Hüzünde hazzı hissetmek...

ÜÇ ÇOCUK GELİN VE KOCALARI

Kezzap vahşeti

Kendini yakan kadınların dramı

Afganistan`da kadın olmak

The New York Times gazetesinin fotomuhabiri Stephanie Sinclair in objektifi, Afganlı kız çocuklarının korkunç dramını yakaladı.

Ama ne yazık ki, 2001 de Afganistan ı Taliban dan kurtarmak iddiasıyla bu ülkeye giren Amerikan güçleri, bu konuda da diğer konularda olduğu gibi hiçbir şeyi değiştiremedi.

Çocuk yaşta, dedeleri olabilecek yaştaki erkeklerle evlendirilen bu küçük kızların dramı aynen devam ediyor.

Evliliğin ne olduğunu bile bilemeyecek yaştaki küçük kızları koca evinde bekleyen hayat ise insanlıktan uzak. Genellikle başlık parası, borç karşılığı resmen satılan bu küçük kızlar, kumaları ve onların çocuklarıyla birlikte yaşıyor, tarlada ve ev işlerinde çalıştırılıyor ve biyolojik olarak çok erken yaşta anne oluyor. Birçoğu doğum sırasında ölüyor.  Gördükleri şiddet ise cabası. Birçok çocuk gelin, bir süre sonra kendini yakarak intiharı seçiyor.

Ancak Afganistan ve benzeri ülkelerde çocuk yaşta evlendirilen kızların durumuna aldıran yok. Bu hem sıradan, hem de ahlaki açıdan, dahası hukuki olarak da "uygun ve yaygın" bir gelenek olmaya devam ediyor.

Hürriyet

The Times`ın yaptığı Dünya`nın en iyi 10 stadı sıralamasında, Beşiktaş İnönü Stadyumu, dördüncü sırada kendisine yer buldu.

Özellikle Avrupa Kupaları maçlarında, Beşiktaş taraftarının ateşli tezahuratlarıyla rakipleri şaşkına çeviren Beşiktaş`ın mabedi İnönü Stadyumu, dünyanın en iyi dördüncü stadı seçildi.

THE TIMES`ın yaptığı sıralamada, ilk 3 sırada Westfalenstadion, San Siro ve Anfield yer aldı.

Beşiktaş`ın maçlarını oynadığı İnönü Stadyumu`nun dördüncü sırada kendisine yer bulmasında, taraftarların ateşli olmasının yanı sıra, stadın bulunduğu yerin inanılmaz bir manzaraya sahip olmasından da bahsedildi.

İşte Dünya`nın en iyi 10 stadı:

1- Westfalenstadion
2- San Siro
3- Anfield
4- İnönü Stadyumu
5- Allianz Arena
6- Bernabeu
7- La Bombonera
8-Stadionul Dinamo
9- Nou Camp
10- Craven Cottage

Haber3

HAYATINIZ SEÇTİĞİNİZ KADINDIR

Harun Reşit savaşta esir aldığı düşman Generale :

- Hayatını bağışlarım ama bir şartım var, der.
“Kadınlar hayatta en çok ne ister?” budur bilmek istediğim. Bu
sorunun yanıtını getir; kurtar kelleni der.

General sorar soruşturur bu çetin sorunun yanıtını aramaya başlar ve
Kafdağı’ndaki bir cadının bunu bildiğini öğrenir. Günlerce gecelerce
at koşturur, cadıyı bulur ve sorar:

- Kadınlar hayatta en çok ne ister?

Korkunç cadı yanıt için öyle bir şart ileri sürer ki yenilir yutulur
cinsten değil.

- Evlen benimle!
O zaman öğrenirsin ancak istediğini...


Bu ölümcül teklifi kabul eder General ve doğru yanıtı alır almaz koşar
Harun Reşit’e ve :

- Kadınlar en çok kendi özgür iradeleriyle hareket etmek ister!

Harun Reşit Generalin hayatını bağışlar ancak cadıya da evlenmek için
söz vermiştir.
Neyse evlenirler. İlk gece General bir bakar ki, o korkunç cadı
dünyalar güzeli bir afete dönüşmüş karanlık odada. Konuşur cadı :

- Benim kaderim böyle. Günün sadece yarısı güzel olabilirim, diğer
yarısı çirkinim der. Ne dersin? Geceleri seninleyken mi güzel olayım ,
yoksa gündüzleri dışarıdayken mi?

