ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

Seni sevmek sevmelerden birisi..

           Ben seni de gülleri de severim..

                     Belki farklı olur gönül ağrısı..

                              Ben senide kuşları da severim..

Seni sevmek sevmelerden bir bütün..

                                   İnsan sevmek,doğa sevmek,yar sevmek..

        Belki acılardır çoğu gördüğüm..

                                           Ben çoğalan sevgileri severim..

     Belki farklı olur gönül ağrısı..Ben senide kuşları da severim..

                                                                     Edip AKBAYRAM..

Adına Aşk koyduğun o büyük boşluğa..

                                   Ben koca bir hayat sığdırdım..

       Beni sevmemene isyan edip kaçmak..

                                          Sende aradıklarımı hayatla doldurmaya çalışmak..

                  Ruhumun en büyük yanılgısıydı..

Hayat bana en acımasız yüzünü..

               Sevgini inkar ettiğim zamanlarda gösterdi..

                                 Ve şimdi asıl olmam gereken yerde..

                                                     Hayata başladığım yerde..

                                                                         KALBİNDEYİM..

Vazgeçilmez oluşunun sırrı bu işte..

                                           Senin olmadığın yerde Ne olduğunu biliyorum..         

Ne zaman yüzüne baksam
yalnızlığın o mutlu gerilimi

O öksüz göl hızla derinleşir
biliyorum ,acılarım hiç bitmeyecek ,
bu öyle bir yeşil

Ne zaman gözlerinin içine baksam , biliyorum
ikimizi de aşar ,o kapının ardındaki masal
bense yüreğimin bu hallerinden korkar , kalırım
bir hız trenine bindirilmiş küçük bir çocuk gibi
geçip giden yüzlerine bakar kalırım

Ömrün kısalığı çarpar camlara
ateş hızla yayılır içerilere

Akşam olur , evler dolar boşalır
acıyla erir , yüzüne aşık çocuk

Ne zaman gözlerinin içine baksam , bliyorum
İkimizi de aşar , o kapının ardındaki masal ...

                                                    Cezmi ERSÖZ..

Mülk gibi sözde..

                                               Ne senin..

                                                                         Ne benim..

                Cümle gibi aşk ta..

                                                     Ne senin..

                                                                            Ne benim..

                           Söz de..

                                                      Aşk da..

                                                                      Ne senin..Ne benim..

Bir yaz sabahına doğan
ve su değdiğinde kokusunu salan
kırmızı sardunya,
ağustos göklerinde
başımın üzerinden geçen bulut,
mayıs gülü,
ışıklı nisan yağmuru
ne kadar Allah`tansa,
mülk gibi söz de ve aşk da
O`ndan.                 

"Sen" tahtına yazıcı
kimi oturtsa da,
beşerî bir sevgili ya da
cismanî bir aşk gibi görünen,
hiçbir yol
O`ndan özgeye çıkmıyor aslında, "gönül tahtına
O`ndan özge sultan" olmuyor.

Senin sana rağmen bir yüzün var..

        Herkesin ilk aşkına benzeyen..

                Beklemek kadar acı,anlamak kadar zor..

Nedensiz ölümlerin suskunluğu gibi..Yok karşılığı yüzünün..

Senin sana rağmen bir yüzün var..

          Herkesin ilk aşkına benzeyen..

                 Yakınlaştıkça imkansız uçurumlar..

Nedensiz hayatların o büyük acısı gibi..YOK KARŞILIĞI YÜZÜNÜN..

Tam göğsünün ortasında bir yerin acıyacak...
evinin, seni içine sığdıramayacak kadar dar olduğunu fark edeceksin...
sokağa fırlayacaksın...
sokaklar da dar gelecek...
tıpkı vücudunun yüreğine dar geldiği gibi...
ne denizin mavisi açacak içini, ne pırıl pırıl gökyüzü...
kendini taşıyamayacak kadar çok büyüyecek, bir yandan da kaybolacak
kadar küçüleceksin...
birileri sana bir şeyler anlatacak durmadan...
"önemli olan sağlık."
"yaşamak güzel."
"boş ver, her
şey
unutulur."
sen hiçbirini duymayacaksın...
gözyaşlarından etrafı göremez hale geleceksin...
ondan, ölmesini isteyecek kadar nefret edecek, az sonra kollarında ölmek
isteyecek kadar çok seveceksin...
hep ondan bahsetmek isteyeceksin...
"ölüme çare bulundu" ya da "yarın kıyamet kopacakmış" deseler başını
kaldırıp "ne dedin?" diye sormayacaksın...

