ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

Yaşanabilir mi aşk yeniden. Yaşadığımız zaman dilimi içerisinde yeniden hiç yaşanmamışçasına yeniden paylaşılabilir mi sence. Ve düşünebilir misin aşk kendini bu kadar aşabilir mi duygu yüklü düşüncelerimizde. Aşk kendine bizim kadar aşık olabilir mi sence. Sence yeniden hiç yaşanmamışçasına...

Neden dersen, sanırım yüreğimden gelenleri yazacağım bu gecede sana. Seni sanki hiç kimseyi yaşamamış gibi yaşamak bana öyle mutluluk veriyor ki, bu mutluluk asla tanımlamayacak benim için.

Sesini duymak bana aşk getiriyor. Sana cümlelerin kendi anlamını taşıyamayacağı kadar aşk büyütüyorum içimde ve sen ki geceyarısı ayışığı yalnızlığım gibisin.

Bir insan her sabaha yeniden aşık olabilir mi ve yeniden her sabahın getirisi sözlerine, günaydın diyen tatlı sözlerine hiç bu kadar bağlanabilir mi. Bir insan seni hiç bu kadar kendi yüreği kadar sevebilir mi. Kendi yüreği sayıpta dertlerini bu kadar seninle senden fazla çoğalabilir mi bilemem.

Ayrılığı düşünmeyi unutmak ne güzel paylaşım oldu artık bana. Bir insana değil hayat değil dünya küçücük bir merhaba kafi kalırmış. Sözle yaşanmaz ve aşk hiçbir zaman beni sana şu an olduğundan daha fazla bağlayamaz.

Ve insanım sonuçta, gülmek var, ağlamak yaşamak var ya işte şu hayatı.Senle yaşamak. Dostça,aşkı umarsızca haykırırcasına yaşamak var ya işte şu hayatı, asla ama asla anlatılamazmış.

Bir insan bu kadar mutlu olabilir ancak. Ve akıp giden zamanına yokluk taşır. Yalnızlık aşktır aslında bilir misin. Bilir misin aşk koskoca bir hayatın içimizde paylaşıma açık kapılarından durmaksızın çoğalmaktadır.

Utanmıyorum bu kelimeleri söylemekten. Bir insana gerçek anlamda aşık oluyorum. Aşık olmak istiyorum diyerek dolaştığım yolları, kaybettiğim bütün zamanları düşünemiyorum bile.

Utanmıyorum bir insana, gerçek bir insana seni seviyorum demekten. Sana aşığım diyebilmekten asla ama asla utanmıyorum hayatta utandığım birçok şeye tebessüm ederek. Birçok şeye anlamsızca utangaçlık kattığım zamanları sırtımda anlamsızlık içinde taşıdığımı geçte olsa anlayabilişim kadar.

Seni seviyorum, gerek ingilizce, gerek türkçe, gerek bu kavramı hangi soyut ruh haline bırakıpta seni düşünürcesine sadece, yalnızca seni seviyorum diyorum yüreğimden.

Unutmam asla. Asla unutturmam bir insanı gerçekten sevdiğim zamanlara kendimi. Kendimi mevsiminde hüzüne terkedilmiş yanlarımla sen oldukça asla ama asla tüketiyorum, tükeniyorum diyemem sana.

Sana dostluğu, sana aşkı, sana paylaşımı verebiliyorsam sana sevgiyi yaşatabiliyorsam bir parçada olsa dertlerden kederlerden uzaklaştırabiliyorsam ne mutlu bana. Ne mutlu gerçek bir yüreği gerçek olarak tanıdığım zamanlarıma. Solmasın sevgimiz. Solmasın yüreğimize yürekten bağladığımız dostluğumuz.

Ve sen beni gerçekte görmeden, yüz yüze görüşemeden sevdin.Ve ben seni bir o kadar çok sevdim.Çok benimsedim. Her zaman yüreğimde sadece yürek ve sadece anlayış besledim. Hepsinin bir insanda bulunmasını bekledim. Belki çok gördüm belki az yaşadım belki çok umutlandım ama hep sevdim.

