ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

Şimdi Her Yer Karanlık. Varlığında Olan tüm Renkler Seninle Beraber gitti. Gökkuşağı dahi Sadece
Tek Rengi Gösteriyor , Oda Gece Karanlığında Doğuyor. Artık İhtiyaç Duymuyor Güneşe.
yarasalar Gibi Dolaşıyorum Etrafta Sessizce. Kimseye Zarar vermeden Kaldırım Taşlarına Bakarak Yürüyorum. Elimdeki Ucuz Biranın Tek Mezesi Şu Yalnızlık. Daha Bİ Efkarlı Oluyormuş Meğer Sensiz İçmek.
Dinlediğim Her Şarkıda sigaranın Dumanını Ciğerlerimde Hissediyorum Artık…

benİ Bu Yaşımda Salya Sümük Ağlatan Tek Şey Meğer Neymiş Biliyormusun? Elini Tutabilmek İçin Söylediğim O Masum Yalan… El Falına Çok İyi Bakarım Demiştim de Sen Hemen Avuçlarını Açıp Bana Teslim Etmiştin Ya O An Sanki Tüm Bedeninde Avuçlarımın İçindeydi. Sen Anlamadın Ama Ben Çok Heyecanlanmıştım. Falın Bitince de Ellerini Çektin Ya Elimden? Annesinin Elini Bıraktığı için Kaybolan Bir Çocuk Gibi Olmuştum…

Sen Anlamadın Ama,

Sen Giderken Tüm Kelimelerde Arkandan Sürüklenerek Geldi. Bir Şey Diyemedim Sana.İçimden Attığım O Çığlıkları Duymanı İsterdim. Ne Olur Gitme Kal Diye Bağırdım Sana Sessizce. Kulak Zarlarını Patlatacak O Çiğliği Yine Duyan Tek Ben Oldum .
O Parkta Saatlerce Oturdum Senden Sonra. Babasının Gözleri Önünde Boğulan Bir Adamın Yaşadığı sokakları Yaşattın Bana. Hangi Kelime Bu Cümleye Uyacak Bilmiyorum Ama Sen Giderken Ben Sadece Sana Bakıp Tüm Beceriksizliğimle Ağladım.

Sen Giderken ,

Ben Sadece Gidişini İzlemedim. İçimden Tanrıya Yalvardım , Ne Olur Tanrım Geri Gelip Bana Sarılsın Beni Bir Annenin Çocuğunu Sevdiği Gibi Sevsin , Saçlarımı Okşayıp Bana Tekrar Sarılsın Dedim Ama Beni Ne Tanrı Dinledi Nede Sen. Ne O Kulak Astı Nede Sen Geri Geldin.

Peki Sen Şimdi Bir daha Geri Gelmiyecekmisin? Peki Ben Kime Seni Seviyorum Diyip Sarılcam, Kim Kaldı şimdi Geriye Beni Avutacak. Kim Ben Hasta Olduğumda Üzülecek? Kim Bana Seni Çok Özledim Diye Mesaj Atacak Gece Yarıları. Kim Merak Edecek Beni? Peki Kim Benimle Kavga Edecek Masumca…

Biliyorum Artık Kimse Bunları Bana Yaşatamayacak . Sen Artık Yoksun ya Şimdi , Ben Her Gece Ağlarken Seni Ararım Duvarlarda..

