ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

 Ikinci bir dunyam var benim,
Geceleri birkac saatligine yasanan.
Kagit, sen, bir de kalemim...
Olagan hayatin disinda,
Biraz hasret, biraz umut...
Yikilmayan bir utopya!

Ne zamandir bu boyle...
Mevsimler degisti durmadan
Hiç degismedi o dunya!
Mutsuz degilim de,
Senden sonra biraz yaslandim...

Bir is buldum kendime..
Kisalttim sevdigin saclarimi
Ickiyi azalttim merak etme,
Bir parça uslandim.....

Gidisinden sonra yeniden sevmek,
Pek kolay olmadi...
Oyle bir kazimisim ki icime seni;
Geceleyin,
Sirtini donenler oldu bana...
Sevisirken yuzumde gormusler gozlerini?
Anlayacagin,
Hep sucustu yakalandim yokluguna...

Sonra alistim...
Gelenler gidenler derken,
Nihayet bir basima kaldim...
Simdi donup de arkama bakiyorum;
Kagit-kalem, bir de sen.....

Biliyor musun?
Bu sana yazdigim uc yuzuncu siir!
Tukettin artik dagarcigimi...
Seni baska turlu dusleyecek,
Tek bir kelimem dahi kalmadi..
 

Görmeden sevdim

Gözüm sevdi seni,
Bir manzara bir resim gibi
Gözüm sevdi seni,
Bir çiçek bir kelebek gibi
Gözüm sevdi seni,
Bir deniz bir derya gibi
Gözüm sevdi seni,
İpek böceğinin kozaya girmesi gibi
Gözüm sevdi seni,
Senin için akan yaşı silmemek gibi

Gözüm görmeden sevdi seni,
Bir annenin doğmamış
Bebeğini sevmesi gibi

Dostum ;

 Gece renkli saçını, ay yanığı tenini ve sol koluna doğmuş beni unutmamalıyım. Sen ise Farabi`yi, içmediğim sigaranı ve ünlü yunan filozofunu unutmalısın...
...

 Kahretsin, gecemde bir gariplik var arkadaş, oturduğum yerden yıldızları dünkü gibi göremiyorum. Ölüm bir şahdamarı gibi vururken yalnızlığımda, içimde bir buruklukla üşüyorum. Karanlık içimde öldürmeye çalıştığım insana hayat verirken ellerimle, tenimle titriyorum. Hani insan çok kötü bir haber aldığında boğazı düğümlenir, ağlayamaz, konuşamaz ya, o halde bir bedenle geceliyorum, içimi dökemiyorum, kalemim boğazım gibi düğüm-düğüm, kahretsin yazamıyorum.

 Yaşamımda bir gariplik var arkadaş, iyi insanları hep üzüyorum, bir telefon ahizesinden çok acı sözler ediyor, kalpler kırıyorum. Kulaklarımda kahretsin küpe olurken, gözlerimde bir başka titreklik; kirpiklerimde, yanağımda o nadir duyduğum ıslaklığın bıraktığı tuhaf sıcaklık var, bu gece müjganla ağlaşıyorum, nedense bu garip şehre yağıyorum. Farabi yanımda olsa “Ağlama evlat ! ” derdi ama ağlamasam üşüyorum.

  Ben ayrılıktan,

 Sen benden dolayı, bazıları da her ikisinden pişman. Bir dipnot kısalığındaki arkadaşlığımızda nedendir bilmiyorum ama seninle hep kavga etmek, seni kızdırmak istiyordum. Belki seni daha iyi tanımak, belki gülen yüzünde değişiklik yapmak için, nedendir gerçekten bilmiyorum. Ama bildiğim şu ki; sana gülmekte yakışıyor, sinirlenmekte...

 Sen dünyadan,

 Dünya senden, bazıları da her ikisinden çok çekiyor. Haykıramadığın duygular, dağıtamadığın şarap olmayı bekler şıra misali sıkıntılar ve içindeki müebbet hisler(sırlar), ellerimde titreyen sigarama keder olarak yansısa da, iraden birinin yanında ağlamana müsaade etmeyecektir. Gülmelerin, susmamacasına yaptığın sohbetlerin altında hüzünlü, gizli, sırlı dünyan Kristof Kolomb`unu bulmalıdır. Hiç ayak basılmamış, bilmediğim garip bir şehir gibisin. Yıllardır yaşadığım ve tanıyamadığım İstanbul gibi garip. Ama şunu bilmelisin ki sana bu sırlı duruş ta yakışıyor, garip olmakta...