Hep sevgi taraftarı kesildim. Yalan değil yalanda olsa yalanlarda bir gerçeğe dönüşüyor nasıl olsa. Ben seni böyle sevdim dostum, ben seni böylesine yüreğimden her zaman daha da değer vererek daha da yücelterek anlamını çok sevdim.

Ve yine söylüyorum biliyor musun, hem de artık hiç utanmıyorum.

Hiç sıkılmıyorum. Sana her zaman söyleyeceğimi,söylediklerimi yine açık yüreklilikle söylüyorum....

Seni inan çok seviyorum.

SENİNLE TOPRAGA GİRERİM DİYENLERİ ÇOK GÖRDÜM...

BEN ÖLE DİYENLERİ TOPRAGA HEP YANLIZ GÖMDÜM..!!

O durmadan kaçıyor;
Sen ardından gitmiyorsan;

O günün her saatinde saklanıyor,
Sen yollara düşüp deli divane aramıyorsan;

O sana acıların en büyüğünü tattırıyor,
Sen bundan en yüce hazzı duymuyorsan;

Boşuna aldatma kendini,
Onu sevmiyorsun demektir.

Elindeki içki kadehinde,
Dudağındaki sigarada ,
Okuduğun kitapta,
Mırıldandığın şarkıda,
Söylediğin şiirde,
Gördüğün rüyada
Ve yaşaman icin
Ciğerlerine doldurduğun havada
O yoksa;
Onun vazgeçilmezliğini anlamamışsan;
Onu sevmiyorsun demektir.

Renkler onunla değerlenmiyorsa,
Örneğin; onsuz kırmızı kırmızılığının,
Mavi maviliğinin farkında değilse,
Beyaz yalnız o giydiği zaman
Güzelliğini haykırmıyorsa,
Sabahları onu görünceye kadar
Güneş doğmuyorsa
Ve onsuz gökyüzü geceleri
Aya, yıldızlara hasret değilse
Onu sevmiyorsun demektir.

Sokakta gördüğün her yüzde
Ondan birşeyler aramıyorsan,
Güzel bir manzara,
Hüzünlü bir musiki onu hatırlatmıyorsa,
Uykudan uyandığın zaman
Yaşamakta olduğundan önce
Onu hatırlamıyorsan,
Omuzlarına dökülmüş saçları,
Bir sis perdesinin ardında
Her zaman gülen,
Işık sacan gözleri
Aklına gelmiyorsa,
Durup durup avuçlarının
Sıcaklığını özlemiyorsan;
Onu sevmiyorsun demektir.

Dünyada yaşıyan öteki insanların
Senin için hâlâ bir değeri varsa ,
Ona karşı tutumunu
Toplumun köhne ve manasız
Kurallarına göre ayarlıyorsan
Ve açık açık
Sanki var olduğunu haykırırcasına
Sevgini söylemiyorsan;
Onu sevmiyorsun demektir.

Yok o senin icin
Herşeyden değerliyse,
Gözünü yumduğun anda
Onu görebiliyorsan,
O bütün şarkılarda,
Bütün şiirlerde,
Bütün resimlerde ise,
Ona muhtaç olduğunu
Söylemekten utanmıyorsan,
Senin içten ve büyük sevgine
Karşılık vermiyeceğinden
Korkmuyorsan,
Bütün bencil duygularından
Sıyrılabilmişsen
Onun için herşeyi,
Ama herşeyi yapacak gücü
Kendinde buluyorsan,
Her hali sana
Ayrı ayrı güzel geliyorsa,
Karşıisında kendini
Bir çocuk gibi hissediyorsan,
İstediği anda onun için
Ölebileceksen,
Onun için yaşıyorsan
Ve yine onun için
Bildiğin bilmediğin
Bütün düşmanlıklara
Karşı koyabileceksen,
O her geçen dakika
Sende biraz daha büyüyorsa
Ve kendi kendine bile
Çok sevdiğini bütün
Samimiyetinle,
İnanmışlığınla
İtiraf edebiliyorsan,
Bir gün o seni hiç,
Ama hic sevmediğini söylese bile ,
Senin sevginde azalma olmayacaksa
Ve ölünceye kadar onu aşkların
En olumsuzu ile sevebileceksen;
İşte o zaman
Onu seviyorsun demektir.