Sen Yoksun Ya şimdi ,

Ben Bu Sahil Banklarında Elimde Ki Ucuz Birayla Arkadaş Olurum. Hatta Benim Dualarımı Kabul Etmeyen
Tanrımla Oturur Konuşurum Saatlerce. Her Sevgiliye Küfür Eder Sararım Etrafa. Sataşırım Tüm Mutlu İnsanlara.
Aklıma Senin Bir Beraberliğin Olduğunu Getirir Lanet Ederim Banktaki Yalnızlığıma Ve Salaklığıma.
Kurşunlar Sıkarım Her Gece Firar Eden Aklıma. Batırırım Kaptanı Olmayan Tüm Gemileri… Yıkarım Tüm Kurduğum
Hayalleri. Tüm Beyaz Gelinliklerimi Atarım Şu Fırtınası Bitmeyen Denize. Orucunu Bozmuş Biri Gibi Sarılırım Bir Dal Sigaraya.
Suç Üstü Yakalanırım Katili Olurken Bir Sevginin. Artık Sen Yoksun Ya Hayatımda Ben Her Gece Firar Ederim Bu Bedenden. Sen Bilmiyorsun Ama Annemde Artık Sıkıldı Bu Göz Yaşlarımdan… Sen Nasıl Erkeksin Diyor Bana…. Sahi, Ben Nasıl Bir Erkektim??

Sen Bilmiyorsun Ama,

Ben Hala Bir Çocuk Gibi Ağlıyorum Odamdaki Yatağımda.
Her Dökülen Göz Yaşımda Bir Dua Sıkıyorum Gökyüzüne. Kabul Olur mu Bilmem Ama Bu Dualar, Olmama İhtimaline Rağmen Ben Yinede Titreyen Bir Bedenle Ediyorum. Her seferinde Kucağıma Sen Diye Aldığım Yastığım Sırılsıklam Oluyor. Üzerinde Dalga Dalga İz Bırakıyor Tuzu Bitmiş Göz Yaşım.
Sen Bilmiyorsun Ama Galiba Dün Gecede Dayak Yemişim Sokak Serserilerinden. Elimdeki Şarap Şişesi Kızdırmıştır Yine . Ne yapayım Adam Gibi İçemiyorum Şu Lanet Acı Şeyi.ne Zaman Sarhoş Olsam Çığlıklarıma Boğuluyor Bu Sahil Şeridi. Sen Beni Unuttun Ama Bende Ne Bileyim İşte Hala Unutamadım…

Sen Beni Unuttun Ama,

Ben Unutmak İsterken Dahi Hatırlıyorum O Kahrolasıca Yüzünü. Beni Mezar Taşı Gibi Kas Kati Yapan O Gözlerini..birde Neyi Hiç Unutmuyorum Biliyormusun? Hani Cep Telefonlarımıza Devamlı Çaldırıp Çaldırıp Kapatırdık Ya? İşte Onu… Sen Her Çağrı Atışında Ruhum Senin Yanına Koşardı. Bir Sonraki Çağrıya Kadarda Gelmezdi. Şu Sıralar Her Telefonum Çaldığında Sensin Sanıyorum. Sen Olmadığını Anlayınca da Açmadan Fırlatıyorum Yanımdaki Bir Koltuğa. Ne Olurdu Sanki Az Önce Telefon Açan Kişi Sen Olsaydın?

Sen Olsaydın,

Benim Gibi Güçsüz Bir Şekilde Yaşaya Biliriydin Bu Ayrılıktan Sonra. Peki Ağlamak İçin Son İnsanında Yanından Gitmesini Beklemeyebilirdin. Biliyormusun Artık O Giden Son İnsan Dahi Yanıma Gelmiyor. Sıkılıyor Galiba İnsanlar Ayrılık Hikayemi Dinlemekten. Bir Ben Sıkılamadım Seni Kendime Anlatmaktan,

Birde Sana Hep Derdim Ya Sen Son Sevdiğimsin Diye? Son Kez Daha Diyorum.
Sen Son Seni Seviyorum Dediğim Oldun..

Belki alışkındı kulakların bu iki kelimenin dudaktaki dansına… Hoşça kal ; bir daha görüşmenin güvencesiydi. Bir önceki adımıydı bir sonraki buluşmanın… Hoşça kal denir ve hoşça kalınırdı senin aşklarında…

Oysa bende Elveda demektir hoşça kal, bilemedin; kısacık zamanlara sığan tutkunun kılavuzluğundaki bu aşkta…
Duvarlarıma sana dair çok da fazla olmayan anılarımı çerçeveleyip astığım bir gece vermiştim kararımı.

