ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

KIRILDIM AŞKA..

İNSAN SEVEBİLDİĞİ KADAR İNSANDIR

Bırak hesap sormayı,
Bırak anlasın sevginin büyüklüğünü,
Bırak neden “seni asla kimse benim kadar sevemez!”dediğini anlasın…
Bırak her şeyi.........
HAYAT SORAR HESABINI!!!

SEVGİ YAĞMURUNDAN YÜREĞİNE BİR DAMLA DÜŞÜRMEYİ BİLENLERE

BU HİKAYENİN İKİ KAYBEDENİYİZ...

Önce kazanmaya başladık... aşkı kazandık... sevgiyi...
Birbirimize öyle güzel geldik ki...sen öyle masumdun...
Bakışların ruhumu okşardı...sana, güzelliğine bakmaya kıyamazdım... Güzel gözlerine baktıkça dalgalarında savrulurdum...Yanındayken içime
huzur dolardı...Yüreğim heyecanla çarpardı... Boğazım öyle düğümlenirdi ki...
Konuşmakta zorluk çekerdik...zaten çok fazla konuşmazdık seninle...
İmkanımızda olmazdı...ama uzaktan bir bakışın yeterdi bana...yüreğimi
aydınlatırdın...küçücük yüreğimde öyle büyümüştün ki....işim, hayatım,
düşüncem herşeyim  sen olmuştun...

Gittiğinde, sana gitme diyemedim...biraz daha kal diyemedim...
Öfkem, kırgınlığım, sevgim hepsi birbirine öyle karışmıştı ki...
Önce bağırıp çağırmak geldi içimden...sonra karar veremedim,
ne tepki versem diye...git-gel yaşarken yüreğim sustum kaldım...

Birgün hiçbirşey olmamış gibi geri geldin bana...elimi tuttuğunda
ağlamaya başladım...aklımda bir yığın cevapsız sorular...yüreğim kırgın...

Herşeye rağmen hoşgeldin dedim sana...ve aynı yerden başladık yaşamaya...
Seni yaşamak beni hem mutlu ediyordu, hemde acı çekmeme sebep oluyordu...
Yüreğim sana gelirken, mantığım uzak kalıyordu...

O kadar çok ağladım sana...sessizce akıttım gözyaşlarımı...
Ne yapmak istediğini ve ne düşündüğünü hiçbir zaman bilemedim...
Uzun zamandır sana eskisi gibi değilim...neden bebeğim biliyor musun?

Biz seninle hiçbir zaman kavuşamayacağız...

Ellerin, gözlerin, yasak bana...yüreğin yasak bana...
Kazandığımız herşeyi kaybettik aşkım...

BİZ SENİNLE KAYBEDEN İKİ KAHRAMANIZ.......

Haklısın suçluyum!
Daha ilk karşıma çıktığında o kocaman bedeninin, o güçlü korkusuz bakışlarının gerisinde herkesten hatta kendinden bile gizlediğin o masum o ürkek o sevgiye aç çocuğu gördüğüm için..

Kimselere anlatamadığın, uğruna ömrünü adadığın, uğruna ait olduğun yerleri bırakıp sonu gelmez yolculuklara çıktığın sevdan, seni yarı yolda bıraktığında kaybolan ruhunu bulduğum için..

O her daim mahzun bakan gözlerinde ‘ serde erkeklik var ağlayamam!’ diyerek sakladığın yağmur damlalarını özgür bıraktığım için..

Seni bir annenin içinde büyüttüğü, dünyanın tüm kötülüklerinden korumak adına kendini feda ettiği çocuğu gibi, canının parçası gibi şefkatle, ilgiyle sardığım için..

Seni, senden uzaktayken de tıpkı içimdeymişsin gibi mesafeleri yok ederek..
Seni hiç itiraz etmeden hiç değiştirmeye çalışmadan..
Seni hiçbir karşılık beklemeden hiçbir sorumluluk vermeden..
Hiçbir zaman kendini bana ait hissetmeyeceğini bile bile..
Hiçbir zaman sevdan olamayacağımı bile bile sevdiğim için..

