ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

Bir sayı daha düşüyor sıfırlanmış ömrüme. Bir yıl daha büyüyorum kendime. Uçurumlara sürgün ediyorum düşsel kırıklarımı. Varlığımın üstünden bir yıl daha geçiriyor zaman. Yokluğuma bir adım daha yaklaşıyorum.Kendimden kilometrelerce uzağım. Kendime tam zıt yönde yabancı. Acı bir mutsuzluğun ortasından ellerim. Kurtaramıyorum. Ki kurtarmaya kalksam tüm acı mutsuzluklarda bulunur parmak izlerim.Yeni düşler büyütüyorum. Düşlerimi katledenlere inat. Masallarda büyüttüğüm düşlerime küçük gelenlere inat. Şimdi tüm masallardan kaçıyorum, aslımı oynamak için. Mutlu sonla bitmeyecek hikâyemi masalsı düşlerden gerçeğin içine hapsediyorum. Yine varlığım büyüdükçe yokluğumun sığınağına ilerliyorum.

Yeni bir gün doğuyor penceremden içeriye. Bense hep beklenenlerin gelmeyeceği öğretisi ile acı damlatıyorum içime. Önceme ve sonrama ağıtlar yakıyorum harf diliyle. Yalnızlığımın çözülmesi zor denklemleri içinde boğuluyorum. Hayatımda, hep çok şey sandığım insanların “hiçbir şey” oluşunun yükünü taşıyorum.Yine doğuyorum. Ve yine sen olmuyorsun. Beni anlamıyorsun. Büyük düşlerime küçük geldin “anne”. Büyük düşlerimin altında ezildin.
Baştan aşağı ölüme boyanmış bir doğumun failiyim. Doğdum mu öldüm mü anlayamadım. Sade bir susuş kadarım şimdi. Solmuş bir güz yaprağı kadar bitkin.“İyi ki doğdun”lara sığınmıyorum. İyi ki sini keşfedemedim henüz ömrün. Bir yıl daha büyüyorum. Bir yıl daha küçülüyor içimdeki neşe. Bir yıl daha satır arasına sıkıştırıyorum hayallerimi.

Binlerce salisenin üstünden geçiyorum. Gidiyor giden, göz yumuyorum. Zincire bağlı özgürlüklerin yamacındayım. Bir ayağım kaysa düşeceğim mahkûm cesetler üstüne. Tutan olmayacak bedenimi. Yine doğduğum gün öldüm bileceğim. Yanlış hayatlardan doğru bir son yazacağım günlüğüme. Günümü pembe düşlerle boyayacağım. Kara kâbuslar üstümden geçecek biliyorum. Kara mürekkepler yüzüme sıçrayacak, tüm mutlulukları kara görmem için.Kurtarın asimile olacak dünyamı!
Yine yabancı dünyaların içinde bulunuyor yerim. Yine yalnızım, yine…
Tanıdık bir ses değil geçmişim. Rüyalarımda bile yer bulmayan, bana uzak yüzler. “anne” sen bile tanımadığımsın. Yüzün sisler içinde kalıp kayıpları oynuyor benim sahnemde. Sana düşen bir söz yok, susman için girdin dünyama. Terk etmek için çaldın kapımı. Yabancımsın. En tanıdığım olman gerekirken; en tanımadığımsın. Bu gün doğum günüm “anne”. Söylesene aklının bir yerlerinde var mıyım? Hayatına almadığın yabancı bir yüzü hatırlar mısın? Koyu bir unutkanlığın ellerini tutuyorum. Seni unutmanın eşiğindeyim. Bir yıl daha geçiriyor zaman üstümden ve bir kez daha düşüyorsun gözümden.
Bir yıl daha üşüyorum yapayalnız. Bir kez daha doğduğumun ölüm yamaçlarında farkına varıyorum. Bu gün doğmuşum meğer diyorum. Bu gün doğmuşum meğer.
Nice yıllara hüznüm. Bende olduğun müddetçe usanmadan büyüteceğim seni…

