ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

                                                                                            BeKLiYoRuM

Bekliyorum, belki gelirsin diye,
Eğer geleceksen,
Bir nisan yağmurunun, o ılık bulutlarıyla gel...
Yürürken ağaçlara sular, aşkın damarlarımda akarken gel,
Yürürken boş sokaklarda ben, yüreğim sen diye atarken gel,
Yürürken gökte bulutlar, yepyeni baharlarla gel,
Yürürken ağaçlara sular, yürü gözlerimden kalbime kadar.

Bekliyorum, belki gelirsin diye,
Eğer geleceksen,
Bir nisan yağmurunun, o ılık bulutlarıyla gel...
Erikler çiçek açarken, yazı yaban yeşerirken gel,
Son cemresi de düşüp toprağa, toprak buharlaşırken gel,
Yüreğim aşkınla dolup da, özlemin beni ağlatırken gel,
Gel sil gözlerimi, sana en ihtiyacım olduğu zaman gel.

 SeVDa....

                                                                    YüReĞiMDeSiN!!!!

Seni severek sevmeyi öğrendim... Seni severek sabrın önemini kavradım... Ama sabrederken yitip giden zamana seni kaptırdım...
Seni sevmekten hiçbirzaman yorulmayacak bu yürek... Ve hiçbirzaman vazgeçemez sevmekten... Ama taşıyamıyor istenmeden isteyebilmenin getirdiği sorumlulukları... Ve vazgeçiyor senden...
Sevgin herzaman taze... Ve hep en değerli yerimde... Buna rağmen senden vazgeçirdin beni... Biliyordun, söylemiştim daha bekleyemeyeceğimi...

Hep derdim `Sevmekten yorulanlar hiç sevmemiş olanlardır` ... Sakın sevmekten yorulduğumu zannetme... Sadece giderken anılarımıda alıyorum yanıma ve kaçıyorum senden de duygularımdan da sonu olmayan yollarda...
Ne kadarda saf ve temizim halen, değilmi. Seni sevdiğimi halen söyleyebiliyorum gurur duyarak sevgimi öfkelere karıştırmadan... Unutma hep en değerlimsin... Ve başkasının kollarında olsanda benimsin...

SEN BENİM BEN DEDİĞİM YÜREĞİMDESİN!!!...

                                                               SoN NeFeSiM..!!!

Her zaman imkansizlari istedigimi biliyorum. Biliyorum da yine de vazgecemiyorum.

Önce hangisinden baslasam bilmiyorum. Sensizligimden mi,
yalnizligimdan mi, yoksa bugulu gözlerimden mi?

Hep kolay gibi gelirdi yalnizlik, tatmamistim ki! Hep kolay gibi gelirdi
unutmak, Asık olmamistim ki! Oysa sen SON NEFESIM.

Oysa sen öyle acimasiz ögrettin ki bunlari... Oysa sen öyle yalniz biraktin ki....

Önce gözlerin gecti gözlerimden cigliklarla dolu o yolda. Sonra ellerin
gitti ellerimden bir saniyelik kisa bir zamanda. Sonra... Sonrasi yok, sen
gittin iste. İlk o gün kanadimin kirikligini hissettim ve o durmadan
kanayan korkunc yarayi. Nerde yikamali, nasil kurtulmali?... 

Bir zamanlar beni cok sık arardin SON NEFESIM. Sesimi duyunca
rahatladigini söylerdin. Sonra... Sonra birden sustun yeminli gibi.
Telefonum calmaz oldu. Bataryasi artik on günde anca bitiyor. Su koca
kalabaligin icinde öyle yalniz, oyle SENSIZIM ki; hicbir kelime anlatmaya
yetmiyor. Odam sensiz sessiz. Odam sensiz soguk. Odama günes vurmuyor.
Odama huzun hakim. Odama kasvet... 

Iste!... Imkansiz mi, al iste... Beni sevmen imkansiz. Seni sevdigim
gibi sevmen, deli gibi özlemen imkansiz iste...

Sensiz olmuyormus SON NEFESIM. Sensiz olmuyormus bu hayat. Sensiz
olmuyormus bu nefes. Anladim, ama biraz gec kaldim. Önceleri dedim ya,
önceleri bicak saplanmiyordu sirtima. Önceleri serseri kursunlar
mayalamiyordu gecelerimi. Önceleri öyleydi... Ve birde sonralari var ne
yazik ki...                