O sana sevmeyi,
Gercek aşkı öğretti.
Sen onu hep sevecek
Ve sevilmenin mutluluğunu tattıracaksın.

O , hiç sen olmasan bile,
Seni bir parça sevmese bile....

Sence bırakmamalıyım hala seni?


Hala kendimi ateşlere atıp atıp yanmalı mıyım?


Hala uğruna gecelri ağlayıp,gündüzleri nasıl geçireceğim diye çırpınmalı mıyım?Bu aşkta çaba gösteren taraf yine ben mi olmalıyım?


Söylesene kaç asır geç aldın sen bu aşka?

Lütfen git artık!!!Çek ve git!!!

Suslar biriktirdim ben sen yokken,duvarlarla paylaştım dertlerimi...


Senden sonra hiç dostumda kalmadı biliyor musun?Aşkın yüzünden kaybettim herşeyi...



Lütfen git artık!!!Çek ve git!!!
Senli zamanlardan bir zerre kalmadı aklımda,Çöpe attım ne varsa sana dair,gidebilirsin...Her zaman yapıyordun ya beni yine bir kalemde hiç düşünmeden,hiç üzülmeden silebilirsin!!!


Lütfen git artık!!!Çek ve git!!!

Kendine sakla artık pişmanlıkları,sende suslar biriktir ben yokken...


Hep sus!Hep kaç peşinden koşan hatıralardan,

Hep ağla çünkü haketmediğini yaşayamayacaksın artık!!!


LÜTFEN GİT ARTIK!! ÇEK VE GİT!!!!

GİTTİN… ÖLÜM GELDİ…
Neydi bu aşkının maksadı ben kışlarını bahara taşıyan hamalın mı?Her ağlayışın da göz yaşlarına kıyamayıp öpüp silen peçetecin mi? Hastalandığın da kahrolup başından ayrılmayan hasta bakıcın mı?Her çağırışında koşarak gelen uşağın mı?Sürekli seni sevdiğini söyleyen papağanın mı? Yoksa canın yarısı mı? söyle ciğersiz hangisiyim???
Sana neler feda ettim bir anlasaydın...
Her gün kafamı taşlara vuruyorum yüreğimi kanatıyorum sana değer verdiğim sana feda ettiklerim için.Şimdi sana feda ettiklerim bana veda ettiler.Bana ölmeyi bile yasak ettin kahrolası ölemiyorum ölsem yuhalayacaklar beni senin için öldüğümü sanıp bilmiyorlar ki aslında senin için değil bu ölüm seni tanıdığım için.DEDİM YA ULAN KEŞKE TANIMASAYDIM SENİ…
Bıktım artık bu sahte gülücüklerimden . Her gün olur olmadık yerde aklıma gelişinden,o sesinin kulaklarımda çınlayışından, hayalinin gözlerime oyun oynayışından, kalbime hükmedemeyip olmadık ağrılarla sıkışmasından, al şu canımı ALLAH’ım diye bağıra çağıra yalvarmaktan bıktım artık
Gecelerimi zehir ettin bana önceleri severdim seni rüyalarıma getirirdi sensizliğinde. Şimdi ölüm kokusu getiriyor burnuma ölümü düşünüyorum ölemiyorum haram kıldın ölümü çektin gittin Azrail ile beni baş başa bırakıp madem ölmeyi yasakladın
Şimdi senden geri kalan bedenim de ihtilal gerek yüreğimi aforoz ediyorum yerin yedi kat altına,sana olan sevdamı kayalıklardan atıp, sana dokunan tenime bin kırbaç ceza verip,gözlerime mil çektirme zamanı beni dinlemedikleri seni sevdikleri için senin beni terk ettiğinde bana acı çektirmelerine karşılık.
Beni terk etmeyip sevseydin bir ömür;bir gün ayakların tutulsaydı seni sırtımda kırlara taşırdım, ellerin kalkmasa göz yaşlarını silerdim bıkmadan ,dermansız hasta olsan ömrümce sana bakardım, çağırmana gerek olmazdı her an yanında olurdum, dilin tutulsa senin yerine seni seviyorum diye haykırırdım ömrümce.
Kimseler duysun istemezdim bu ayrılığımızı gözlerim ispiyon ettiler beni seni sevdiğimi sana ispiyon ettikleri gibi.
Büktün boynumu ele karşı soysuz seni…
Dedim ya güzel kız ölemiyorum diye ölmek somut olmuyor bazen benim dünyam da sensizlik ölmek.
Sana olan sevdamsa ölümü getiren evet SEVİYORUM SENİ...
GELLLL EY ÖLÜM...

