ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

Belirsiz bir saat, yeniden dışarı atıyorum kendimi.Aradığımın ne olduğunu bilmeyen yada bilerek inkar eden gözlerle görüyorum cadddeleri. Seni mi arıyorum?

Neden insan istediklerini inkar etmeye zorlanır defalarca.. Neden karşılıksız kalır en değerli dokunuşlar hiç haketmeden? İkimizde birbirimizden habersiz atarız caddelere kendimizi.. Sen ne aradığını bilmeden, hergece tanınmayan silik yüzlerin arasında oturursun sabaha kadar. Bomboş, yapayalnız bir kalabalığın içinde unutursun kanayan yüzünü. Gün doğduğunda iyileştirici uykunun kollarında aydınlanır ruhunun karanlığı, ta ki yeni bir karanlık gelene kadar pencerelerine..

Ben ne aradığımı bilsemde, hiç umudum olmadığını bilerek sarılırım yalnızlığıma. İnsanlardan kaçarak yürürüm caddelerde. Bütün tanımadığım yüzler yalnızlğımı hatırlatır daha da fazla. Bütün adımlar büyütür acıyan yanlarımı yeniden. Hep tükenmiş olarak dönerim suskun bir güne. Hep kaybetmiş ve ağlamaklı..

İtiraf etmekten korkarak başlamayacağız, ruhlarımızı kurtaracak bir aşka. Mutluluk hiç bize ait olmayacak. Ödünç hayatların gölgelerinde izleyeceğiz uzaktan uzağa.

Yıllar geçse de umutsuzluk birikintilerine basarak, başı önde, tanınmayan iki yüz görecek insanlar. Sessizliğin içinde, kimsesiz caddelerde gezinen iki yalnız yürek.
Soğuk bir gece, kimsesiz caddeler ve iki korkak yürek...

Kayboluyor muydu yoksa avuç içimde ki sımsıkı tuttuğum mutluluk. Hüsrana doğru yol mu alıyordu yoksa. Sinsice bir savas mıydı bu bana karşı yapılan.

Savaş ne içindi. Kimin içindi. Sorgusuzca yıllarımı verdiğim sevgim elimden uçup gidiyor muydu.

Kale duvarı misali dediğim kenetmenmiş kalplerimizin tek tek taşlarını kim ya da kimler indiriyordu acaba.

Zamanında söylenen sözler edilen yeminler içilen yudum yudum sevgiler unutulmuş muydu.


Sevgisi uğruna dağları delen ferhat gibi herşeyi göze alan sen şimdi yanıbaşında duran bana neden tek adım atmıyorsun atamıyorsun. Vücudunun titrekliğine aldırmadan yanımda susuyorsan, nefes bile almak istemiyorsan, neydi bu ızdırab!!! Neydi bu çile!!!

Hesab verilecek kadar önemim kalmış mıydı!!!

Susuyorsun. Tek kelime bile demeden diyemeden öylece bana; gözlerime bakman ne neler ifade ediyordu!!!

Özür müydü yoksa. Sevgime: yıllar sonra başkasına olan sevginle karşılık vermen için ne eksiklik duymuştun acaba!

Yüreğimde ki eksiklik yıllardır vardı da neden şimdiye dek beklemişti. Neden şimdi çıkageldi ayrılık.

Vakitsiz ötmek hangi horozun harcıydı. kimdi bu...beni benden ayıran canımdan can alan, aşkımdan damla yok eden kim di.....

Aşkınla şuurlanmış acizane kalbim bu yenilgiyi kabullenecek miydi.

Bırakıp gidecek miydi......

Yoksa kokusu yüreğine sinmiş sevdayı yanlız mı bırakacaktı...

................................................................

Gözyaşı.....
Gözyaşı değer miydi ayrılığa. Sana yıllarca değer biçemediğim sevgime, sana, şimdi gözyaşlarımı cok görüyorsam sebeb ne olabilirdi!!!