Sevgimin ağırlığıyla ezildiğini söyleyip gitmek istediğinde ‘ gitme! Ölürüm gidersen!’ diyemediğim, sana engel olamadığım için..
gidişine göz yumduğum için..

Yalancı sevdalardan, yalancı heyecanlardan yorulan ruhunu sevgimin dinginliğine geri getirdiğinde hiçbir soru sormadan, ruhunu ruhuma yeniden kabul ettiğim için..

Seni “ o benim tek ve gerçek aşkım.sevdam! benim için tek özel kadın”!  dediğin, sana onu istediği gibi olman şartıyla sonsuz aşkını sunan ve her seferinde onun istediği gibi olamadın diye seni yarı yollarda bırakıp hayatın acımasızlığını tekrar tekrar gösteren kadınının kimi zaman hayaliyle kimi zaman bedeniyle paylaştığım için..

Uğrunda o dik başlı mağrur gururumu derinlere gömüp..
uğrunda hiçbir yere ait olamamak pahasına sadece sana geldiğim..sadece seni sevdiğim için….

Suçluyum ben!!

Pişman değilim bir tanem! Hiç olmadım biliyorsun!
Şimdi beni gönderdiğin sürgünlerde beni yüreğine yeniden çağıracağın günü bekliyorum..

‘Zaman tüm ateşleri söndürür’ derdin ya! Yenik düşmemek için zamana sürekli seni düşünerek geçiyor günlerim..

Sensizliğin ölüme benzer boşluğunda kaybolmamak için ellerimde kalan kokuna tutunuyorum..

Bir gün yeniden sana, ait olduğum yere döneceğim ümidiyle son gücümle sarılıyorum hayata..
ve bir gün gücüm tükenirse bu bekleyişten bir yerlerde bir kalbin senin için sadece senin için attığını bil diye sürgün mektupları yazıyorum..

 Paylaşım icin tskler Julıet Yuregıne saglık

Sevgili Yusuf,

Senin de Yüreğine sağlık..

Çokk Teşekkür ederim beğenin için....

Sevgilerrr.....

AKLIMA SENDEN BAŞKA BİR ŞEY GELMİYOR

Kelimeler eskiyor neyi, ne zaman söylesem,
Hepsi sensin..
Aklıma senden başka birşey gelmiyor,
Desem ki gurbetteyim,
Türküler uzun, gurbet sensin türküler sen,
Desem ki yalnızım dağlarda
Günler bitmiyor, yalnızlık sen,
Dağlar sen, günler sensiz.

Aklıma senden başka birşey gelmiyor.

Aklım sende, sen yüreğimde,
Yüreğim temaşada gözlerini,
Gözlerin üzüm bağlarında temmuz ayında,
Bağbozumuna zaman var..

Gözyaşlarımı topluyorum şimdi, üzümler toplanırken şaraba katacağım, en tatlı şaraba senin adını koyacağım ve sarhoş olacağım daha içmeden bir yudum.

Ben böyle bir sevdayı binlerce yıl önce bir kitapta okumuştum, lakin unutmuştum, yaşarken aklıma geldi, oysa yaşanılması mümkünsüz bir masal demiştim okurken o destanı,
yaşamayan bilemez bu yaşananı, aklıma senden başka bir şey gelmiyor.

Güzellik için sözler arıyorum, aklıma senden başka birşey gelmiyor, konuşacak konular şuradan buradan geçmiş ve gelecekten, aklıma senden başka birşey gelmiyor.Şiir yazmak için oturuyorum,
içimde coşkular taşıyor,
kağıtlara dökeceğim duygularımı kalemim hazır yazacağım ne yazacağım,
aklıma senden başka birşey gelmiyor.

Bayram yaklaşıyor şehir cıvıl cıvıl,
kalabalıklar sevinçli, hediyeler alacağım bu bayram sevdalarımı giydireceğim,
Aklımda kalanlara kartlar göndereceğim….
Aklıma senden başka kimse gelmiyor…..