ey olum oyle kolaymi
gel deyince gelir misin
al beni deyince
ey azrail gelip alirmisin canimi
ses kesildi kimsede tik yok
neden acaba ben mi cok bagirdim
yoksa olum sessizligimi bu
kolay degil yasamak bunca olanlardan sonra
kolay degil olmek
gel deyince gelmiyor ki
yasamin en tatli yerinde olumu dusunduren ne olabilir ki bir insana
ne??
ama neyse cok buyuktur ki en tatli yerinde hayatin
gel diye sessiz cigliklar attirtiyor
gidenin pesinden aglamak yakismaz bize
sadece bakip gule gule demek yakisir sessizce
bundan sonrasi ise sadece yasam
ha varsin ha yoksun iste oyle bir yasam...
ha olusun ha dirisin degisen ne dirki sadece bedenin zoraki bu dunyada kalmaya calismasindan ote bisey degildir bence....
neyse ki buradayiz ve boyle kalacagiz olum bizi cagirana kadar!!!

Günlerdir,aklımda yürüyen sözcüklerin yüreğimdeki sızıya her dokunuşunda biraz daha kızgın,biraz daha küskün cümleler kurdum.Şimdi mi şimdi hüzün zamanı...

Evet ayrıldık!
Hayaldi ve gerçeğe çarptığımız an bitti.Belkide suya yazılmış bir aşk masalıydı bizimki.Hani zamanında herşeye inat beraber ayakta kalabilme çabalarımız filan aklıma gelince,sonumuza bakıp derin bir acı çekiyorum ciğerlerime.Dönüşü olmayan bir yolda ürkmeden adım atabilme cesaretimiz için de hiç övünemiyorum biliyor musun?Aşk,gerçeklere ne kadar yakınsa sonsuzluğa o kadar uzakmış meğer...
Benim için artık yabancısın.Oysa hayattan aldığım her darbede çevireceğim acil numaram,en yakın dostum,sevgilim olduğunu sanmıştım...
Şimdi yaşamak için yeni sebepler arıyorsundur kendine ve her gece başını yastığa koyduğun anda benden kalan parçaları içindeki ateşle yakıp uyuyorsundur.Tanırım seni!Yüreğini yeni bir yüreğe açman biraz süre alır ama hayat devam ediyor mantığınla bunuda aşarsın!
Doğruların-hani şu asla,ne pahasına olursa olsun değiştiremeyeceğin doğruların-bir gün hangi kişinin el değmesiyle doğru olmaktan çıkar işte onu bilmiyorum...


Ben senden gittim;hemde bir hastanenin acil servis kapısının önünde öylece yolunu gözlerken...
Ben senden gittim;telefonun diğer ucundaki suskunluğuna bağırıp çağırıp-ağlarken...
Ben gittim artık;sana ayrılmalıyız derken,
Ve şimdi...
Unuttum seni demek için çok erken belkide çok geç!


Vakit ayrılık vaktiydi,bitti.
Senin için tüm iyi dileklerim,yüreğimin ta derinlerinden sesleniyor:
Mutlu ve sağlıklı yaşa...


(Veeeeeeeee sildim bEn seni benden,zor oldu ama artık sevmiorum senii)

Sen beni hiç sevmedin ki, lanetlenmiş bir hastalığı saklar gibi seni içimde saklamamı, gözlerinin benim için büyülü bir hapishane olmasını, göz kapaklarımın içine resmini çizmemi, sevdin. Sen beni hiç sevmedin ki, hiç bitmeyen bir kitap gibi sürekli seni okumamı, duygu yüklü bir bulut olarak içimde dolaşmayı, seni her şeyinle sevmemi, sevdin. Yaptığım her şeyi bırakıp kirpiklerini seyretmemi, gördüğüm her şeyi herkesi sana benzetmemi, cennetten gelmiş olmayı ve sürekli bir ay parçasına benzetilmeyi, sevdin.