Yıkıma uğramam mı...sevdiğimi elimden alan insana gidip kahretmek mi.....

Ucuz muydu öyle çekip gitmek. Neler yapmadım ki senin için neler yapmazdım ki!!!

..............................................................

Hala susuyorsun.

Peki neden.....

Susman beni mi haklı çıkarıyor!!!

Sustukça cevap verilmeyecek kadar acizleştiğimi mi söylemek istiyorsun.!!!

Acizlik......

Sevmek acizlik midir!!!

Sevgin için gözyaşlarını kurutman mıdır!!! Eski günlere dönebilmek için çırpınmak mıdır!!!

....................................................................

Bir hısırtı sesi.

Neydi bu..

Bakalım cebinde ne vaaaaaaaaaaaar!!!

Mektup...

Kimden acaba...

Açtım. Baktım.

Canım diyordu ve devam ediyordu öyle işte.......

Son sözcük!!!

Seni bekliyorum.................

... ....................................

Belki arkadaşıydı dedim. Arkadaşıdır canım. Alma günahını. O yapmaz öyle şey. Yapamaz...yok yok kesinlikle yapmaz....dedim hıçkırıklarla......

........

Hala susuyorsun...

Hayır de....inkar et....benim değil de....yapmadım de....yalan de.... sana asla ve asla yapmam de.....bana yalan söyle....yeter ki söyle.....yok de....

Söyle ki içimde kanayan yaraya tuz basayım. Bende kendimi teselli edeyim...hadi...söyle...

Yalan de....inkar et....

Bakma öyle gözlerime.....konuş.....

..........................................

Bana yalan söyleyemediğini biliyordum. Diyemezsin. Yalan söylerken hep şaşırırdın kelimelerin yerini. Yerli yerine oturmazdı hiç birisi. Yapamazdın öyle ya....

Anlatacak mıydın bana!!!

Sevgini. Bir başkasına olan sevgini gelipte bana anlatacak mıydın!!!

Ama nasıl....

Bu sefer başaracak mıydın yani kelime oyunu oynarken!!!



Aynı yastığa baş koyarken içinden yanımda ki sen olmasaydın dedin mi hiç.....

Aslında bana tebessüm ederken ağlıyor muydu yüreğin!!!

....................................................

Hadi git desem...

Beni unut desem....

Sana mutluluklar dilesem....

Arkana bakmadan, tek kelime etmeden, için sızlamadan gidebilecek miydin!!!
........

Yılların sığdıramadıgı aşkımın, sevdamın üstüne basar gibi ezip gidebilecek miydin!!!

Suskunluğun neden?

Bitti mi söylenecekler. Biter mi. Yaşanacaklar biter mi

Sevgi biter miydi?

İsmimi duyduğunda yüreğinden bir ses diyecek miydi ``unutmuşum´´´diye. Yoksa ağlayacak mıydı kalbin.....

__bilmiyorum

Bilmiyorsun öyle mi!!!

Peki neyi biliyorsun. Sevgimin üstüne sevgi kurmayı nasıl biliyorsun.

...

Ahir zaman ömrümde tek bir isimle yaşayacak kalbim desem....ben bu sevginin üstüne sevgi tanımam desem.... nankörlük yapmam desem.....

Şu kalbimden kendini silerken ne kadar da izler bırak mışsın geriye.

......

Susma işte....susma....

Bir şeyler söyle. Bağır. Kız. Senin yüzünden de. Senin hatalarından. Senin eksikliğinden. İlgisizliğinden. Bilmem işte...bul bir şeyler....

.....................

Diyemezsin ki....

Haksızlığın farkındasın değil mi.

Sana yalvaracak değilim. Benim ilk ve tek sevdiğim......

Benimle kal ona gitme istersen kölen olurum demeyeceğim bunu benden bekleme....

Değmez......

Yıkılması imkansız bu büyük sevdamı ezen sen !!! kaldımı bir nokta değerin....