yalnız kalmak isteyeceksin...
hem de kalabalıkların arasında kaybolmak...
ikisi de yetmeyecek...
geçmişi düşüneceksin...
neredeyse dakika dakika...
ama kötüleri atlayarak...
onunla geçtiğin yerlerden geçmek isteyeceksin...
gittiğin yerlere gitmek...
bu sana hiç iyi gelmeyecek...
ama bile bile yapacaksın...
biri sana içindeki acıyı söküp atabileceğini söylese, kaçacaksın...
aslında kurtulmak istediğin halde, o acıyı yaşamak için direneceksin...
hayatının geri kalanını onu düşünerek geçirmek isteyeceksin...
aksini iddia edenlerden nefret edeceksin...
herkesi ona benzetip...
kimseyi onun yerine koyamayacaksın...
hiçbir şey oyalamayacak seni...
ilaçlara sığınacaksın...
birkaç saat kafanı bulandıran ama asla onu
unutturmayan...
sadece bir müddet buzlu camın arkasından seyrettiren...
bütün şarkılar sizin için yazılmış gibi gelecek...
boğazın düğümlenecek, dinleyemeyeceksin...
uyumak zor, uyanmak kolay olacak...
sabahı iple çekeceksin...
bazen de "hiç güneş doğmasa" diyeceksin...
ne geceler rahatlatacak seni ne gündüzler...
ölmeyi isteyip, ölemeyeceksin...
belki çivi çiviyi söker diye can havliyle önüne çıkana sarılmak
isteyeceksin...
nafile...
düşüncesi bile tahammül edilmez gelecek...
rüyalar göreceksin, gerçek olmasını istediğin...her sıçrayarak uyandığında onun adını söylediğini fark edeceksin...telefonun çalmasını bekleyeceksin...aramayacağını bile bile...her çaldığında yüreğin ağzına gelecek...ağlamaklı konuşacaksın arayanlarla...yüreğin burkulacak...canın
yanacak...bir daha sevmemeye yemin edeceksin...hayata dair hiçbir şey yapmak gelmeyecek içinden...onun sesini bir kez daha duymak için yanıp tutuşacaksın...defalarca aradığı günlerin kıymetini bilmediğin için kendinden nefretedeceksin...yaşadığın şehri terk etmek isteyeceksin...onunla hiçbir anının olmadığı bir yerlere gidip yerleşmek...ama bir umut...onunla bir gün bir yerde karşılaşma umudu...bu umut seni gitmekten alıkoyacak...gel gitler içinde yaşayacaksın...buna yaşamak denirse...razı mısın bütün bunlara...?hazır mısın sonunda ölüp ölüp dirilmeye...?o halde aşık olabilirsin ...

SABAH BİR RENKKEN GÖZLERİN..

             AKŞAM BAŞKA RENKLERE DÖNÜYOR..

                        Sen açtınmı gözlerini can ışığım..Şehrin ışıkları sönüyor..

Yaslarım sırtımın yalnızlığına..

       Dağlardan uzak..Dar yollara yakındı gözlerim..

                                                      Kanardı..

Asfalta her çarptığın da dizlerim..Dolu dizgin bir geçmişin..Yosun hırkalı gençliğiydim..

           Geçti dedim artık yeter..

                     Saklanmakta yasak şemsiye altlarına..

                                              Şehirler arası ıslanmakta..

Yaslarım sırtımı;Yalnızlığa..Yaslarım sırtımın yalnızlığına..

                                           Yaşlarımı yırtamadım sayfa sayfa..

                            ...Her sayfa da sen vardın..Her adımda da adın...

Giden o sevgili;  

Gelmeyecek kalbim artık bekleme..

Çırpına çırpına kuşlara döndün..

Sıra sıra dağlar gibi dizildin..

Gözümde boncuk boncuk yaşlara döndün..     

Ne bir yazın var ne de baharın..  

Son bahar vurdu da kışlara döndün..

Bekleye bekleye sabır yüzünden..

Yosun bağlamış taşlara döndün..

Yemyeşil dal idin sarardın soldun.. 

Talan talan olmuş bağlara döndün..

Şirin_i yokolmuş Ferhat misali..