Her nedense çok eğri büğrü duruyordu resimler. Anılar mı yakışmadı resimlere, yoksa resimler mi yapışmadı çerçevelerin sabitliğine anlayamadım. Ama ters duran bir şeyler vardı bu tuhaf görüntüde.Sarhoş naralarını tıpkı birer otriş gibi dolamıştım kelimelerin boynuna. Sonra birdenbire hayretle, o gideceği yönü şaşırmış naraların sokaklardan değil yüreğimden geldiğini fark ettim.

Yalpalaya yalpalaya yeni bir limana demir atmaya giden, adımlarını bir türlü aynı hizaya getiremeyen bu ayaklar, benim sevdamı arşınlıyorlardı…Yine yanlış yollara, yanlış ayakkabılarla dalmıştım düşüncesizce. nasır tutan kalbimdi, parmaklarım sapasağlamdı görünüşte!

Bakmamıştım mor sarmaşıklı yaprakların altındaki kocaman dikenlerini saklayan bataklıklara… Ah aylak ruhum; yine aldanmıştı gökyüzünün kızıl, fettan saçlarına… Oysa çeviriverseydi tutkudan körelen gözlerini birkaç bakış aşağıya, sevdasına arapsaçı gibi dolanan yalanları fark edebilecekti…

Ah aşka hiç doymayan aç ruhum, kısacık mutlulukların lezzetli mezeler olduğu bu sofrada, kadeh kadeh şarapları hapsedip damağına yine de aç kalktın aşkın saflığına…

Hesaplaşma yüklü bir gecenin sabahıydı sana vedam. Oysa sen sadece hoşça kal dedim sanmıştın… Kanter içinde kaldı dudaklarım sana söyleyemediklerimi kendime haykırmaktan. Söylesem anlamazdın, biliyorum… Üstünde hiçbir etiket olmayan bir şişeye konmuş bir yardım mesajıydı kelimelerim…

Ben ıssız bir adada; yanında almak isteyebileceği üç şeyi bile olmayan bir kazazedeydim. Çok tirajik biliyor musun? Üç şey alamazdım yanıma, almayı isteyebileceğim tek şey sendin… Ve sen bana aynı cümlenin içindeki iki kelime kadar yakın; ve aynı zamanda aynı cümlenin içinde asla bir araya gelemeyecek iki kelime kadar uzaktın… Çelişkilerin bileşkesi bir sevgili… Şarkılar saki olmuştu masama. Hep acı olan mezelerimi getirirken soframa, biri geldi biri gitti upuzun bir yalnızlık boyunca… Şarabımın tadı daha mı mayhoştu ne!

O tanıdık tadı yapıştırabilmek için dudaklarıma, günün ağarması gerekti kadehlerin tanıdık lal kırmızısında…

Sana hoşça kal demek hiç kolay değildi… Çünkü benim için hoşça kal, elveda demekti…
Benim sözlüğüm neden farklıdır bilemedim hiç…Yazmasın istedim vedalar ve vedalara yüklü anlamlar sayfalarda, boş yere aradım uzun soluklu aşkları yırtık sayfalarda… Nedendir bilmem hep ama hep ayak izleri oldu satırlarımda…

Kah kuma gömülüp kaybolan ayakların izlerini aradım çöl ıssızlığı akşamlarda, kah demirden bir örs gibi vurdum adımlarımla vurgun sonlara…

