sağlama kurnazlığından doğmuştur. Tanrı’nın inayetini kazanmak için Tanrı’ya tapanlar O na hediyeler, örneğin bol yağlı yemekler, etler, şaraplar vb... sunmuşlar, kurbanlar kesmişlerdir. Bu yoldan Tanrı’nın gazabından kurtulabileceklerini ya da o nun mağfiretine sığınabileceklerini, günahlarını affettirebileceklerini düşünmüşlerdir. Tanrı’yı tıpkı insan niteliğinde bir yaratık olarak gördükleri içindir ki bu şekilde davranmışlardır"
Bugün hala kurban adama, ya da kurban kesme geleneğini sürdüren toplumlar geçmiş çağların ilkel zihniyetinden henüz kurtulmuş değillerdir. Çeşitli toplumlarda ve dinsel inançlarda günah tan kurtulmak, başarıya ulaşmak, Cennet "hurilerine", güzellerine kavuşmak vb... gibi düşüncelerle bugün hala hayvan boğazlama, kan akıtma geleneği sürdürülmektedir.

Turan Dursun ise kurban konusunda şunları anlatıyor:
Anadolu’da yeni evlenen çiftlere kurban kesilir. Çiftler kurbanın üzerinden atlarlar. Kanları da alınlarına sürerler. Nedeni evliliklerin mutlu geçmesi. Kan akıtmak, uğur ve mutluluk anlamına geliyor. Yağmur yağmadığı zaman, cuma günleri duaya çıkılır ve kurban kesilir. Yağana kadar bu olay tekrarlanır. Toplumumuzda (topluluklarda) her önemli gelişmeye kurban kesmek eski bir gelenektir. Yenir bir araba mı alındı? Hemen kurban kesilir. Araba kanın üzerinden geçer, uğur sayılır. Devlet büyükleri de kurbanla karşılanır. Fabrika ve yeni işyerleri açıldığında, çocukları olmayanların kutsal sayılan yerleri ziyaretlerinde, futbol takımlarının sezon açılışlarında… Adı üstünde Kurban Bayramında ise hayvan kesimi katliam boyutlarına ulaşır.
İnsanımsının istekleri/çıkarları/onursuzlukları dünya yaşamını kana bulamaktadır. Onuruna erişecek insan doğa için mucize/olağanüstü sayılmaz. Çünkü onurlu insanların –az da olsa- olduğunu bilmek, insan ve doğa için bir kurtuluştur. Akıtılan kanlar, kendini bilmeyen insanımsının evrimleşmesiyle son bulacaktır.

tansal demir

manolya Allah ını seversen doğruyu söyle diyeceğim ama bu yazıyı buraya ekleyen bir insanın Allah a inanıyor olup olmadığını bile kestiremiyorum.

eklediğin bu yazıyı okudun mu?

okuyup mu bizimle paylaşma gereği duydun yoksa direkt her zaman ki değişmez halinle copy paste mı yaptın içeriğini bile inceleme zahmetine girmeden

insanımsı bir yaratık olarak cidden merak ettim!!!!

açıklar mısın?

Okuduklarınızı anlamakta  neden zorluk çektiğinizi anlayamadım  doğrusu  konu açık ve net

haklısın

anlamakta zorluk çekiyoruz manolya

peki bize yardım etmek istemez misin ?

mesela anlat bize;

tüm inananlara ilkel diyen,insanımsı diyen,şizofrenik diyen,bizleri parazit topluluğu olarak gören ve daha bir sürü hakareti fütursuzca söyleyebilen bu ateist hakkında neler düşünüyorsun?

lütfen aydınlat bizi

hadi bir ilki gerçekleştir ve fikirlerini sağdan soldan araklamadan yaz

en azından şunu bilelim

desteklediğin için mi paylaştın bu yazıyı bizimle yoksa yadırgadığın için mi?

Manolya kanka dedik bağrimiza bastık seni ya bu kadar abudık gubıdık seyler nıye yazıyorsun(!) eleştirici yapılcak bır konu değil bu asırlardır yıllardır ınsanlar inekleri kesip happur huppur yemişler itirazlari cıkmamış senmi durdurucan bu bir ibadeet sayılıyor manolya sen bir ibadete katliam diyorsun bilmediğin konulara böyle sazan gibi dalarsan seni  MAŞA ATEŞTE YANAR......

 ÖNCE NEDEN KURBAN KESİLDİĞİNİ ÖĞREN(!)

Tarifi :

        Kurban, Yüce Allah ın rahmetine yaklaşmak için kurban bayramı günlerinde ibadet niyeti ile kesilen özel hayvandır.

 Neden Kurban Kesiyoruz ?

        Sayısız nimetlere karşı Allah a şükretmemiz, insanın geçen seneden bu seneye kadar hayatta kalışına şükretmesi ve günahlarının bağışlanması için kurban kesiyoruz. 

        Kurban kesmek aynı zamanda Allah a teslimiyetin bir ifadesidir. Hz. İbrahim (a.s.) ile oğlu Hz. İsmail (a.s.) Allah a o derece teslim olmuşlardı ki, biri öz evladını sadece Allah rızası için kurban etmek, diğeri de Allah ın emrine canı pahasına uymak niyetindeydiler. İşte kurban, bu teslimiyetin bir lutfudur. 