Sen beni hiç sevmedin ki, bir bakış bir simge bir duruş olmayı, güzelliğini anlatırken sözlerin yetersiz kalmasını, İstanbul gibi kadın olmayı, sevdin. İlk okunduğunda su gibi ezberlenen ve bir daha asla akıldan çıkmayan şiir olmayı, hayallerini yüksek sesle kurmayı ve onların anında gerçekleşmesini, sevdin. Seni sevmek için gözlerinin büyülü sessizliğinde seni beklememi, hayatta tanıdığım bütün kadınların toplamı olmayı, yeryüzünde daha önce hiç kurulmamış cümlelerle sana aşkımı anlatmamı, sevdin. Sen beni hiç sevmedin ki, bir sabah kulağına şiirler fısıldayarak seni uyandırmak istememi, seni ilk gördüğüm andan beri kendimi bir ölü gibi hissetmemi sevdin.

Hayal dünyamın hayal kahramanı olmayı, üç kişilik cehennem bir masada, üç kişilik bir aşk yaşamayı, her fal öncesi tuttuğum dilek olmayı, sevdin. Hayatımın tek gülümseyen yüzü olmayı, sana sanat eseri gibi özenle yaklaşmamı, ufak bir gülüşüne kalbimi ipotek vermemi, sevdim. Sen beni hiç sevmedin ki, sen gidince İstanbul’un yalnızlaşmasını, yokluğunda büyümemi, yokluğuna alışamamayı, zamanları mesafeleri aşan bir sevgiyle sana bağlanmamı, içimi titretmeyi, sevdin. Kaç kere terk etsek de birbirimizi, aradığımız her şeyi yine birbirimizde bulmayı, güzelliğinden gözümü alamamayı anlatamamayı, giderken bıraktığın gölgene aşık olmamı sevdim.

Sen beni hiç sevmedin ki, uzun hasretin, bitmeyen eksilmeyen bir sevdanın mektubunu yazmamı, çengelli bir iğne gibi seni kalbimde taşımayı, sen yokken sana çiçekler almamı sevdin. Sen yokken sensizliği sevmemi, bana bıraktığın aşk gibi her şeyi yarım yaşamamı, acı çektikçe yazı yazmamı ve olmayan bir aşkın bitmeyen acısını çekmemi sevdin. Sen beni hiç sevmedin ki, hasretini sahiplenmemi, sensizken yalan dolan şeyler yaşamamı, hayatta en çok seni sevmemi, seni özlememi, her baktığım kızda seni aramamı, seninle aynı uykuyu uyumak istememi sevdin. Ezberimi bozmayı, herkesin yanmak istediği bir cehennem olmayı, bir sabah “kalbimin bir parçasını koparıp gittiğinden beri” devam eden anlamsız, rahatsız, hasret ve özlem dolu uykumdan uyandırmayı, sevdin.

Sen yokken içimde bitmeyen bir hasreti yaşatmamı, sana olan aşkımdan sayfalarca yazılar yazmamı, sana beyaz bir melek gibi davranmamı sevdin. Seni beni hiç sevmedin ki, her gittiğinde seni sevmeye devam etmemi ve her döndüğünde beni yine aynı aşkla bulmayı sevdin. Sen beni hiç sevmedin, seni sevmemi sevdin....

SENİNLE TOPRAGA GİRERİM DİYENLERİ ÇOK GÖRDÜM...

BEN ÖLE DİYENLERİ TOPRAGA HEP YANLIZ GÖMDÜM..!!

