ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

Bec, gene bağlamayı eline almışın:) peki biz saz ekibiyizde sen hangi orkestranın solistisin dostum? hep merak etmişimdir bunu

Ayrıca...(sizde bir utanmazlık,arsızlık sözü varya aynennnnnnn iade sana ).işte bu yaa bizim güvenliğimizi sorunumuz olduğunda bizlere yardıma koşacak kişinin ağzından dökülen laflara bak demekki,serzenişler boşa değil,bari ya konuşma yada ağzından çıkanları kulağın duysun

işte elemanı böyle olursa kişinin,işverenini siz düşünün ne derece ağzından çıkanı kulağı duymayan

gerçi sende bizlerdensinde artık:)

neyse yorum yok....

Harikasın zuzummmmm

ellerine ,yüreğine klavyene sağlık. 

hahahhaahahhahahaha,

inatçı paşam kem küm vs vs saul saul,

yıldızlılar, neden yıldız için savaşırlar?

gayet basit kendilerini korumak için.

ee, yani arkadaşlar daha yenimi farkına vardınız.

userlerden bize ne mantığı birde autumuna denildiği gibi hakaretleri küfürleri normal karşılayın canım,alınacak ne var bunda,alt tarafı küfür ne varmış bundao diyen kişiye bu smile

Şefin biriside rozeti alındığında sus pus otururdu sakin ıssız yerlerde, onlar çıkamassa genele bizler nasıl çıkıcaz

neyse ağlıyoruz gülünecek halimize

yorum yok

Burak güzel değinmişin

BecquereL ne güzelde yanıtlamış (Sana Torpil Yapılacağını Aklımdan bile geçirmiyorum)

Demekki torpil yapılan korunan bir takım çevreler var. Sn Bec bunu istemesede açıklamış oldu.

valuerock, önerin gayet güzelde sevgili arkadaşım,balık baştan kokmuş bikere, zihniyetler değişmediği sürece bu böyle devam eder gider

neyse yorum yok

Sevgili dostlar. ben size bişey diyimmi.buraya yazma amacı bu chatcityde geçen zamanlarda edindiğin dost ve arkadaşların birden kaybolup nereye gitti bu insan dememeleri için.modern bir veda tarzı,tabi bu kişilere göre değişir örnekleri çok görüldüğü üzere.

yazılanlara baktım herkes alay konusu yapar gibi yazı yazmışlar.dünde söylemiştim bu sütunda keşke senden bana bulaşsa bu bırakma işi diye,

evet bende düşündüm taşındım.yeni bir başlık açmamak üzere bu satırları minişeytan ablamızın müsade edeceğini düşünerek buraya yazayım dedim.

benimde çok dostluklarım oldu bu cc de uzun yıllardır.sevdiklerimi yanımda, gene sevmediğim kişileri burada bırakarak bende bugünden itibaren cc yi bırakanlardanım.eskisohbetler eski dostluklar kalmadı maalesef herkes bir takım bişeylerin peşinde olduğunu gördüm.en önemlisi cc yüzünden sosyal yaşamımızı unuttum.herşey buraya endeksli hale gelmiştiki kendimce biraz gözümü açayım dedim.

haaa hani sizin tabiriniz varya.yeni tip,vip ve yeni nick işte onlardan olmayacağımı düşünerek.maddi kayıplarımıda son noktayı koymem gerektiğini düşünerek böyle karar aldım.

minişeytan abla gene sana teşekkür ederek banada azda olsa gözümü açma şansı verdiğin için tşkler.diyor herşey gönlünüzce olsun sevgili dostlar.

‘’Akşam ne yapıyorsun?’’

‘’Bilmem,düşünmedim ama evdeyim herhalde’’

‘’Haydi,gel bir yerlere gidip,bir şeyler içelim!’’

‘’Bırak abi ya,işler kötü,zaten canım sıkkın,bir de şimdi giyin,dışarı çık.Üfff’’

Ne kadar çoğaldı bu miskinlik,üşengeçlik,aslında ne kadar çoğaldı olumsuzluk...

Sorsanız kimse negatif insan olmayı istemez,kabullenemez.Ama bazen öylelerine rastlıyorum ki gerçekten içim kuruyor,canım sıkılıyor,tüm enerjim çekildiğini,sabır limitlerimin dolduğunu,ruh sağlığımın etkilendiğini hissediyorum.

Karşılaştığım olumsuz yaklaşım bir yakınım,dostum ya da önemli bir iş ortağımdan geliyorsa bir de işimi gücümü bırakıp uğraşıyorum o kişiyle,yardım etmeye,ikna olmasına çalışıyorum;tutarlı olumsuzluğun kendisini,yaşamını,kariyerini ve insan ilişkilerini nasıl tüketeceğini anlatmaya çalışıyorum.