        Allah a ulaşacak olan; kurbanın eti, derisi, kanı değil, kurban vesilesiyle kulun takvasıdır. Hacc süresinin 37. ayetinde buna dikkat çekilmiştir.

        "Onların ne etleri ne de kanları Allah a ulaşır; fakat O na sadece sizin takvânız ulaşır. Sizi hidayete erdirdiğinden dolayı Allah ı büyük tanıyasınız diye O, bu hayvanları böylece sizin istifadenize verdi. (Ey Muhammed) Güzel davrananları müjdele!" (Hacc 37)

Bu kadar

Allah zerre kadar kan damlasınada, dünyalar büyüklüğünde ete de muhtaç değildir!

Kudretini kavrayabilmek için, insanın onu bulması için zerre kadar bir beyininde yeterli olduğu da çok basit bir gerçektir!

Bu yazının sahibi her kimse, tarih öncesi çağlarda yaşayan bir zihniyet ile daha insan olduğunun, bu yazıyı yazabilme kabiliyetini ve zekasını bile Allah tan aldığının farkında olmayan zavallı biridir.

Kurban kutsaldır. Allah bu sayede ihtiyacı olanlara yardım etmeyi, paylaşmayı, bayramı bizlere armağan etmiştir.

Anlamanı kavrayabilen tüm insanların şimdiden kurban bayramı kutlu olsun...

Ayrıca MveTveP e detaylı ve mantıklı açıklaması içinde teşekkürler.

Hikmet Bila  
Kurban Bayramı geliyor… Kurbana inanan, dinsel bir görevi yerine getirdiğini düşünen insanlarda kurban kesme heyecanı çoktan başladı. Bu işi gereği gibi yapmak isteyenlerle, kurban kesmeyi düşünmeyen insanlarda da bir korku…
Daha bir hafta var demeyin. Belki son uyarılar için bir hafta çok az bir süre.

Korku dedik, çünkü özellikle kentlerde meydanların, caddelerin, sokakların, yol kenarlarının birer katliam yeri görüntüsüne bürünmesi korkusu, az bir korku değil. Şimdiden birçok aile, o gün çocuklarını eve kapatmanın planlarını yapıyor. Çünkü, gözlerinin önünde hayvanların kesilmesinin, yollara oluk gibi kan akmasının çocuklar üzerindeki etkisini, geçmiş deneyimlerden biliyorlar.

Her bayramda görülen manzaralar, Kurban yaklaşırken insanların zihninde bütün ürkütücülüğüyle canlanıyor. Bir büyükbaş kurbanlığı kontrol edemeyen insanların, köşeye sıkıştırdıkları hayvanı, uzaktan satır atışlarıyla nasıl yaraladıklarını hatırlıyorlar. Canhıraş feryatlar içinde çaresiz bakan hayvan kadar, elinde satırı kameralara gülen o adamın bakışlarını da unutmak istiyorlar.

Her nasılsa kaçmayı başaran bir hayvanla kesicileri ve televizyon kameraları arasındaki heyecan verici (!) yarışı da… ‘Nasıl olsa birazdan kesilip ölecek’ diye, kesim yerine getirildiği kamyondan atılıp yaralanan hayvanları da… Bir ağaca ya da bir elektrik direğine asılıp çocukların gözleri önünde yüzülen hayvanları da.. Ama ne mümkün?.. Her Kurban Bayramı benzer olayların yaşanacağını biliyorlar.

Bir ibadet günü, bir yakınlaşma ve yardımlaşma günü olması gereken bayramı, bir katliam, işkence, bir vahşet gününe dönüştürmenin önüne ne zaman geçilecek? Hükümetlerin ve kent yönetimlerinin, kurban kesen vatandaşlara, kentin köy olmadığını; meydanların, caddelerin, otoyol kenarlarının tarla olmadığını öğretecek olanakları yok mu? Kesimlerin, belirlenen kesim yerlerinde yapılmasını ve denetlenmesini sağlayacak güçleri yok mu? Milyonlarca hayvanın, bayramın birinci günü sabahı aynı anda kesilmesi şart mı? Kasap olmayanların, hayvanları (çoğu zaman kendilerini de) kesmelerinin önüne geçilemez mi? Yağmur, kar, çamur içinde yerde soyulmuş, karnı yarılmış hayvanın çevresinde eti paylaşmayı bekleyen insanların (ve tabii çocukların) beklediği manzaralar önlenemez mi?

Elbette önlenir. Ama her şeyden önce, yetki ve olanak sahibi kişilerin işi ciddiye alması gerekir. Bir kutsal olayın, dine de, imana da, insanlığa da aykırı biçime dönüştürülmesindeki çarpıklığı görmesi gerekir. O korkunç görüntülerin hiç de gülünecek bir şey olmadığını hissetmesi gerekir. Ve her şeyden önce vahşet sahnelerinin çocuklar, ille de çocuklar üzerindeki travmatik etkisini bilmesi gerekir.

Bakalım, önümüzdeki Kurban Bayramı’nın ilk günü görüntüler nasıl olacak?

hikmet.bila@ntv.com.tr