General düşünür ve :

- Sen bilirsin kararı kendin ver der. İşte o an korkunç cadı sonsuza
dek güzel bir kadın olarak kalır.

Peki, bu öyküden çıkarılacak 3 ders nedir?

1.Kadınlar en çok kendi özgür iradeleriyle hareket etmek isterler.
2.Özgür iradesiyle hareket eden bir kadın her zaman güzeldir.
3.İster güzel olsun, ister çirkin olsun her kadın aslında bir cadıdır.

Hayatınız seçtiğiniz kadındır. Zevkli bir kadına rastlarsanız
zevkiniz, bilgili bir kadına rastlarsanız bilginiz, zeki bir kadına
rastlarsanız zekânız gelişir. Hayat kat kattır. Babil’in Asma Bahçeleri
gibi teraslar halinde yükselir ve bir terastan bir terasa sizi
kadınlar götürür. Ve bugün durduğunuz teras, seyrettiğiniz manzara,
gördüğünüz hayat yanınızdaki kadının terası, manzarası ve
hayatıdır. Hayatınız seçtiğiniz kadındır.

Alıntıdır

 sınıfta, büroda, yolda, yatakta içiniz içinize sığmıyor, O ndan söz edilince yüzünüz, sizden habersiz, mis kokulu bir ekmek dilimi gibi kızarıyor, mahcup somurtuyor veya muzip sırıtıyorsa,

 ve O, her durduğunuz yerde duruyor,

 her baktığınız yerden size bakıyor, siz keyiflendikçe gülüp,

 hüzünlendikçe ağlıyorsa...

 dünyanın en güzel yeri O nun yaşadığı yer, en güzel kokusu

 bedenindeki ter, en dayanılmaz duygusu gözlerindeki kederse...

 hayat O nunla güzel ve onsuz müptezelse... elmalar pembe, kiremitler pembe, gökyüzü, yeryüzü,

 O nun yüzü pembeyse, kışlar ilkbaharsa, yazlar ilkbahar, güzler ilkbahar...

 her şiirde anlatılan O ysa... her filmin kahramanı O...

 her roman O ndan söz ediyor, her çiçek O nu açıyorsa...

 bir anlık ayrılık, bir ömür gibi geliyor ve gider gitmez

 özlem saç diplerinizden çekiştirip beyninizi acıtıyorsa,

 iştahınız kapanıyor, iştahınız açılıyor, iştahınız şaşırıyorsa...

 iştahınız, hasret acısında bile karşı konulmaz bir tat buluyorsa...

 eliniz telefonda yaşıyor, işaret parmağınızla ha bire O nu tuşluyor, dara düştüğünüzde kapıyı çalanın

 O olduğunu adınız gibi biliyorsanız... mütemadi bir sarhoşluk halinde, her çalan telefona O diye atlıyor, vitrindeki her giysiyi O na yakıştırıyor, konuşan birini dinlerken "keşke O anlatsa" diye iç geçiriyorsanız...

 kokusu burnunuzdan, sureti gözünüzden, sesi kulağınızdan, teni aklınızdan silinmiyorsa bir türlü...

 özlemi, sol memenizin altında tek nüsha bir yasak yayın gibi taşıyorsanız gün boyu...

 hem kimseler duymasın, hem cümle alem bilsin istiyorsanız...

 O nsuz geceler ıssız, sokaklar öksüzse... ayrılık ölüme,

 vuslat sehere denkse...

 gamze gamze tebessüm de onun içinse, alev alev öfke de;

 bunca tavır, onca sabır ve nihayetsiz kahır hep O nun yüzü suyu hürmetine...

 uğruna ödenmeyecek bedel, gidilmeyecek yol, vazgeçilmeyecek konfor yoksa...

 dışarıda yer yerinden oynuyor ve "içeri"de bu sizi zerrece ilgilendirmiyorsa, nedensiz küsüyor, sebepsiz affediyorsanız ve bütün bu hallerinize siz bile akıl erdiremiyorsanız kaybetme korkusu, kavuşma sevincinden ağır basıyorsa ve aşk, gurura baskın çıkıyorsa bu yüzden her daim... gece yarısı kadim bir dost gibi kucaklayan tanıdık bir şarkı,

 bütün acı sözleri unutturmaya yetiyorsa...