Bir şarkı dinlerken hayal kuruyorum, sigaramı çekiyorum derinden, gözlerim dalıyor, ufukta gün batıyor, biriyle gidip konuşsam diyorum……
Aklıma senden başka kimse gelmiyor……

Canım sıkıldığında, efkar bastığında beni, yapayalnız yürümek istemiyorum, birini arıyorum yanımda,
aklıma senden başka kimse gelmiyor.
Ve yüreğinde papatyalar açan erkek, yaşamamın sebebini arıyorum…..
Aklıma senden başka birşey gelmiyor.....

Oğuzkan Bölükbaşı

SUSUYORUM

Ne keyifle okuduğum şiirler ezberimde, ne de bağıra çağıra
söylediğim şarkıların sözleri. Dalgın gözlerle yürüdüğüm caddelerde kayboluyorum.

Sonsuz bir inatla sarıldığım radyodan gelen o harika melodilerin de tadı yok? Peki ya o yağmurda iliklerime kadar ıslanmalarımı kim çaldı benden? Bilmiyorum!

Susuyorum artık... Sustukça susuyorum. Sustukça, üzerime gelen
insanlardan kurtarmak için ruhumu, suskunluğuma sarılıyorum. Ama yine de saplanıyor yüreğime bazı kelimeler. Bazıları da acıtıyor üstelik…

Sessiz geceler benim için sığınılan bir liman sanki. Kendimi bulup bulup kaybettiğim karanlıkta, söyle bir uğradığım kelime hazinem de bir anlam ifade etmiyor. Düşünüyorum da bu güne kadar hep;…. gibi yazmışım, gibi okumuşum, gibi söylemişim ve en önemlisi; gibi sevmişim...

Elbette hiçbir şey, ben ol deyince olmaz. Bunu biliyorum ama zaman da geçiyor hızla. Tükenmez sandığım bütün sözler bitiyor ve ben de yavaş yavaş tükeniyorum... Onca yıldan sonra; hayata dair ne kaldı ki elimde?
Kocaman bir hiç! Öyleyse neden bunca çaba, neye bunca isyan?

Öyle anlamsız ki yasadığım hayat. Her şey az sonra gerçekleşecekmiş gibi duruyor, elimi uzatıyorum tutmak için, kayboluyor. Benim dışımda kopuyor bütün kıyametler ve ben kendime uyan bir kıyamet beğenmiyorum…

Kalbime bir kursun sıkacak gönüllü katilimi arıyorum ya da yüreğime su serpecek elin sahibini... Toprağa ateşi düşürecek, denizi yakamozlarla süsleyecek sesin sahibini… Artık basit şeyler bekliyorum yaşamdan. Örneğin, kimselerin bilmediği sırlarım olmalı olurken... Kimselerin gitmediği sokaklarım olmalı... İçimi kanatan özlemlerle yaslanıp, sonra da sessizce
gitmeliyim bu dünyadan.

İşte yine susuyorum; siyah bir geceye dönüyor her anım ve okuduğum
her şiir kanatıyor yaralarımı. İçimdeki çocuk ölüyor... Yalancı gülümseyişlerle beni ciddiyete çağıran insanları da önemsemiyorum.

Elimden kayıp gidenlerden korkmadığımı bilmiyor ki hiç biri…

AŞK KIRINTILARI

Geride kalmıştı yaşanan ne varsa. Artık her şey geçmişin raflarına kaldırılıp, tozlanacaklardı orda belki. Elde kalanlar, anılardı sadece.

Yaklaştırsana yavaş yavaş kendini bana..
Al içine tekrar, derinine sakla,
Kat kasırgana...
Yalan söyleme,
Bak gözlerime, bitmiş olamaz..
Yokla ceplerini,
Aşk kırıntıları kalmış olmalı biraz...