Sevgin yaşasa da, kalbim ağlasa da, feryatlar etsem de sana kal diyebilir miyim.

....

Susuyorsun evet....

Konuşmayacaksın biliyorum.

Beklediğin ne öyleyse çekip gitsene hayatımdan.
....

Git ki ben de bileyim beni önemsemediğini. Bekleme git. Gelme. Sakın gelme geri. Bakma ardına. Dizlerim dirense de kalbimin çöktüğünü görme.........

Sana kal demem.

Benden bunu mu bekliyorsun....

Neden.....

Sebebin mi olsun istiyorsun...

Çek git...

Bakma öyle gözlerime. Elveda de....

Ve git

Bekleme

Seni bekleyen var

Benim artık yok......

............................

Açılan tek kapıydı sana.

Kapanmasını hiç beklemediğim, düsünmediğim tek kapı....

İşte

İşte o da kapandı ya. Artık sevgi ölmüştür ben de. Gönlümde. Mühürlendi artık.

.....................

Beni dinlediğin için, anladığın için, anlayabildiğin için müteşekkürüm. Konuşmasanda konuşamasan da beni dinlediğin için.......

.................................

Son sözlerin mi.?...diyorsun

Sözler biter mi ey yar!!!

Biter mi...

Ben de bitmez ama sana son sesimi, son nefesimi sarfediyorum eski sevdam, son sevdam...

``dilerim Allah`tan beni hatırlayınca içinde bir yara açılsın.....kapanmasın.... dilerim Allah`tan beni unutmayasın...UNUTAMAYASIN...........``

Hadi git.......

tutarsan ellerimden yine de düşerim sanmıştım, düşmelerle beşik kertmesi olduğum için…bak işte, kaldım…uçurumun dibindeki ayaklarım yürüyor artık…

hangi bahardan kalma bu direnmeler söylesene?... sen bu kadar inanırken sözlerime, ben nasıl yolsuz bırakırım düşleri?...

 terini sildim kelimelerin, avuç içimde kınalı gülümseyiş, kokla lütfen, gül kokuyor inadına tepinmelerim…

ne güzel atıyoruz kahkahaları sohbetlerin içine…ne çok cümle birikmiş dudak kıyısında akmayı bekleyen… ne çok ben olmuşum senin yanında…maskelerimizi emanet ederek vestiyere, ne çok biz olmuşuz rakının ve hayatın içinde…ki aslında maske kullanmadığımızı ve emanet ettiklerimizin sadece yüzümüzün kırılgan yani olduğunu da, kelimelere sustukça fark ettik…

annesi hayır dedikçe, inadına sokağa fırlayan yaramaz çocuklar gibi fırladık, kenarları kanaviçe işlemeli paylaşımların ortasına… ne yasakları delmekti niyetimiz ne de yasak olmak kuralların içinde…biz sadece konuşmayı, onca zaman susturulan kelimelerin ipini çözerek onları özgür bırakmayı seçtik…hayatın içinde kırılan yüreğimin ezgisini dinledin saatlerce…göz yaşlarıma tanıklık ederek sildin hoyrat suskunluğumu… “yeter artık” diyerek gitmelere gönlünü kaptırmış gözlerime, “kalmak gerek” diyerek bağırdın tüm içtenliğinle… haklıydın… gitmeler, kaçmak sayılmayan bir zamanda olmalıydı… gitmeler, sadece yapayalnız zamanların içinde tüketilmeliydi… gitmeler, arkada bırakmadan söylenecekleri, önüne alabileceğin bir zamanda yoluna çıkmalıydı… görüyorsun, görmelisin hatta, kaldım işte…

yazdıkça kendini çoğaltan ama bir yanı kavuşmalara hep eksik kalan yüreğimi ateşledin durduk yerde… durduk yere yeniden al yazmalı umutlara sardım süt düşlerimi… “bana inanan birilerine ihtiyacım var” dediğimde, sadece baktın ve sustun…ne çok konuştun susarken…ne çok laf yaptı dudakların…ne çok anladım inandığını…ş imdi yazmak, deniz kenarında yenilen bir akşam yemeği kadar keyifli… şimdi yazmak, gitmek isteğini kıran bir gülümseyiş… şimdi yazmak, koşarak atlamak mavi sulara, nefesin yetene kadar balıklarla bakışmak…