 Her gidişte ayaklarınız "Geri dön" diye yalpalıyorsa ve siz kendinize rağmen dönüyorsanız,

 sınırsız, sabırsız, doyumsuz bir tutkuyla...

 ...o halde bugün sizin gününüz!..

 "Çok yaşa"yın ve de "siz de görün"üz.

 Can Dündar

https://www.izlesene.com/video/muzik-eger---can-dundar/929007

Şampiyonluk fani.
Gelip geçici.
Kalıcı işler yapmak lazım.
Beşiktaş gibi.

Beşiktaşlı değilim.
Ama, Beşiktaş forması aldım... Göztepe formalarımın yanına koydum.

“Niye?” derseniz...
“Kızılay” yazdığı için.

Bugüne kadar görülmemiş bir sosyal sorumluluk projesi gerçekleştirip, formasına ‘Kızılay’ yazan bir kulübe sadece teşekkür etmek yetmez; o forma satın alınarak desteklenmesi lazım.

Şimdi bu satırları okuyup, “Beşiktaş, formasına Kızılay yazdı ama, forma satışlarından Kızılay’a pay ödemiyor” diyebilirsiniz... Ve, ilk bakışta haklı görünebilirsiniz... Ancak, Kızılay’ın en büyük bağışçılarından biridir, Demirören Ailesi... Hayırseverlik işini davul zurnayla yapmadıkları için pek bilen yoktur... Yani, bir anlamda, bizzat Beşiktaş Başkanı’nın ailesi tarafından ödeniyor o para Kızılay’a.

Üstelik...
Kızılay’ın kan bağışlama kampanyalarının en büyük destekçilerinden biri de, Çarşı’dır.

Ve, bir not.
Sadece ‘Kızılay’la sınırlı kalmayacak Beşiktaş... Bir süre Kızılay yazılacak, sonra aynı formaya, ‘Mehmetçik Vakfı’ ve ardından ‘Yüzde Yüz Dumansız Hava Sahası’ yazılacak... Formaya yazmayı düşündükleri başka yardım vakıfları da var.

Küçük bir pürüz var bu girişimde... Futbol Federasyonu, sırta yazılan ‘Kızılay’ kelimesini reklam mevzuatı kapsamında değerlendiriyor ve “Sezona nasıl başladıysan, öyle bitirmelisin” diyor... Halbuki, Kızılay veya Mehmetçik Vakfı reklam için yazılmıyor formaya... Topluma yararlı mesajlar verebilmek için yazılıyor... Dolayısıyla, Futbol Federasyonu Başkanı Mahmut Özgener’in de bu bürokratik engeli bir şekilde halledip, katkı sağlayacağını düşünüyorum.

                                                                     ****************

Arda’nın yanına 10 Aurelio lazım!
Galatasaray şahane.
Fenerbahçe muhteşem.
Anlata anlata bitiremiyoruz da...
Milli takımı nasıl kuracağız?

Sadece 9 gün sonra Türk futbol tarihi için çok kritik iki maç var... Önce içeride Estonya, sonra deplasmanda Bosna... Bosna’ya bırak puan vermeyi, yenemezsek Dünya Kupası hayal.

Forvete Keita’yla Baros’u, defansa Lugano’yla Roberto Carlos’u mu koyacağız?

Servet-Gökhan üç haftada dört yemeyi başardı bile, Ayhan orta şekerli, Mehmet Topal sakatlıktan yeni çıktı... ‘Banko’ kazanmak zorundaysak, ki öyleyiz, Galatasaray’da Arda’dan başka içinize ‘banko’ sinen futbolcu var mı?

Volkan’ı kaleye koyduk diyelim... Semih yedek, Mehmet Topuz sakat, Emre bile ‘eh işte’ değil mi? Elinizi vicdanınıza koyun, Kazım Kazım hakikaten çok mu lazım?

Ernst’i, Fink’i çıkar...
Rakiplerinden başka memnun olan var mı Beşiktaş’ın oynadığı futboldan?

Trabzon’a baksan; bu formla vazgeçtik yerlilerden, Song bile bizim milli takıma giremez... Sivas tel tel dökülüyor; bi Fatih Terim’in milli takıma almadığı Mehmet Yıldız var, onu da, hadi bu sefer alayım dese, alamaz, sakat... Bursa’dan Sercan’ı ekledik, tamam, var mı başka adayınız Anadolu takımlarından?

