Bazen acı dinmez, bazen de yağmur
Sevgilim gülümse, her şey unutulur
Suskunuz bu akşam üstü
Hasrete yanmışız, neylersin

Bir gün, bu mahzun sevdadan geriye
Kalırsa, sadece o hüzün kalır..
Sen de anladın ki yapa-yalnızız...
Buluşmamız yasak,
Görüşmemiz uzak...
Devrilmiş kadehler gibi, dönüyor başımız,
Neylersin...

Ah güzelim,
İncinmiş bir sesi vardır yağmurun;
Yanaklarına vurduğunda hissedersin.
Ve bir veda sözcüğü, saçlarına,
Titreyen bir öpücükle dokunduğunda;
Bu anı dondurmaya yetmez nefesin.
Bir film sahnesi gibi
Akar gider ayrılık,
Neylersin...

Biz zaten hiçbir romanda
Kendi hayatımıza rastlamadık.
Bütün şarkılar bizi yanlış anlatmıştı.
Ve bütün bulmacalar yarım bırakılmıştı.
Tenha sokaklarda üşüyüp durdu sırtımız.
Oysa tuttuğumuz balıkları bile
Yeniden denize bağışlamıştık.
Biz, hayata dair
Hiçbir yanlış yapmamıştık...
Neylersin...

Biz bu sonucu haketmedik,
Hayır, etmedik...
Ömrümüz bu talana lâyık değildi.

Bazen acı vurdu, bazen de yağmur
Hiç gülmedi yüzümüz,
Hiç büyümedi gülümüz...
Bizi yalnızca akşamlar kucakladı,
Biliyorsun,
Sabaha çıkmayan bir yoldu yürüdüğümüz...

Bir gün, bu öykünün sonuna gelince
Ansızın desem ki: hoşça kal canım!
Unutursun,
Mecburen unutursun...
Yıldızlar söner, bu aşk da biter!
Bazı gün hatırlayınca, sessizce ağlarız.
Neylersin...

Ah bebeğim, ah..
Kekremsi bir tadı vardır gözyaşının,
Dudaklarına sızınca farkedersin.
İçindeki vurgun aşklar mezarlığında,
Ayrılık, ölümden üste yazılınca,
Gideni durdurmaya yetişmez sesin...
Bir inme gibi dolaşır bedeninde pişmanlıklar,
Neylersin...

Biz zaten hiçbir sinemaya
Tam vaktinde yetişemedik.
Bütün vapurlar bizden önce kalkmıştı.
Ve bütün biletler biz gelmeden satılmıştı.
Boşuna telaşlarda yorduk günlerimizi.
Oysa Nuh un Gemisi nde bile
Bize yer kalmamıştı.
Ve hiçbir mutluluğa adımız kaydolmamıştı.
Neylersin...

Biz bu aşkı sürdüremezdik,
İnan, sürdüremezdik...
Kalbimiz bu heyecana müsait değildi.

Bize hep acılar kaldı, bize hep yağmur...
Unutmasan bile artık
Unutur gibi yapacaksın.
Ve buruşturup-buruşturup attığım kağıtlarda,
Hiç bitiremediğim
Bir şiir olarak kalacaksın...  

Yusuf Hayaloğlu

"Eğitimdir ki,bir milleti  hür,bağımsız,şanlı,yüksek bir toplum halinde yaşatır veya bir milleti kölelik ve yoksulluğa terk eder."                                                  

                                                    Mustafa Kemal Atatürk

O VAR !..

Her defa haberi taze bir müjde ;
O var !

Her defasında, geç, gafletten vecde;
O var !

Ne sen varsın , ne ben , ne yâr, ne kimse;
O var !

Bütün sevdiklerin elden gittiyse ;
O var !

Kalacak kim var ki dost tomarında ?
O var !

Sana daha yakın şah damarından;
O var !

Arama, bir ilaç yok eczahanede !
O var !

Gayede , sebepte ve bahanede ;
O var !

Sevdiğini ebed boyu tutan dinç ;
O var !

Ölümsüzlük şevki, ilahi sevinç;
O var !

Yıkılmaz dayanak , kırılmaz destek ;
O var !