"Bu kadar çabuk mu bitecekti herşey? Bu kadar çabuk mu tüketilecekti? Aşk yalan mıydı? Sevda bir hikayemiydi sonu belirsiz? Bir zamanlar ruhunu yakarcasına ısıtan neydi o zaman? Cevapsız sorular dolaşıyor bir bir aklımın içinde.. "
"Öylesine zor ki iki yabancı gibi aynı sıradanlık çemberinde dönüp durmak, değmeden birbirine. Görmeden birbirini, görsen de dokunamadan, dokunsan da hissedemeden. Yanıbaşımdayken hissetmek yokluğunu. En ağır şey bu olsa gerek. Artık ne yüzüm, o eski yüz, ne yüreğim o eski yürek. Bütün bakışlar silik, anlamsız."

Aşk kırıntısıyla doymaktansa,
Tek başıma aç kalırım bu hayatta,
Paylaşacak birşey artık yoksa,
Bir erkekle bir kadın arasında...

"Sen yanımdayken hissetmektense derinlerimde yokluğunu, sarılır yalnızlığıma avunurum onunla. Ağır geliyor geceler boyu süren yürümek.. Çöküyorum dizlerimin üzerine. Adımlar yaklaşıyor belki yolun sonuna. Nerde unuttum? Bu hikayenin hangi satırında bıraktım seni? Hiç farketmedim. Belki tek bir kelimeydi, önemsiz deyip geçtiğim, büyüdü içimde. Aynalar iç içe, içlerinde bir tek ben, sen yoksun. Düşüyor yüzüm, kırılıyor bir yerinden.."

Yürürüm ipte ağım yokken,
Hem de kopkoyu içim..
İnan çok çalıştım,
Bu kalpsiz dünyayı sevebilmek için...
Neyim var ki senden başka?
Hadi son bir kez..
Ceplerini yokla,
Aşk kırıntıları kalmış olmalı biraz...

"Kazanmak için yaşamadım. Senden iyi kim bilebilir ki bunu? Bana benden çok sahip senden başka kim? Ağır gelen bir yük gibi ezip geçiyorum düşen yüzümü. İçinde sen yoksun ki, bir anlamı yok artık. Her şey aynı.. Gün doğuyor bir yerlerde. Bense hep karanlıklarda.. Bir ışık versen bana, güneşler doğacak ruhuma."
"Biz birşeyleri unuttuk.. Kabuslarımız değildi onlar.. Belki de gülmeyi unuttuk doyasıya. Bir de aşkı habersizce, çaldırdık galiba güneşe. Kendimizi verdik karanlığa."
"Görmediğin bir uçurumun kenarında ayaklarım. Gözlerim, bilmediğin uzaklara bakıyor."
"Yorgun olmamalıyız.. Hala bir adım atabiliriz.. Ya sevdanın yangınına, ya da sonsuz düşüşe."

Susturup aklımdan geçen, kurduğum ve kuracağım tüm cümleleri, yüreğimin elleriyle yazıyorum kelimelerimi..

"Senin bende olmadığın tüm zamanlarda, sarılıp köklerime ilkbaharın gelişini bekledim sonbaharına inat. Tek tek dökerken yapraklarını, tüm gücümle eğilip, birer birer topladım dökülenlerini yerden.
Bense kışlardaydım oysa, soğuktu, ıssızdı, kimsesizdi her yer. Ayaza kesmiştim iliklerime kadar. Aldırmadım kendi kışlarıma. Biliyordum, gelecekti bir gün ilkbahar. Senin sonbaharların, benim kışlarım erecekti sona..
Suçlu ne sendin, ne de ben. Bütün suç zamansız mevsimlerdeydi.."
"Senden arta kalan sevmelerle sevdim tüm dünyayı, bütün varlıkları. Küçük belkileri de katıp yanına çoğaltmaya çalıştım hep.
Bazen takılıp esintilerin arkasına, bıraktım ellerine kendimi. Her seferinde fırtınan çekip aldı beni. Nereye tutunmaya kalksam esip kopardı tutunduğum yerden, getirip sevdanın ellerine bıraktı beni.
Yalnızlığıma sığınıp, sımsıkı sarıldım bazen. Ona da tutunamadım.. Hissediyorum, ancak sen söküp alabilirsin beni kendimce tutunduğum herşeyden. Çek al benden beni, gücüm yok çekip almaya kendimi."