Her durumda problem yaratmak,çözüm aramak yerine darboğazlara sıkışmak,kontrolü altında olmayan her şeyden endişelenmek ve sürekli bir mağdur,bir kurban psikolojisi içinde olmak.Yaşamı ne kadar zorlaştırmaktır bu aslında.Öte yandan teslimiyetçi olmak,kaderci olmak,razı olmak,yetinmek vs. gibi kanımca saygınlığı ve değeri olmayan tutumları da körüklemiyor mu bu olumsuz olma hali?

Kişinin olumsuzluğu profesyonel destek getiren herhangi bir paranoya ya da depresyondan kaynaklanmıyorsa o zaman kendi seçimi diye düşünüyor ve üstüne gidiyorum.Ne mi yapıyorum?Önce bu davranışı ile ne kazandığını anlamaya çalışıyorum çünkü eğer hiçbir şey kazanmıyorsa zaten tutumunu değiştireceğine inanıyorum.

Aranan ilgi olabilir her türlü destek olabilir ama öte yandan olumsuz davranışlara tepki ile yaklaşarak belki ben de onlara bir türlü destek sağlıyor muyum diye de düşünüyorum.Yani ahlara,vahlara,endişe ve kötü sonlara doldurarak konuşmaları ekmeklerine yağ mı sürüyorum diye düşünüyorum.

Geçenlerde yaşanan kur artışı,cumhurbaşkanlığı tartışmaları,AB görüşmeleri filan arasında karşılaştığım eski bir dostumla derin konuları konuşmaya giriştik.O anlattıkça ben susuyor ve gelişmiş dinleme becerim sayesinde anlattıklarından bir şeyler çıkarmaya çalışıyordum.Fakat öyle bir noktaya gelindi ki bir an anlattığı her şeyin doğru olduğunu,işlerin hiç düzelmeyeceğini,sürekli olumsuz olunması gerektiğini hisseder gibi oldum ve o anda inanılmaz bir şekilde irkilip yüksek sesle ‘’Dur bakalım dostum!’’ diye bağırdım.Gerçekten de dursundu artık!Konuştuğumuz konuların belki hepsinde haklı olduğu noktalar vardı ama gerçekleşmemiş tüm olasılıklar olmuşçasına bir ruh haline bürünmesi ve büründüğünde bir daha çıkamayacak olması idi o an hissettiğim.

Sınırı aşmıştı,taciz ediyordu bir anlamda.Empati veya etkin dinleme tek başına güzel kavramlar ama benim olayımda her ikisi de namlularını bana döndürmüştü ve beni teslim almak üzere idiler.Dostumdan ayrıldıktan yarım saat kadar ofisimde idim ve düşünmeye başladım.Yanlış olan neydi?Dostumun olumsuzluğu mu?Hayır!O hep öyleydi ve kısa sürede değişmesine olanak yoktu.O zaman değişmesi gerekenin benim tepki ve tutumum olduğunu anladım.Ve karar verdim:Bundan böyle olumsuz insanlar ile mendireğin sonuna kadar yürümek yok!

Hiçbir olumsuz tutum ya da söylemin beni esir almasına,etkilemesine kesinlikle izin yok!Onları dinlediğim kadar konuşmak,anlattıkları kadar soru sormak ve gerekiyorsa söylediklerini tekrar ederek aykırı ve tutarsız yanlarını işitmelerini ve düşünmelerini sağlamak var!

Yarattıkları sorunlu ve gri bulutlu ortamlarını büyük resmin içine yerleştirip çözüm ve çıkar bulmalarına yardımcı olmak var!

Ve de başka çare yoksa çevremi olabildiğince olumlu ve/veya gerçekçi insanlarla doldurmak var!Şüpheci,kuşkucu,hatta zaman zaman olumsuz olabiliriz hepimiz ama hiçbir olumsuz gelişme,düşünce ya da tutumun bizi teslim almasına izin vermemeliyiz,hiçbir zaman...

Görüşmek üzere,

KIZ VE CANAVAR

ISRAEL SHAMİR

Korkunç bir ejderha şehre saldırır, onun cesur askerlerini öldürür, ve sakinlerini yutmak için yaklaşır. Son anda genç bir kız canavarın karşısına çıkar. Onun hali, masumiyeti, kırılganlığı, adanmışlığı, doğruya olan İMANI ejderhayı durdurur. Canavar, kızın kemerini onun boynuna geçirmesine ses çıkarmaz ve sakince uzaklaşır. Bu Azize Genevieve’in ve diğer güzel ve erdemli ermişlerin hikayesidir; insanlık geleneğinin bir parçası ve birçok güzel fresk ve resmin temasıdır.