 Kendinde taviz vermemede ısrar etmen, hayatın, kaderin alnına bıraktığı manevi çiziklere karşı gösterdiğin Ferhat azmi ve sabrı bendeki sende unutulmayacaklardandır. Tabi bunun yanında gece renkli saçını, ay yanığı tenini ve sol kolunda doğmuş beni de unutmamalıyım. Sen ise Farabi`yi, içmediğim sigaranı ve ünlü yunan filozofunu unutmalısın.

 Sen hayattan,

 Hayat senden, ben ise her ikisinden çok şey başarmasını bekliyorum. Ve bir de seninleyken karşılıklı susabilmeyi başarmak. Ellerini bilmiyorum ama yüreğinin sıcaklığıyla çok şeyler başaracağını zannediyorum. Zannettiğim bir şey daha var ki çok konuşmanın sana yakıştığı gibi susmanın da yakışacağıdır.
...

 Kendini beğenmiş bir insana aldırmadan yaşaman, bedenine yakışan kendinde ısrar etmen arzusundayım.

  Unutmadan şunu da yazmalıyım. Sana şu dünyada bir çok şey yakışsa da yalnızlık sende hiç hoş durmasa gerek.

 Hayat boyu yalnız kalmaman dileğiyle...

 Dostun...

 Hani, diyorum da, insanin gercekten mükemmel bir dostu olsa... "Onu", söyle, icine sindire-sindire, kocaman bir sarilsa... yok. yüreklilikle söylediginiz. "Canim benim! dediginiz... Telefonda bile saatlerce konuştugunuz, sicacik biri... özlediginizde, hayal kurdugunuzda yaninizda o var mi? Sizi hic yalniz birakmayan biri... Cesur, sempatik, azimli, kararli,.. Arayan, soran,"Seni özlüyorum"diyen biri. Böyle bir canli ile her şeyi konusabilir, paylasabilirsiniz. Yaniltmaz!

 Anlayisla karsilar her seyi... Hatalari, günahlari-sevaplari, her bir seyi konusabilirsiniz onunla. bir arayis icinde olmaniza gerek yoktur. O kendiliginden cika gelir zaten. Bir gün bir bakarsiniz karsinizda... Bir de bakmisiniz simsicak sohbetler, derin konular, sirlar, paylasimlar... Kimseye söyleyemediginizi, en yakininiza anlatamadığınizi, gecmisteki izleri, gelecegedairlerinizi, sadece ona anlatir olursunuz.

 Kadin, erkek Bir dost bulun! Ama gercek olsun. Aradiginda isinizi degil, sizi soran... Kötü gününüzde ev sahibi, iyi gününüzde kiraciniz olsun. Anlatsin, konussun, acik-secik, korkmadan yasasin. Güvensin! Cinsiyeti olmasin! Bir kartal kadar hasin, bir maymun kadar saklaban, bir ceylan kadar narin olsun. Dogrulari söylesin. degil gözleriyle ve kalpten konussun.

 Yasasin! Doya-doya yasasin, doya-doya yasatsin. Beyninden değil, yüreginden versin. "Olsun varsin! Paylasirim." desin. Bir dostunuz olsun. Sizi ve benliginizdekileri paylaşsın...

 Dost olsun! Ama... Gercek bir dost..

 D O S T C A K A L I N.........

Güneş ısıtır herkesi
Mevsimler herkes içindir
Yalnız çığ altında kalan
Sele kapılan her zaman birkaç kişi

Herkes içindir aşk da ayrılık da
Yalnızca birkaç kişi ölür acıdan
Eskiden ölümle tartılırdı ayrılık
Kiminin hayatı yalnızca unutkanlıktan

Her şey, herkes için değildir oysa
Kimi hiçbirşey ögrenmez karanlıktan
Yalnızlığı kullanmayı bilmez kimi
Kimi ayrılamaz karanlıktan

Yağmur herkese yağar
Ama çok az insan tutar yağmurun ellerini
Onca şarkı onca film onca roman
Ama sevmeye yetmez herkesin kalbi

Çığ altında kalan sele kapılan
Aşktan ve acıdan ölen
Birkaç kişi dünyayı başka bir yer yapmaya yeter
Aslında onların hikayesidir anlatılan
Diğerleri dinler, seyreder, geçer gider
Geçer gider herkes
Hikayelerdir geriye kalan.

Murathan Mungan

Bu arkadaşım ilkben için

sevdigin kadar sevilirsin