ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

Aşk bir kelebek gibidir.
Peşinden koştukça hep senden kaçar..
En iyisi bırak uçsun,
inan ki hiç beklemediğin bir anda gelip omzuna dokunuverir...
Aşk mutlu eder, bazen de üzer...
ama aşk özeldir,
aşkını hak eden birine sunarsan eğer..

Bu sevgilisi olanlara;

Bugün varlığında güne merhaba derken umut yüklü kalbimi gözlerine örmeye geldim.

Karşımda sen varmışcasına bakışlarım mahçup ve yüreğine dokunuyormuşcasına klavyeyle konuşmalarım utangaç ve bir o kadar çekingen..

Sıradan bir adamın hayatına verilmiş en büyük sevda ödülüydün sen. Hediyem sendin. Düşlerimi kelimelere ilmekleyip varlığının bir nefes uzağında yüreğimi senin gözlerine bırakmaya geldim.
Yüreğimi, yüreğine son kez bırakmak. Uzaklığa inat her sabah senin gözlerinde maviye uyanan yüreğimi senin nefesinde yaşatmak.
Tutamadığım ellerinin, dokunamadığım yüreğinin hasretini yükleyip sana geldim. Yüreğim karşında, dokun ellerinle. Haydi tut gözlerimi. Yüreğinin içine al düşlerimi Sevmeye gelmişim tut beni kapında.....

Acıyla sökülmüş bedenimi senin sevginle yamamak için değil; bahara bakan yüzünü sevdim ben . Yılların sussuzluğunu senin gözyaşlarında dindirmek için gelmedim sana.
Ya da ateşte örülmüş çığlıklarımı senin yağmurlarında söndürmeye değil ! Ben bir yudum sevginle yetinmek için gönül kapına geldim.Yanında mevsimlerın solduğu , nefesinde " zamanın " durduğu yüreğinde yaşlanmaya geldim sevgili.Varlığında değil, yokluğunun içinde seni beklemenin huzuruyla yaşlanmak isteğimdir düşlerim.
Bir kez bile ellerimiz ellerimize kavuşmasa da , bir kez bile sırtlarımız birbirine yaslanmasa da ben senin yüreğinde baharları solumaya geldim. Sırtımda mevsimler ve elimde kalbim kapındayım..Ya al beni , ya da kör bıçakları sapla korkusuzca. Ben sana geldim. Geri dönmek yok sevgili.....

Hüzne sıkılan nice kurşunlara inat senin yüzünde bildim umut tanelerini. Sende bildim bir yudum sevginin insana yettiğini. Kurtlanmıiş acılarıma sıktığım tek kurşunumdu gözlerin.
Kapanmaz yaralarıma sürdüğüm tek umudumdu nefesin. Senin yüzünde ağlıyorum bunu bildin mi? Ya da fark ettin mi ? Umutlarımı kaynattım, sensizlikte " seni " kaçamak öpüşlerimde.İlk kez gözlerimdeki yağan yağmurla, kücücük ellerimle sana nakış işleyen yüreğimi gördün mü ?

Sen bilmesen de her gülüşünü baharım, her nefesini bana verilmiş en güzel hediye bildim. Gitmelerinden sonraki ağlamalarını değil vuslatın heyecanlarını düşündüm yokluğunun katransı gecelerinde.
Gözlerinin umut dolu bakışlarını onlarca parçaya bölüp, her parçasını kücük hücrelerime yerleştirdim. Bir gün dilim adını anmaktan aciz kalırsa, atan kanım haykırsın içimdeki sevda kelimelerini. Kalemim kırılır, seni " sana " yazamasam, nefesimi çek içine. Göreceksin havaya bırakılan nefesim senin adını çizecektir mavi semaya.....

Acıya sıkılmış tek kurşunumdu gözlerin. Umuda işlenmiş mutluluğumdu gülüşlerin. Bir gün bile ellerini tutamasam da avuç içlerindenki terim ben. Bir gün bile dokunamasam da yüreğine, hayata baktığın göz, umuda aldığın nefes oldum.....