Sen benim, sonu ölüm ile bitecek müebbettimsin…”

Neden bu kadar çok sevdirdin kendini yar ? Neden...Gittin ama hala içimde kanıyor adın.. Unuttun ama hala içimde kırılıyor hatıraların... Neden bu kadar çok sevdirdin kendini ? Adımı dudaklarına almazken, niye ben hala senin adınla başlıyorum sensiz sabahlara ? Niye ? Sen sevgimi pişmanlıklar tek tek yakarken, ben niye hala gülüşlerini katıyorum puslu yarınlarıma ? Niye.?. Senle başlayıp benle biten cümleler kur bana…

Gittiğin halde niye kanıyor kelimelerim ? Neden sevgili.? Sana ne yaptım ben ? Sana ne yaptım ki bu ayrılığı, bu sessizliği reva gördün bana ? Seni sevmekten başka ne yaptım sana ? Geleceğini mi çaldım, hayallerini mi kararttım..? Seni sevmekten öte, yüreğimi sana vermekten öte sana ne yaptım ki. ? Neden kadar sevdirdin kendini sevgili ? Neden ?

Ben bu satırları gözyaşımda tasdiklerken, sen sıradan bir yazıymışçasına yüreğinle susacaksın. Ahizeyi kaldırıp sesinden “ iyi misin “ cümlesini geçmeyecek bir merakı bile hak etmedim değil mi ? Hadi söyle…Ahizeyi kaldırıp bir iyi hal sormak bile bu kadar zor mu sevgili.. Aşk kelimeleri istemiyorum artık.. Sadece telefonda söylenilecek en küçük bir kelimeyi bile duymaya razıyım. Yeter ki senin yüreğinin sıcaklığını taşısın kelimeler..

Hiç gelmeyeceksin biliyorum..Sen olmayacaksın ama güneş hep sensiz inecek perdelerime. Baharlar gelecek avuçlarıma.. Ama hep sen bende kanayan yara olacaksın. Senden sonra hiç kimseyi sevmeyeceğim . Hep senin gülüşünü anımsayacağım. Hep senin sözlerini..Sana ait bir şeyler arayacağım…Ama hep vazgeçeceğim. Seni hatırlatan kelimeler arayacağım satırlarında.. Hiçbir kadını sevmeyeceğim…Çünkü her kadın da seni arayacağım..İşte bu yüzden, seni sensiz yaşatacağım….Sana söz sevgili, seni sensiz büyüteceğim sisi eksik olmayan sabahlarda..

Gittiğin günden beri gözümden tek bir gözyaşı akmadı…Kirpiklerimden akan sadece yüreğimdi.. Sensiz biten her gece yüreğimden bir parça koparıp kapına bıraktım..Bağırdım sensiz gecelere.. Seni bu kadar çok sevdiği için küfürler savurdum kendime.. Yerden yere vurdum kalbimi. Kör bıçaklar biledim yüreğimin senle başlayan kelimelerinde. Susmayı denedim bir de unutmayı..Ama hiçbir zaman ibi “ seni sevmiyorum “ diyemedim..Çünkü, ben seni unutmak için sevmedim ki…

Biliyorum gelmeyeceksin. Hayat boyu sensizlik duracak aramızda. Ellerimiz hep ayrı dağlara uzanacak, sırtlarımız hep ayrı duvarlara yaslanacak.. Ve biliyorum bu satırları okurken “ ben sana hiçbir zaman ait olmayacağım “ cümlelerini haykıracak yüreğinBiliyorum, sevdigim her kadın biraz sana benzeyecek. Gözlerinin içine baktığımda “ senin gözlerinin “ olmadığını görünce ölmeyeceğimi sanıyorsun…Offf lanet olsun ki senden bir daha yok ki.. Hiçbir zaman senin gözlerinde izleyemeyeceğim hayatı.. Hiçbir sabah senin sesinle uyanmayacağım. Hiçbir zaman omuzlarına başımı yaslayıp şiirler okuyamayacağım sana ….Kıyılarıma hep sensizlik vuracak…