Cesur ve asil kızlar hala bizimle. Onlar Vietnam’a asker taşıyan ABD asker trenlerini durdurdular, 1968’de Prag’da ve 1991’de Moskova’da Rus tanklarını durdurdular. Fransız, Rus, Amerikalı ve Alman tank ve tren sürücüleri bilir, bir canavar bile bir genç kız yavaşça yoluna çıktığı zaman durur. Bu hepimizin tabi olduğu bir tabiat kanunudur.

Rachel Corrie başka bir masalın canavarı tarafından öldürüldü. Bu genç Amerikalı kız, zarif ve savunmasız vücuduyla bir Siyonist buldozerinin Filistinli evlerini yıkmasını engellemeye çalışıyordu. Bilemezdi ki, sürücüsü onu görecek ama 10 tonluk çelik makinesini onun üstüne sürecek, ileri ve geri. Onu hiçbirşey Siyonist laboratuarlarında doğan bir canavarla karşılaşmaya hazırlamamıştı, tamamen “yaratık” ve insanlara düşman bir canavarla. Ailesine yazıyordu: “... okumak, konferanslara gitmek, belgesel izlemek ya da anlatılanları dinlemek beni buradaki gerçekliğe hazırlamamış.” ...

Filistinli çocukların ölü bedenlerini Yahudi keskin nişancılarının mermileriyle parçalanmış kafalarını görüyor, ama “İsrail ordusu silahsız bir ABD vatandaşını vursa ne güçlüklerle karşılaşacağının” hayallerini görüyordu. Yanıldı. Ülkesinin başkanı ABD ordusunu Irak’ı yıkmak ve Rachel’ın katillerini Ortadoğu’nun tartışılmaz üstün gücü haline getirmek için göndermek üzere idi. Eğer Bush Amerika’nın çıkarlarını güdüyorsa, Rachel’ın katilinin iadesini isterdi. Ama bu sürücü istisna değil. Sarı iş makinelerinin kurşun geçirmez camlı kabinlerindeki kişiler Siyonizmin son ürünleri. Siyonist hareketin başlangıcında onun öjenik amaçları bir şiirde ifade edilmişti:

“Mi dam umi eza Nakim lanu geza” – “Kandan ve terden yepyeni ve acımasız bir ırk yaratacağız”, böyle şarkılar söylüyordu Siyonistler. Rachel Corrie’nin öldürülmesiyle bu deneyin sonuç verdiği anlaşılıyor. “Acımasız ırk” artık bir hayal değil, o yeni jeopolitik gerçek. Birkaç ay önce, bir Yahudi buldozer sürücüsü Cenin kampını yıkarkenki tecrübelerini dünya ile paylaşmıştı (!):

“Kimseye acımam yok. D-9’umla herkesi dünyadan silerim, ve çok yer yıktım. Herşeyi yok etmek istiyorum. Subaylara telsizle rica ettim, izin versinler herşeyi tepeden tırnağa yıkayım. Dümdüz edeyim. Bir evi yıkmam söylendiğinde, bu fırsatla birkaç ev daha yıkıyorum. Üç gün sadece yıktım ve yıktım. Her tarafı. Diğer evleri de yıkmak istedim. Mümkün olduğunca çoğunu. D-9’umun kepçesi altında ölenleri kendi gözlerimle görmedim. Ama eğer varsa hiç aldırmıyorum. Bir evi yıktığınızda 40-50 kişiyi gömersiniz. Birşeye üzüleceksem bütün kampı yıkmadığıma üzülürüm. Cenin’de çok zevk aldım, çok. Yaptıklarıma da kimse karşı çıkmadı. Kim karışabilir? Ağzını açacak olursa onu D-9’umla gömerim.”

Rachel’ın korkunç ölümü ABD’nin gözlerini gerçek tehlikeye, Ortadoğu’daki gerçeklere açmalıdır. Onun katillerinin sadece buldozerleri değil nükleer silahları var. Eğer Bush Ortadoğu’ya müdahale ve kitle imha silahlarını yok etmeye o kadar meraklıysa, askerleri buraya çıksın, Refah kıyılarına; burada dünya barışına gerçek bir tehdit var; ve kitle imha silahlarını hemen el koyup yoketsin.

‘DENİZİ GÖRMEME İZİN VERİLDİ’

Yazan: Rachel Corrie, 7 Şubat 2003