Bir Çiçek Aldim 

Dün gece yine yalnizdim 
Sokaga çiktim 
Ve kendime bir çiçek aldim 
Kendim almamis gibi yürüdüm sokaklarda 
Ve yalniz degilmisim gibi düsündüm 
Ama her gece gibi 
Dün gece de yalnizdim 
Ve kendime bir çiçek aldim 
Bir saat geri alinmis saatler 
Ben geri almadim 
Ve bir saat daha yalniz kalmadim 
Bir masaya oturdum 
Iki çay ismarladim 
Ben içtim 
Sen soguttun 
Sana söyleyecegim her seyi yuttum 
Çok dert etmedim 
Çünkü yoktun 
Dün gece yine yalnizdim 
Rahat agladim 
Yoklugundan gizlemedim gözyaslarimi 
Ve lambalari hiç karartmadim 
Dün gece 
Her gece gibi yalnizdim 
Sokaga çiktim 
Ve kendime bir çiçek aldim 
Sen sandim 
Koklamadim

SENI ARIYORUM

Bu şehrin bütün sokaklarına sinmiş yalnızlığım

Sensizliğin köşe başındayım

Avuçlarımda kırık dökük pişmanlıklar

Avuntusuz çıkmazlara doğru yürüyorum

Bütün umutsuzluğuma inat

Yine seni arıyorum...

Dudaklarımda bildiğin o ıslık

Sokak lambalarına sığınıyorum

Hafiften bir yağmur ağlıyor benimle

Bir deli rüzğar saçlarımda

Yalnızlıktan üşüyorum

Bulamayacağımı bile bile

Yine seni arıyorum...

Anlatacak nelerim var bir bilsen

Içimde ihtilaller kopmuş

Kendimi sürgüne verdim

Mutluluğum çoktan iflas etmiş

İtiraza hakkım yok biliyorum

Beni savunmak sana düştü

Seni arıyorum...

Yarım kalmış şiirlerim gibisin

Yaşanmamış çocukluğumsun anılarımda

Öylesine eksiğim sensiz

Öylesine sahipsiz.

İşte  bütün umutlara havlu attım gidiyorum

İçinde geç kalmışlığın çaresizliği

Çocuklar gibi ağlıyorum

Ve gel gör ki her damla gözyaşımda

Yine seni arıyorum...

Özlemek

Birden özleyiveriyorsunuz... 
Çoktan unuttugunuzu sandiginiz 
ya da yalnizca bir kere karsilastiginiz 
ve özlemek için yeteri kadar tanimadiginiz birini 
bir sabah çilginca özleyerek uyaniyorsunuz.

Rüyalariniz, içinizdeki o gizli,
 esrarini ele vermez büyücü, 
siz çarsaflarinizin arasinda, 
bütün tehlikelerden uzak, 
güvenle yattiginizi sandiginiz bir anda, 
usulca ruhunuza sokulup, 
sizden habersiz oralara yigilmis cephanelikleri 
birer birer atesleyiveriyor. 
infilaklarla sarsilarak uyaniyorsunuz. 
Hayatinizda olmayan birini hayatiniza almak, 
ona dokunmak, 
onun sesini duymak için kivranirken
buluveriyorsunuz kendinizi...

Özlemek, o yakici istek, 
bilinen herseyi ve önem sirasini degistiriveriyor. 
Özlediginiz ise çok uzaklarda... 
Yaninda olmasini istediginiz halde 
yaninizda olmayan bir tek kisi, 
yaniniza bile yaklasmadan, 
hatta onu özlediginizden 
ve onu istediginizden haberdar bile olmadan, 
bütün hayati, 
bütün görüntüleri eritip 
baska kiliklara sokuyor...