Seçici Geçirgen

Beklenenin yolcularla açıklanabilir bir yanı yoktur aslında
Beklenenler her zaman yoldan çıkmanın kıyısında küstürülmüş somurtkanlıklar da olmayabilir
Bir bekleme salonu oturaklarında nelere umut büyütebildiğini düşün insanların
Aynı oturakta rehin bırakılmış milyonlarca hücreden kurtulmuş olanlarının kaçta kaçı acaba görmeyi bildiklerin?..
Ve sen bir bekleme salonunda sigara kokusu kadar gerçek, losyon kokusu kadar sahte, ten kokusu kadar ortada bir yerlerde kalmayı da öğreneceksin gün gelecek Günler gelecek ki gün gelsin
Ve bazen bir telefon yetebilecek her bir şeyi silerek yeniden yazmaya
O zaman inandıklarına inanmaman gerektiğine inanacaksın
Koşar adım yürüdüğün sokaklarda çok aylak gezenlerin göremediklerine rastlayacaksın
Bir merhabayı esirgemen gerekenler olacak
Olacak ki
"Bir merhabanı eksik etme" cümlelerinden ilham alsın şairler
Şairler merhabanın eksik edilemediği bir dünyada şairlik edemezler
Ben merhabamı eksik edeceğim senden
Sade sevinsin diye şairler
Sade şairler için
Şiir
Kafiye
Redif ve cinas için

Yağmurlar başlayacak
En fazla kendini ıslatmayı becerebilmiş bir yağmurdan bir şey ummayacak insanlar
Salonda bekleyenler vardı
Ben beklemek için salonda duran olamayacak kadar acılı
Ve hepsinin yüzünde Havva dan kalma o inanç
Adem in günahsızlığı
Çok kalabalık bir yalancı ortaklık bu
Kimsenin bir diğerini anlayamayacağı çok ortak acılanmalar hepsi
Yani çok aylak bir akşamda belki
Bir telefon konuşmasında bütün gerçekleri anlatabilmek gibi
Anlık
Geçirgen
Delici
Telefonlar ve bekleme salonları bir de yollar bir şeylerin "daş"lığını taşır koyunlarında
Beklenen yolcudan başka şey
Beklenilen bu salondaki duvarlar kadar lokal değil, yalan
Ve telefonun ucundaki o buğulu ses
Hiçbir şey için
Her şeyin anlamı olamaz şimdi
Telefonlar, yollar ve bekleme salonları
Onlar bir "daş"lığın en hüzünbaz tanıklıkları
Seçici
Geçirgen
Yalancı…

