ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

Sen benim hiçbir şeyimsin
Yazdıklarımdan çok daha az
Hiç kimse misin bilmem ki nesin
Lüzumundan fazla beyaz
Sen benim hiçbir şeyimsin
Varlığın yokluğun anlaşılmaz

Galiba eski liman üzerindesin
Nasıl karanlığıma bir yıldız olmak
Dudaklarınla cama çizdiğin
En fazla sonbahar otellerinde
Üniversiteli bir kız uykusu bulmak
Yalnızlığı öldüresiye çirkin
Sabaha karşı öldüresiye korkak
Kulağı çabucak telefon zillerinde

Sen benim hiçbir şeyimsin
Hiçbir sevişmek yaşamışlığım
Henüz boş bir roman sahifesinde
Hiç kimse misin bilmem ki nesin
Ne çok çığlıkların silemediği
Zaten yok bir tren penceresinde

Sen benim hiçbir şeyimsin
Yabancı bir şarkı gibi yarım
Yağmurlu bir ağaç gibi ıslak
Hiç kimse misin bilmem ki nesin
Uykumun arasında çağırdığım
Çocukluk sesimle ağlayarak

Sen benim hiçbir şeyimsin

                                       Attila İlhan

O

sabah mı çıkmıştın, bir gün önce mi
Bir bıçağın ağzında yürür gibiydin
Demirlerin soğukluğu soluk dudaklarında
Gözlerinde karanlığı dar hücrelerin
Seni görür görmez özgürlüğümden utandım
Söyle ne içersin, çay mı kahve mi
Çok değişmişsin birden tanıyamadım.

Saçların uzundu, omuzlarına akardı
Gönlümüz şenlenirdi sarışınlığından
Onlar mı kestiler, sen mi kısalttın
Gülerdin, içimize aylar doğardı
Görünmez dağların arkasından
Eski gülümsemeni beyhude aradım
O sabah mı çıkmıştın bir gün önce mi
Çok değişmişsin birden tanıyamadım.

Bir çay içer misin, yoksa kahve mi
Kibritim yok, demek cigaraya başladın
Ellerin de titriyor, bir şeyin mi var
Böyle bir kız değildin sen eskiden
Sana ne yaptılar, sana ne yaptılar?
Kirpiklerin ıslanıyor durup dururken
O sabah mı çıkmıştın, bir gün önce mi
Çok değişmişsin birden tanıyamadım…

                                                                       Attila İlhan

 Ne zaman ayrılık saati gelse
 En vazgeçilmez yerinde yaşamın
 Duysak ayak seslerini akşamın
 Ve sokaklardan el ayak çekilse
 Bir ürpertiyle duyarım o zaman
 Seni çağıran sesi uzaklardan
 
 Ne zaman ayrılık saati gelse
 Bir gariplik çöker içime birden
 Kalan tek anı gibi bir devirden
 Durmadan çalınır o gamlı beste
 Sanki bilir dem hazin öykümüzü
 Bulutlar ağlar, kararır gökyüzü
 
 Ne zaman ayrılık saati gelse
 Bir çaresizliğe anlatır gibi
 Birden değişir gözlerinin rengi
 Mavi solar, koyulaşır yeşilse
 Sarınca ruhunu eski bir hüzün
 Uçar gider pembeliği yüzünün
 
 Ne zaman ayrılık saati gelse
 Uzatsan özlemle dudaklarını
 Tüm ağaçlar döker yapraklarını
 Ne çiçek kalır ortada, ne bahçe
 Sadece uğultusu o rüzgarın
 Ve bir umut kırıntısı: Belki yarın
 
 Ne zaman ayrılık saati gelse
 Bir fırtına çıkmaşcasına, büyük
 İçimdeki güllerin boynu bükük
 Bir zaman kalakalırım öylece
 Neden sonra gittiğini anlarım
 İçimde güller ağlar, ben ağlarım... 

