Marmara Depreminde Hayatını Kaybedenleri Saygıyla Anıyoruz

19 Mayıs 2024, Pazar 15:26

ChatCity Forum
Chatcity Forumlarında mesaj yazmadan önce Forum Kurallarını mutlaka okuyunuz...

CC-Forum> Mühim Mevzular > Politika, Tarih
	Marmara Depreminde Hayatını Kaybedenleri Saygıyla Anıyoruz


manolya41 Mesaj Gönder Forum Mesajları Forum Başlıkları	17.Ağu.2010 Sal 13:11:24 Marmara Depreminde Hayatını Kaybedenleri Saygıyla Anıyoruz
	1999 Marmara Depremi`nin Ardından Tam 11 Yıl Geçti.. 17 Ağustos 1999 Gölcük Depremi Bu Acıyı Sadece Depremi Yaşayan Kentler Değil, Tüm Türkiye Derinden Hissetti.. Yaşanan Bu Büyük Acıyı (Her Ne Kadar Ders Alamasak da) Hala Unutmadık.. Depremde Hayatını Kaybedenlere Allah`tan Rahmet, Yakınlarına Başsağlığı Diliyoruz.. Elinde ekmek arkasında enkaz, gözyaşlarını silen bir dede dersek akla depremde çekilen “Ekmekli Dede” geliyor. Depremin simgesi olan bu fotoğraf gibi daha niceleri var. Hafızalara kazınan o kareleri ölümsüzleştiren ve o karelerde yer alan kişilerle konuştuk, 17 Ağustos’un üzerinden geçen 11 yılda nelerin değiştiğini anlattılar Türkiye defalarca depremin ne denli korkunç olduğuyla yüz yüze geldi. Televizyondan izlenen görüntüler, gazetelere çıkan fotoğraflar ise depremde yaşanan dramı gözler önüne seren en etkili araç. Gerek 17 Ağustos, gerek Düzce gerekse Bingöl depreminde öyle fotoğraflar çekildi ki kimi yürekleri burktu, kimi ise simge oldu. Tıpkı “Unutmayacağız, unutturmayacağız” sloganı gibi. Onlar arasında elinde ekmek olan bir dedenin gözyaşlarını sildiği fotoğraftan torunlarını korumak için siper olan babaanneye, küçük bir kızı kendi çocuğu gibi kucaklayıp insan olmanın en önemli özelliği yardım etmenin ne olduğunu ortaya koyan AKUT üyesininkine pek çok fotoğraf var. Peki o fotoğrafta yer alan kişiler şimdi neredeler, o fotoğrafları çekenler neler düşünüyor? 17 Ağustos’un 10’uncu yıldönümünde söz uçar yazı kalır diyerek o fotoğrafların öykülerini araştırdık… Enkazın önündeki dede ölen gençlere ağlıyordu Elinde birkaç ekmek, gözünde yaş, arkasında bıraktığı yıkıntılara bakarak “Kim bilir kimi kaybetti?” diye düşünüyorsunuz. Aslında fotoğrafı anlatmaya gerek yok çünkü fotoğraf kendisini anlatıyor. Anadolu Ajansı Fotoğraf Haberleri Müdürü Abdurrahman Antakyalı’nın çektiği ve sonrasında depremle ilgili yardım kampanyalarında afiş olarak kullanılan, heykeli bile yapılan “Ekmekli Dede” fotoğrafı hala görenleri hüzünlendiriyor. SADECE BİR KELİME KONUŞTUK Antakyalı o sembol olan fotoğrafı 12 Kasım 1999 Düzce depreminin ardından Kaynaşlı’da çekti. Antakyalı fotoğrafın öyküsünü şöyle anlatıyor: “Deprem olduktan sonra hemen Düzce’ye hareket ettik. Ertesi sabah Kaynaşlı’da fotoğraf çekerken bir enkazın orada kalabalık dikkatimi çekti. Oraya doğru giderken yaşlı bir amca gözüme takıldı. Elinde ekmek vardı, ağlıyordu. Tele objektifimi taktım ve amcanın fotoğrafını çekmeye başladım. Sonra geniş açı objektifimle arkadaki enkaz ile amcayı çektim, işte o fotoğraf ortaya çıktı. Amca, Ümit Milli Takımı’nın maçını izlemek için bir araya gelen ancak deprem olunca hepsi yaşamını yitiren 50 genç için ağlıyordu. ‘Keşke onların yerine ben ölseydim’ diyordu. Yanımdan geçerken kendisine ‘Başın sağ olsun amca’ dedim, ‘Sağol’dan başka hiçbir söz söylemeden uzaklaştı.” EŞREF AMCANIN BELKİ MUTLU BİR HAYATI VARDI “Ekmekli Dede”nin adı Eşref Cengiz’miş. Antakyalı, Cengiz’in torunu Volkan Cengiz’in kendisini iki yıl önce aradığını ve dedesinin 2004’te vefat ettiğini belirterek “Dedemin fotoğrafını siz çekmişsiniz, o fotoğrafı bana gönderir misiniz?” dediğini söylüyor. Antakyalı “Eşref dedenin öldüğünü duyunca çok üzüldüm” diyerek en büyük pişmanlığını şöyle dile getiriyor: “Bu fotoğraf pek çok kişinin acısına tercüman oldu. Keşke dedeyle vefat etmeden önce tanışsaydım. Belki mutlu bir insandı, mutlu bir hayatı vardı… Çok pişmanım onu tanıyamadığım için çünkü dedenin fotoğrafı bir hüznü anlatıyor. Onu hep bu fotoğrafla hatırlayacağız.” Minik kızı kurtardı, mide kanseri nedeniyle vefat etti Bingöl’de 1 Mayıs 2003 tarihi acı ve dram dolu bir gün olarak kayıtlara geçti. 