Tekten de tek, bir tek , tek başına tek;
O var !

NECİP FAZIL KISAKÜREK

Bu sevda
Birdenbire saran içimizi
Bu narin
bu sımsıcak
Bu umutsuz
Sevda
Gün gibi güzel
Ve kabaran deniz gibi
Çalkantılı
Bu sevda
O kadar gerçek
O kadar güzel
O kadar mutlu
O kadar sevinçli
Ve karanlıkta korkudan titreyen bir çocuk gibi
Gülünç
Ve gecenin ortasında sakin bir adam gibi
Kendinden emin
Başkalarının yüreğine korku salan
Benizlerini solduran
Dillerini çözen bu sevda
Gözetlediğimiz için gözetlenen
Yaraladığımız
Ayaklar altına aldığımız
İnkar ettiğimiz unuttuğumuz için
Kovalanmış yaralanmış ayaklar altına alınmış
İnkar edilmiş unutulmuş
Bu kocaman sevda
Gene dipdiri
Gene güneşli
Senin sevdandır bu
Benim sevdamdır
Hep var olan
Durmadan yenilenen
Ve değişmeyendir
Bir bitki kadar gerçek, bir kuş kadar ürkek
Yaz güneşi kadar diri ve sıcaktır
İkimiz de gidebiliriz
Sonra dönüp
Derin uykulara dalabiliriz
Acı çekebiliriz uyanınca
İhtiyarlayabiliriz
Sonra tekrar dalabiliriz uykuya
Ölümü düşleyebiliriz
Oysa
Başucumuzda
Gülerek bakıyor bize
Durmadan tazelenen bu sevda
Ayak diriyor yaşamakta
Arzu kadar diri
Bellek kadar zalim
Pişmanlık kadar budala
Hatırlamak kadar tatlı
Mermer gibi soğuk
Gün gibi güzel
Bir çocuk gibi narin
Bize bakıyor gülümseyerek
Ve hiçbir şey söylemeksizin
Konuşuyor bizimle
Ve ben ürpererek dinliyorum onu
Bağırıyorum
Senin için
Kendim için
Bağırıyorum bizim için
Gitme kal
Dur orda
Ayrılma yerinden
Kal orda
Kımıldama
Gitme
Biz ki sevmiştik birbirimizi
Unuttuk seni
Bari sen unutma bizi
Bir sen varsın yeryüzünde bizim için
Terk etme bizi
Buz bağlamasın yüreklerimiz
Ne kadar uzakta
Ve nerde olursan ol
Duyur bize kendini
Bir çalı dibinde
Hatıralar ormanında
Birdenbire çıkıver karşımıza
Uzat elini bize
Ve kurtar bizi.

Jacques PRÉVERT 

Geçinmek için ne yaptığın beni ilgilendirmiyor.
Neyi özlediğini,
Kalbinin arzuladığı şeye kavuşmanın
hayalini kurmaya cesaret
edip edemediğini bilmek istiyorum.

Kaç yaşında olduğun beni ilgilendirmiyor.
Aşk için, hayallerin için, yaşıyor olma serüveni için
Bir aptal gibi görünme riskini
göze alıp alamayacağını bilmek istiyorum.

Ay ın etrafında hangi gezegenlerin
döndüğü beni ilgilendirmiyor.
Kederinin merkezine dokunup dokunmadığını,
hayatın ihanetlerince açılıp açılmadığını,
daha fazla acı korkusundan
kapanıp kapanmadığını bilmek istiyorum.

Saklamaya, azaltmaya ya da
düzeltmeye çalışmadan
benim ya da kendi acınla oturup oturamayacağını
bilmek istiyorum.
Benim ya da kendi neşenle olup olamayacağını,
insan olmanın sinirliliğini hatırlamadan,
bizi dikkatli ve gerçekçi olmamız için uyarmadan
çılgınca dans edip,
coşkunun seni parmak uçlarına kadar doldurmasına
izin verip vermeyeceğini bilmek istiyorum.

Bana anlattığın hikayenin doğru
olup olmaması beni ilgilendirmiyor.
Kendi kendine dürüst olmak için
bir başkasını hayal kırıklığına
uğratıp uğratamayacağını;
ihanetin suçlamasına dayanıp,
kendi ruhuna ihanet edip etmeyeceğini
bilmek istiyorum.