önce rakı, sonra su, ardından buz gelmeli
önce saygı, sonra sevgi, ardından kavuşmak gibi…

çözdüm dilde tutulan şarkıların bağını
tutulmamak için güzelliğine, kendimi tuttum
ege rüzgarı mıydı bakışlarını sözlerime çarpan?
aldanırsak yanarız, aklımı tuttum

yana yakıla söylenen şarkıların içinden geçerek yürüyoruz… parmak uçlarımızda barınan sevgiyi korumaya çalışarak geçiyor zaman… hayatta kalmalı ve sesini yakın tutmalısın… bilmiyorsan öğren, seni düşündükçe aydınlanıyor yüzüm… ama öncesinde utanmalıyım, seni düşünmek belki de yasak bir yayını saklamak gibi bir şey…

ağladığımı kimseye söyleme dersem, gözlerinin kimse olmadığını anlayabilirsin... yüreğimdekileri tüm çıplaklığıyla dökerken masaya, sağlamasını yaparken yaşanmışlıkların sitemli-sitemsiz kelimelerle, her şeyi üst üste yığıp, masada ellerine yer bırakmadığım için üzgünüm… akabinde her şey temizlenirken sırasıyla, belki de birkaç ince özlem kaldı başını eğmiş beklerken deniz manzaralı sohbetin ortasında… en çocuk, en kırılgan, en kadın, en yaramaz, en deli hallerime şahitlik yaparken, tutanaklarda geçmeyecek olan, gözlerimizde barınan yaşamak sevgisinin sureti olmayan güzelliğiydi belki de….

nasıl olursa olsun, gitmek arzunu içimde bir yerlerde saklı tutarak, sana söz verdiğim inançlı yürüyüşe devam edeceğim… kalemim daha ne kadar yazar, kaç zaman daha direnirim iki yüzlü sevgilere, kaçıncı kez devrilir yüzüm vedaların tekmesinde ya da kaç nefeslik yaşam kaldı geriye bütün yaşananlardan sonra, bilmiyorum… bildiğim, eğmeyerek başımı, her zamankinden daha fazla bir aşkla, kelimelerin ellerinden tutup bir nehir gibi akmak adına, inadına yazacağım…peki ya sen?... inadına olmasa da, inançla yanımda yürümeye devam eder misin?

önce gün, sonra gece, ardından sabah gelmeli
önce sen, sonra ben, ardından “biz” gibi
serdim dilde uzanan sözlerin kilimini
uzanmamak için yüreğine, kendimi tuttum
marmara denizi miydi dalgalarını göğsüme çarpan?
ıslanırsak biteriz, heyecanımı tuttum

daha ne denir ki, kaç cümle daha yazarsam dillenir usumdaki aydınlık yüzün… şimdi sussam, yine de duyar mısın bağıra çağıra haykıran yalnızlığımı?... nerede olursan ol ama bil ki, verilmiş sözlerimin gölgesinde yürüyeceğim ardıma bakmadan ama ardımda bırakarak yüzsüz bekleyişleri…

son bir sözle değil de, son bir direnişle hislenip sokulsam yanına ve desem ki, dağıttın yüreğimi…şikayet etmeden, aramadan verilebilecek bir cevap, bütün sevimliliğinle çıkıp da karşıma, dağıttığın yüreğimi toplamaya gelir misin?