6.4 şiddetindeki deprem onlarca kişinin hayatını söndürdü. O depremde çekilen bir başka fotoğraf da simge oldu. Başta Marmara Depremi olmak üzere yaşanan tüm afetlerde her imkanını seferber eden Arama Kurtarma Derneği’nin (AKUT) bir üyesi küçük bir kızı adeta ikinci hayatına taşıyordu. O kişi Veysel Aksoy’du. AKUT’un Bingöl Ekip Lideri idi. Elektrik teknisyeni olarak görev yapan Aksoy, aynı zamanda Sivil Savunma’da çalışıyordu. Bingöl’de deprem olur olmaz kurtarma çalışmaları için bölgeye koşmuştu. Enkazdan Gülnaz Karakoç adlı 3 yaşında bir kız çocuğunu kurtardı. Küçük kızın anne ve babası yaşamını yitirmişti. Aradan yıllar geçti küçük kız büyüdü kurtarıcısıyla 2005’te tanıştı. Bu son buluşmalarıydı çünkü Veysel Ateş 2006’da 35 yaşındayken mide kanserine yakalandığını öğrendi, altı ay içinde vefat etti. GÜLNAZ ŞİMDİ ON YAŞINDA Gülnaz ise şimdi on yaşında anneannesi ve babaannesiyle yaşıyor. Okula gidiyor, AKUT’Tan Hakan Ertan’ın ona gönderdiği takımla başladığı satrancı da epey ilerletmiş. AKUT Bingöl’den Aksoy’un arkadaşı Ahmet Ateş “Veysel’in o fotoğrafını gördüğümüzde hem onun genç yaşta vefatına hem de yaşanan acı dolu depreme üzülüyoruz” diyor. Santimle hayata tutundu, şimdi basketbol oynuyor Tarih 17 Ağustos… Yer Gölcük… 18 yaşında bir genç yaklaşık 60 cm yüksekliğinde, 150 cm genişliğinde ve 5 metre derinliğinde yatay bir tünelin içinde sıkışmış. Hemen yanındaki kanepenin üzerinde yatan bir akrabası tavanın altında kalmış. Adı Doğuhan Özer olan bu gencin iki bacağının üzerindeki kolon ve koltuk üzerlerine yıkılan beş katlı binayı taşıyor. Sıkıştığı için kurtarmak bir hayli zor. Saatler geçiyor, tam 30 saat. Kolonun kaldırılması deneniyor, Doğuhan’ın bacakları sıkıştığı yerden kurtarılıyor, santim santim dışarı çıkarılarak hayata tutunuyor. Ancak iki bacağı kangren olduğu için kesildi. Doğuhan Özer, Gölcük’te misafirliğe gittiğinde deprem onları yakaladı. Doğuhan anne, baba ve iki kardeşini kaybetti. Şimdi Doğuhan ve hayatta kalan kardeşi Ankara’da büyükannesi ve dedesiyle yaşıyor. Son dokuz yıldır Ankara Büyükşehir Belediyesi Bedensel Engelliler Spor Kulübü’nde basketbol oynayan Doğuhan, şimdi de Çankaya’ya transfer oldu. Aynı zamanda TÜBİTAK’ta elektrik teknisyeni olarak çalışan Doğuhan “Basketbolla kendimi yetiştirdim. Artık hayata pozitif bakıyorum. Hayat devam ediyor, mücadele hep sürüyor. İnsan her şeye alışıyor ama unutmuyor…” diyor. O fotoğraf acımı hatırlatıyor kesinlikle görmek istemiyorum Emine Kaçar, o gece İzmit Derince’deki evindeydi. Yanında biri üç, diğeri altı yaşında, ötekisi ise üç aylık olan torunları vardı. Salonda uyuyordu onlarla. Anadolu Ajansı’nın başarılı foto muhabirlerinden Erhan Sevenler’in objektifine takılınca onu tanıdık. Fotoğrafta Kaçar sırtındaki enkazın torunlarına zarar vermemesi için kendisini siper etmişti. Time başta olmak üzere pek çok yabancı gazete ve dergide yayımlanan, pek çok ödül kazan bu fotoğraf da depremin sembollerinden oldu. Depremde iki oğlu, iki gelini, eşi ve üç torununu kaybeden Kaçar, bugün 59 yaşında. Babasından kalan bir teras katında yaşıyor, geçimini eşinden bağlanan 400 TL maaş ile sağlıyor. Depremde bacağından yaralandığını şu an bacağının tutmadığını söylüyor. O fotoğrafı görmek istemediğini anlatarak başlıyor sözlerine: “Çünkü çektiğim acıyı bana yeniden hatırlatıyor. İnsan hiçbir zaman unutmuyor, sadece acıya alışıyor. Fotoğrafa bakamıyorum. Lütfen siz de son kez yayımlayın.” GÖZYAŞLARI İÇİNDE ÇEKTİM Emine Kaçar’ı o anla ölümsüzleştiren Erhan Sevenler ise o dramatik fotoğrafın öyküsünü şöyle anlatıyor: “Deprem bölgesine gittiğimizde Derince’den geçerken şoför arkadaşım Rıdvan Cum aniden durdu ve enkazın birinde bir hareketlilik olduğunu söyledi. Enkaza doğru koştuk orta yaşlarda bir kadın yardım istiyordu. Üzerinde belki de tonlarca beton olduğunu ve üzerlerine kapandığı iki çocuğun belli belirsiz vücutlarını gördük. Yaklaşık 3-4 katlı bir bina tamamen üzerlerine çökmüştü. Kadıncağız çocukları korumak için üstlerine kapaklanmış onlara siper etmişti gövdesini. Hemen yardım istedik. O sırada kadını teskin etmeye çalışıyor ‘Yardım geliyor pes etmeyin’ diyorduk. Yardım geldi, önce çocukların cansız bedenleri çıkarıldı enkazdan. Sonrada kadın. Hayatım boyunca ilk defa gözyaşları içinde fotoğraf çekiyordum. Hayatım boyunca bu kadar güçlü bir kadın görmedim. Torunlarını korumak için saatlerce direnmişti. Üzerindeki yük kollarındaki gücü yenememişti.”

