YÜREĞİM ACIYOR

Ay ışığından gönlüme doldururum seni
Perde perde inersin gözlerime
Tutkularım sen, dolarsın içime.

Bu yürek sana her yönelişlerinde senin
Sağnak sağnak inersin gözlerime
Sözlerinle sen,akarsın içime.

Fırtınalarım sensizliğimi yıkar geçer
Sen li ruhum eser iklimlerimde
Ulaşılmazlığın hasretlerinde.

Sevmek istiyorum ömrüm yettiğince seni
Düşlerimin sen li maviliğinde
Yalnızlığımın en sessizliğinde.

Yüreğime dokunuşların nerede hani
Nerede nefesinin sıcaklığı
Yüreğim acıyor sevgisizliğinde.

Yüreğim acıyor...

Gidişin acıtmıştı canımı,
Ama dönüşün kadar değil.
Giderken umut vardı içimde,
Döneceğine dair.
Mümkün olsa gitmezdi, demiştim.
Yapmazdı!

Giderken sevgi vardı, demiştim,
Mavi gözlerinde.
Denizi bile ondan seçmiş,
Ondan sevmiştim.
Bana, masmavi gözlerini hatırlattığı için.

Beklemiştim, yıllar geçmişti,
Ama hiç aramamıştın.
Avutmuştum kendimi,
İmkânı olsa arar demiştim.
Her çalan telefonu, sensin diye,
Her mektubu senden sanarak açmıştım.
Her seferinde, olsun arayacak demiştim,
Aramamıştın!

Bir gün bir dost haber vermişti gelişini!
Titremiştim, canım yanmıştı,
Soramamıştım, ne zaman diye.

Korkmuştum,
Gelişinin aylara dayanmasından.
Korkmuştum,
Beni hatırlamamandan, umursamamandan.
Korkmuştum,
Beni sevdiğini düşünmemin,
Bir sanı olmasından.
Ama ne derler,
Korkunun ecele faydası yoktur,
Bana da olmamıştı.

Sensiz yılları, çok zor sanmıştım,
Yanılmışım.
Beterin beteri varmış.
Aratırmış ya gelen gideni,
Buda öyle oldu,
Hatta ondan da beter.

Yaşarken ölmek ne deselerdi,
Gidişin derdim.
Şimdi sorsalar,
Ölüm sadece başlangıç,
Dirilip ölmek de var derim!

“Gelişinde”
Çok yandı inan canım, çok.
Gidişinden daha beter…
Gidişinden daha kötü…
Son kalan umutlarımda,
Gelişinde kayboldu.
Ve umuda ait ne varsa,
Umursamaz gelişinde yok oldu.

“Keşke hiç gelmeseydin!”

Yak yıldızları bu gece,
bitsin bu içimdeki karanlık.
Bu hüznümü savur rüzgâra
Pas tutmuş gözlerimi,
esir düşmüş yüreğimi kurtar bu zindandan
Bir sigara yakalım,
zehri yudumlayalım.
İnat olsun bu ömrümüze
Sonra sen git ben ölüme meydan okuyacağım
Duygularımı bir bir kurşunlayacağım
sen ardına bakma sakın
Bir aşkın öyküsü ya kalır bu tozlu kitaplıklarda
Ya da unutulup gider hafızalarda 

,

Doğmak Bir Kere Ölmekse Binlerce









yaşam dediğin ne ki
doğmak bir kere
ölmekse...binlerce.





an avucunun içinde yeryüzü
an yıldızlar kadar uzaktan seyredersin kendini
gün gelir bir simit sıcaklığı damağında
gün gelir ne yenir ne yutulur boğazında









geçmişten bu yana
akıl ermez kahpelerin oyunlarına
vurulurda- vurulursun
tenine yabancı kurşunlarla









denizinin mavisini sunarsın
kurak ruhlarını ıslatırlar
yüreğindir can yelekleri
kıyılarında doğar- büyür- çoğalırlar
ama yazgısıdır tarihten bu yana insan olanın
direnerek tüketilmek
ve bir kere doğup binlerce kez ölmek









yine de bitmez denizlerin
boğuşsan da dalgalarında
çekemez derinlerine ölü yosunlar
vurursun mutlaka bir adanın kollarına





seyrederler seni ölüm çukurundaki
simsiyah kanayan gözleriyle
binlerce parçaya bölünsen de
gülüşlerini söndüremez sağanakları
özlem dolu gözlerinde bulamazlar
düşmanca bir bakış
sorumsuzca sıralanan sözlerinde
susarsın..susarsın yiğitçe

bilirsin
daha çok yürünecek bu vahşet yolunda
kiminin dil ucundan
kiminin iki dudak arasından batacaktır
özsüz sözlerinin zehirli dikenleri
ama alışıksındır
artık kan tutmaz seni

yaşam dediğin ne ki
doğmak bir kere
ölmekse...binlerce..

alıntı