ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

Beni son halimle hatırla.
Hani yüzümdeki gülümsemeyle. Kaşlarımı çatmadığım anlardaki gibi.
Seni evin içinde kovaladığım ve gülmekten kırıldığımız günlerdeki gibi.
İçtiğim zamanlarda çenemin bağının düştüğü gibi.
Sen hatırlamazsın, geceleri üstün açıldığında örttüğüm gibi.
Ya da yanına sokulup, saçlarını okşayarak yanağına öpücük kondurmam gibi.
Eğer eve senden önce geldiysem, kapıda karşılamam gibi.
Elime kalemi aldığımda sadece seni yazmam gibi.
Kaybettiklerim aklıma geldiğinde senin varlığına sığınıp rahatlamam gibi.
Yemek sonrası sade kahveyi yudumlayıp “Suyum nerede?” diye bozuk çalmam gibi.
Bazı geceler sırf sen yalnız kalma diye sevemediğim çayı içmem gibi.
Ağladığında yanında olmam gibi.
Güldüğünde ise dünyaların benim olması gibi.
Yağan karın her tanesinde hüznümü gizlemem gibi.
Gecenin kör karanlığında kimseler görmeden yanımdaki duvara yaslanıp hıçkırıkla ağlamam gibi.
Anamı özlediğimde, kollarında özlemimin son bulması gibi.
...
Beni son halimle hatırla.
Zira gün gelince gideceğim herkes gibi.
Sevdam her ne kadar senin tekelinde olsa da olamayacağım yanında.
Kimbilir nerelerde, hangi alemlerde olacağım?
Kesin korkacağım oralarda.
Sıkılıp lanet edeceğim.
İlk işim seni aramak olacak her köşede.
Belki iyiyim diye seni unutturmaya çalışacaklar.
Veya kötüyüm diye hepten seni kazıyacaklar beynime.
Her ikisi de azap.
Her ikisi de çile.
Ama
Ben hep seni arayacağım.
Varsa eğer oralarda, kalemim elimde olacak, kesin.
Sıkıntı dolu günlerimi yazmak için.
Seni nasıl özlediğimi cümlelere dökmek isteyeceğim.
Ta ki kalemim bitene kadar.
Sonsuz dedikleri yer benim sonum olacak.
Bilirsin, her ne kadar yalnızlığı sevsem de sensizliği sevemedim bir türlü.
Sevmek istemedim ki.
Diyorum ya belki de tüm başka dünyaları vermek isteyecekler bana.
Sırf seni unutmam için.
Artık oraya ait olduğumu anlamam için.
Halbuki hiç bilmeyecekler.
Ben sana aidim.
...
Beni son halimle hatırla.
Hatırlarken de sakın ağlama.
Dayanamam.
Sızlar burnumun direği.
Nereye gittiğini bilemediğim ruhum daralır.
Gülmeni isterim ardımdan, kahkahalarla.
Çünkü gülmek bizim işimizdi hatırlarsan.
Sonra biraz müzik.
Sen ne çalacağını bilirsin.
Hatta benim yerime de oynarsın.
Gözlerini kapamayı unutma oynarken.
Öyle daha güzel hissedersin müziği ve dansı.
Vücuduna daha bir hükmedersin. Sahibi olduğunu daha bir anlar bacakların ve kolların.
...
Eğer sahip olamadıysam, bir ev istiyorum.
Aşık olduğum bir yer vardı hani...
Sen nerede olduğunu iyi bilirsin.
İşte oradan.
İçini nasıl döşeyeceğini de biliyorsun.
Kuşlar ve köpek olacak içinde, bir de ufak bahçesi.
Emekli olduğunda oraya yerleşirsin.
Artık biber mi ekersin soğan mı orası sana kalmış.
Beni soran olursa o evi gösterirsin.
İsteyen gelir ziyaretime, gelmeyenlere selam ola.
Sana gelince...
Sen nasıl yaşayacağını bilirsin.
Kime diklenip kime sakin olacağını, kime gönlünü vereceğini bilirsin.
Yalnızlığı sevmezsin.
Hep sığınacak liman ararsın.
Korkarsın dalgalardan. Sanırsın ki alabora olacaksın.
Halbuki iyi bir kaptansın sen.
Dümeni iyi kullanıp, denizlere kafa tutabilirsin.
Ama ne olursa olsun sev ve sevil.
Çünkü bilirim ki sen birini sevmişsen doğru, biri de seni sevmişse en doğrudur.
İyisi mi hayatı sonuna kadar yaşa.
...
Beni son halimle hatırla.
Gülerken.
Coşarken.
Hüzünlenirken.
Ve hep;
Seni çok ama çok severken...


beni son halimle hatırla...söz mü...?