Haydi kapına geldim. Rüzgar ol, yüreğimin dağılmış hatıralarını avuçlarıma topla. Bahar ol, yağ saçlarıma. Dizlerine eğilmiş yüreğimi tutup serçenin gözyaşlarına bırak. Ya da yapamıyorsan onca şeyi bari ölüm ol, çık karşıma. Avuçlarından kanatlanayım sonsuzluğun sessiz semasına..Neden diye sorma, seninle aynı vakit doğma şansını yakalayamadım lakin senin gözlerinde ölmenin ödülünü ve onuru bana ver sevgili.....

Mutluluğu hep hor kullanıyormuş...
Hep şikâyetçi hep bıkkınmış... Birgün melekler mutluluğu saklamaya karar vermişler. Saklayalım, zor bulsunlar. Zor buldukları için belki kıymetini bilirler diyerek başlamışlar tartışmaya. Sorun büyükmüş. Mutluluğu saklamak kolay değilmiş çünkü. Kimisi Everest in tepesine saklayalım demiş, kimisi Atlas Okyanusu nun dibine demiş. Tac Mahal in kubbesi, Mekke sokakları, İtalyan sofrası, bir hastanenin yeni doğan odası, dondurma külahı, şarap şişesi, sigara paketi, lale bahçesi... Pek çok yer düşünmüşler ama hiçbiri yeterince zor gelmemiş.. Derken meleklerden biri İÇLERİNE SAKLAYALIM demiş. Kimsenin aklına gelmez içine bakmak İşte o gün bugündür mutluluk insanın kendi içinde saklıymış... Hiçbir mutluluk kolay gelmiyor. Kolay kolay gülmüyor insanın yüzü... Emekte ve insanın içinde saklı mutluluk.Ne başkasının ekmeğinde ,ne başkasının evinde, ne de başka bir şeyde...Bu yüzden gözünüz hep içeride olsun Siz dışını boşverin ,içine bakın...

Sevgili insanlar, yıllarca benim peşimde koştunuz; beni anlamaya, beni tanımlamaya çalıştınız; birçok kez beni bulduğunuzu zannettiniz; bana sahip olmaya çalıştınız; birbirinize ve kendinize zarar verdiniz; acı çektiniz. Ama beni hiç fark etmediniz. Evet! Beni hiç fark etmediniz diyorum size.

İki kedinin öyküsünü bilir misiniz? Küçük kedi durmadan kuyruğunu kovalıyormuş. Yakalayamadıkça da sinirlenmiş, daha da hırsla atılmış. Bunu gören büyük kedi, küçük kediye sormuş: "Neden kuyruğunu yakalamak istiyorsun?" Küçük kedi cevap vermiş: "Bana, kuyruğu mu yakalarsam mutluluğu bulacağımı söylediler de ondan?" Büyük kedi gülmüş ve demiş ki: "Yıllar önce ben de senin gibiydim, kovaladım, kovaladım, ama yakalayamadım. Bir gün kovalamaktan vazgeçtim ve yürümeye başladım. O benim peşimden geldi."

Benim sırrım buradadır işte. Siz beni kovaladıkça ben kaçıyorum. Çünkü sizden korkuyorum. Siz bana sahip olmak istiyorsunuz; ama ben özgürlükte varım; yoksa var olamam. Bir kelebeğe benzerim. Sizi hazır hissedince gelip konarım. Çoğunuz ilk başlarda benim tadımı çıkartır. İnanılmaz duygular yaşar. Ben de yaşarım, sizin mutluluğunuz arttıkça ben de büyürüm. Taa ki, yaradılışınızda var olan sahiplenme dürtüsü devreye girene dek. O dürtü ki, kelebekleri çivileyip duvarlarına asıyor: Sahip olmaktan haz duyuyor. Bu duyguyu hissedince ben hemen uçarım. Gördüğünüz gibi, ben çok ürkeğimdir.

Sahiplenme duygunuzun ve bunun sonucunda oluşan korkularınızın, kıskançlıklarınızın, öfkenizin, kavgalarınızın olduğu yerde ben yokum. Yoo! Üzülmeyin, onlar bana zarar veremezler, çünkü ben ölümsüzüm; sadece öyle ortamlarda var olamam ve kaçarım. Ve onlar gittiğinde, tekrar gelirim.