Güvenebilir ve güvenilebilir
olup olamayacağını bilmek istiyorum.
Her gün sevimli olmasa da
güzelliği görüp göremeyeceğini
bilmek istiyorum.

Benim ve kendi hatalarınla
yaşayıp yaşayamayacağını;
bir gölün kenarında durup
gümüş ay a "EVET!"
diye bağırıp bağırmayacağını
bilmek istiyorum.

Nerede yaşadığın
ya da ne kadar paran olduğu
beni ilgilendirmiyor.
Keder ve umutsuzlukla geçen
bir gecenin ardından,
yorgun, bitap da olsan,
çocuklar için yapılması gerekenleri
yapıp yapmayacağını bilmek istiyorum.

Kim olduğun,
buraya nasıl geldiğin beni ilgilendirmiyor.
Çekinmeden benimle ateşin ortasında
durup durmayacağını bilmek istiyorum.

Nerede, kiminle,
ne okuduğun beni ilgilendirmiyor.
Diğer herşey bittiğinde
seni ayakta tutan şeyin
ne olduğunu bilmek istiyorum.

Kendinle yalnız kalıp kalamadığını
ve o boş anlarda sana arkadaşlık eden kendini
gerçekten sevip sevmediğini bilmek istiyorum.

Orian Mountain Dreamer

Gecelerle ayırırız
günleri günlerden
gecelerden geceleri
günlerle ayırırız.
Böyle anımsarız bütün
yaşamımızı.

Suskularla ayırırız
sözcükleri sözcüklerden;
suskulardan suskuları
sözcüklerle ayırırız.
Böyle konuşuruz yaşam ve
ölüm üstüne.

Ölümle ayırırız
yaşamı yaşamdan;
ölümden ölümü
yaşamla ayırırız.
Böyle yaşarız ikisini de
ikisini de hiç tatmadan.

Henrik Nordbrandt

Onlara acıyorum, fakat ne hakkında konuştuklarını bilmiyorlar. Ne kadar da yazık içi doldurulmuş kuşa diyorlar. Bir zaman bulutların altında pençe gibi dururdu, mavi gökte yükselip alçalan özgür bir kuştu diyorlar. Bütün sorunlardan kaçıp,salınıp dururdu yücelerde diyorlar. Yukarıdan bakıp bütün sorunlarınküçüldüğünü izleyebilirdi diyorlar.

Kuşlar kadar özgür mü? Amma da saçmalık!Bilmezler ki, uçabilmek için onca çaba harcamak gerekir. Bilmezler ki,nasıl da hain kesildiğini rüzgârın ve bir paçavra gibi düşüvermemekiçin ne kadar çok yiyecek bulmak gerektiğini. Sürekli yemek zorundasınız. Ve kış mevsiminde çok zordur yiyecek bulmak. Kurtçuklar ağacın derinine saklanıp dururlar. Kurbağalar buz tutmuş gölcüklerin derinindedir. Bir bedeli vardır özgürlüğün kuşlar için. Hele bir deyırtıcı kuşlardan çektikleri yok mudur küçük kuşların! Ben kendim büyük bir kuş değilim. Çok tüylü küçük bir kuşum ben: Atmacalar, kartallar,şahinler. Ya yırtıcı kuşların ya da kendi açlığınızın kurbanısınızdır.Hiç de gülünç değildir aç bir atmaca tarafından kovalanmak. Yeryüzünden bakılınca, özgürlük olarak değerlendirilen uçuş, belki de hayatta kalmasavaşımıdır.

”Kuşların şarkısı kadar güzel bir şey var mı?” diyorlar. Ne ki anlamıyorlar bizi. Anlamıyorlar, ötmemizin nedeninin korku ve hayatta kalma sıkıntısı olduğunu. Sanıyorlar ki, bizlerşakıyoruz. Gerçekte çığlık atıyoruz bizler.