Hatırla sevgili içinde koşar adım coşan sevişlerini… Sakin limanlara demir atmak isteyen gemimin çıpası Havada kaldı… Uzun soluklu bir aşkı, bir Kar tanesinin bir kartopuna ve ardından bir çığa dönüşmesi gibi yaşamak isterken, sağanak yağmurda ıslanıp, sırılsıklam kaldım yalnızlığımla… Çok yükseklere saklamıştım ben sevgimi, sen upuzun adımları yüklerken bacaklarına, dümdüz bir yol üzerinde koşup durdun boş yere… Başını kaldırıp bakmayı akıl edemedin göğün gülümseyen mavi gözlerine… Uzaklıkları hala ölçülerle sabitleyen bir düzene esirken sen, ben çok başka bir coğrafyada farklı bir iklimin estirdiği rüzgara dönüşmüştüm bile… İki kelimenin buluşamadığı cümleler, gökyüzüyle yeryüzü arasından çok daha uzak mesafelerin timsaliydi yüreğimde… Sen takılmışken bildik hikayelerin tanıdık işleyişine, ben bir masalın içinde sakince bekliyordum sessizlikle çoğalan çığlıklarımı gömüp göğsüme…

Sadece hoşça kal deyip gittim diye; yüreğin hala küskün biliyorum… Elveda çok büyük bir kelime. Sığmadı dudaklarımın sınırları içine. Sözlüğümden haberdar olacak kadar çok kalmadın sevgili , yüreğimde.

Benim “hoşça kal” ım yazılmış yanlışlıkla elveda kelimesinin yerine…Kim bilir belki de bir hoşça kal en çok bu aşktaki kadar yakışır elveda hanesine… Bazen sözcükler biz farkına bile varmadan, kayıp gider dilimizden; bizim bile yerleştirmekte güçlük çekebileceğimiz en uygun yere…..

Zaman sadece birazcık zaman
Geçici bu öfke bu hırs bu intikam
Acılarımız tarih kadar eski
Nefes alıp vermek misali olağan


Zaman sadece birazcık zaman
Son bulduğu yerde sevgiler bir tek an
Böyle benzer izler etrafında

Alışkanlıklarımız bile sıradan

Gidiyorum bütün aşklar yüreğimde
Gidiyorum kokun hala üzerimde
Sana korkular bıraktım bir de yeni başlangıçlar
Bir kendim bir ben gidiyorum

Sana birşey olur diye aklım hep sende
Rüyaların bile benim göz hapsimde
Seninle yanan yürek üşümezmiş ömrünce
Benim öbür yarım bedelsin tüm sevgilere
Benim öbür yarım bedelsin sen herşeye

Bensiz günlerini sen unut artık
Seven yüreğinde şimdi ben varım
Seni böyle sevmek günah ise eğer
Ben anadan doğma bir günahkarım

Seven yüreğim kor olana kadar
Gözlerimin feri solana kadar
Mahşer sirenleri çalana kadar
Seni yüregimde yaşatacagım..

Ellerim ve yüreğim üşüyor…

Gün yine yokluğunu giydi üzerine… Her zaman olduğu gibi bugünde sensizim. Sensizliğin o soğuk duvarı ile karşı karşıyayım.

Sonbahar mevsiminde olalım veya yaz mevsiminde olalım benim için sen yoksan, ben halen soğuk günleri yaşıyorum, yanımda olsaydın eğer mevsim yaz olmuş ya da kış olmuş fark etmezdi benim için, içimi ısıtan sen olduktan sonra isterse bedenim soğuktan tir tir titresin umurumda değil.

Ellerim ve yüreğim üşüyor…

Şimdi yokluğunu soluyorum aldığım her nefeste. Isıtamıyorum yüreğimi, sen yokken yanımda, sen yanımdaymışsın gibi yapamıyorum. Her gün bir önceki günden farksız, her şey anlamını yitirmiş, ben kendi içimde kaybolmuşken bu kadar ya sen neredesin?

Ne yüzünü, ne ellerini, ne de yüreğini hissedebiliyorum bu soğuk sonbahar mevsiminde. Oysa seninle tanıştığımda etraf karlarla kaplıydı o gün yüreğimi ısıtmıştın.

Seni seviyorum derken. Soğuk olan ellerim ellerinde kaybolmuştu. Oysa şimdi, şimdi yokluğun hâkim bende, seni yüreğimin en güzel yerinde yaşamak isterken, senli düşleri yaşamak niye? Her yeni günde sana uyanmak varlığını solumak istiyorum.