 Ümit Yaşar Oğuzcan  

 Yerin seni çektiği kadar ağırsın
 Kanatların çırpındığı kadar hafif..
 Kalbinin attığı kadar canlısın
 Gözlerinin uzağı gördüğü kadar genç...
 Sevdiklerin kadar iyisin
 Nefret ettiklerin kadar kötü..
 Ne renk olursa olsun kaşın gözün
 Karşındakinin gördüğüdür rengin..
 Yaşadıklarını kâr sayma:
 Yaşadığın kadar yakınsın sonuna;
 
 Ne kadar yaşarsan yaşa,
 Sevdiğin kadardır ömrün..
 Gülebildiğin kadar mutlusun
 Üzülme bil ki ağladığın kadar güleceksin
 Sakın bitti sanma her şeyi,
 
 Sevdiğin kadar sevileceksin.
 Güneşin doğuşundadır doğanın sana verdiği değer
 Ve karşındakine değer verdiğin kadar insansın
 Bir gün yalan söyleyeceksen eğer
 Bırak karşındaki sana güvendiği kadar inansın.
 Ay ışığındadır sevgiliye duyulan hasret
 Ve sevgiline hasret kaldığın kadar ona yakınsın
 Unutma yağmurun yağdığı kadar ıslaksın
 Güneşin seni ısıttığı kadar sıcak.
 Kendini yalnız hissettiğin kadar yalnızsın
 Ve güçlü hissettiğin kadar güçlü.
 Kendini güzel hissettiğin kadar güzelsin..
 
 İşte budur hayat!
 İşte budur yaşamak, bunu hatırladığın kadar yaşarsın
 Bunu unuttuğunda aldığın her nefes kadar üşürsün
 Ve karşındakini unuttuğun kadar çabuk unutulursun
 Çiçek sulandığı kadar güzeldir
 Kuşlar ötebildiği kadar sevimli
 Bebek ağladığı kadar bebektir
 Ve her şeyi öğrendiğin kadar bilirsin bunu da öğren,
 Sevdiğin kadar sevilirsin...
                              Can Yücel

Ne kadar saklasan özlediğin belli
Söndüremezsin içindeki yangını
Başlamışsa zamanların en güzeli
Artık susturamazsın dudaklarını
Anlatır özlemini bana derinden
Yanan alnınla, terleyen avuçların
Alevler taşarken gözbebeklerinden
Yakar değdiği yeri parmak uçların
Çok geç bu sevdadan dönebilmek için
Bak! Şimdi seninle dopdolu aynalar
Bu özlemli halinle daha güzelsin
Benim de saçımdan tırnağıma kadar
Tutuşan, yanan bir şey var her yerimde
Sen şimdi alevden bir gülsün ellerimde.

Basimda kasirga, gozlerimdenem,
Sanki, bir el onu silecek gibi...
Kendimi sorguya, ah cekebildem!
Kader sanki bana gulecek gibi...

Uslansa yuregim, ozune donse,
Azgin firtinalar, dinecek gibi...
Sinemde yaktigim o ates sonse,
Hayatim duzene girecek gibi...

Hep uzaklardasin, paslandi bahtim.
Bir bakis, buyuyu bozacak gibi...
Yillardir; umustsuz, mutsuz bedbahtim,
Pencereme, gunes dogacak gibi...
                                                      Ahmet Günbay Yıldız

ZAMAN İÇİNDE

Bak! İşte gizleri yaşamın, işte mutluluk

Gülümsüyor bir kapı aralığından

Ellerimizi uzatsak tutabiliriz belki

Şimdi ya da hiç bir zaman

Unuttuğum bir şarkı mı? neydi o

Çok eskilerde düşmezdi ağzımdan

Birlikte yine söyleyebiliriz belki

Şimdi ya da hiç bir zaman

Gülen bir çocuk vardı yıllarca önce

Düşleriyle bulutlar üstünde yaşayan

Belki bir kez daha yaşarız o günleri

Şimdi ya da hiç bir zaman

Nasıl da yandı bir anda. Görüyor musun?

