|
ELVEDA
Yine sensiz bir gecenin içindeyim
Her gece gibi bu gece de bana işkence
Boğazımı bir şeyler sıkıyor sanki
Nefes alamıyorum yokluğunda
Belki de beynim sulanıyor seni düşünmekten
Unutuyorun nefes almayı
Yaşamayı unutuyorum
Odamın duvarları yüreğimi sıkıştırıyor
Bağıramıyorum
Dilim kelimelerin kifayetsizliğine dargın
Çünkü hiçbir kelimeyle anlatılamıyor bu yangın
Hiçbir şey acıtmıyor artık canımı, acıtamıyor
Tek gerçeğim sensin benim
Ve en acı gerçek senin yokluğun
Engin denizlerde kaybetmiş gibiyim seni
Gözlerinin denizinde kaybolduk ikimiz
Sonsuz mavilik, sen ve ben
Bana en yakın sensin ve de en uzak
Dalgalar sahile vuruyor beni
Sen yoksun
Boşuna arıyor gözlerim seni sonsuzlukta
Olsun, yine de arıyor, bir ümit bulur belki
Olmuyor
Gözlerinin sahilinde yürüyorum, çırılçıplak
En saf hâlimle seni arıyorum, bulamıyorum
Pes ediyorum
Yürüyorum, yürüyorum ve yine yürüyorum
Boynum bükük, sensizliğin ezikliğiyle yürüyorum
Sürekli biri beni takip ediyor
Arkama dönüyorum, kimseler yok, sen de yoksun
Fakat sürekli bir nefes ensemde
Kurtulamıyorum
Ondan kaçmaya çalışıyorum, yapamıyorum
Nereye gitsem ensemde nefesi
Yoruluyorum, vazgeçiyorum
Artık alışıyorum sensizliğin nefesine
İçime çekiyorum, geri veremiyorum, tıkanıyorum
Sokak lâmbaları bana bakıyor, yapraklar
Her şey beni izliyor sanki, sen gene yoksun
Hayır hayır yoksun, yani varsın da
Ben bulamıyorum
Sana ait bir tek sensizliğin var bende
Ve bana ait olan bu mısralar.
Artık yoruldum, sensizliği yaşamak istemiyorum
Ama sen de yoksun, ne yapmalı?
Azrail beni çağırıyor, gidiyorum
Ciğerlerimde sensizliğin, yüreğimde bu mısralar
Terkediyorum bu hayatı, seni de terkediyorum
Sen bana demesen de, ben sana diyorum işte;
Elveda...
|