Huzunle yogrulmus bir gun daha…
Bugunun adida huzun edebiyatta..
Ellerim yazmaya yuz tutmus…
Meydan okuyan azgin dalgalar icimdeki kuytularda…
Icimde barindirdigim kelimeleri dokmezsem…
Kuflenecek butun kelimeler…
Can cekisen can olacak…
Ellerimden kanlar sizilacak...
Ve bir daha kan dokulecek gozlerimden…

Kac gece senin yoklugunda yasardi bu gozler…
Kac gece senin hulyaralarinda dolasarak daldim tatli ruyalara…
Duvarlar sahit be gulum sensiz gecelerdeki ah’ima …
Biliyordum cunku yine yasaran bu gozlerim,
Sensiz sabahlara uyanacak…
Dinmeyen acilarima nester vurulmayacak…
Ve ben saplayacagim her seferinde mizragi…
Dokulsun maviye karissin diye duygularim..

Sen gonlum huzunlude olsa bu diyarlarda bekler durur…
Bir gun vuslatin olacagini bildigim icin…
Ellerin kimin ellerini sariyor…
Nefesin kimin icini urpertiyor...
Ve gozlerin kimin gozlerini gozluyor...
Su an kimi dusunuyorsun ve kim hayallerinde gezinen...
Sessiz adimlarimi kaldirimlarda birakarak huznu cagiriyorum..
Cekilmeyen su uzak diyarlarda huznunu bile bile katlanarak..
Ve her yanima hasretlikleri kusanarak…

Kisin alaca sogugu ilkbahari mujdeliyordu gokyuzundeki gunes…
Ve gozlerin….Bana heyecani…
Henuz hic yazilmamis bir misra kadar temizim…
Gozyaslarimla susledim cilelerimi…
Dualarimi suslemis, icinde SEN beyaz dilekcelerim...
Gel...Geceleri paylasalim gunduzlerin yetmedigi anlarda...
Devasa ozlem dalgalarim meydan okuyor simdi daglara...
Gullerde boynunu bukmus, SENSIZLIKTEN payini alinca...

Simdi ariyorum seni her yildizda..ve her gun batiminda...
Safak sokmesi ve baharlarda…
Seni aramak.... Cenneti aramak...
Nefes almayi veya...
Bir failim… Duygularimda mahkum biraktim kendimi…
Sarilmak…Yagmurun topragi bagrina basip kucaklamasinda…
Gozlerinin mercan karalar calinmis siyahina dalginim…
Sagima soluma bakmadan yurudugum uzayan yollar taniktir…
Ask sorgusunda sevgilim yalniz kelepceler saniktir…

Ne yazsam…
Ne yazsam olmuyorki..
Sen oyle inci, sen oyle nazenin…
Sen tenin gul kokar iken…
Sana siir yazmak ahmaklik…
Sen bana isik ver yeter…
Uzerime rahmet yagmurlari gibi dus...
Bir avuc topragim simdi yagmurunu bekleyen…
Ama sana bakmak…

Sen…
SEN dedigim….
Sana benzeyecek kadar, masum, nazenin, bisey yok…
YOK…

Uzun yollardaki kervanlardan gecen…
Katiksiz bir bagri yanik yolcuyum…
Koynumda beyaz kagit boslugu…
Ve baktigin gozlerimi talan eden gozlerin..
Biz bize bicilmis donguye katlaniriz yalnizca…
Donulmeyen kiyilarda civiledim yeminlerimi…
SENSIZLIGIN Sarhosuyum…Halsiz…Kanitsiz…
Yorgun ve bi’tabim…

Kalbin kadar sahil…gozlerin kadar deryalarim…
Hicbir adaya sigmayan cennet kadar seni ararim…
Vuslat kokusunu dindirmek ne mumkun...
Golgeler kadar pesindeyim...
Icimde can cekisiyor ucurumlar…
Bir yarali siziyor icimin kuytularina…
Yikiliyor guncemin yagmur iskelesi…

Keskin marti cigligi gibi, icimin ucralarinda birikiyor feryatlar…
Beni sana mahkum ediyorsun…sonra huzne birakiyorsun…
Huzun benim icime siginiyor…Gozlerim seyran eyliyor gecenin ustune…
Sukut kapliyor beni…

Sen…; Gozlerimdeki nur…
Sen …; Susuz collerdeki vaha’m
Sen…; Dudagimda boncuk boncuk pembesin…
Sen…; Gokyuzunde ulasilmaz boyutta mavisin…

Sen…
Sen…

Bakislarimin kacamak gizemleri…
Kayitsiz gulumsemeler var sahipsiz sokaklarda…
Sonsuz izdiraplar icinde kivranmaktayim…
Sen bende masumsun…bende guzel o bakislarin…
Baska gozlerde kaybolmasin bahargozlerin…
Ve acma yuregini..mechul olan bir baskasina…
Ellerin benim ellerimi tutsun…
Yoksa bu girdaplar beni yutacak…
Nefesimi alip veremeyecegim sensiz duramadigim bu diyarda..