Gözü dışarı çevirsek mecburen... Fatih Tekke, Fatih Terim’le gemileri yaktı, onu geç... Bayern tarihinin en kötü dönemlerinden birini yaşıyor, Hamit’in varlığıyla yokluğu bir... Tuncay, ikinci ligde oynuyor... Mevlüt belki diyelim... Nuri Şahin, hikaye... Aurelio sakat.

Bazen acımasızca eleştiriyoruz ama, bu şartlarda n’apsın Fatih Terim? Şapkasından tavşan çıkarıp, onu mu sürsün sahaya?

‘Yerli’ rekabeti ‘yabancı’larla yapmak güzel de... İşin bokunu çıkarırsan, olacağı bu işte.

                                                                     ****************

Elalem atlet... Biz don-atlet!
Şahane bir organizasyon izledik geçen hafta... Berlin’deki Dünya Atletizm Şampiyonası’nı.

Nedir atletizm?
Olimpiyatın omurgası.
Tüm sporların atası.

Kaç disiplin vardı? Maraton, dekatlon, 100 metre, üç adım, yüksek atlama, sırıkla atlama, disk, çekiç, uzatmayayım; erkeklerde 24, bayanlarda 23 disiplin, toplam 47.

Avrupa’ya bakarsak...

10 milyon nüfuslu Belçika, 17 sporcuyla katıldı... Sadece 8 milyon nüfusu olan Bulgaristan, 13 sporcuyla... Bunlara göre daha kalabalık bir ülke olan, 47 milyon nüfuslu İspanya, 54 sporcuyla katıldı... Rusya’yı, Almanya’yı, Fransa’yı, İngiltere’yi, İtalya‘yı yazmıyorum... 10 milyon nüfuslu Portekiz, 30 sporcuyla geldi... 8 milyon nüfusu olan İsviçre, 11 sporcuyla... Alt tarafı 5 milyon nüfusu olan Finlandiya, 20 sporcuyla... İstanbul’dan bile az, sadece 11 milyon nüfusu olan Yunanistan bile, 21 sporcuyla katıldı.

72 milyon nüfuslu biz?
Sadece 9...

Peki, neticemiz?
Sadece 1 bronz.
Kim aldı?
Karin Melis Mey.
Güney Afrikalı millimiz!

2 yıl önce Osaka’da yapılan Dünya Atletizm Şampiyonası’ndaki neticemiz neydi? Sadece 1 gümüş... Elvan Abeylegesse almıştı... Etiyopyalı millimiz!

Demem o ki:
Atletizmde yoksan, devşirmeler dışında atlet yetiştiremiyorsan, olimpiyata talip olmak senin neyine birader?

                                                                     ****************

Puan orucu!
Anderlecth...
Şampiyonlar Ligi gitti.
Shakhtar...
UEFA da gitti.
Trabzon’dan 2 yedi.
Fener’den 3 yedi.

Başarısının sırrını, “İstanbul’da Laila var, Sivas’ta la ilahe illallah” diye açıklamıştı Bülent Uygun.

Şu mübarek Ramazan ayında istifa etmek zorunda kalmazsa iyi!

Yılmaz Özdil

Onların hikayesi, İETT’nin hikayesi...

Hikayemiz bundan 137 yıl önce insanla başlar. Bu kişi bir Fransız mühendis olan Eugene Henry Gavand’dır. Gavand, insanların her gün nefes nefese inip çıkmak zorunda kaldığı Yüksekkaldırım yokuşuna alternatif olarak düşündüğü asansör tipinde bir demiryolu projesi için uzun müzakerelere başlar. Dönemin ticaret ve bankacılık merkezi Galata ile sosyal yaşamın kalbinin attığı Pera’yı birbirine bağlayacak bir proje hazırlar, padişahın huzuruna çıkar ve 1869’da Tünel yapma imtiyazını alır. Altı yıl sonra da Tünel hizmete açılır.

İşte o yıllarda insan`la başlayan İETT’nin hikayesi birçok aşamadan geçerek günümüze ulaşır. Bu asırlık kurumda yıllarla değişmeyen tek şey vardır: İnsan odaklı hizmet anlayışı. Yollar değişir, araçlar değişir, İstanbul değişir, bir şey hep aynı kalır: İnsana insanla hizmet.

