ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

bir rüya gördüm dün gece

şimdiye dek gördüğüm

kabuslar gibisinden değildi

titremişim...üşümüşüm...

üşümüşüm...titremişim...

pembemsi, benek benek izleri

ve... sımsıcak gülümsemesi

yaşıyor tüm canlılığı ile hala gözlerimde



bir deniz kenarında,

sen vardın yanımda

kuşlar ve yemyeşil ağaçlar

şarkılar söylüyordu,

ertelenmiş baharlardan

ve ertelenmiş umutlardan

kumları öpüp de kaçan dalgalar,

nağmelerine eşlik ediyordu

bakışlarda; ilk kez yaşanan bir mutluluk ışıltısı

dudaklarda; sessizce “güz gülleri” şarkısı

yürüdük birlikte, kumları sayarken gözlerimiz

bir süre sonra oturduk kayalıklara

dalıp da gitmişiz engin denizlerin en son noktasına

telaş içinde kaybettiğimiz yıllara

yaşanmayan baharlara

tadılmayan mutluluklara

ve hayatın yorgunluklarına

kahrederek,

iç çekerek,

sitemler ederek,

dudaklara inmeyen tutsak sözcüklerle

gömerken sessiz çığlıkları kum tanelerine

yüreklerimiz gibi,

dalgalar ağlıyordu...

dalgalar kanıyordu...

bir kış gününe rağmen,

ılık bir mevsimin sakinliği ile dalgalar

sanki... sanki “nerelerdeydiniz” dercesine

yüreklerimize öbek öbek yuva yapmış pasları

inatla silmeye çalışıyordu

bir kış gününe rağmen,

ılık mevsimleri resmediyordu

kaygılardan uzak gülümsemeleri

yanaklarımıza nakşetmeye çalışıyordu

karanlığın,

yalnızlığın,

hiç düşünmemiştim bu denli ürkebileceğini

yalnızlık, saklanacak yer arıyordu!

karanlık, siyah örtüsünü arıyordu!



birkaç saniye kadar kısa da olsa

düşlerimde büyüttüğüm bir mutluluk rüyası

belki de bir isyanın sessiz yankısı

uyandığımda;

yalnızca duvarların o soğuk yüzünü görsem de

bedenimi yeniden karanlığın zalim kelepçesi kilitlese de

kıvransam da yeniden yalnızlığın dipsiz kuyularında

aynalardaki “ben” yakamdan yapışsa da

linçlerin öldüremediği güzel duyguların gülümsemesi

yeter bana...

belki; birkaç saniyelik rüyadır hakettiğim

yeter bana, o güzel rüya

yaşadığımı anladım birkaç saniye de olsa...

Bugün tüm sevdaların yalan olduğunu öğrendim
Bakındım kendime ,bişeyler söylemek istedim
Yüreğime birkez daha çivi çaktılar
Ihanetinden sonra inan ölmek bile istedim

Tüm ışıklar kapandı sen gidince
Gökteki tüm bulutlar ağladı
Gözyaşı akıttı sevdiğimiz bütün martılar
Güneş doğmadı,kuşlar uçmadı,yaralar kapanmadı

Her şeyimi alıp gittin hesapsızca
Birgün geri dönmek isteyeceksin belki de
Kanatları yaralı kaldı kuşların sensizlikte
Sakın bir daha dönüp geriye gelme!!!

Sen benim; ...

her yalnızlık, yalnız yaşanılmaz oysa...
kaldırımlar gibi; ezip geçse de her gün
onca insan,
elbet vardır, oturup üstüne
senin için ağlayan...

sen benim; çoğul yalnızlığımın yegane türküsü...

...

bazen düğümleniverir hayat.
düğüm düğüm olur yol diye bildiklerin.
el ayak dolanır,
üstüne üstüne gelir duvarlar.
kelimeler yoğun trafiğe takılır, her akşam üstü.

sen benim; kelime özürlü dilimin tek büyüsü...

...

sonbaharın telaşında daldan kopup
rüzgarın insafına takılır bir yaprak.
baharın bir daha geri gelme ihtimali yoktur ona.
birazdan düşecektir bir yere,
iş çıkaracaktır çöpçülere...

sen benim; telaş çığlıklarımın yegane çöpçüsü...

...

kısa bir hikayedir hayat.
içine ne katarsan kat...
-senin elinde...-
senaryona girip çıkacaktır yüzlerce figüran.
bir kareliktir çoğu kalmayacaktır uzun zaman...
tekrar seyrettiğinde, “ bu kimdi..? ” diye sorarken hafızan,

sen benim; gördükçe dayanılmaz acıların saplandığı
beynimin yaşayan tek öyküsü...

...

her dağ; bir zirve,
her yol; bir son,
her can; bir ölüm taşır aslında...
tüm gelişler; gidiş taşır cebinde...

sen benim; kabullendiğim onca şey içinde,
inadına bağrında bahar sakladığım,
elimde sımsıkı tuttuğum tohumlarım...