Dev ağaçlarıyla o içimizdeki orman

Yanmamış bir yer buluruz belki, ararsak

Şimdi ya da hiç bir zaman

Kişi sımsıkı sarılıyor bulduklarına

Umutların bir rüzgarla savrulduğu an

Yine de bir şeyler kurtarabiliriz belki

Şimdi ya da hiç bir zaman

Her şey bize biz kadar yabancı artık

Giderek yitiyor zaman içinde insan

Oysa ki, çağları aşabiliriz birlikte, gel

Şimdi ya da hiç bir zaman...

                                    Ümit Yaşar Oğuzcan

Anlattıkça kış vuruyor satırlarıma

Anlattıkça üşüyor, anlattıkça ısınıyor yüreğim.

Bugün sardunyalarım da açmadı
Belki de küskün renklere
Ellerimde günah gibi yaşayamadıklarım
Sensiz soluyorum anlayacağın
Mavi mavi ölüyorum
Duyuyor musun, orada mısın,
Var mısın, yok musun?
Bir tek şeyi unutma!

Seni sevdim ben.

Yanarak, yıkılarak

Aklıma her geldiğinde ağlayarak....

Bir adın kalmalı geriye

Bütün kırılmış şeylerin nihayetinde

Aynaların ardında sır

Yalnızlığın peşinde kuvvet

Evet nihayet bir adın kalmalı geriye

Birde o kahreden gurbet

Sen say ki ben hiç ağlamadım

Hiç ateşe tutmadım yüreğimi

Geceleri koynuma almadım ihaneti

Hele nihavend hele buse hiç geçmedi aklımdan

Ve hiç gitmedi bir topak kan gibi adın

İçimin nehirlerinden

Evet yangın

Evet salaş yalvarmanın korkusunda talan

Evet kaybetmenin o zehirli buğusu

Evet isyan

evet kahrolmuş sayfaların arasında adın

Sokaklar dolusu bir adamın yalnızlığı

Bu sevda biraz nadan

Biraz da hıçkırık tadı

Pencere önü menekşelerinde her akşam

Dağlar sonra oynadı yerinden

Ve hallaçlar attı pamuğu fütursuzca

Sen say ki yerin dibine geçti geçmeyesi sevdam

Ve ben seni sevdiğim zaman bu şehre yağmurlar yağdı

Yani ben seni sevdiğim zaman

Ayrılık kurşun kadar ağır gülüşün kadar felaketiydi yaşamanın

Yine de

Bir adın kalmalı geriye

Bütün kırılmış şeylerin nihayetinde

Aynaların ardında sır

Yalnızlığın peşinde kuvvet

Evet nihayet, bir adın kalmalı geriye

bir de o kahreden gurbet

beni affet

kaybetmek için erken

sevmek için çok geç

                             İbrahim Sadri

 akşamın acı su karanlığı içinden
 soğuk kadife teması yalnızlığın
 şuh bir kahkaha balkonun birinden
 gizli işareti midir bir başlangıcın
 
 sevmek için geç ölmek için erken
 
 başbaşa çay elele yürümek derken
 boğaz vapurları mı iskele sancak
 telefonda kaybolmak sesini beklerken
 insan insanı yeniler doğrudur ancak
 
 sevmek için geç ölmek için erken
 
 içimdeki gökkuşağı besbelli neden
 bulutların içinden kuşlar yağıyor
 bir şiire başlarsın birini bitirmeden
 hiç kimse gözlerine inanamıyor
 
 sevmek için geç ölmek için erken
 
 sevmek sevildiğini bile farketmeden
 yaklaştıkça ölüm soğuk bir yağmur gibi
 sevmek zehir zemberek ve yürekten
 gecikerek de olsa vuruşur gibi
 
 sevmek için geç ölmek için erken
                                                     Atilla ilhan