İETT’nin hikayesi İnsanla başladı İnsanla devam ediyor. Bu hikayede kendi kişisel tarihini yaşarken kurumun tarihine zenginlik katan birçok isim var. Ve bu isimler politikadan sanata açılan geniş bir yelpazeyi oluşturuyor. İETT onların ilk durağı. Yaşam serüvenleri boyunca pek çok durak var uğradıkları, fakat ilk durakları olan İETT, en müstesna yerini koruyor.

İETT onların ekmek kapısı oldu. Kimi sayaç okudu, kimi tahsilat yaptı, kimi kantinde çalıştı, kimi futbol takımında ter döktü. Kurumdan aldıkları maaş onlar için güvence oldu. Kazançları belki azdı ama bereketliydi. Bu maaş sayesinde okuluna devam eden, evlenen, ailesinin nafakasını sağlayan gençlerdi onlar. Önlerinde yaşanacak koca bir ömür vardı. Hayat, herkes gibi onlara da sürprizler hazırlıyordu.

Gün geldi, her biri değişik sebeplerle İETT’den ayrıldı. Onlar İETT’den ayrıldı ama ne İETT onları ne de onlar İETT’yi unuttu. Takvimler 2003 yılını gösterdiğinde `insana dair bir belgesel` projesi için İETT arşivinin kapıları açıldı ve tozlu dosyalar bir bir tarandı. Bu gençlerin işe başlama tarihleri, sınav kağıtları, dilekçeleri, fotoğrafları gün ışığına çıktı. Belgeler Türkiye’nin iki belgesel ustası Can Dündar ve Nebil Özgentürk`ün elinde şekillendi, "İLK DURAK" adını aldı. İstanbul`un Entellektüel Tarihinden Tanıklar`ın yer aldığı belgesele Atilla Özdemiroğlu müzikleriyle katıldı. İETT ünlülerine tek tek ulaşıldı, anılar canlandı, dile geldi. Cemal Reşit Rey Konser Salonu`nda organize edilen belgeselin galası muhteşem bir geceye dönüştü. İşte bu hikayenin kahramanları :

Recep Tayyip Erdoğan (Başbakan), Ferruh Bozbeyli (Eski TBMM Başkanı), Yaşar Kemal (Yazar), Mustafa Sarıgül (Şişli Belediye Başkanı) Orhan Hançerlioğlu (Yazar), Sadi Hoşses (Müzisyen), Memduh Ün (Yönetmen), Tuncel Kurtiz (Sinema Oyuncusu), Hıfzı Topuz (Yazar), Necdet Mahfi Ayral (Tiyatrocu), Arif Özgülüş (Devlet Sanatçısı- Klasik Türk Müziği), Recep Bilginer (Yazar-Gazeteci),   Rasih Nuri İleri (Araştırmacı- Yazar), Münip Hayri Ürgüplü, Peride Celal (Yazar), Münevver Andaç (Çevirmen- Nazım Hikmet’in eşi), Hüseyin Pala (Sendikacı), Dr. Hasan Ferit Cansever (Türk Ocakları’nın Kurucusu), Emin Bülent Serdaroğlu (Şair-Futbolcu), Cezmi Or (Milli Atlet- Türkiye Rekortmeni), Hüsnü Özarı (Milli Boksör), Güner Frik (Üç Adım Atlama Türkiye Rekortmeni), Enver Göçener (Voleybol Antrenörü), Nedim Özbey (Voleybol Milli Takım Teknik Direktörü), Müslüm Bağcılar (Fenerbahçe Külübü ikinci başkanı), Raşit Anaral, Tahsin Aybar, Prof.Dr. Ethem Arif Battalgazi, Orhan Koraltan, Prof. Dr. Abbas Erdoğan Noyan, Prof.Dr. Ahmet Faruk Özerengin, Dr. Muammer Kantarcı (İETT tarihinde ikinci kez Genel Müdür oldu) Nevzat Pakdil (TBMM Başkan Vekili), İlhami Safa, Dr. Şükrü Sekban.

İLK DURAK belgeseli, 18 ve 20 Nisan 2005 akşamı iki bölüm halinde özel bir televizyon kanalında yayınlandı. İstanbulluları`ın günlük hayatında yeri yadsınamaz olan, ilk`lerin mimarı İETT bu sayede tüm Türkiye’ye ulaştı.

