ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

papatyanın hikayesi...

Sevgisiz insan, bir gün şans eseri bir çiçek bahçesinde bulmuş kendini, bahçedeki çiçekleri hiç düşünmeden ilerlemiş bir süre. Bir düzlüğün ortasında mola vermiş bir ara. Etrafına bakmış bir süre, hiç bir çiçek bir şey ifade etmemiş ona. Sonradan yıkılan bir ağaç görmüş ve onun yanında bir papatya. Papatya kendinden emin, o köşede yıkılan ağacın yanında çıkan rüzgara göğüs geriyormuş. Papatya o kadar güzelmiş ki...Sevgisiz insan sevgiyi tanımış. Buna şaşırmış. Alışamamış, ne yapması gerektiğini bilememiş. Pek tabii bildiğini sanmış... Papatyayı sevmiş, okşamış, rüzgar ona zarar vermesin diye araya girmiş oturmuş... Papatya bir süre tekrar dikleşmiş. Papatyanın zarar görmesinden öylesine korkuyormuş ki, böylesi bir güzelliğin sonsuza dek sürmesini, o kadar çok istiyormuş ki... Papatyanın, ellerine dokunduğu her an, onu hissettiği her an kendini dünyanın en mutlu insanı hissediyormuş... Sevgiyi öğrenen adam, gerek papatyayı korumak için gerekse ona olan doyumsuzluğundan dolayı papatyayı koparmayı ve yanına almayı istemiş. Onu bu bahçeden koparmak ona çok doğru gelmiş çünkü, onu yanında hep koruyabilecek, sevebilecekmiş. Papatyayı hiç düşünmeden çekmiş, koparmaya çalışmış, papatya buna direnmiş, direnmiş. Seven adam anlayamamış bu direnci, daha da güçle yüklenmiş papatyaya. Aklı o zaman neredeymiş, kim bilir... Papatya gün geçtikçe solmuş, solmuş... Adamın gölgesi onu öyle bir kapıyormuş ki, soluk almasını engelliyormuş. İşin garibi adam bunu görsede anlayamıyormuş, papatya soldukça üzerine daha çok titriyor, iyice kapıyormuş güneşini. Sevmeyi yanlış öğrenen adam, en sonunda dayanamamış ve papatyayı tüm gücüyle kendine çekmiş. Tüm dünyaya ne mutlu.. Ve o salak adama ne mutlu ki, papatya herşeye rağmen direnebilmiş gücü kalmasa da. Ama bu direniş o kadar büyük bir güç gerektirmiş ki, o herşeyden çok sevdiği papatya boynu bükük kalmış... Seven adam işte o noktada her şeyi görmüş ve anlamış, yaptığının acısı ona öyle bir koymuş ki, sendeleyip yere düşmüş. Hayatında tanımadığı acıyı çekmiş adam. Hayatta kendini ilk defa haksız, ilk defa bencil, ilk defa küçük hissetmiş. Ağlamak para etmezmiş, üzülmekte. Güneş de hemen fayda etmezmiş papatyaya. Sevmiş adam, bir çiçeğe nasıl davranması gerektiğini görmüş gözündeki perdeler kalkınca... Ağlayarak çiçeğin yanında durmuş, rüzgara karşı kendini siper etmiş yine ama çiçeği ne koparmaya çalışmış bir daha, ne de üzerinde gölge etmeye... Papatya, tekrar mutlu bir şekilde bütün asilliğiyle ve gücüyle dimdik ayakta durana kadar bekleyecekmiş öylece, yakınında olacakmış çünkü, çiçeğin ona ihtiyacı olacağı bir zaman olursa o da o anda çiçeğinin, papatyasının yanında olacakmış. Seven adam, papatya onu bir daha hiç sevmese bile, onu sonsuza dek sevecekmiş, çiçek isterse uzakta, çiçek isterse yakında... Çünkü seven adam için değerli olan tek şey varmış, o da çayırda tek başına ayakta durmaya çalışan eşi benzeri olmayan güzellikteki o tek papatya.

