ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

Türkiye de örtünme dendiğinde akla İran gelir.Kara çarşaf giyimli kadınlarda yüz bütünüyle açıktır. Şifon takan kadınlarda ise saçın yarısı açıktır.
Kadın yüzü boyalıdır. Kapanma mollaların yönetimi ellerine geçirmeleri ve İslam Cumhuriyeti kurmalarından sonra başlamıştır. Bu güne dek, uçağa kapalı olarak binen İranlı bir kadının Türkiye ye indiğinde örtüsünü taktiğini daha görmemiştir.

İranlı kadınlar örtünme baskısını istemiyor. Türkiye de ise, inancı siyasi çıkarlarına aracı yapan Erbakan’ın çaktığı kıvılcımla erkekler kadınları kapatmaya başladı. AK Partinin yönetime gelmesiyle, özellikle genç kızlar arasında sıkma baş, yaşlılarda kara örtü oldukça yaygınlaştı.
İranlı kadınlar kaygıyla soruyorlar "Türk kadınlarına ne oluyor? Bizi güç kullanarak "mollalar" kapatıyor. Siz özgür, ayrıca laiksiniz. Sizin kadınlarınız niye kapanıyor?
Kapanan kadın değil, kapatan erkek. Arabistan da, Afganistan da, İslam Cumhuriyetlerinde sürekli erkeğin dayatması ile kadın kapanıyor. Yine erkeğin çengeline takıldı kadın, kadınlarımız.Bu bir oyun değil bir gerçek. Baskıyla kapanmaya karşı, aydın kadınlarımızın sessiz kalmalarını anlayamıyorum. Erkeğin dayatmaları ile kadınlarımız yine tutsaklaştırılıyor. Yasa koyucular, din bilginleri susuyor. Siyasiler, gericiler at koşturuyor. Cumhuriyetle kazanılmış olan eşitlik yitiriliyor.
Bu sessizlik sürerse yarın bizler de kapanacağız, aynı İran’daki gibi… Dönüşü olmayan bir yoldayız.
Gericilik; demokrasinin hoş görüsünü kullanarak özgürlüğü kapanına alıyor.

ÇOCUKLAR..


Çocuklarınız sizin çocuklarınız değil



Onlar kendi yolunu izleyen Hayat ın oğulları ve kızları



Sizin aracılığınızla geldiler ama sizden gelmediler



Ve sizinle birlikte olsalar da sizin değiller



Onlara sevginizi verebilirsiniz, düşüncelerinizi değil



Çünkü onların da kendi düşünceleri vardır



Bedenlerini tutabilirsiniz ama ruhlarını değil



Çünkü ruhlar yarındadır

Siz ise yarını düşleriniz de bile göremezsiniz
Siz onlar gibi olmaya çalışabilirsiniz ama sakın onları
Kendiniz gibi olmaya zorlamayın
Çünkü hayat geriye dönmez, dünle de bir alışverişi yoktur
Siz yaysınız, çocuklarınız ise sizden çok ileride atılmış oklar
Ve o yüce gücü ile yayı eğerek okun uzaklara uçmasını sağlar
Okçunun önünde kıvançla eğilin
Çünkü o okçu, uzaklara giden oku sevdiği kadar
Başını dimdik tutarak kalan yayı da sever

Konumuz Türban ve Türkiye

Türban  bilindiği üzeri Anadolu insanının başörtüsünden çok farklı olan türban,Türk kültüründe hiç bir zaman yer almamıştır . Türban 20-25 yıl kadar önce bazı odaklar tarafından yapay ve kasıtlı bir biçimde dinsel simge olarak gösterilmiştir ve şimdi de yine kasıtlı olarak başta laiklik ve cumhuriyetimizin niteliklerine siyasi simgeye dönüştürülüyor.