VE SENSIZ HER AN OLECEK GIBIYIM…

UGRUNA CANIMI DUSUNMEDEN VERECEGIME..

GEL CANIMA CANAN...

Belki acı çekeceğim, beynime saplanmış, bir sancı gibi kıvrandıracak sensizlik beni.

Ama unutacağım..

Belki elim bir telefona gidicek, hatta numaranı çevireceğim ve hatta telefonunu çaldıracağım.

Odanda çınlayan benim telefonumun sesi, bir an odanda dolaşmışcasına bana haz verecek fakat sen daha açmadan kendime hakim olacağım, sesini duymamaya alıştıracağım kulaklarımı..

Belki dokunduğun eşyalara dokunacağım, kimi zaman yattığın yastıkta saçının bir telini arıyacak ellerim ve gözlerim.

Burnum kokunu duymak için, kapanacak yastığına yüzü koyun.

Bir süre sonra başımı kaldıracağım yastığından. Başımı dik tutmasını öğreneceğim.

Kimbilir belki duyduğum bir şarkıda seni yaşıyacağım. Gittiğin bir yerde seni anacak sesim ama, susacağım sesime hakimiyetle.

Bir gülüş,
Bir sesleniş,
Bir yürüyüş,
Sen sandıracak bana ve bakacağım
O yana..

Sensizliği görünce ağlayacak belki yanılan gözlerim;
Fakat sana dokunmamayı öğrenen ellerimle, sileceğim yaşlarımı damlamadan.

Belki nefes almak seni hatırlatacak bana.
Gerekirse bu nefeside keseceğim..

Seni unutacağım, evet çok acı çekeceğim, beynime saplanmış, bir sancı gibi kıvrandıracak yokluğun.

Unutmak benim kutup yıldızım olacak, bu kaybolmuşluk son bulacak, kimbilir sana hitap eden, kaç mektup daha yazacağım yarım kalan anlatılmayan..

Kalemim belki uzun süre, kıvranacak satırlarda özlem sözcükleri ile.

Kıvransın kıvranabildiği kadar, daha olmazsa elime geçen tüm kalemleri kıracağım.

Sevildiğini unut çünki sevdiğimi unuttum diyecek..

Sana bir zamanlar Seni Seviyorum diyen dudaklarım, belki Unuttum derken ısıracağım dudaklarımı. Kalemleri kırmaktan kanayacak ellerim, kolay olmayacak seni unutmak..

Acı çekeceğim.

Saniye saniye,

Nefes nefes.

Kah ağlıyacak geceler boyu uykusuz gözlerim, kah dünya dar gelicek, bir boşluğun içinde yuvarlanacağım, korkacağım.

Anılarım kabus olacak gözümde, beynimde canlanan.
Sensizlikte dost olacağım tüm iyimserliğimle.
Seninle olan dünyamın kıyameti koptu artık.

O dünyanın, o sevginin tanrısı bendim ve şimdi sorguluyorum bu günah sevgiyi.

Unutmak azraili olacak o sevginin.

Zamanı geldi emrimi verdim azrailime, canını alacak sevgimin.

Fakat asla ama asla,

PİŞMANLIĞINI DUYMAYACAĞIM BU YAŞANMIŞLIĞIN..

GİTTİN....
tüm kapıları üzerime kapatıp gittin...
şimdi terkedilmiş
gün batımındaki rıhtımlar gibiyimmm..
GİTTİN...
aydınlıklarımın üzerine kara bir perde çekip gittin...
şimdi çok uzaklarda
gözbebeklerde parlayamayan yolunu kaybetmiş
bir yıldız gibiyim...