Bir Yudum Sevgi

bir kalem verdiler elime
bir de kağıt koydular önüme
yaz dediler
dök içindekileri mısralara
yazmak mümkün mü sizce
hangi kelime anlatabilir
baktıkça içimi eriten o gözleri
hangi noktalama işaretiyle anlatılabilir
gülüşleri
hangi kelime karşılayabilir
hissettiklerimi
yazamam dedim
imkansız bu
hiç bir kelime anlatamaz duygularımı
hiç bir şiir tutamaz yerini sevgimin
gözlerinin
gülüşlerinin
senin
Mihrican

Seni Düşünmek

Gecenin karanlığında en parlak yıldıza takılırya gözlerin,
Elini uzatıp dokunmaya çalışırsın
Avuçlarına alıp parlaklığını yaşamak
ve sonra tekrar bırakmak gökyüzüne
Dokunmak mümkünmüdür oysa?
İmkansızlıklar içinde seni düşünmek
Seni yaşamak, seni hissetmek
Gökyüzündeki yıldız kadar uzaksındır sen
Benim tek lüksüm seni düşünmek
Parlaklığına bakıpta avutmak kendimi
Kalbimde saklı sevginle yetinmek
İşte benim tek isteğim seni düşünmek
Seni seninle yaşayabilmek 
Ben senden hiç ayrılmdımki

Sen hala kambimde  yaşıyorsun sevgilim...

 

Yüreğim Seninle Dolu

Yüreğim seninle dolu sevgilim.
Bedenimde tarifi mümkün olmayan duygular.
Kimseye anlatamadığım, paylaşamadığım.
Korkuyorum yalnızlığınla başbaşa kalmaktan.

 

Damarlarımda kan yerine sen dolaşıyorsun.
Gözlerimi bile kapamıyorum seni düşünürken,
Buna gerekte yok zaten.
Çünkü sen hep yanımdasın.

 

Parmak uçlarımda bile hissediyorum seni.
Kalbime sığdıramıyorum sevgini.
Ya sen sevgili, sen nasılsın?
Gün gelipte unutacak mısın beni?

 

Yeni hülyalara dalıp bırakır mısın beni?
Sende istiyor musun beni, benim seni istediğim kadar?
Gözüm, kulağım hep telefonda.
Sen aradığında bir başka güzel telefonun sesi.

 

Keşke hep duysam sesini.

Korkmakta seni sevmek kadar güzel.
Evet korkuyorum aşkından.
İçim titriyor, gözlerim dalıyor seni düşünürken.

 

Bunca yıldan sonra, tam unutmuşken

Aşk acısı çekmeyi ya tekrar hatırlarsam.
Ne kadar karşı koydum bir bilsen,
İçimde senin için esen fırtınalara.

 

Ama olmadı işte, ne kadar çabalasamda,
Gelip yerleştin kalbimdeki baş köşeye.
Uyuması için masal anlatılan çocuk gibiyim.
Benim masalımda, ninnimde sensin.

 

Seni düşünürken dalıyorum tatlı uykulara.
Ah bide rüyamda görsem seni,
Doyasıya öpüp koklasam, hiç sabah olmasa.
Yada gözümü açıpta seni görsem yanımda.

 

Sımsıcak baksan bana.
Yatağım, bedenim kokunla dolsa.
Ben bile sen koksam.
Korkuyorum yalnızlığınla başbaşa kalmaktan.

 

Korkuyorum telefonun sesini hiç duymamaktan.

Sana doyamadan çıkıp gitmen hayatımdan..
Biraz olsun seni seninle yaşamak,
Benide sana yaşatmak...

 

Dudaklarımın tadını hiç unutmamanı isterim.
Bakışlarımla, dokunuşlarımla rahatlamanı,
Huzur bulmanı.
Gözlerine benden başkasının bakmamasını.

