ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

Bilmiyeceksin

Seni tanıdıkdan sonra,
Hayatımda hep sen vardın.
Seninle yattım,seninle kalktım.
Ama sen benim neler hissttiğimi,
Hiç bir zaman bilmiyeceksin..

Hep uzakdan sevdim seni,keremin aslıyı,
Mecnununn leylayı,sevdiği gibi.
Benimde seni onlar gibi,sevdiğimi,
Sen hiç bir zaman bilmiyeceksin.

Halbuki,her gün benimlesin,
Gözlerimin önünde,kukaklarımda sesin,
Sen benim canım her şeyimsin,
Seni ölesiye sevdiğimi sen,
Hiç bir zaman bilmiyeceksin..

Gideceğim buralardan, böyle olmayacak.
Burada kalırsam hayatım alt üst olacak,
Bu kadar çok,ölesiye severken seni,
Senin bu aşktan hiç haberin olmayacak..

Yıllar sonra dönerde bulamazsam seni,
Sende çoluk çocuğa karışmış olursun belki,
İşte o zaman bu yaşadığım aşk içimdeki,
Yıllaca tatlı bir anı olarak kalacak inanki...

Olurya dönemezsem,şunu bilmeni isterim.
Seni o kadar çok sevdimki? hiç sorma,derim,
Böyle bir aşkın uğruna,kendimi feda etdim.
Ama sen bunu hiç bir zaman bilmiyeceksin....