Güzelyalıda
Körfezin kollarındayım
Soğuk bir ocak ayı akşamı
Paltomun önü yine açık
Hafiften yağmur çiseliyor
Yağmur saçlarımı ıslattı
Ben seni düşünüyorum

Bir deli lodos esiyor
Neredeyse beni uçuracak
Etraf sessiz kimsecikler yok
Herkes ıslanmaktan korkuyor
Ama ben seninle ıslanmışım
Bu yağmur beni ıslatmaz
Ben seni düşünüyorum

Körfez benim derdimle
Sensizliğimle çırpınıyor
Gelip yüzümü yıkıyor
Derdimi bir tek o biliyor
Dalgalar vurduğunda
Sen geldin sanıyorum
Ben seni düşünüyorum

Rüzgarla sallanan ağaçlar
Tutuyor sırrımı vermiyor
Bu azgın rüzgara ve sana
Vapur düdükleri olsa gerek
Seni oralardan bana getirecek
Hiçbiri avutmuyor beni
Ben seni düşünüyorum

Buralara hiç yağmaz sanırdım
Lapa lapa soğuk karlar
Gönlümdeki ateşi gören bulutlar
Senin yerine gönderiyor olmalı
Beni yakan ateşini söndürmeye
Yine de gönlüme hiç etki etmiyor
Ben seni düşünüyorum

Hiç bu kadar derin değildi
Beni senden koparan körfez
Rüzgar bu kadar sert esmezdi
Hiç görmedim böyle hızlı
Böyle acımasız yağan yağmuru
Galiba onlar hep beni
Bense seni düşünüyorum

Aşk mıydı o, aşkımsı bir şey miydi
Neydi çekip kendine, beni bağlayan
Kanatan dudağımı, tenimi dağlayan
Elleri ta içimde o dev miydi
Etime bir alev değmişçesine
Nasıl da yakardı öptüğü zaman
Bir su gibi akıp gitti avuçlarımdan
Yorgunum şimdi bin yıl sevmişçesine
Hani o yalnız benim olan gül, kırmızı
Gözlerimin önünde açılan sonsuz bahçe
Hani, o var olmalarımız öpüştükçe
O delice sürdürmeler yaşantımızı
Hiç doymamak oysa, tene, kokuya, aşka
Sarıldıkça güçlenmek, bütünlenmek
Kudurmuş arzularla zamanı yenmek
Ve en kuytularda buluşmak korka korka
Kimi gün utanmak otlardan, çimenlerden
Kimi gece mıhlamak gölgemizi duvara
Varmak için o sevgiyle açılmış kollara
Apansız düşmek yükseklerde bir yerden
Oydu işte alıştığım, özlediğim şimdi de
Sevgice bir tutku, aşkımsı bir yakınlık
Avunmak... Kırık dökük anılarla artık
Kimbilir? o geceler yaşanmadı belki de


Ümit Yaşar Oğuzcan

Sevilmemiş doğru dürüst, hep yalan riyakar

Ve bencilce yaşamışız adına sevgi dediğimiz ama sevgi olmayan duyguları  tatmışız..

Korkutulmuş duygularımız ‘böyle yaparsan kaybedersin!!!’…

Kaybetme korkusunu çocukken işlemişler beynimize…

Sonunu merak ettiğimiz yollar olmuş ama hep gitme kaybolursun demişler…

Gitme,yapma,kaybetme,üzülürsün.

Hep bir emir olmuş hayatımızda…Otur,kalk,yürü,konuşma!!!

Kimi zaman insan olduğumuzu unuturmuşlar,ne kendileri insanca yaşamış ne de başkalarına yaşattırmamışlar…Baba’dan oğlula bir miras bırakılmış gibi öğretilenlerle devam edilmiş.

Baskılar,öğretiler olmuş yaşamımızda seni cezalandırırım,babana söylerim,istediğin oyuncağı rüyanda görürsün,istediğin yemeği yapmam…

Eğer söz dinlersen,en güzel ödüller senin olur.

Otur dediğinde oturursan;konuşma dediğinde konuşmazsan,gitme dediğinde gitmezsen…

Kısacası itaat edersen…

Yani robot olursan,köle olursan,boyun eğersen her denilene..

Bir numaralı sadık sevgili,bir numaralı çocuk,eş,örnek insan olursun.

Tabi benliğin sana ait olmayan başkalarının emrinde bir beden…

Başkalarının arzularını yerine getiren bir yabancı ‘ruh’..

Bir hayalet olarak…

Ne gidecek kadar cesur,
Ne kalacak kadar guclu
Kendi kendime yabanci
Bir masal yolcusuyum...
 

Sahdamarimin atisinda bir ask bu...
Bir masal perisinin sihirli degneginin ucundaki isiltili yildiz..
”Hayir” diyemez insan bu parlak coskuya...
Sonra bir gun gelir yeniliverir kahraman,
yuregini kotulugun burudugu devin hoyratligina...
Al ipekli, gumus sicimlerle sardim sarmaladim seni bir kuytu kosede,
ellerin uzanamayacagi bir saraya...
Hapsoldun sevdama carpisan iki gozun yarattigi bir zindanda...
Gonullu tutsagin oldum, esaretinde seni yalniz birakmamak adina!
 