 

Benim elim kadar sıkı tutma kimsenin elini.
kalbine de söyle atmasın bir başkası için.
Sakın sevgili, sakın unutma beni!

      MK(Seni Çok Özledim Sevgilim)

 

Yokluğunda

Yokluğunun başlangıcındayım şimdi
Dünyam dönmeyi bıraktı gidişinle
Gönül bahçemin çiçekleri soldu
Yamaçlarımı sardı hüznün kolları
Bedenim bilmem nasıl dayanır yokluğuna
Çimenleri bile yeşertemem yüreğimde
Yağmurdan sonra gökkuşağımı göremeyeceğimi
Bilir, bilir ve ağlarım delice
Aşkıma, anılarıma, yaşayamadıklarımıza
Hayaline sarılıpta ağlarım yokluğunda
Süzülen göz yaşlarım yankılanır
Karanlık ve boş odamda
Yokluğunda güneş doğmayacak yüreğime
Sensiz baharı yaşamak mı? Niye
Çiçeklere, kuşlara, kelebeklere yer yok
Sensizken hiç birine.
Yokluğunun isyanları kaldı avuçlarımda
Nefes alışımda anlamsız artık
Sen koklayamadıktan sonra
Aynada gördüğüm yüz ben değil
Bundan sonra yokluğunun hatırası
Gölgeler ve karanlıklar içindeyim
Çilem yeni başlıyor gidişinle
Yürümek zorundayım ışığından mahrum
Sensizlik eşliğinde
Yokluğunda, yok olmak isteğiyle kavrulurken
Olurda birgün kavuşursa ellerim ellerine
SEVGİLİM!
Dudaklarının sıcaklığı getirir beni kendime.

Susuz/sensiz Kaldım

Yalnızlığımı hasretinle doladım boynuma
Ben yine susuz kaldım buralarda
Sensizliğin ızdırabıyla kıvranırken
Vuslatı bekliyorum çaresizce

İçimde alev almış özlemin gitgide büyüyor
Susayıpta seni kana kana içememek
İsteyipde öpememek dudaklarını hasretle
Ellerimi uzatıpta dokunamamak tenine
Okadar acı veriyor ki bilemezsin

Gözlerimi kapatıp kollarının huzurunda
Vuslatın verdiği tatlı sarhoşlukla beraber
Dalmak istiyorum en güzel rüyalara
Seninde istediğin gibi koyun koyuna

Aşkın bir lav nehri oluşturdu kalbimde
İnsafsızca damarlarımdan akıp
Bütün bedenimi yakıyor alev alev
Ben yine susuz, ben yine sensiz kaldım buralarda

Yağmur dolu bulutlarla gel sevgilim
Çisil çisil yağ üzerime
Yosun kokulu denizlerle gel sevgilim
Dalgaların kavuşsun sahillerime

Nasıl gelmek istersen öyle gel sevgilim
Yeterki gel, fazla bekletme.
Aşk gözlerde durup kalan zamansa sevgilim
Evet ben seni çok seviyorum!

 

 Ben Sensiz Kaldım

           Yokluguna dayanılmıyor bitanem,
           Beni terk etsende
           Elveda demeden gitsen de,
           Seni bilerek öldürsen de
           Sana kızgın degilim
           Sen yapman gerekeni yaptın
          Bense sensiz kaldım.

           Sensiz günler gelecek kapıma,
           Onları içeri almak istemiyorum ama
           Ben almasam da
           Onların baskısı var hayatımda
           Mecbur muyum sensizlige
           Düştüm yine çaresizlige,
           Son ver şu bahtsızlıga
           Gel desem de bana
           Yine de gelmezsin sevgilim.

           Dogru olan bu belki de,
           Sensizlige alışmalıyım
           Adını hiç anmamalıyım
           Düşün ki adını ne zman ansam
           Çektigim acılar bir kat arttı
           Seni ne zman yanımda sansam
           Ruhum hep en uzagında kaldı,
           İnan bana bi tanem