Sensizlik mi beni böylesine parçalara bölen.. Yoksa seni bulup da sendeyken senden olamamak mı? Beni binlerce parçalara bölen çok şey var. Ve sen o çok şeylerden birisin. Senin yanlızlığın, senin acıların, senin sevdaların ve senin kendin… Beni parçalara bölensin. Beni parçalara ayıransın.. Parçalarımı alıp gotürensin. Sen benim bir parçamsın..

Kahrolası saatlerde bile zamanın durduğunu hissettim, sen olunca. Dakikalarca, saniyenin belki yetişemediğimiz anlarında seni yaşadım ben. Zamanı durduran ben miydim, yoksa gelişinle beni okyanuslara sürükleyen sen miydin? Zamanlar karanlıktı, zamanlar dardı, zamanlar durmuştu, zamanlar seninleydi. Seni uçsuz bucaksız yaşadıklarımdı..

Bir yerlerden sana gelmişim, seni bulmuşum. Senin gönlüne çoktan girmişim bile. Biliyorum sen gözlerimde arıyorsun kendini ama ben kalbindeyim. Kalbe girenin de göze gelme, geriye dönme isteği artık yok. Seni sana verdim. Seni sende yaşıyorum artık.

Benden kendini istesen de veremem.
Her yanımda sen varsın nereye gitsem senide gotüyorum yanımda ve seni ölesiye seviyorum.. Arada ne kadar mesafeler olsada o mesafeleri aşacağıma ve sana kavuşacağıma söz verdim ben bilirsin verdiğim bütün sözleri tuttum bunuda tutacağım, çünkü sen artık benim bir parçamsın, dünyamsın, gecemsin, gündüzümsün, en önemlisi hayatımsın.. Sensiz bir hayat olacaksa varsın olmasın ben o hayat a ait olmak istemiyorum ben sen li hayat ı istiyorum ben sen i istiyorum sadece seni..

Evet, sevgili.. Sen artık benden oldun. Benden.. Anlıyor musun? Çıkarıp atmak istesem de yapamam bunu. Gücüm yetmez buna. Aşkıma hiç yetmez..

İnsanların olmadığı yerde bekliyorum seni..
Çünkü insanların son bulduğu yerde başlıyorum ben..

Ve.. işte..
Anla artık..
Sen benim bir parçamsın..

yağmur ...
hüznüm oLdun bugün
yağdın ya ayakLarımın ısLanmasına sevindim adeta
çocuk kaLdım bugün aLtında ısLanırken
çocuk kaLdım ağLadım
ama sen sakLadın gözyaşLarımı
eLini uzatması gereken yokken yanımda
sen yaren oLdun yaLnızLığıma
kanayan yarama
asLında bir ikindi vakti oLmuştu buLuşmamız
bir köy kahvesi önünde
ağzından soğuk dumanLarı çıkan insanLarın bakışLarı arasında
bir eLimde kapaLı haLiyLe şemsiyem
ağzımda yarım kaLmış tek sigaram
saçLarımı ısLatıyordun sen
bense ısLanıyordum senden
benLiğimi kaybetmmişLiğime derman oLuyordun sonra
ve sonra kendimi koca bir dağın zirvesinde zafer çığLıkLarı atarken hissetmek
özgürLük ....
deLiydim ben ...
bunu anLamışLardı
ısLaktım ben ...
bunu görmüşLerdi ve bugün gibi farkındaydı hepsi
ama mutLuydum ben ..
hiçbiri biLmiyordu bunu ...
yağmur ....
ısLandım ya bugün seninLe ...
bütün kaLdırımLarın en suLu yerLerinde yürüdüm ...
ısLattım ayakLarımı biLe
çamur yaptım üstümü bide ...
çocuk kaLdım yaşLanmış ruhuma inat ...
yağmur ...
insanLarın bütün günahLarını temizLemek için göndermiştir yaradan ...
BEN NEDEN HER YAĞMUR DIŞARDAYIM SANIYORSUN ...