Benim her zaman bir köşede söylenmemiş sözlerim ve yaşanmamışlıklarım oldu... Belki de bu yüzden şifreli dilim, böyle yarım yamalak cümlelerim... Peki ya elde kalan? Ne olacaktı ki başka; Ertelenmişliklerim... Belki yarına, belki de başka baharlara..." Boşluk, peşi sıra yanlızlık...Ve Doğurdukları yangın...Geceler zaten viran, gelmeyeli sen düşlerime, kül kokar olmuş sabahlarım...
Halbuki ne cesaret yüklüydü değil mi umutların. Ne yanlızlık korkuturdu seni, ne de kül eden yangınların. Kesilsin isterse diyordun bütün dallarım, ben yine köklerimden doğarım!..Öyle olsun da ey kadim dostum, kimdendir bu kaçmaların? Ürettiğin bahaneler, gözyaşların, küfürlerin, yalanların?... Ah ki hangi demdesin yine sen, bu kaçıncı kendini aldatmaların...
Düşlemek te yetmiyormuş değil mi... Hani derdin hep, dünya dönsün kendi derdiyle eyy., sen hayellerinle de yaşardın...
Bunca küskünlüğün yeter olsun kendine.. Dön bak aynaya, bak gözlerinin en içine! yenilikleri keşfetmeye çalış varsa şayet. Eskilerini sor gözlerine, hala yaşayanlar vardır elbet. Yoksa tükendi mi herkes seninle? Acaba ardından kimse ağladı mı? Hatırlardamısın şimdi, yoksa sadece tozlanmış hatıralarda mı?...
Ahh.. Bakma öyle yüzüme ey gönlümün nazlı mevsimi... Hoşuna gidecek türden değildir sana anlatacaklarım. Gördüklerin sızlatmasın içini, buruşmasın suratın. Tanıdık gelir mi bir yerlerden bilmem, ama senden arda kalanlardır bu baktıkların... Otur bir köşeye soluklan, hissetmeye çalış biraz da istersen... Olur ya mutlak tanıdıktır bu hissettiğin nem, kelimelerime sinmiştir elbet gözyaşlarım...
Tarifsiz bir durumdayım affet..Anlamsız gelecektir sana açıklamalarım... Ama ne denir bilmem, zaten kendime dair biriktirdiklerim artık yalan..Bakma öyle yüzüme bakma! Kocaman bir viranedir bu orta yerde duran, kocaman bir acıdır anadan üryan!...
Daha ne kaldı söylenecek bilmem...-Bu kadar kısayken üstelik-, bitmiyorki sana dair yaşanmışlıklarım...Öyle yoğun bir duygudur ki bu kelimelerim yetmiyor anlatabilmeye, Sen duruken böyle gönlümün orta yerinde, geri kalan herşey bir sürümceme...
Tek kelimeyle sensizim...Ve sana dair söyleyemediklerim o kadar çok ki hep üç nokta ile bitiyor cümlelerim...
Alışamadım bir türlü biliyorum..Belki de alışmak istemedim, sanırım hala hazır değilim...Ve artık daha da uzatmamak gayretindeyim. Her ne varsa yaşanması gereken gelip buluyor seni bir yerlerde zaten... Yine sızlandım sanırım sana dair..Kusuruma bakmayasın...Ve biliyorum mutlak sana tanıdık gelecekdir kelimelerimdeki ıslaklık, ağlamaklıyım yine, sana yollayabildiklerim ancak sözyaşlarım...

DAHA FAZLA YABANCI

İnsanoğlunun değeri bir kesirle ifade edilecek olursa;
Payı gerçek kişiliğini gösterir, paydasıda kendisini ne zannettigini
Payda büyüdükçe kesrin küçülür.                                    

                                                            Tolstoy

Sensizlik

şimdi sensizlik dipsiz bir kuyu... şimdi sensizlik eski çağlardan kalma dört duvar bir mezar odası... özlemin uzadıkça uzayan kilometrelerin sancısı... yanlızlığa yeniliyorum  olmadığın zamanlarda... gündüz düşleri bırakmıyor yakamı... karanlığını seviyorum en çok... bir de derinliği sonsuz gözlerini... bir de dokunmaya doyamadığım ellerini... hayali  zamanlar düşlüyorum... deniz mavisi bir mekanda hayal ediyorum ikimizi.. sadece sen ve ben... sana sığındığımı, üşüdükçe hücrelerine daha bir sokulduğumu hayal ediyorum... bu üşümek hissi hiç bitmesin, sen beni sarmaktan hiç vazgeçme istiyorum...
en derinine al beni... sadece sende kalayım.. senden başka kimseler görmesin, kimseler dokunmasın huzunlu ruhuma... karanlığına al beni... o karanlıkta unutmayayım ateş böcekliğimi...