Dünyada yüz yaşını aşmış ender kuruluşlardan biri olan İETT’nin gizli kahramanları dün olduğu gibi bugün de; İstanbul’u bir uçtan bir uca arşınlayarak insan`a hizmeti sürdürüyorlar.

Yazar Mahmut Çetin`in başında olduğu bir ekip binlerce personel dosyasını taradı, kitapta yer alacak 300 ünlü isim buldu. Genel Müdür Aslan`la birlikte İETT`nin arşivlerine girdik ve yıllardır açılmayan personel dosyalarını araladık. Eski vesikalık fotoğraflar, sicil notları, performans tutanakları, Psikoteknik Laboratuvarı`ndan çıkan sonuçlar, ‘‘Gizli’’ kaydı iliştirilmiş dosyalar arasında gezindik. Yakınçağ tarihimize akan bir ırmakta yolculuğa çıkmış gibi hissettik kendimizi. Nazım Hikmet`in eşi Münevver Hanım`ın hüzünlü fotoğrafı, tozlu dosyaların arasından çıkıp gözlerimize baktığında yüreğimiz burkuldu, Başbakan Tayyip Erdoğan`ın zayıf, kemikli delikanlı yüzünü tanımakta güçlük çektik. Kimlere rastlamadık ki... Yaşar Kemal, Rasih Nuri İleri, Memduh Ün, Peride Celal, Hıfzı Topuz, Necdet Mahfi Ayral, ilk komünistlerden İştirakçi Hilmi, Türk Ocakları`nın kurucusu ülkücü Hasan Ferit Cansever, Şişli Belediye Başkanı Mustafa Sarıgül, TBMM eski başkanlarından Ferruh Bozbeyli. Hepsi hayatlarının bir bölümünü ya da tüm çalışma hayatlarını İETT`nin masalarında geçirmişti. Dosyalardan çıkıp kitaplara ve diğer belgelere baktık. Henüz tam derlenmemiş notları okuduk. Bu zevkli yolculuğumuzdan aklımızda kalanları sizin için not ettik. İşte 132 yıllık İETT`den insan manzaraları.

Kurumu 132 yıl önce Fransızlar kurdu
İETT 30 Ağustos 1869`da yapılan ‘‘Dersaadet`te Tramvay ve Tesisleri Sözleşmesi’’ sayesinde kuruldu. İlk atlı tramvay işletmeciliğine 1871`de başladı. 12 Ocak 1875`te dünyanın ikinci metrosu olan Tünel işletmeye alındı. İlk elektrikli tramvay 1914`te, ilk belediye otobüsleri 1927`de devreye girdi. Silahtarağa`daki elektrik fabrikasını kuran, İstanbul`u havagazı ile tanıştıran da İETT`ydi. Fransızlar tarafından kuruldu, bir dönem İngilizler`in denetiminde kaldı, 1939`da devletleştirildi ve İETT adıyla bugünkü hüviyetine kavuştu.

Kaynak: https://www.iett.gov.tr/section.php?sid=51

Merhaba,

Öncelikle uzun bir süredir kahrımı çeken CC-Forum müdavimlerine teşekkür ederim. Sonra da tabii ki yöneticilerime...

İyi kötü bir dönemi geride bıraktık birlikte... Gerek online süremin yetersizliği gerekse bazı  sebeplerden dolayı görevi bıraktığımı siz üyelerin de benim ağzımdan bilmesi gerektiğini düşündüm. Aranızda bu habere üzülenler olacağı gibi sevinenler de olacaktır, hepinize teşekkürler.

Burada olmamızın sebebi vakti güzel geçirmek olsun her daim.

Herkese hoş CC`ler...

Atatürk’ün hazırladığı kendi soyağacı, 85 yıl sonra ilk kez yayımlandı...

Mustafa Kemal’in ailesi hakkında öteden beri, neredeyse tamamı dedikodu niteliğinde olan ve itibarını zedelemeyi amaçlayan söylentiler ortaya atılmıştır. Mustafa Kemal’in, 1924 yılında Bayındırlık Bakanı olan kuzeni Süleyman Sırrı Bey ile birlikte hazırladığı soyağacı, bütün bu iddialara cevap niteliği de taşıyor.