SENİN ne oLduğun BENİM için Hiç önemLi değiL! SonuçTa GözLerimin SANA BakTığı KadarSın… BEN o GözLeri ÇekTiğim An Hoş Bir Anı oLarak KaLırSın!!!

Çığlıklarımı atıp havaya,suya,toprağa..
Ortalığı harabeye çevirip,
Bir de özümü akıta akıta yerlere
Vazgeçiyorum ben...
Çekip alıyorum ömrümü senden...
Son heceler çıkıyor dilimden
Çiçeklerimin tümü soldu
Ne su kaldı bende,ne nefes..
Vazgeçiyorum ben...
Sığınıp gecelerime gidiyorum senden...
Son yalvarışları alıp götürüyor rüzgâr
Duyasım yok...inanasım hiç
Ki ben üşür(d)üm bu rüzgârda,
Ben üşür(d)üm yokluğunda..
Vazgeçiyorum ben...
Kışlıkları geçirip üstüme yitiyorum senden...
Ve bitti!!!
Sona erdi tüm zamanlar
Düştü son yaprağı ağacın..
Yere eğilip alamıyorum bile...ne acı
Her eğilişinde nefessiz kalır mı insan?
Kalırmış...
Nefessizlik nasıl batar etine,ciğerine
Nasıl sızlatır,nasıl kanatır içten içe
Bilirim...
İşte bu yüzden,
Tüm bu bildiklerim yüzünden..
Son sözleri esirgeyerek senden...
Vazgeçiyorum ben bu eziyetten..

Bir celse de boşanıyor artık emanet hüzünler.Hem artık ömrüm yakama dikili dolanıyorum ortalıkta.Hani şu senin yapamadığın gibi...Faili gözlerim olan bir yığın ceset bırakıyorum her yol ayrımında.Her ayrımda biraz daha örseleniyor içim.Ama dedim ya,ben ömrümü yakama diktim...

Vakit geçiyor...

Zaman zamanlığını sergilemekten geri kalmıyor her zaman ki gibi...Akşam ortalığı tutuşturuyor, kaygı içinde yok oluveren bir ateş boşaltıyor gök.Ve ben...Sanırım...Her şeye karşın...Seni susuyorum yine,avazım çıktığı kadar...Ve sen...Sanırım...Her zaman ki gibi...Duymuyorsun yine...Oysa alkımlara yazılıyor adın,en hakiki sağanak bitimlerinde...Hadi...Git şimdi sen de...!

Değişmeyecek benim adresim...Boldur ihtiyar sokaklardaki acemi lambaların;sor,söylesinler istediğin neyse.Gözlerindeki türkülerde kaybolmayı umut ederken,yokluğunda kayboluyorum ben yine...

Durma..! Git..!

Sebebimin “SeN” olduğunu söylememi bekleme...!

Arşın Altında Bir Düğün

Hiç yüzünü görmeden âşık oldunuz mu birine?

Ezelde âşık olmuşum sadece bir isme...

" Bu nasıl iştir ?! " demeyin...

Ben de bilmiyorum, ama oldu işte!..

Her an şaşılacak işler olmuyor mu yerde ve gökte?..

Bir ismin peşinde koştum durdum yıllarca ümitsizce...

Acaba kimdir, bilir miyim, yüzünü görür müyüm? diye...

Ansızın karşılaşıverdim O nunla zamanın bir yerinde...

Yer ve gökte ararken Öz de buldum,

Sen de ararken Ben de buldum derler ya,

İşte öylesine...

Meğer ne de güzelmiş O Gül yüzün...

Ey benim nazlı yarim, sevda çiçeğim, aşk bahçem...

Öyle bakma! O bakışın bir hançer, canım Kudret elinde...

Ne yana dönsem, sadece Sen ! Yalnız Sen !

Mecnûnum, aşkından olmuşum bir divâne...