Bir şeyler bekliyorsan…
Bir şeyler bekliyorsan…
Hiç gelmeyeceğini bilerek bekleyeceksin onu.
Hiç hayal etmeden hep yanında olduğunu düşünerek.
Ara sıra, belki bir gün diye başlayacak sözlerin.
Ara sıra olur ya aklından çıkartacaksın iki dakikalığına.
Ama yinede bekleyeceksin.
Hemde öyle gelir falan diye değil.
Hiç gelmeyeceğini bilerek.
Sonra o mısır püsküllerinin döküldüğü sokaklar gelecek aklına.
Sonra onunla yürüdüğün patikalar.
Onu dinlediğin sessiz gölgeler.
Onunla her attığın adımın sesi inleyecek kulaklarında.
Sen yinede bekleyeceksin.
Kafana koymuşsun bir kere.
İnat etmişsin yokluğuna.
Unutmak mesele olmuş.
Unutmamak ise en büyük umudun.
Bekle de dur.
Bir gün hiç ummadığın bir zarf alacaksın eline.
Bir gün bir postacı kapıyı çalacak.
Bir gün bugünleri de görmek varmış diyeceksin.
Ama eline aldığın zarfta seni bekleten hiçbir yazı göremeyeceksin.
Sen yinede bekleyeceksin.
Sabah gazeteleri aldığında onu beklediğini bilerek demleyeceksin çayı.
Onun gelmeyeceğini bilerek karıştıracaksın sayfalarını gazetelerin.
Onun gelmeyeceğini bilerek bir yudumda yarılayacaksın çayı.
Ama sen yinede bekleyeceksin.
Sigaranın bittiğini bile duymayacak o.
Sesinin kısıldığını görmeyecek.
Gözlerindeki yaşını hissetmeyecek belki.
Belki senin bu kışı kötü geçirdiğini anlatmayacak ona kimse.
Belki ilaçlarını unuttuğunu düşünmeyecek.
İşten çıkartıldığını,
Bir meydanda öylece elinde simitle haykırdığını,
Gömleğinin yakasının kirlendiğini bilmeyecek.
Ama sen yine bekleyeceksin.
Sıkılmayacaksın.
Görmeyecek ve hatta duymayacaksın.
Hayatına devam edeceksin büyük bir arzuyla.
Onun gelmediğini bilerek ona inat yaşayacaksın ve ona inat bekleyeceksin.
Ara sıra yokluğuna.
Ara sıra gelmemesine.
Ara sıra seni beklettiği için bir küfürü hakkettiğini düşüneceksin.
İşte o arada bir kez olsun beklemeyeceğin bir an yaratacaksın kendine.
İşte o an basacaksın küfürü.
Hem de öyle duyan olur, ayıp olur diye düşünmeyeceksin.
Yinede her şeye rağmen bekleyeceksin.
Hemde acı çekerek.
Hemde hiç gelmeyeceğini bilerek.
Sonra yağmur yağacak.
Sonra omuzların ıslanacak.
Ağar basacak iki yanına.
Ağır basacak özlemler.
Sonra yağmur dindiğinde hala dinmeyen ağrıların olacak.
Hala içinde bir sızı.
Ve sen hala onu bekleyeceksin.
O seni hiç bilmese bile.
O seni hiç görmese bile.
Sabahın ilk ışıklarıyla başlayacaksın güne.
Sabahın ilk ışıklarında tükürüğü kurumuş gece bekçisinin yorgun gözleri takip edecek seni.
Sabahın ilk ışıklarında bir küreklik iş bir yiyimlik ekmek ve bir giyimlik gömlek derdine düşmüş birkaç insan.
Gecenin karanlığına alışmaktan korkacak kadar çocuk, soğuk duvar diplerine yaslanacak kadar cesur bir sevdan olacak.
Hala onu beklediğini bilecek bir arkadaş.
Belki bir sırdaş.
Belki bir sandık parçasının üzerinde birkaç dilim ince kesilmiş peynir.
Belki bir damla olsun çilingir gibi içini açacak bir sofra.
Olacak bunlar.
Alışacaksın bunlara da.
Alıştıkça daha çok bekleyeceksin.
İşte bir gün geldiğinde.
Hiç gelmeyeceğini bildiğin bir aşkı.
Hiç değmeyeceğini düşündüğün bir sevdayı.
Sende adam gibi kucaklayacaksın.
Sadece sana geldiğini bilerekten.
Ve işte o geldiğinde.
O duyduğunda.
O gördüğünde.
Var olmanın dayanılmaz lezzetini tadacaksın.
İyi ki varmışım değinde.
Tüm acıların o muhteşem gelişin hediyesi olacak.
Bir gün böyle beklediğini.
Sadece beklemesini bilmeyene anlatacaksın.
Hemde öyle alır başını gider diye değil.
Hiç gelmeyeceğini bilerek anlatacaksın.
Tıpkı senin beklediğin gibi.
Aşk bu kadar kolay gelmez.
Görüşmek üzere.

sen yoksun ya ....


Bırak tutunmayı bulutlarına
Düş artık sana hasret kalmış dudaklarıma
Özledim seni yağmur özledim..
Seni bekliyor yuvasında salyangoz
Kanatlarını çırpmaktan yorulmuş martı …
Kalbime atılmış aşk tohumları
Kök salmak için seni beliyor …
Ah yağmur ah..
Kupkuru gülüşlerim seni özlemiş
Sen yoksun diye
terk etmekte yakamozlar sahilimi
Yıldızlar gökyüzümü …
Tebessüm dudaklarımdan düşmek üzere…
Tüm sorularım cevapsız
Tüm cevaplar sende…
Sen yolsun diye
Çarşambalar perşembelere küsmüş,
Elif b’ye
1 2’ye
sarı maviye küsmüş
sen yoksun ya
agaçlar dallarına küsmüş.

puslu sokaklarda aşkı düşündüm
aşk sıcaktı kış soğuk
hislerim sisler gibiydi
bazen süslediler hayallerimi
bazende buza çevirdiler

gölgesinde kaldım hayat ağacının
hep senden bekledim sanki ben suçsuzdum
geçmi olur eksikmi kalır zaman gidenlere
umutların tükendiği yerde pişmanlıklar başlamış
haklı olmak neye yararki tek başına
bütün haklar senin olsun bana seni ver

bitti sanki rüya değil, büyü olmalı
biraz daha devam etse nolur sanki
silgim yoktu tükenmez kalemim için
yırtıp attım her sayfamı
birtek sen kalmıştın hayat defterimdeki son sayfam
ya sen fazlaydın sığmadın hayatıma
yada benim kalemim yetmedi seni doldurmaya