Gecenin eteklerinden yavaş yavaş yürümeye başlayan karanlığın ardında, bana doğru gelen aydınlıkların koynundan güneşin ilk yansımaları köhne evimin penceresinden içeriye süzülürken bugün, bir ayağına taş koyduğum tahta sedirimin üzerinden esneyerek, buruşuk ve yorgun bir bedenin çıplaklığı ile kalkmaya başladım ağır ağır, sensiz.
Patika yolların kenar artıklarının için de bulduğum ayna parçasının paslı bir çiviye takılı olduğu ,damladıkça acılarını herkese dinletmeye çalışan gözü yaşlı ,dert ortağım,sırdaş çeşmenin yanına geldim,eski bir dosta ellerimi uzatıp damlayan göz yaşları ile yüzümü yıkadım ve ellerimde kalan son gözyaşının nemiyle saçlarımı geriye doğru ittim.
Kırık aynanın ucundan bana bakan gözlerim, kırışık alnımın,siyahlaşmış göz altımın ve kırk yaş çizgilerimin gerçeklerini gösteriverdi o anda ıslakken yüzüm.Bedenimin çıplaklığını bedenim hatırlar mı ki bilmem senin yamaladığın, renkleri akmış ,kirli bir gömlek ile bir paçası yırtık ve kısa, dizleri yamalanmış cepsiz bir pantolon ile kapatmıştım.
Aydınlığın avuçlarına düştükçe gözlerim güneşe bakamıyordu ki parlaklığı seni getiriyordu .Ve merdivenlerin , kenarlarından tutunup inerken usul usul tahtaların haykırırcasına bağrışmalarını duyuyordum gıcırtılarında. Ki onlardı kahkahalarımı içlerinde saklayan,onlardı göz yaşlarımı toplayan, onlardı derdimi dinleyen, onlardı sarhoş geldiğim gecelerde destek olan.İnmiştim ve dönüp onlara baktığımda günaydın diyebildim.
Patika yolların taşları ve tozlu toprakları ,senin avuçlarında uyuduğum gecelerde saçlarımı okşayışın misali bir ucu delik ,kenarı iğneyle tutturulmuş, deriden yoksun ayakkabılarımın içinde ayak parmaklarımla oynarken, ben sadece nedenleri sorguluyordum kendimde ve sende.
Küsmek, sevdanın yüreği itmesiydi,aşkın gönülden kopmasıydı,gözlerin görmemekte inadıydı,ellerin tenleri hissetmemesiydi, ama neden?
Sevmek ise sevmenin en güzelini yaşattım ve yaşadım, ama içten,ama yürekten,ama sevdadan ,yalan olmadan gerçek sevgilerin rıhtımından ödünç almadığım yaşanması gereken bir aşkla,okyanusların avuçlarından akan mavilerin mavisinde,akşamın göğsünde takılı dolunay’ın etrafına ince ince işlenmiş yıldız motiflerinin parlaklığında,senin tenin kadar sıcak güneşin kollarında sevmiştim.
Neden?gülmeni,gözlerini,tenini,aşkını,sevdanı,kısa ca seni özlemek.Bir gülün dikenli dallarından tutmak gibisin şimdi ama neden?
Bir yüreğe iki aşk konur muydu ki, sen bohçaya konup bağlanan kullanılmazlar gibi inatla sıkıştırıp durdun aşkları.Eğer kulağıma fısıldayabilseydin ben yüreğindeki sevdamla aşkını terk ederdim ve sana çağlayan sevdaların baharlarında sığamayacağın kadar dört yapraklı çiçeklerin oynaştığı bahçeleri bırakırdım.
Şimdi nerdesin?kiminlesin? bilemiyorum. aşkımı önceden yolladım çünkü seninle kararlaştırdığımız buluşmaya gelmeyeceğinden emindim,yinede iki kişilik bir sevda ayarladım sana çünkü bu sefer başka yüreklerin koynunda gelecektin buluşacağımız yere bana inat.seninle olan o günkü buluşma benim için ne büyük bir aşk olacaktı.Bilemezdin ki, o an seni seviyorum demenin ve yüreğimde değer verdiğim sevdana sarılabilmenin önemine zaman ayıra bilmeyi ama olmadı ,çünkü yine gelmedin başka sevdalarda dolaşırken sen . sevdaların içinde sevdaları yaşayamıyorsan yüreğinde o ilk heyecanı tadamıyorsan yaşadığımız gibi,yine beni aklına getirme ne olur,ben bir kez vuruldum kanı akan kan kuyularımın yüreğinden. Ölmedim o ilk sevdanla bana verdiğin aşkla ayaktayım hâlâ, ama perişanım,ama derbederim,ama mecnunum,neyler artık gönül aşk ile sevdayı söyler misin.
Daha önce dökülmesi yaprakların doğrudur,yoksa neye benzer güllerin açılması,çiçeklerin zamanı.Umutsuzluk bile ne güzel bilir misin ikide bir umudu getirir bana.Ölüm ne büyük bir saçmalık olurdu ay yüzlü sevdalarım doğmasaydı.Ben benden başkası değilim ki sen kimsin?şimdi. Bilinmeyen bir aşktayım senden uzaklarda.Güneş küsse de umutları beklemek bahara muhtaç bir çiçek gibiyim,sevdalarım sevgiye susamış.Bir mucizenin sevdalara bırakacağı aşk,belki de yüreğimin kuytularında açacak bir tutam sevda.
Geçer mi bunlar ?yaşadığım yerlerin köreldiği, bulutlara mahkum bir gökyüzü ve yok olmaya yüz tutmuş ben.
Seher vakti tanıdık bir sokağı selamlarken sarhoş misali Kırmızı çiçeklerin baharında,Karanlıklarını söktüğüm yolumun üzerindeki kaldırımlardan Sen mi geçi yorsun şimdi, savrulurken saçların tokalarından kurtulmuşçasına O hep giydiğin siyah beyaz elbisenin gizeminde.Sevdamın yarısı sendin,yarısı ayrılık bendeki, Ay ışığında giderken iki yüzlü aşklar bilir misin ki.Avuçlarına beyaz güvercin koymuştum,bakır Tenli yaprakları boyarken siyaha. Sevda esintilerinin ayaz sabahlarında Kapıyı çekip giden sen değil miydin ki, Gecelerin içindeki karanlığın gözlerini Sana getirmiştim avuçlarımda, Yağmurların sisli fenerleri aydınlatsa Gözlerini , gözlerime gelirken. Anlatamam sevdamı sevdasız yüreklere,sen anlayamadıktan sonra, Varsın yüreğimde bahar kış olsun, sussa yüreğim Kar akşamların ufkunda gönlümün hüzünleri Katar katar olur. Sevdaların ölümü varsa eğer beyaz toprağın Işıklarında seni bende vurmak isterim,senin vurduğun gibi..
Ama; Sen hala gözlerimde güneş,dudaklarımda türkü,yüreğimde sevdasın.Erişemiyorum ki doruklarına uzatsam ellerimi okşasam yine tenini,koklayabilsem seni.Sen bedenimde sevdamsın,yollar uçsuz ve derin,dağlar yüksek ve karlı ama ben senin için aşar gelirim bir gel diyebilsen.Ecel tarlam olsan sen, tebessümler içinde bahçende gül olur biterim, usanmaz bin asır beklerim geleceğini bilsem.
Senden başka sevdayı yaşayabilmek, düşlerimin kırıntılarında acılara sığınırken yüreğim, uzat ellerini al götür beni de ne olur aşkının mavi semalarına, açarken sevdam gözlerini. Adın üç harfken senin, ben her şeydim, hem sevda, hem yürek, hem sevgi,hatırlar mısın.
VE…..yine akşamın eteklerinde gün saklanmaya başladı,ben yoruldum artık ve geri dönme zamanı, her gün batımında bulutların kızıllaştığı anlarda hala baş ucumda asılı duran resminin yanına geldiğim , köhne barakama.
Göz pınarlarım, seninle seviştiğim resmini okşar,seni hasretle sevdiğim günleri hatırlarken,yüreğimin sessiz çığlıklarını duyarım ta derinlerimden seni hala özlüyor ve seviyor bilir misin?
Bilmeni isterim ki;*karanlık gecelerde önemli değildir yıldızları görebilmek,gündüzleri görebilmek marifettir inan yıldızları.Aşık olmak önemli değil ,bir ömür boyu sevebilmektir sevdiğini marifet.*
ve yine unutmayasın ki ; gidene kal demeyeceksin,gidene kal demek ZAVALLILARA,kalana git demek TERBİYESİZLERE,dönmeyene dön demek ACİZLERE,hak edene git demek ASİLLERE yakışır, melek yüzlüm.
Bu mektubu ben yazdım ama gönderemedim sana bahar esintilerinde yaşarken sen.Bir gün ölürsem yatağımın koynunda bulup bu mektubu sana getirirlerse sakın açma ki mutlulukların hüzün olmasın.Yaşanması gerekiyordu yaşadık ve bitti senle o güzel günler.
Mektubumu yinede okumak istersen,sen sende iken oku,ama göz yaşların düşmeden,ama yüreğini burkmadan, ama sevdan küllenmeden ,ama diğer aşk koynundayokken.
Yürürken çukur toprakların Meçhul yağmurlu Ölü sevdalarında Bilir misin ki,Kelebekler uçmaz Yağmur taneleri ıslatırken Tenimi.Öylesine içimdesin ki Hâlâ Çatısız köhne evimin içinde Yaşamaya çalıştığım düşlerimde bile sen varsın.
Ben severken yürekli sevdim, yanlış ve korkak yüreklerde sevda aramadım kendime.Sahte gülüşlere yer yoktu aşkımda,ne kötülük tohumlarının gizemini çözebildim,ne de çiçeklerin bile zehirli olabileceği geldi aklıma.Ben severken hep yürekli sevdim,ama yürekten,ama gönülden,ama içten,ama her şeyimle seni.
Yaş kemale erdi herhalde artık, Kırkların merdivenlerini çıkarken ağır ağır, Kırışmış alnı yüzümün, Bedenim atkısıyla dolaşır oldu Bahar esintilerinde bile. Özlem çekmeye başlar hasretlik sen olmayınca yanımda,Yüreğim sevdasız şimdi ben biliyorum.
Ve, sen de Bil ki Toprağın mezara benzediği Bir yerden geç meye Kalkışsam,Beyaz kefenlerin sevdamı sardığını Görürüm,Ölüm bana gülerken Gün batımlarında, yaşamaya çalıştığım köhne evimde ve gezdiğim sensiz patika yollarda.

