Sözlerim kesildi

 

aniden,konuşamaz,yazamaz oldum…

Oysa vardı söyleyeceklerim sana dair…

 

Ama bulamadım hangi kelime anlatır beni

 

sana?

Bulmak isterdim,bulup söylemek..

Belki…anlardın beni.

Sanki her söz eksik biraz seni

 

anlatmaya,şaşırdım,nasıl olur da

 

konuşamaz insan bu kadar anlatacak şeyi

 

varken…

Uzun zaman oldu karalayamadım iki

 

satır.oysa anlatmak isterdim seni kıta

 

kıta…olsun isterdim,olmadı…

Oldurmak isterdim,

Belki…o zaman anlardın beni.

Sen gittin aşk bana kaldı,aşk yakışanda

 

kalırmış.

 

Ardından siyah geceler kol gezdi yüreğimde,

Ben sol yanımı öldürdüm de Siyah a

 

büründüm.Kimse girmesin diye

 

yüreğime,aşka küstüm.

Yazamıyordum demiştim ya işte yazdım…

 

acaba hiç yazmasamıydım?

Ben seni aşk sanmıştım,yanılmışım…öyle

 

olsan yanımda kalırdın.

Şimdi,

seni sevdiğimi unut,

Vazgec(emedim)tim seni sevmekten

Dönsen de tanımaz yüreğim yüreğini,en

 

iyisi unutmalı bu yalan olmuş ikiliyi...!!!

Çoklarından düşüyor da bunca
Görmüyor gelip geçenler
Eğilip alıyorum
Solgun bir gül oluyor dokununca.

Ya büyük şehirlerin birinde
Geziniyor kalabalık duraklarda
Ya yurdun uzak bir yerinde
Kahve, otel köşesinde
Nereye gitse bu akşam vakti
Ellerini ceplerine sokuyor
Sigaralar, kâğıtlar
Arasından kayıyor usulca
Eğilip alıyorum, kimse olmuyor
Solgun bir gül oluyor dokununca.

Ya da yalnız bir kızın
Sildiği dudak boyasında
Eşiğinde yine yorgun gecenin
Başını yastıklara koyunca.

Kimi de gün ortası yanıma sokuluyor
En çok güz ayları ve yağmur yağınca
Alçalır ya bir bulut, o hüzün bulutunda.
Uzanıp alıyorum kimse olmuyor
Solgun bir gül oluyor dokununca.

Ellerde, dudaklarda, ıssız yazılarda
Akşamlara gerili ağlara takılıyor
Yaralı hayvanlar gibi soluyor
Bunalıyor, kaçıp gitmek istiyor
Yollar, ya da anılar boyunca.

Alıp alıp geliyorum, uyumuyor bütün gece
Kımıldıyor karanlıkta ne zaman dokunsam
Solgun bir gül oluyor dokununca

HÜCREDE BİR SEVDALI...

Ranzamda otururken
Çizik attım duvara
Hücre gelme üstüme
Yakarım kendimi
Ben siyasi tutuklu değilim
İnsan katili hiç
Bir duygusuz
Bir ruhsuz Leylâ’nın
Tescilli aşk mahkûmuyum
Bıçak sırtındayım yine
Yine kan tüküreceğim
Bu taş duvarlara
Yine bıçaklayacağım
Kırk yerinden hançerlenmiş
Şu duvardaki resmini
Protesto edeceğim aşkını
Tüm hücre mahkûm dostlarımla
Keyfinden salıncağa bin
Vanilyalı dondurma ye istersen
Ben zehir-zıkkım yiyip
Yine kan kusacağım
Avutmak ne mümkün
Tuz bastığım yaramı
Bu taş duvarlar bilir
Bu hücreler bilir, efkârımı
Ben içerde kahrolurken
Sen dışarda
Acılarıma Fransız kal yine
Hatıra ormanında
Katil bir ağaç yetiştir
Ve de ki:
" Bu ağaç,bir sevginin kan çiçeği "
İşte bu hücre
İşte bu taş duvarlar
Öğretti bana
Sevmek denen
Nefret denen
Yaşam denen gerçeği...

Yüzlerce seneler  evvel çok güzel bir kız varmış.
Ayağına kapanıp bütün gençler yalvarmış
Bu eşi bulunmayan güzeli almak için.
Erimişler aşk denen alevden için için,
Güneşin sızağıyla eriyen karlar gibi;
Hepsinin bu sevdadan hicran olmuş nasibi...
Böyle yaşıyorlarken dünyalarına küskün,
Güzel kız davet etmiş aşıklarını bir gün.
Demiş:"Elbet veremem gönlümü hepinize,
Fakat bir müsabaka açıyorum ben size:
En güzel en kıymetli inciyi bana her kim
Getirirse onunla artık evleneceğim..."

haklısınız çok şey istedim ben.....en başta seni ruhumun,yaşamımın varlık sebebini...........

dostluklar istedim,yalansız  çıkarsız..bir bakışta yürektekini anlayan,anlaşılan olmak istedim.........

herkes modern yanlızlığın varoşlarında bocalarken,,,çalınacak kapı olmak,kapı bulmak istedim........

ve yine seni istedim  bir tanem,sevdiğim.........

güneşim,gök kuşağım,meltemim........huzur dolu bir ömür istedim yanı başında.....gönül pınarından doya,doya içmek

 istedim,,,,,

istedim hayat boyu senin kollarında.......

haklısınız ben çok şey istedim.... 

Yorgun savaşçılarız, yengiler eskitti bizi
Utanırız tadına varmaktan içkilerimizin
Biri bütün güneşleri toplar, vermeye bekletir
Üşümekten değil korku, ısınır olmaktan
Yorgun savaşçılarız, sevgiler ürküttü bizi

Tutulmuş dağ yolları oklar ve tuzaklar
Biri dostluk adına bağışlar çirkinliğimizi
Düz yollara düşeriz yeniden oksuz ve tavşansız
Yılgın savaşçılarız, sevgiler ürküttü bizi.