şimdi kapakları kaldı bana içi boş
tıpkı kışın yapraksız kalan ağaçlar gibiyim
tam ortasındayım kışın ıssız, üşüyorum
neye yararki içi boş bir hayat yak kapaklarını
kalmasın hatırası külleri savrulsun kışın fırtınasında

şimdi kalbim ikinci ele düştü
mutluydum senden önce nerden çıktın sanki
çok bitkin ve yorgunum
son bahar yaprakları kadar kırılganım
dokunmayın basmayın artık yeter..
yazacak bir kaderimiz olmasada
kalemi bırakmak zor bizim için artık..
biz değişemedik..

Bir gölge gibi geçtin gittin gözlerimin önünden
Dokunmak istedim
Duvarların soğukluğunu anladı ellerim
Parmaklarımın ucundan kalbime kadar titredim
Üşüdüm üşüdüm üşüdüm

Bir hayal gibi geçtin gittin
Avuçlarımın arasından
Sis perdeleri içinde,
Rüyalarıma dokunup durdun
Ve ben bir daha uyanmak istemedim

Bir anı gibi geçtin gittin hayatımdan
Tutamadım
Yakalayamadım
Yaşayamadım seni
En umulmadık zamanda girip
En özlenesi anında çıktın hayatımdan
Göz açıp kapayıncaya kadar
Ama bir ömür boyu hatırlanacak kadar çoktun sen
Ve hiç benim olmayacak kadar yoktun sen.......

Sensiz idare ediyorum işte
Say ki götürüyorum hayatı bilinmezliği ile...
Sakın üzülme suskunum diye.
Ben sessizliğimde de kulaklarımı tıkıyorum





Söküklerini dikiyorum gecenin.
Ay ile yıldızları birleştiriyorum, Gök ile güneşi,
martılar ile denizi, güzel ile çirkini...
Yaşam ile ölüm arasındaki bu maratonun
Son finalini koşuyorum nefes nefese






Sen üzülme ara sıra ağlıyorum diye.
Bana üzülme senin baharın kışından daha hoyrat.
Ben baharsız da yaşarım...




Adına yazdığım tüm şiirleri fırlatıp attım da denize.
O canımı yaktı biraz.... Yoksa iyiyim ben.
Kızma bana gecenin karanlığına takılıp kaldım diye




Merak etme; güneş bana da doğacak Beni de yakacak,
Içimi yeniden ısıtacak Denizin tuzu tenimi kavuracak
Hiç giyilmemiş bir elbise gibi.
Örttüm üstüne düşlerimi ben yenildim yokluğun da karakışlara.





Tensel değil Tinsel yaşıyorum.
Gelmek istersen yeniden gönül kapım açılacak.
Ya artık dokun yüreğime.Ya da çek git umarsızca...

Zamana bırakmak öylemi..
Kağıt kalem de bir yere kadar,
yazmanın içi dışı komple sessizlik telaşı..
Sakladığım ne çok şeyim var ama
hepsini anlatıyor gibiyim ordan bakınca..
Yazdım, sildim,
üzerini çizdim..

Ne gerek varsa giderken bile sevdim ben seni, yemek yerken bile,
bakkaldan sigara alırken de hatta..
Önemli olan zamana bırakmak değil, zamanla bırakmamaktı üstelik.
Ağrıma gidiyor, yaralarım kanıyor sus..

Nedir bu;
Açıklama istemeye hakkım olan bu şey de ne?
Bahaneler yağmurunda, sırılsıklam olmayı tercih etmiyorum bil.
Üşüyorum ayrıca, hava buz kesti yaz vakti.
Bu kader dedikleri şey sensen neden bu acı tohumları yüzümde?
Büyüyüp serpilmesi için özeniyorsun farkındayım.
Nasıl bir gururdur şimdi sana bu,
oyy oyy..
Her yeni sayfaları sana yazmakta ne böyle..

Bu aşk değil, aldanışımdır belki de..
Belki siz yaşamlarda olmayı umarken..
Birde keşkeler vardı, çok lazımmış gibi..
Zamanlamaları hep mükemmeldi üstelik.
Baş tacı yaptığım pişmanlıklarımın üzerine
İyi gittiler zehir tadında..
Doymuştum ama, neyse..

Zaman dediğin,
En büyük yalan biliyorum..
Şimdi ya gel,
ya da ben gidiyorum...!