eFendhii Mesaj Gönder Forum Mesajları Forum Başlıkları	17.Ağu.2010 Sal 16:19:55
	Alah rahmet eylesin , bir daha böyle acılar yaşamamak dileklerimle.

Melissum Mesaj Gönder Forum Mesajları Forum Başlıkları	17.Ağu.2010 Sal 18:33:48
	..

SndB Mesaj Gönder Forum Mesajları Forum Başlıkları	17.Ağu.2010 Sal 20:14:20
	İnsanlarımızı kaybettik ve üzerinden 11 yıl geçti.Ne kadar süre , yıl geçerse geçsin yüreğümizdeki acı dinmeyecek.Hepimizin bağısağolsun.Mekanları cennet olsun.Allah`tan rahmet diliyorum.

oOBlackPearlOo Mesaj Gönder Forum Mesajları Forum Başlıkları	17.Ağu.2010 Sal 20:54:14
	Mekanları cennet olsun Allah`tan rahmet ailelerine başsağlığı ve sabır diliyorum

Alleria Mesaj Gönder Forum Mesajları Forum Başlıkları	17.Ağu.2010 Sal 21:57:05
	Bir dakika öncesi ile bir dakika sonrasında çoğu insanın hayatını yitirdiği, bir çoğunun da yarınlara bağlı umutlarının yıkıldığı 17 Ağustos depreminden bu yana tam 11 yıl geçti. Onlar hiç bir zaman unutulmadılar. Bir çoğunun acısının tazelendiği bu günü üzüntü ile hatırlıyorum. Mekanları cennet olsun...

FBuseFB Mesaj Gönder Forum Mesajları Forum Başlıkları	17.Ağu.2010 Sal 22:29:09
	Aminnnn.. Nur içinde yatsınlar.. : (

ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

Forum sayfaları sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç erkek kız arkadaş bul