Radyolarda eski şarkılar çalıyorlar bu saatlerde
Gönül penceresinden ansızın bakıp geçenlere doğru
Yağmur da var
Çok sevdiğim rüzgar da
Ve ben seni çok özledim

“Dünya, Güneş etrafındaki dönüşünü 365 gün 6 saatte tamamlar" cümlesiyle öğrendik yeni yıl kavramını, mevsimlerin adını. Zaman içindeyse öğrendik her bir dönüşün beraberinde kimi zaman gözyaşı, kimi zaman kahkaha çoğu zaman da umut getirdiğini. Biten her günde, gelen her yeni saatte, takvimler, 1 Ocak a doğru ilerlerken, içimizdeki umut daha fazla büyüyor. Belki de bu yüzden yılbaşına en çok umut yakışıyor. Umut, bazen bir biletin rakamlarında gösteriyor kendini, bazen de kendimize verdiğimiz sözlerde. Yenilenerek, yeniden sarılmak istiyoruz hayata gelen her yeni yılla.
Masamızdaki ajandalarımızı yenilediğimiz gibi kendimizi yenilemek istiyoruz belki de.
Zihnimizin çekmekecelerini toplayıp yeni bir yıla bırakıyoruz kendimizi.
Takvimdeki yaprak sayısının azaldığı bugünlerde kendimizi yeni bir yılın telaşına kaptırdık bile.
Çoğumuzun hayallerini süslemeye başladı 2009 un bize getireceği güzellikler.
Kederin, mutluluğun kavgaların barındığı 52 haftayı geride bırakmaya hazırlanırken yeni yıldan istek listelerimizi oluşturmaya başladık şimdiden. Yeni yıl beraberinde sevinç de getirecek, zorluklar da. Belki de o yüzden tıpkı süslediğimiz çam ağaçları gibi karşılamalıyız yeni yılı.
Yaprakları hep dallarında ve dimdik hayatta.  

YENI YILDA,
Hayatı tutabilmek, Sevgiyi kaçırmamak,Keşke dememek için düşlermizi ikiyle çarpalım bu kez...
Ve onları gerçekleştirecek zamanı ayıralım kendimize...
Unutmayalım ki kazağımızı ters giydiğimiz zaman; hayat bazen daha güzel olabilir... Bembeyaz yağan kar, ne yasanmışsa yasanşın, örter geçmişin hatalarını...
Yeni bir gelecek sunar bize ve yeni bir baslangıç...  

2009 yılı öyle bir yıl olsun ki,2008 yılının tüm olumsuzluklarını bize unutturabilsin...
Sağlık, mutluluk, başarı vebol kazanç getirsin size 2009 yılı...  
Neşe dolu bir yıl gecirin... Isteklerimizin hepsinin gerçekleşeceği yeni bir yıl dileğiyle...  

 A hüznümün bahçesi...!

Görmem mi sanırsın; sesi kısık gözlerinin nicedir... dudakların buselere sağır... Oysa ben, haykırmak için sesine, solumak için nefesine muhtacım.

Bilsen neler verirdim bakışlarından o kederi silebilmek, sana itimadın hazzını yeniden verebilmek için... Lakin öyle bir tufana yakalandık ki, birbirimize kavuşmak için çekiştirdiğimiz kement boğuyor bizi... Mübadele garında saadet ülkesine kesilmiş iki "açık" biletle mecalsiz bekleşiyoruz. Kudretim olsa, seni bu harabe istasyondan kapar, koştukça yelelerinden takvim sayfaları uçuşan bir kısrağın terkisine attığım gibi, o çok sevdiğin ihtişam romanlarının mağrur asrına taşırdım. Soyunurduk bütün o delik deşik kostümlerimizden, boyası akmış maskelerimizden... mecburi rollerimizden...

"Devamsızlık yüzünden" tarihten kovulmuş iki muzip çocuk gibi, azad olurduk kendimizden... Benim boynumda alıçtan kolyeler, senin tebessümünde sümbülden gamzeler; çözüp dudaklarımızın mührünü, iç çekişlerimizi toprağa gömer, her akşam ilk sana gülümseyen yıldızına ip dolayıp keyifle ayaklarımızı sallandırırdık dünyaya....

Hep böyle çocuksu mu bakar senin gözlerin?
Hep böyle içinde uzak bir ışık mı yanar?
Bakışlarında beni dinlendiren bir şey var;
Kıyısındaymış gibi en sakin denizlerin...


Sen bastığın yerde çiçeklerin büyüdüğü
Her zaman en güzel, her yerde eşsiz
Sen yaprak, sen köpük, sen kuş tüyü
Sen sevgi nehirlerimin aktığı büyük deniz


Kazımak ulu ağaç gövdelerine adımızı
Yazmak her şeyi bir bir kumların üstüne
O her işkenceye mahkum olmuşluğumuz
O çok sevmek, daha çok sevmek günden güne.


Şarkısız ve sensiz kaldığım nice akşamlar
Gözlerin geçer aklımdan özlemler içinde
Gözlerin bir çigan müziği güzelliğinde
Kirpiklerinde keman, bebeklerinde gitar...


Bir daha dünyaya gelsem
Yine seni severdim
Beni üzesin diye
Beni deli divane edesin diye


Seni görmediğim günler
Karanlıktayım, katran gecelerdeyim
Cehennem misali bir yerdeyim
Bir demir nasıl paslanır, bir elma nasıl çürürse
İşte öyleyim...