Delik deşik olmuş dağlara döndün..

Sonu belli olmayan sevda yoluna..

Çıkıpta el açan kullara döndün.. 

Sonu acı ve hüsranla dolan..

Boşluğa sarılan kollara döndün..

Gittikçe ucu,sonu gelmeyen..

Zifir_i karanlık yollara döndün..

Takvimlerden yaprak yaprak dökülen..

Günlere,aylara,yıllara döndün..

Gün geçtikçe için için eriyen..

Bir gün tükenecek mumlara döndün..

Mecnunun Leylayı büyük aşkıyla..

Deli gibi aradığı kumlara döndün..

Her gün döktüğün gözün yaşından..

Ağlaya ağlaya sellere döndün..

Ecelsiz öldüğün mezar taşında..

Boynu bükük olan güllere döndün..

Kalbim senden artık çektiğim yeter..

Aşkından eriyip küllere döndün..

Kerem in Aslıyı Aşk_ın narına..

Yakıp kavurduğu hallere döndün..

                                                         Deprave

Bazen..

           Yıldızları süpürürsün farkın da olmadan..

                                  Güneş kucağındadır bilemezsin..

Bir çocuk gözlerine bakar arkan dönüktür..

                          Ciğerinde kuruludur orkestra duymazsın..

               Koskoca bir sevdadır yaşamakta olduğun anlamazsın..

                                                 Uçar gider koşsan da tutamazsın..

Ayıldın mı..

               Bu geceyarısı sarhoşluğundan..

                                                               Aranma boşuna..

                    Kaybettiğin benim..

                            Mavisi uçmuş denizlerin tuzundayım şimdi..

Dünya kaçkını yüreğim..

                         Gözlerinin mavisine sığınmış..

            Açsan gözlerini,döküleceğim..

                                                             Döküleceğim..

BU GECE EN HÜZÜNLÜ ŞİİRİ YAZABİLİRİM..

Bu gece en hüzünlü şiiri yazabilirim
Şöyle diyebilirim: gece yıldızla dolu
Ve yıldızlar, masmavi titreşiyor uzakta
Şakıyarak dönüyor gökte gece rüzgarı.
Bu gece en hüzünlü şiiri yazabilirim
Sevdim ben onu, o da beni sevdi bir ara.
Kollarıma aldım bu gece gibi kaç gece
Kaç defa öptüm onu sonsuz göğün altında
Sevdi beni o ben de bir ara onu sevdim
O durgun, iri gözler sevilmez miydi ama..

İsyanım gönlüm de büyüdü taştı..

Gözlerim den akan yaşlarım gibi..

Kimi sevdiysem elimden aldı..

Bu hayat bitmeyen düşmanım gibi..

Bu gece en hüzünlü şiiri yazabilirim.
Yokluğunu düşünüp, yitmesine yanmakla
Duyup geceyi, onsuz daha engin geceyi.
Ota düşen çiy gibi, düşmekle şiir cana
Ne gelir elden, sevgim onu tutamadıysa.
Gece yıldız içinde, o yoldaş değil bana
Hepsi bu. Uzaklarda şarkı söylüyor biri.
Yüreğim dayanmıyor yitmesine kolayca
Gözlerim arar onu, yaklaştırmak ister gibi
Yüreğim arar onu, o yoldaş değil bana..

En güzel yıllarım kaldı içimde..

Hayalini kurduğum düşlerim gibi..

Aynalar bile yabancı artık..

Artık unuttuğum gülüşler gibi..

Artık sevmiyorum ya nasıl, nasıl sevmiştim
Sesim arar rüzgarı ulaşmak için ona
Ellere yar olur, öpmemden önceki gibi.
O ses, ışıl ışıl ten ve sonsuz bakışlarla
Artık sevmiyorum ya severim belki yine
Ne uzundur unutuş, ah ne kısadır sevda
Böyle gecelerde kollarıma aldım çünkü
Yüreğim dayanmıyor yitmesine kolayca..

Akıp geçti ömrüm bir su misali..

Sonu belli olmayan yarışlar gibi..

Narına düşmüş gönül kara gözlerin..

Cehennem ateşinde yanışlar gibi..

Belki bana verdiği son acıdır bu acı
Belki son şiirdir bu yazdığım şiir ona...

                                                   Pablo Neruda

Solup gitti sevdam gönlüm de..

Yaprağı dökülen ağaçlar gibi..