 
“Alazlanan bir yuregin
Catlak sesi kulaklarimda
Ozunu eritip akitmis
Yanginimin en alevli yerine.”
 
 
Emanetin; yuregin, gozyaslarin simsIki tutundu sevdali gecelerime.
Korkma birtanem, hic uzer miyim kanimla adini yazdigim,
alt tarafi bir yumruk buyuklugundeki parcami...
Kanatir miyim saniyorsun?
Bogar miyim gozyaslarini kanimla...
Kutsal tum bedenim. Dudaklarinla muhurledin.
 
 
“Ben sende sakli,
Sen kaderime buyuk harflerle yazgili
Yenilmeyen bir de ASK var
Yaman mi yaman bir deli savasci”
 
 
Zamanin acimasiz hukumdarligina yenilir bu ask dediler.
Kilometrelerin koca kuyusunun icinde yitip gider...
Gozden irak olan gonulden de irak olur diye kandirmaya calistilar...
Birbirimizin yapraklarina dolanan iki sarmasIk olduk.
Mesafeler uzayinca, yesillerimiz yeni filizler verdi.
Denizler ayirmaya kalksa, sarmasIklar yuzmeyi ogreniverdi!
Yokluklari, barindirdigi o deli tutkuyla varliga cevirdi.
Ve asla yenilmedi...
 
 
“Gozbebeginle sevistim ben ilkin,
Kalbimi optu gulen bir cift kahve cekirdegi
Belki bu yuzden hic silinmedi bedenimden
Iki gulucugun kirmizi izi”

Kelimeler yetmezmiş bir yerden sonra çarkını çevirmeye sevdanın,önce ayrılıkları bitirmelisin beyninde,sonra acıları kurutmalısın sayfalar arasındaki güllerde,ve kaçıncı sayfada olduklarını asla bilmemelisin kuruyanların...

Ve...Gülücükler takılmalı hayat denizinden attığın oltaya...Kucaklar dolusu olmalı o derin gülücüklerin!Uzağımdaysan,uzaklıkları

kapı önü etmelisin ayrılığa inat.

Yakınımdaysan,en yakınım olmalısın.Üstüne üstüne yürümelisin zamanın.Üzüm karası gözlerin hayat suyum olmalı,saçların rüzgar olmalı uçurmalı bilinmezliklere.Hiç düşünmemeliyiz mesafelerle ayları.Ve hatta zaman olmamalı içimizde.Ben seni sende yaşamalıyım

Kış ortasında getirmelisin sevdanla baharı.Sevdiğinde  güneş

doğmalı şehre  bir daha sönmemeli.Bir anda dört mevsimi yaşatmalısın bana.İklimlerin en güzelini getirmelisin.

Yüreğimin diplerinde savaşlar çıkarmalısın;savaşmalıyım hücrelerimle ben bıkmalıyım en küçük mutluluklardan,ama sen süprizlerle çıkmalısın karşıma.

Sen düşüncelerimin başlangıçlarından ve bitişlerinde vazgeçilmezim olmalısın.

Yabancı kalmamalısın,uzak olmamalısın,bitik durmamalısın.Masallar anlatmalısın aşka dair.Sevdaları işlemelisin yüreğinle.Ayrılık  geçmemeli cümlelerinde.

Yüreğimdeki okyanuslardan hasret şiirleri haykırmalıyım sana.

Bütün deli dalgalar fısıldamalı kulağına.Bazen küçük bir tebessüm vermelisin,bazen koca bir yürek.

Seni verdiklerinle değil,yalın olarakta  sevmeliyim.Sevdamız sınırsız ve niyetsiz olmalı Senin tek sırdaşın ben olmalıyım.Korkunca saklandığım sığınağım olmalısın...

Korkularında yanında olmalıyım,korkuları birlikte  yenmeliyiz.

Günlük hayatında nasılsan öyle olmalısın benimleyken.Sevmediklerini

 söylemelisin bana.Bende sana.

İçimde olmalısın yanımda yoksan yoksan bile,hissetmeliyim varlığını.

Tutkunsam;bedeli ölüm olmamalı.Senin vazgeçilmezin olmalıyım.

Sen vazgeçilmezim olmalısın.Paylaşılmazın olmalıyım.

Sen paylaşılmazım olmalısın.Beni olduğum gibi kabul etmelisin.

Ben buyum,böyleyim diyebilmeliyim korkusuzca.Durgunlaştığımda huzur bulduğum kucak,coşunca öptüğüm bayrak olmalısın.

İç çekmelerimin nedeni,yazılarımın ilhamı,sohpetlerimin konusu olmalısın.

Bulmacaların olmalıyım  beni sen çözmelisin.Yap-bozların olmalıyım ki tamamlayabilesin beni.

İpuçların olmalıyım yaşamında,rahatlayabilesin.Yüreğimdeki

uçurumlardan düşmemelisin,içimdeki denizlerde boğulmamalısın,

beynimdeki çöllerde susuz kalmamalısın.Ben,senin kabulünsem,

tüm savaşlara hazırım yaşam boyunca...!!!