Hele bitler, pireler ve keneler! Hemen hemenbütün kuşlar böylesi böceklerle doludur. Sokup dururlar oranızı buranızı. Kaşındırırlar, derinizde iyileşmez yaralar açarlar, üreyipdururlar teninizde, etinizi delip geçerler. Temizliğe ne kadar önemverirseniz verin, gene de kurtulamazsınız bu böceklerden. Yaşayan birölüsünüzdür, her yanınızı kaplar bu böcekler, gözlerinize sokulurlaruyuduğunuzda.

Şimdi tozum alınıyor ve biraz böcek ilâcı sıkılıyor üzerime. Haftada bir kez elektrikli süpürgeyle temizleniyorum. Ve tüylerimden bir tanesi kıvrılmış olsa, özenle düzeltilip fırçayla, eski yerine yerleştiriliyor. İçi doldurulmuş birkuş olmaktan o denli hoşnutum ki! Benim gibi olmak bir kuş için gerçekmutluluk. Bir cehennemdir özgürlük. Bazılarının idil olarak algıladıkları doğa, bir cehennemdir. Kovalamaca üstüne kovalamaca,acı-çekiş ve işkencedir doğa dediğin. Söyleyin kaç kuş ölmüyor ya dasakat kalmıyor ki telgraf tellerinden, pencere camlarından,arabalardan, yırtıcı hayvanlardan, zehirli yiyeceklerden, petrol atıklarından, hastalıktan, açlıktan, soğuktan? Bütün bunların adı da özgürlük oluyor. - Benim üzerinde durduğum bir tahtacığım var. Camdan gözümle izliyorum dışarıda, buzun üzerinde çırpınan kuşları. Ördekler birbirlerine sokulmuşlar buzun üzerindeki o ufacık su birikintisinde vebekliyorlar ki biri gelir, çürümüş ve bayat ekmekleri atar kendilerine.Fakat o ekmeklere bile ulaşamazlar, değil mi ki martılar atılırlar hemen, o yabanıl dilenciler. Her şeyi yerler, fakat yemek istediklerien iyi şey birbirlerinin yavrularıdır eğer fırsatını bulabilirlerse.Serçeler kestane ağacının dallarına oturmuşlar, üşüyüp duruyorlar.Neredeyse akşam olmuş, yakında bastırır don soğuğu. Bulunduğum yersesımsıcak. Sâkin bir hayattır benim hoşlandığım.

Burada o kahrolası kediler de yok. Bir yılda üç defa yıkmışlardı yuvamı yumurtalarımla birlikte. Eğlenmek içinyapmışlardı bunu. Kediler, zevk için cinayet işleyenlerdendir.Yumurtalarımdan bazılarından yavrularım handiyse doğmak üzereydi. Zorbelâ kurtulabilmiştim o kedilerin ellerinden. Güçlü olanların yasasımı? Hayır, zâlim olanların yasasıdır bir kedinin gözündeki o sarımtrak ve kısık parlaklık. Bana yardım etmeye gelen kimse var mıydı peki?Hayır, tek bir kimse bile yoktu!

Burada, pencere pervazında hiç bir düşmanım yok. Saksıdaki bitkiler usulca döndürüyorlar yapraklarını güneşe doğru.Kardan çiçekler büyüyüp durmakta pencere camında. Benimse keyfime yok diyecek. Zahmetle dolanıp durmam gerekmiyor yiyecek bulmam için.Karnım, gazete parçacıkları ve talaşla doldurulmuş, ve beynim pamuktan tamponlardan oluşuyor. Kanatlarım çelik bir telin üzerinde yayılıyor,ki böylelikle güzelim renkleri görülüyor tüylerimin.

Zavallı kuş diyorlar. Ne kadar da hazin içi doldurulmuş bir kuş olmak diyorlar. Ne dediklerini bilmiyorlar aslında.

Özgürlüğün ne demek olduğunu bilmiyorlar.Tüfek atış sesini duyduğum ve küçük saçmaların bedenime saplandığını hissettiğim o gün kutlu olsun!

Eske K.Mathiesen

Kimi eskidiği için yaşar
Kimi yaşadıkça eskir
Ne tohumda keramet
Ne toprakta
Ne başakta
Marifet yaşamakta.

Bedri  Rahmi Eyüboğlu