Hoşça kal, küçücük yüreğinde kocaman aşklar çağlarken her şey gönlünde sakladığın hâyâllerinin gerçekleşmesi için olsun.

emeğine sağlık  Elif cim..Gerçekden çok duygulandım..çok etkileyici.Paylaşımın için tşk ederim...

Sen varken de aradım seni,
yokluğunda olduğu gibi,
belki seversin diye beni,
çözmeye çalıştım seni....

karanlıkta aradım seni, korkmadan,
soğuk kaldırımlarda aradım, bıkmadan,
artık bıktım yokluğundan,
soruyorum seni, her tanıdığından....

sensizliği kaldıramam bilirsin,
bilirsin de nerdesin,
sen şu yarama tek çaremsin,
sen hergün ağlattığın yüreğimsin....

satırları senle doldurdum,
her geçene seni sordum,
hiçbir şeyden değil, sensizlikten yoruldum,
artık kalbime adını koydum...

Her mum hayatının ışığıdır, pastandaki mumlar çoğaldıkça yasamın daha çok aydınlanacaktır. Yeni ışığın KUTLU OLSUN. DOĞUM GÜNÜN KUTLU OLSUN ....kardeşim...

bu kadar aci duymazdim.
Acim yas olup akmaliydi gözlerimden.

AGLAYAMADIM...


Seni delicesine bir tutkuyla seviyordum oysa...
Tutkum seninle olmakti, tutkum teninde erimek, tutkum hayati sadece
seninle paylasmakti.

ANLATAMADIM...

Gidisini önlemek için tutmak vardi ellerinden.
Ellerim degil miydi her dokunusumda seni ürperten? Ürperirdin yine,
biliyorum.
Bir kez dokunsam, bir kez tutsam ellerini, gitmek için biriktirdigin bütün cesaretin kaybolurdu.

TUTAMADIM...

Bir yikim gibiydi gidisin.
Sen adim adim uzaklasirken benden, çöküp kaldi bedenim oldugu yere.
Nice terk edilislere dayanan bu yürek, bu kez yenilmisti.
Bu kadar zayif degildim ben kalkmaliydim.

KALKAMADIM...

Oysa geldigin gün gidecegini biliyordum.
Hazirdim gidisine. Kaçak zamanlari yasiyorduk. Zaman bitecek ve sen gidecektin.
Bense gidisinin ertesi günü hayatima kaldigim yerden devam

DEVAM EDEMEDIM...


Bir sey söyledin mi giderken?..
"Kal" dememi istedin mi?
Son bir kez "Seni Seviyorum" dedin mi?...
"Bekle beni, dönecegim..." diye umut verdin mi?..
Beynim öylesine ugulduyordu ki.

DUYAMADIM...

Nereye gittigin önemli degildi.
Binlerce km. uzakta da olsan, iki metre ötemde de fark etmiyordu.
Artik yoktun ve asil bu düsünce beni felç ediyordu.
Kurtulmaliydim senden, bu yokluk duygusundan kurtulmaliydim.

KURTULAMADIM...

Unutulanlarin arasina katilmaliydin.
Anilari sandiga koyup hayati yeniden yakalamaliydim.
Bu ask noktalanmaliyd, bu sevdadan vazgeçmeliydim.

YAPAMADIM...