|
GURBET AKŞAMLARI
Yine gurbetteyim
Ve hiç olmadığım kadar yalnızım
Ne zaman son bulacak bu yalnızlığım
Hiç bilemiyorum
Bilmek kolay mı?
Doğdum yalnızım
Büyüdüm yalnızım
Galiba yalnızda öleceğim
Kim bilir
Hep mi hüzünleneceğiz
Hep mi aşk yüklü bulutlar bekleyeceğiz
Ömrüm beklemekle mi geçecek
Kendimde değilim
Vakit akşam
Ben gurbeti içimde
İliklerimde hissediyorum
Dost ararsın yok
Sevgili ararsın yok yar yoldaş ararsın oda yak
Kalmışsın yokluklar içinde yokla
Her şey var ama bende hiç yok
Yok, yok yok
Arkadaş çok
Dost yok
Arıyorsun hüzünlü gözlerle
Gurbetin alaca karanlığında
Buğulu gözlerle sana bakan birini
Bulabilin mi gurbettesin
Bilmeden kimse nasıl olduğumu
Sormadan hiç halimi derdimi
Kederde miyim dertte miyim?
Bir garip olmuşum ben
Hiç kimse farkında değil
Geceler üstüme üstüme geliyor
Ağlamak geliyor içimden
Gözümden yaş gelmiyor.
Gurbette zindan olur mu?
Olmaz ama ben zindan hayatı yaşıyorum
Burası gurbet bende oradayım
İçime işlemiş ne yaparsın
Çekeceksin gurbeti
Yaşamak zor
Gurbeti ötelerde aradım
Bulutun ardında, dağın ardında
Ben zaten oralarda ararım sevgiyi
Bulamıyorum
Hüznüm son bulursa gitmek istemem gurbete
Yine gurbet, yine akşam
Ve yine hüzün çöktü
Yüreğimin ta ortasına acıyor
İçim kan ağlıyor.
Kimse bilmez
Bende kimse bilsin istemem
Çünkü hüzünlenirim
O zamanda yazmaya başlarım
Başlayınca da nerede duracağım belli olmaz
Yazmadan durmak olur mu?
Başka kiminle konuşursun
Konuşmak yok
Yine gurbet, yine akşam
Ve yine hüzün
Mevsim hazan
Hüzün baharlarında hüzün ağaçları
Bulut, billur tanelerini göğsümün
Üstüne bıraksın istiyorum.
Gidin turnalar diyorum
Gitmiyor
Başımın dumanı dağılmıyor
Dünya sanki tersine dönüyor
Benim gönlümün baharı olmayacak mı?
Sebepsiz yere ağlamak olmaz
Ben solan çiçekleri sararan yaprakları
Selem götürmeyen Turnalara
Sabahı olmayan gecelere
Elimden kayıp giden kaleme
Gurbette akşam olunca
Bana da bir haller oluyor
Ben de kendime göre yaşıyorum
Gurbeti ve kendimi.. | 
ne bir nokta gam 
insana yakışmazdı benim sabrım.. 
