ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

Yaz ayaza çaldı buralarda.

Sigara dumanı bir başka yakıyor boğazımı bu gün , yeni suya kavuşmuş yosunlar bile yaşlı denizde, kokusu bir hoş, yeşili de..

Hele bir de denizi görsen, dalgalar bile kıyıdan esiyor senin olduğun  sahile, sanki gelmeyeceğini vurguluyor hasretinin  resmedildiği  gözlerime.

Sonbahar

Dökülmüş sarı yapraklar

Sanki ömrümden bir parça

Alıp gitmiş hayallerimi

Çıplak kalmış ağaç

Rüzgar savurmuş beni

Bilmediğim hangi diyara

Fısıltılar yetmez olmuş

Çıkan poyraz ile

Güneşin batımı gibi

Sararan son tek yaprak

Yüreğimin ta dibine düşmüş

Acılar birikmiş bir tortu

İşte bu sonbahar mı?

Biliyorum yine de güzel

Sarı altın yapraklar

Ömrümün en değerli anı

Bir sonbahar tazeliğinde

Yine sonrasında gelecek

Umutlarım çiçek olup

Dallarım yine filizlenecek

Enfes kokular yayacağım

Doğa beni kucaklayacak

İçimden dökülenler yerine

Yeni, taze sürgünler

Bir başka baharla gelecek!

Her İşte Bir Hayır Var

          Bir zamanlar Afrika daki bir ülkede hüküm süren bir kral vardı. Kral, daha çocukluğundan itibaren arkadaş olduğu, birlikte büyüdüğü bir dostunu hiç yanından ayırmazdı. Nereye gitse onu da beraberinde götürürdü. Kralın bu arkadaşının ise değişik bir huyu vardı. İster kendi başına gelsin ister başkasının, ister iyi olsun ister kötü, her olay karşısında hep ayni şeyi söylerdi: "Bunda da bir hayır var!" Bir gün kralla arkadaşı birlikte ava çıktılar. Kralın arkadaşı tüfekleri dolduruyor, krala veriyor, kral da ateş ediyordu. Arkadaşı muhtemelen tüfeklerden birini doldururken bir yanlışlık yaptı ve kral ateş ederken tüfeği geriye doğru patladı. Kralın başparmağı koptu. Durumu gören arkadaşı her zamanki sözünü söyledi: "Bunda da bir hayır var!" Kral acı ve öfkeyle bağırdı: "Bunda hayır filan yok! Görmüyor musun, parmağım koptu?" Ve sonra da kızgınlığı geçmediği için arkadaşını zindana attırdı. Bir yıl kadar sonra, kral insan yiyen kabilelerin yaşadığı ve aslında uzak durması gereken bir bölgede birkaç adamıyla birlikte avlanıyordu. Yamyamlar onları ele geçirdiler ve köylerine götürdüler. Ellerini, ayaklarını bağladılar ve köyün meydanına odun yığdılar. Sonra da odunların ortasına diktikleri direklere bağladılar. Tam odunları tutuşturmaya geliyorlardı ki, kralın başparmağının olmadığını farkettiler.Bu kabile, batıl inançları nedeniyle uzuvlarından biri eksik olan insanları yemiyordu. Böyle bir insani yedikleri takdirde başlarına kötü olaylar geleceğine inanıyorlardı. Bu korkuyla, kralı çözdüler ve salıverdiler. Diğer adamları ise pişirip yediler. Sarayına döndüğünde, kurtuluşunun kopuk parmağı sayesinde gerçekleştiğini anlayan kral, onca yıllık arkadaşına reva gördüğü muameleden dolayı pişman oldu. Hemen zindana koştu ve zindandan çıkardığı arkadaşına başından geçenleri bir bir anlattı. "Haklıymışsın!" dedi. "Parmağımın kopmasında gerçekten de bir hayır varmış. İste bu yüzden, seni bu kadar uzun süre zindanda tuttuğum için özür diliyorum. Yaptığım çok haksız ve kötü birşeydi." "Hayır" diye karşılık verdi arkadaşı. "Bunda da bir hayır var." "Ne diyorsun Allah aşkına?" diye hayretle bağırdı kral. "Bir arkadaşımı bir yıl boyunca zindanda tutmanın neresinde hayır olabilir." "Düşünsene, ben zindanda olmasaydım, seninle birlikte avda olurdum, değil mi?" Ve sonrasını düşünsene?

 

 

 

Soğuk bir yel eserde savurur beni oradan oraya,

 

Kıpır kıpır yüreğimle,

 

Seni düşünüyorum bu yalnızlık gecesinde,

Gözyaşları mı saldım yanaklarıma,

 

Nedensiz küsüyor,sebepsiz affediyorum kendimi

 

aslında,

Yıllar yılı ardına sığındığım kalbim,

 

Şefkate kanmış zavallı biriyim,hayal kırıklığında

 

yüzen aptal gibiyim,

 

Aşkın karşında 
    

Hatıralarımla dünlerimi suçladım,

Bu günlerimi hep haklı çıkardım,

Adaletsiz düşlere daldım ve zaaflarımı ele verdim

aldattım kendimi,

Gururumu hançerleyen bitkin hitabımla anlatamam seni,

Ben beni bensiz yaşıyorum ruhumda sığınak ararken,

Farkında mıyım? son günlerde acizliğimle insanlar beni suçlarken,

Ağlamaktan gözlerim bana küserken;ben hep

susmuşum,anlatamamışım,

Bir romanın tozlu sayfalarında sakladığım seni,

Bir kum tanesi gibiyim şimdi

Engelleyici tepkilerdeyim,

 

Sırların gizli kalmış çürük sevgileriyle

 

gerçeklerindeyim,

 

Gürültüye maruz kalmayı özledim,

 

Sessizliğin sınırlarında,

Hasretin en düşük tansiyonunda,

 

Vasat saçlarımın dökülen her telinde aşkım,

Parmaklarımla adını yazdım menfaatlerin karşında,

 

Özetlerin yarattığı hayretlerin yanındayım,

 

Hasta bestelerimin afetinde eyle dilde huzur,

 

Rızasını aldım kalbimin benle yolu uzun,

Nefsimi mutlak hükmünden çaldım mutluyum,

 

Aşkım bana kızma ben seni severken deliydim ve

suskundum,

 

Şimdi bir kum tanesi gibiyim durgunum

 

alıntı

ÖĞRETMENİM

Öğretmenim geleceğimin ışığısın

Aydınlık yarınlarımın umudusun

Benim bütün öğrendiklerim senden

Yine seni düşündüm öğretmenim

Yurdumu sevmeyi vatanı korumayı

Anaya, babaya, ataya saygı duymayı

Yaşlılarımıza yardımda bulunmayı,

Yine senden öğrendim öğretmenim.

Bir fidanın yetişmesi gibi yetiştirdin.

Su verdin bakım yaptın geliştirdin.

Vatana hayırlı bir evlat yetiştirdin.

Bu senin en büyük mutluluğundur.

Kısaca sana öğretmenim diyorum.

Her şeyimle senin elindeyim diyorum.

Ne verirsen onu almaya çalışıyorum.

Güneşimsin, öğretmenim sönmeyesin

Ben kimseye kul köle olamam

Bu zilleti hiçbir zaman yapamam

Türksem ben hep özgür yaşarım

Buda senin eserindir öğretmenim

Senin hakkın ne büyüktür millete

Sıfırdan başlamış büyük millete

Okuma yazma öğrettin bu millete

Seni hatırlatır hep bana 24 Kasım

TÜM ÖĞRETMENLERİMİZİN ÖĞRETMENLER GÜNÜNÜ KUTLARIM