Geriye dönmeyecek o güzel günler..

Tıpkı geçip giden gençliğim gibi..

                                                        Deprave

Bir gül kaldı elimde bir de hasretin..

          Gözlerin gözlerimden biran gitmiyor..

                    Giderken verdiğin o güzel resmin..

                             Sevdamın ateşine inan yetmiyor..

Daralır duvarlar bazen gelir üstüme..

Sıkılır bir sıkılır yüreğim..

Gözlerim karanlık istiyor lakin..

Yoruyor yalnız geceler..

Sigaramı kaptım,fırladım,attım kendimi..

Belki bir yol bulurum sokaklarda..

Pervane gibiyim döndüm durdum..

Aklıma niye geç geldin köhne liman..

Yanaşır limana,açılır kapılar..

Deli bir sevda yükü almıyor gemiler..

Ne olur benide yükleyin götürün..

Bakalım ne zaman sonum nerede..

Gülüşün bir anı aydınlatıyor..

Soluyor yavaş yavaş yeniden..

Gözlerim karanlık istiyor lakin..

Yoruyor bu yalnız geceler..

                                               Edip AKBAYRAM..

                                                                           Köhne Liman..

Son baharını yaşıyor gönül bu mevsimin..

                Yaprakları bir bir sararmış solmuş..

                          Bakmaya doyamadan güzel yüzüne..

                                  Simsiyah saçlarına beyazlar dolmuş..

Güneşten de parlaktı o güzel yüzü..

                 Aşkın teli değmişte zamansız solmuş..

                            İlmek ilmek örülürdü saçının teli..

                                     Fırtınalar esip kördüğüm olmuş..

Dalıp gittiğim o kara gözlere..

                 Kirpikler inipte parmaklık olmuş..

                            Söz geçmeyen şu deli gönlüme..

                                      Bu aşk esir edip pranga vurmuş..

Boğazımda düğümlendi aşk adına sitemlerim..Hesap mahşerdedir dendi gider orada beklerim..

Aşığım deme sakın o dilinle..

Seviyorum dediğin günler utansın..

Bir tatlı tebessüm,bir gülücükle..

Bana gönderdiğin güller utansın..

Herşeyim deyipte sarıldığın da..

Kulağımda çınlayan sözler utansın..

Saatlerce sarılıp bakıştığın da..

Gözüme hapsolan gözler utansın..

Aşkı,sevgiyi alıp ayak altın da..

Ezip,basıp geçen kullar utansın..

Sevdayı sakız gibi ağzın da..

Çiğneyip te atan diller utansın..

Tertemiz kalpleri eline alıp..

Oynayıp ta kıran eller utansın..

Yalan sevgine inanıp sana..

Seviyorum dediğim zaman utansın..

Bir aşkın en temiz en saf haline..

Zehrini akıtan kalpler utansın..

Bakıpta gözlerinin dolduğu güzel yüzüme..

Artık hiç bakamayacak yüzün utansın..

                                                              Deprave..

Eyy gönül gençliğin son demidir bu geçen zaman..

                                        Saçlarıma düşen aka bakta gör beni..

             Hıçkıra hıçkıra ağladığım da..Gözlerimden akan yaşa sor beni..

Gülüşler sahte..

                       Bakışlar sahte..

                                               Ben neyleyim ki..

                                                                        Bu zaman kahpe..

En son teftişe çıkana değin..

     Koştururken ardından o uçmaktaki devin..

            Daha başka tür aşklar geniş sevdalar için..

                 Açıldı nefesim..

                                         Fikrim..

                                                      Canevim..

        Ben hayatta en çok babamı Sevdim..

Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpı bacaklarıyla – ha düştü, ha düşecek –
Nasıl koşarsa ardından bir devin,
O çapkın babamı ben öyle sevdim.

Bilmezdi ki oturduğumuz semti,
Geldi mi de gidici – hep, hepp acele işi! –
Çağın en güzel gözlü maarif müfettişi.
Atlastan bakardım nereye gitti,
Öyle öyle ezber ettim gurbeti.

Sevinçten uçardım hasta oldum mu,
40’ı geçerse ateş, çağ’rırlar İstanbul’a,
Bi helallaşmak ister elbet, diğ’mi, oğluyla!
Tifoyken başardım bu aşk oy’nunu,
Ohh dedim, göğsüne gömdüm burnumu.
Ben hayatta en çok babamı sevdim..