Biliyor musun seni en çok akşamları özlüyorum. Karanlık odamın ışıklarında senin gözlerin olmalıydı. Akşam iş dönüşü demir kapıda sen karşılamalıydın beni, dört duvar yalnızlığı değil ! Yorulmuş bedenim senin gülüşünle dinlenmeliydi. Huzur kokan ellerinden içmeliydim bir yudum suyu, senin gözlerinde bilmeliydim gül kokulu mutluluğu…Ama işte yine sensizlik var perdelerimde…Uykularım darmadağın..Göz çukurlarım hep ıslak…Yollarım ise hep sana ırak…Söyle bana sevgili neden bu kadar sevdirdin kendini ? Neden ?....

Bak yoksun yine..
Yüreğim kanıyor yüreğim !
Seni çok sevdim sadece...
Ama bilmedin...
Ama yüreğimde sana akan çığlıklarımı hiç silmedin…
Ama sana ağlayan kelimelerimi hiç görmedin….

Belki de ben sevgiyi hiç haketmedim....Seni de, sevgine de haketmedim...Belki de bundandır gidişin.. Belki de isteklerini veremedim.. Belki de tamamlayamadım seni. Çünkü ben hep yamalıydım ve bir o kadar yarım…İyi bir gelecek vaat edemedim..Süslü kelimelerden öte sana varlığımdan öte bir şey veremedim. Belki de gözümü kırpıp ayak uçlarına koyduğum bedenimin ölmesi yetmedi senin beni sevmen için.. Biliyorum, tek değerli değildir ama sana sadece yüreğimi verdim.. Sana verebileceğim tek şey vardı; o da yüreğimdi. Yüreğimi sana verdim…Varlığında yokluğunda sana aittir yüreğim….

Şimdi, gözyaşımla ıslanmış cümlelerimi şakağından vurup sensiz bir gecenin koynunda seni “ sensiz “ yaşamaya gidiyorum. Bir gece olsa da gel desem, biliyorum gelmeyeceksin.Gelemeyeceksin….Her zamanki gibi adınla başlayıp varlığında bitirdiğim bir gece olacak. Sensiz ve sessiz bir gece…Her zamanki gibi karanlığımı örteceğim üzerime ve kokunu arayacağım yastık kenarlarında.. Her zaman ki gibi ellerimi uzatacağım sana ama her zamanki gibi ellerim hep boşlukta kalacak… Ve sabah uyandığımda sensizliğini giyineceğim ceketimin üzerine. Seni gelecekmiş gibi aynalara bakacağım..Bir an evvel sana kavuşmak için nefes nefese koşuşturacağım şehrimin sokaklarını..Ama sokağımı dönüp kalabalıklara karıştığımda “ yine “ yokluğun karşılayacak beni..Hep aynı kaldırımda..Hep aynı sokak başında….Yine sen gelmemiş olacaksın….Boynumu “ yalnızlığına “ büküp yüreğimi kanatana kadar susacağım..Senin sustuğun gibi….

Haklısın....
Belki de sevilmeyi hiçbir zaman haketmedim...
Sevildiğin halde sevmeyeceksin…
Sana uzattığım her eli geri çevireceksin...

Kırık testilerden boşalan hayatın ayak uçlarında
Hep seni bekleyeceğim..
Gelmediğin her gün bir çentik atacağım
Yüreğimin dilsiz duvarlarına…
Belki de bir gün,
Yokluğun omuzlarıma ağır gelir de
Taşıyamazsam seni,
Ölümün soğuk namlusunu dayarım
Sensizliğin şakağına..
Kimbilir…

Keşke “ sensiz hayat” ;
Seni sevmek kadar güzel olsaydı;
İşte o zaman sensiz hayatı delice sevebilirdim..

Keşke; ölüm,
Seni unutmak kadar zor olmasaydı..
Gittiğin gün tek kurşunla ölümü dudaklarından öpebilirdim…
Ama ne sensiz yaşanılan hayatı adı var,
Ne sensiz ölümün tadı...
Ve dudaklarımda sona bırakılmış ,
Tek bir cümle var….

“ Sen benim, koynunda can verecek hasretim,
Sen benim, sonu ölüm ile bitecek müebbettimsin…”