Beni en çok, "Artık içimdeki aşk tamamen öldü" ya da "Bir daha aşkı asla yaşamayacağım" gibisinden düşünenler üzüyor. Ben asla ölmem, sadece siz, benim size gelmemi engellersiniz. Korku, endişe, umutsuzluk, sahiplenme duygusu, kıskançlık" bunlar da sizin duygularınızdır. Hatta biliyor musunuz, bunlar başlangıçta iyi duygulardı. Fakat çeşitli nedenlerle engellenince asileştiler ve sizinle mücadeleye başladılar. Ve yine biliyor musunuz ki, siz beni yaşarken, inanılmaz mutluyken; birazdan bunlar da gelir? Çünkü onlar da mutlu olmayı istiyorlardır. Onlar da sizin yaşadığınız gibi, özgürce mutluluğu yaşamak istiyorlardır. Ama siz ne yaparsınız? Suçluluk hissedip, onlarla mücadele edersiniz? Aklınızda, "Ben şu anda çok mutluyum, neden bunlarla karşılaşıyorum?" düşüncesi vardır. Bastırırsınız, onlar direnir ve sonuçta gerilim gelir ve ben giderim. Lütfen, böyle bir durumda onları serbest bırakın. Nasıl mı? Onları dinleyin, ama direnmeyin. Sadece ne dediklerini dinleyin ve izleyin. Onlar ilk başta ne idiler ve neden bu hale geldiler? Unutmayın, onlar bir zamanlar sizin saf duygularınızdı. Bir şekilde engellendiler ve şu an çok mutsuzlar. Belki de ailenizden veya çevrenizden gelen tepkiyle engellediniz onları, ama artık serbest bırakma zamanı. Onları dinleyin, nedenleri öğrenin ve serbest bırakın. Böylece bana daha geniş bir iniş alanı bırakırsınız.

Aşk acısı

Bir de beni hep suçluyorsunuz: "Aşk acısı" diyorsunuz buna. Ben size asla acı çektirmem. Siz, sahip olma tutkularınızla kendinize acı çektirirsiniz. Süreç şöyledir: Beraberizdir, bir varlıkta somutlaşmışımdır, mutlusunuzdur, her şeyden büyük zevk alıyorsunuzdur ve birden korkmaya başlarsınız: Ya bu mutluluğunuz gelecekte de devam etmezse... Kendinizi garantiye almak istersiniz, bunun için bana sahip olmak istersiniz; üzülerek sizi terk ederim. Kırgınlık, öfke yaşarsınız; beni tekrar yakalamak için planlar, stratejiler oluşturursunuz; güzel sözler, hoş armağanlar, harika davranışlar kullanırsınız, ama maalesef bu davranışlarınız sadece sempati toplar; beni var etmez. Belki bu davranışlarınızla, somutlaştığım varlığı tekrar kazanırsınız, ama bir şey eksik değil midir? Ben. Onu tekrar kazanana kadar yaşadığınız yürek çarpıntısına ne oldu? İstediniz ve elde ettiniz, değil mi? Yanlış anlamayın, sizi suçlamıyorum: Siz, içinizden geleni yaptınız ve başarmanın mutluluğunu tadıyorsunuz. Ben sadece size şunu anlatmak istiyorum: Kendinizi ve onu serbest bırakın. Özgürleştirin birbirinizi. Ben sadece özgür ortamlarda var olabilirim. Ve beni tekrar yaşayabilmenin yolu özgür olmak ve özgür bırakabilmektir. Yoo! Kaybetmekten asla korkmayın. Benim tadımı bilen asla kaybetmez. Ve aslında bir gün şunu fark edersiniz, benim A veya B varlığında somutlaşmam önemli değildir, önemli olan tek şey: Sizin beni hissedebilme gücünüzdür... Bir gün fark edeceksiniz, umarım kendinize çok fazla eziyet etmeden yaşarsınız bunu".