Varlığınla bu acıları yüreğime ektin, şimdi yoksun. Neredesin? Çok mu uzaktasın? Yüreğim halen sendeyse bu kısa mesafelerde uzak olmak niye?

Yüreğime ektiğin sevgin artık durmadan kan kaybediyor, ilacı olsa, merhemi olsa, doktor çare bulsa gideceğim yüreğimde ki kanayan yaramı iyileştirmeye, ama yok, yok işte. Yüreğim senin sevginle mutlu olmayı isterken bıraktığın acılarla birlikte kan kaybediyor. Canım çok acıyor.

Verdiğin ya da bana veremediğin sevginle kapanmayan bir yara açtın sevgi dolu olan yüreğime. İnan bedenimi bir kör bıçakla kesseler bu kadar acı çekmezdim. Paramparça etseler bedenimi canım inan bu kadar çok yanmazdı.

Yavaş yavaş ölüyorum sanki hiçbir şeyden tat alamıyorum, hiçbir şey zevk vermiyor bana. Sevgi denilen o güzel duyguya lanet ediyorum bazen. Sevmeye, sevgilinin yanında olmaya lanet ediyorum işte. O kadar soğudum ki; bir buz dağı oluştu yüreğimde.

Yüreğimde hissettiğim duygular birer birer sönüyor, sevgi, mutluluk, huzur… Bana kalan duygular ise hüzün, gözyaşı, acı…

Oysa ne umutlarla, sevgi dolu kalbimle çıkmıştım senin karşına. Seni çok sevmeye söz vermiştim kendime. Seninle olmak, seninle gülmek, omzunda ağlamak...

Seninle paylaşmak istedim bu hayatı… Ben sen dedikçe yok saydın beni, sen benim küçük ama içinde kocaman sevgi barındıran kalbimi görmedin. Nasıl yanmasın yüreğim, nasıl dolmasın gözlerim.

Ağlamak her şeyi düzeltmiyor. Sadece kendimi üzüyorum, kendi yüreğimi eritiyorum günden güne.

Gece yine bana seni hatırlatan “sensizliği” giydi üzerine.

Yine her gece olduğu gibi seni anlatıyorum yıldızlara, sensizliği soluyorum her nefes alışımda. Sana olan bu derin sevgimi, özlemimi anlatıyorum gecenin hüzün kokan sessizliğinde.

Sen bana bu kadar uzakken çareyi gecenin karanlığında yıldızlarda arıyorum çaresizliğimi.

Gecenin karanlığında resmini çiziyorum soğuk taştan duvarlara, gerçekleşir ümidiyle. Yanıma gelip ellerimi tutarsın diye, sensizlikte buz tutan yüreğimi gülüşünle ısıtırsın ümidiyle…

Umutlarımı iyice yitirdim son günlerde… Döneceğine dair umutlarım bitmek üzere, sana olan özlemimi anlatıyorum beyaz kâğıtlara, oysa sana anlatmak isterdim içimde sana karşı atan sıcak yüreğimin özlemle solan çiçeklerini.

Ya “Kal” de, ya da “Git.” Artık sonu olmayan bu çıkmaz sokaklardan kurtar beni. Varlığında yokluğunu yaşamak ne kadar can yakıcı biliyor musun?

Bu mahkemede en ağır cezayı ben alacağım, cezam ise seni yüreğimde saklamak olacak. Seni seveceğim her an. Gülüşüne, ellerine hasret seni yaşayacağım ama sensiz…

Her geçen saniye kanayan bu yaramı daha da büyütecek, kanayan yaralarıma inat ben seni seveceğim… Gitsen bile sevgili. Sen benden gitmedin, halen yüreğimde yaşamaktasın anlatılmaz bir sevgi ile…

Ödediğim bedel sensizlik, yalnızlık, aşksızlık. ve dedim ya bugün dilimde bir şarkı var adı oldu yalnızlık...