Bir varmış, Bir yokmuş, evvel zaman içinde, zaman hayal içinde

Hani o vakitler çağırmıştın beni, gönülden sessiz ve gizlice ?..

" Çiçeği dalından kim kopardı, seni BEN den kim ayırdı ?

Ben Gül üm, sen bülbül, dön gel yine BEN im ol ! " diye...

Gelmez miyim Yâr, Belî ! elbette ! elbette !

İşte o gün bir yemin ettim ilâhi aşkımız üstüne...

Sözleştik O Arşın altında BİR leşmek üzere...

Vakit o vakit, bugün neş e var, aşk var evimizde...

Düğün dernek kuruldu Gül bahçemizde...

Melekler koşuşuyor bir telaş, pür telaş içinde..

Bir o yana, bir bu yana, hepsi de delicesine...

En güzel ilâhiler söylenirken o yüksek burçlarımda...

Güneş, ay ve yıldızlar raks eder semalarımda...

Bir bir çıkarıp attım o eski elbiselerimi de...

Kuğular gibiyim bembeyaz gelinliğimle...

İnciler taktılar sırma saçımın örgüsüne,

Sürmeler çektiler gözümün kısırdöngüsüne,

Gül suları serptiler aşkınla yanan şu zavallı göğsüme,

Hûriler kan kırmızı bir şerbet verdiler elime,

Taze gül yaprakları da dökülmüş üstüne...

Mikâil tatlı bir meltem estiriyor başımda yine...

Cebrâil hayretten secde etmiş, çok şaşkın bu işe,

Ömründe hiç böyle aşk görmemiş mi ne?!..

İşte duyuyorum defler çalınıyor bir yerlerde,

Sevdiğim sesleniyor, Bir AN da, ansızın geliver ! diye...

Ne duruyorsun İsrâfil, artık şu Sûr a üfle!

Varsın kıyamet kopsun külliyen alemde, bundan kime ne?

Aşk ile BİR olacağız, kâinat duysun ezelden ebede...

İşiten, gören, bilen herkes dâvetli bu düğüne...

Selâmu aleykum Azrail !

Çok sevindim seni gördüğüme...

Hazırım, gidelim...

Örtün artık şu duvağı yüzüme!

SENİN ne oLduğun BENİM için Hiç önemLi değiL! SonuçTa GözLerimin SANA BakTığı KadarSın… BEN o GözLeri ÇekTiğim An Hoş Bir Anı oLarak KaLırSın!!!

Denizi özLedim ...
güneşin en kavurucu sıcağında değiLde
gecenin en soğuğunda
en ayazında bir sonbharın kışın
yağmur yağarken
çisiL çisiL
ve denizi özLedim
daLgasını dümenini gemisinin ...

Denizi özLedim ...
çok güzEL konuşurdu benimLe
gözyaşLarımı konuk ederdi tuzLu suLarında beLLi etmezdi
kimse görmesin derdi dost derdi
kimse biLmesin acizLiğini
sakLardı ...
her haykırışımda
bir daLga atardı kıyıya ...

Denizi özLedim ...
bir yakamoz vakti sahiLiyLe
en sabah köründe
en tenhasında kumsaLın
tuz kokusu su kokusuna bu kadar güzEL karışmışken
ve gemiLEr açıkLardan uzakken
görmüyorken beni
denize ağLamayı özLedim ...

Denizi özLedim ..
Kimse Yokken etrafımda
en yaLnızLık zamanlarında hayatımın
sırdaş oLduğunda geceLeri bana
heLe birde kız kuLesini durdurduğunda üstünde
özLemek de ne keLime ...
denizi özLedim ...
Tüm DertLErimLe beni aLacağı günü bekLeye bekLeye ..

SENİN ne oLduğun BENİM için Hiç önemLi değiL! SonuçTa GözLerimin SANA BakTığı KadarSın… BEN o GözLeri ÇekTiğim An Hoş Bir Anı oLarak KaLırSın!!!