Gittin...
Gidişini görmemek için gözlerimi kapattım Öylesine acıdıki içim, tutup koparsalardı kolumu bacağımı bu kadar acı duymazdım.  Acım yaş olup akmalıydı gözlerimden.
Ağlayamadım... 

Gittin...
Bir yıkım gibiydi gidişin Sen adım adım uzaklaşırken benden
Çöküp kaldı bedenim olduğu yere Nice terk edişlere dayanan yürek bu kez yenilmişti Bu kadar zayıf değildim ben kalkmalıydım.

Dizlerine yatmışım..

           Saçlarımı okşarken aklımda ki karanlıklar aydınlanmış bir bir..

    Küçük olduğuna inandırdığım hayatın..

                                  Büyüklüğü beni ezdiğinde..

                                             Yalan sevgiler etrafımda döndüğünde..

Hep sen gelmişsin aklıma..

         Peşimden gelen unutmak istediğim ne varsa..

                                                  Hepsin de sana sığınmışım..

Etrafımı saran karanlıkta..Beni ayakta tutan bir ışıksın sen anne..

                                    Üstüme yapışan tüm pisliklerden arındığım bir liman..

       Sana her baktığım da..Ellerin yalan sevgisi vuruyor yüzüme..

                 Ne olur beni bu acımasız dünyada tek başıma bırakıp gitme..

Ve..Anne..
gözleri karaydı,gece gibiydi,biraz da zindan...oysa daha siyahlık değmemişti kaderine. bir gün o ilk sürmeyle,ilk kara sürmeyle karerinin de kararacağını nerden bilsindi. gözleri karaydı,kara gözlere kara sürme çekmek niyeydi?sürme karalanmıştı da mı çekilmişti gözlere?hangi ateşin harı düşmüştü de bir bilinmez zamanda ;ateşten arta kalan karalıkla gözlerine çekmişti o ilk siyah sürmeyi...sürmenin kendi kaderini bilmeden,bilmeye hiç yüz sürmeden,olanca karalığıyla üzüm buğusu gözlerine çekmişti de bilmeden karalamıştı gözlerini ve belki de karalanmıştı.o sürme karasıyla baktı hayata o günden sonra. oysa ilk sürme ilk güzelilk,ilk olgunluk,kadınlığa ilk adımdı. ilklere ise hep güzellikler yazılıydı kader dizesinde. o öyle bildi,o öyle olur diye diledi.bilmiyordu herkesin kaderinin kendine oldğunu. olmayanlar olmayacak diye bir şey yoktu. ve varlık yokluğa toktu.
siyah gözlü,siyah sürmeli ahuya ilk defa siyah bir göz değdi.nazarlardan korusun diye taktığı kolye yerlere serildi. o an anladı kötü bir şeyler olduğunu. ama kötülüğü bile yakıştıramayıp kendine o siyah nazara tutsak kaldı.güzellikler diledi yeniden. ateşlerde köz olup sonra kor olup bir parca da kömür olan sürme gibi,ateşi hissetti yüreğinde.o ateş hep yanacak zannetti.sürme gibi,bir gün kor sonra ise simsiyah bir kömür olacağını bilemedi ahu gözlü.bilmediği ne çok şey vardı hayatta.bu ateşi de bilmiyordu.ama sanki aşinaydı sanki tanıyor gibiydi,sanki biri içine daha önce üflemiş gibiydi. bu ateşin ilk insan yaratılırken hamuruna karıştırılan şey olduğunu da bilemedi. ne çok şey vardı öğreneceği. zaman sanki o an donup kalmıştı,siyah gözlü ahu üzerine düşen siyah nazardan kurtulamıyordu. ve bir şeyi bildi; o göz kaderi,sürdüğü ilk sürme karalanmış kaderiydi ve bundan geri dönüş yok idi..

Kıyıda köşede kalmış gülüşlerimi..

                            Cebimde kalan bir kaç umudu da alıp yanıma..

Solumda kalan söylenmemiş sözleri ardımda bırakarak..

                                    Di li geçmiş zamanların izlerini silercesine..

                Yara bere içindeki kanayan dizlerime aldırmadan yürümek..

                                   Bir kaç satırlık (da olsa) başlagıçlara ..

                      Ve ;

                                     Kendimde bile esirgediğim düşlerde olmak istiyorum.. `