Ünversite öğrencilerinden başladı sanırım bu gidişle orta ve ilk okul öğrencilerine kadar gidicek hatta kamu çalışanlarını da kapsıyacağı ifade ediliyor .Masum özgürlük ötesi rejim değiştirmeye yönelik .Neden halen gözlerimizi kapatıyoruz neden bu kadar duyarsızı.nereye gittimizin farkında değiliz .Biz böyle uymaya devam edersek türbandan sonra kara çarşaf gelecek 2. iran oluyoruz biz kadınlar hep bastırılmış ve sindirilmiş mi olacağız neden sesimiz çıkmıyor . umarım yanlış anlaşılmaz eşarp değil sorunumuz  bunu bizim büyüklerimizde kullanmış sorunumuz  türban.Peki buna razımıyız?İran’da kadınlara kadın denmesi bile yasaklanmış! Artık erkek olmayanlara aile denilecekmiş! Şimdiye kadar adları yoktu, artık kadınlıkları bile çok görülüyor... Ülkemizde bu rejime özenen kadınlarımızın oldunu sanmıyorum..

o kadar daönemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmadıysa eğer

dayanılması o kadar da zor değildir, büyük ayrılıklar bile,
en güzel yerde başlatılsaydı eğer.

utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer.

yüz kızartıcı bir suç değildir hırsızlık,
çalınan birinin kalbiyse eğer.

korkulacak bir yanı yoktur aşkların,
insan bütün derilerinden soyunabilseydi eğer.

o kadar da yürek burkmazdı alışılmış bir ses,
hiçbir zaman duyulmasaydı eğer.

daha çabuk unutulurdu belki su sızdırmayan sarılmalar,
kara sevdayla sarılıp sarmalanmasalardı eğer.

belirsizliğe yelken açardı iri gözler zamanla,
öylesine delice bakmasaydı eğer.

çabuk unutulurdu ıslak bir öpücüğün yakıcı tadı belki de,
kalp, göğüs kafesine o kadar yüklenmeseydi eğer.

yerini başka şeyler alabilirdi uzun gece sohbetlerinin,
son sigara yudum yudum paylaşılmasaydı eğer.

düşlere bile kar yağmazdı hiçbir zaman,
meydan savaşlarında korkular, aşkı ağır yaralamasaydı eğer.

su gibi akıp geçerdi hiç geçmeyecekmiş gibi duran zaman,
beklemeye değecek olan gelecekse sonunda eğer.

rengi bile solardı düşlerdeki saçların zamanla,
tanımsız kokuları yastıklara yapışıp kalmasaydı eğer.

o büyük, o görkemli son, ölüm bile bile anlamını yitirirdi,
yaşanılası herşey yaşanmış olsaydı eğer.

o kadar da çekilmez olmazdı yalnızlıklar,
son umut ışığı da sönmemeiş olsaydı eğer.

bu kadar da ısıtmazdı belki de bahar güneşleri,
her kaybedişin ardından hayat teniden başlamasaydı eğer.

kahvaltıdan önce sigaraya sarılmak şart olmazdı belki de,
dev bir özlem dalgası meydan okumasaydı eğer.

anılarda kalırdı belki de zamanla ince bel,
namussuz çay bile ince belli bardaktan verilmeseydi eğer.

uykusuzluklar yıkıp geçmezdi, kısacık kestirmelerin ardından,
dokunulası ipek ten bir o kadar uzakta olmasaydı eğer.

ıssız bir yuva bile cennete dönüşebilirdi belki de,
sıcak bir gülüşle ısıtılsaydı eğer.

yoksul düşmezdi yıllanmış şarap tadındaki şiirler böylesine,
kulağına okunacak biri olsaydı eğer.

inanmak mümkün olmazdı her aşkın bağrında bir ayrılık gizlendiğine belki de,
kartvizitinde onca ayrılığın birinci dereceden failidir denmeseydi eğer.

gerçekten boynunu bükmezdi papatyalar,
ihanetinden onlar da payını almasaydı eğer.

ıssızlığa teslim olmazdı sahiller,
kendi belirsiz sahillerinde amaçsız gezintilerle avunmaya kalkmamış olsaydın eğer.


sen gittikten sonra yalnız kalacağım.
yalnız kalmaktan korkmuyorum da,
ya canım ellerini tutmak isterse..

evet sevgili,
kim özlerdi avuç içlerinin ter kokusunu,
kim uzanmak isterdi ince parmaklarına,
mazilerinde görkemli bir yaşanmışlığa tanıklık etmiş olmasalardı eğer!!

Can Yücel

Oyuncaklarını masal kahramanlarına çaldıran çocuk var ya işte o benim abi..

Arkadaşlar duyarlığınız için ben teşekkür ettim sağolun..

Eğer ki sorulan sorulara cevap verebildiysek ne mutlu bize, inaşallah hiç bir  zaman da unutmayız..