Türkiye’de öteden beri Atatürk’le uğraşmanın en ucuz yollarından birisi, ailesi ile ilgili iddialar ortaya atmaktır. Bunlardan en ünlüsü ise Sağlık ve Eğitim Bakanlığı da yapan Dr. Rıza Nur tarafından ‘Hatıratım’da dile getirilmiştir. Cumhuriyet dönemi çalışan tarihçiler doğal olarak gülüp geçmişlerdir bu türden iddialara ama Atatürk’ü yıpratmayı yahut ismini zedelemeyi amaçlayanlar da bundan bir türlü vazgeçmemişlerdir.

İşte NTVTarih Dergisi’nin Kasım sayısında ilk kez yayımlanan Atatürk’ün soyağacı, bu türden iddialara da cevap niteliği taşıyor. Derya Tulga ile Ayşegül Parlayan’ın imzasını taşıyan haber, Atatürk’ün soyağacı konusunda yapılan çalışmaların genel bir özetini de veriyor. Ancak, asıl önemli olan, 85 yıl sonra ilk kez yayımlanan bu soyağacının doğrudan Mustafa Kemal tarafından hazırlanması. Dergide yer alan bilgilere göre, Mustafa Kemal, kendisi gibi Hacı Abdullah Ağa’nın torununun torunu olan ve Cumhuriyet’in ilk Bayındırlık Bakanlığı görevini yürüten Süleyman Sırrı Bey ile birlikte oturup soyağacını hazırlamaya başlıyor.

Dergiden takip ediyoruz:

MUSTAFA KEMAL HAZIRLADI

“Zübeyde Hanım dahil aile büyüklerinin peşpeşe hayata veda etmeleri, belki de bu kararın alınmasını etkilemiştir. Çalışmada diğer kağıtlara göre katlamaya biraz daha dayanıklı olan ve tuval olarak da kullanılan beyaz keten resim kağıdı seçilir. İş bittikten sonra Gazi, Süleyman Sırrı’ya kendisinden sonra bu şecereyi muhafaza etmesini tembihler. Fakat o sırada zor şartlarda çalışan Süleyman Sırrı Bey, 51 yaşında vefat eder. Böylece şecere, Süleyman Sırrı’nın ilk evliliğinden olan kızı Gülseren Hanım’la oğlu Fikri Ziya Aral’a miras kalır. Yeni kuşakların eski yazıdan anlamadıkları için şikâyet etmeleri üzerine Aral, 1987’de bunu Latin alfabesine çevirir, yeni kuşakları ekler ve kısa süre sonra vefat eder. Gülseren Hanım’a kalan aile emaneti 2009’da onun da vefatıyla tek çocuğu Ahmet Esmen’in eline geçer.”

SOYAĞACI AHMET ESMEN’DE

Peki ama bu kadar kıymetli bir belge, nasıl olmuş da bugüne kadar kütüphane raflarında kalmıştır? Ahmet Esmen şöyle diyor:  “Durumu anlayabilecek yaşa geldiğimde annemle babam beni karşılarına alıp, ‘Tesadüfler bu kıymetli insanla aynı soydan gelmene sebep oldu. Senin bunda hiçbir marifetin yok. Ayrıca hepsinden önemlisi, akrabalığın verdiği bir mesuliyet var’ dediler.”

SOYAĞACI HANGİ YALANLARI ÇÜRÜTÜYOR

Dergideki yazıda, 85 yıl sonra ortaya çıkan soyağacının bugüne kadar ortalıkta dolaşan pek çok iddiayı çürüttüğü de belirtiliyor:

“Pek çok yerde ortaya atılan Zübeyde Hanım’ın Hacı Sofiler’den olduğu iddiası bu şecereyle çürüyor. Çünkü bu aile Mustafa Kemal’in değil, şecerede görüldüğü gibi Hacı Sofilere gelin giden Gülsüm Molla yoluyla Süleyman Sırrı’nın sülalesi. Bazı kaynaklar, Zübeyde Hanım’ın babasının tam üç kere evlendiğini kaydetmesine rağmen şecerede bunu göremiyoruz. Israrla Atatürk’ün teyzesinin oğlu iddia edilen eski TKP liderlerinden Reşat Fuad Baraner de şecerede gözükmüyor, zaten şecereye göre Atatürk’ün teyzesi yok, iki dayısı var.”

Haber3