ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

SUS ...

Üzgünüm ..
Üzgün mutsuz ve hüzünlü
Hiç bir şey konuşma bu gün
Hiç bir şeyden bahsetme
Bütün kederler başımda bu gün ...

Hani canlı bomalar vardır ya gözü kararmış
Bir parmak hareketi yeter ya herşey için
Hani dünya hiç bir şeydir ya gözünde
Hani pimini çekmek için bakar ya herşey için .
İşte aynen öyleyim ...

Hiç konuşma ...SUS...
Havadan sudan bile bahsetme
Bu gün benim en zayıf günüm
Şimdi yine sen varsın
Aslında olmayan sen
Aslında gelmeyen sen
Belki de ,
Aslında sevmeyen sen

Hani dokunsan ağlayacak derler ya
Ya da dinamit gibi , dokunsan patlayacak derler
İşte öyleyim ...
Dokunma sus...sadece...yanımda dur ...

İstersen tut ellerimi , üşüdü isen sarıl
Canın istiyorsa eğer
Sevdiğin bir şarkıyı mırıldan dinlerim
Ama hiç bir şey konuşma ...

Denize bak ...
Birbirini kovalayan dalgaları seyret
Sesini dinle denizin ve gecenin
Karşı sahildeki semtleri tahmin etmeye calış
Ama sus ...Hiç bir şey söyleme bize dair ...
Sadece yanımda otur ...
Öyle Sessizce...................................

Zamanın yetmediği sevdama sustum şimdi

Sana dair düşlerim derin uykularda

Yolcuyum bu gece kimbilir kaçıncı kez

Kaç umudu yitirdim içimdeki boşlukta

Bir arsız yalnızlık ki yüreğimde kök salmış

Ve bütün sevdalarım firari kaderimden

Sahipsiz duygularım bana bile yabancı

Ağladıkça alevler çıkıyor gözlerimden

Bu gece bir kez daha kabullendim bahtımı

Sana dair hislerim içimde acımakta

Bütün doğrularımı götürdü yanlışlarım

Yüreğim kendisiyle iç hesaplaşmada...

SENİN ne oLduğun BENİM için Hiç önemLi değiL! SonuçTa GözLerimin SANA BakTığı KadarSın… BEN o GözLeri ÇekTiğim An Hoş Bir Anı oLarak KaLırSın!!!

***SABAHA KADAR****

Yatagim toprak yastigim tas olmus
uyku girmiyor gözüme sabaha kadar
bilmem bu kacinci sigara,kacinci kadeh
unutamıyorum aylar gecsede
göz yaslarim dinmek bilmiyor
yanımda olmasanda hayalin beni terk etmiyor

simdi nerdesin?Kiminlesin?bilmek istemiyorum
gözlerin hangi gözlerde?ellerin kimin elinde bilemiyorum
cocuklar gibi oturup kaderimize agliyorum
sensizligin acisi kahrediyor beni sabaha kadar

arada bir sor halimi güldür yüzümü
arada bir sarmaya gel yarali gönlümü
ucurumun kenarinda yitirirken son gücümü
hasretin bin bir yerimi dagliyor sabaha kadar

SENİN ne oLduğun BENİM için Hiç önemLi değiL! SonuçTa GözLerimin SANA BakTığı KadarSın… BEN o GözLeri ÇekTiğim An Hoş Bir Anı oLarak KaLırSın!!!

Gecede Keman Hıçkırıkları...


Akşam olmakta
uzak dağların ardında trenler geçmektedir şimdi
gözlerimde mavi gecelerin yıldızları
yüreğimde özlemin ince sızıları
yorgun güvercinlerin kanat çırpınışlarında soluğum
bakakalırım her akşam öyle dalgın, dargın ve ıraklardan ırak
yalnızlığımdır damlayan karanlığın kirpik uçlarında her gece
her sabah bir çocuktur içimde alıp başını gider uzak dağların doruklarına
yıllar var ki tek bir çiçek açmadı gönül bahçemde
kabr-i hanemde tek bir yolcu geçmedi
çöl oldu gülüstanım
şiiristanım, düşistanım

< = =text/>

Oysa hep yolculuklardı sakladığım kendime, keşifsiz denizlerdi
yıllarca bir ayrılığı biriktirdim deltalarda, bir yalnızlığı
kendimden kaçıp kaçıp kurtulmak isteyen bir gemiydim belki
belki bir deliydim herkesin akıllı olduğu bir dünyada
oysa yıllar varki tek bir gemi gecmedi denizlerimde
göğümde tek bir martı uçmadı
yaşlı ve yalnız bir ağaç gibi sürgün kaldım yüreğimin içinde
bilirimki, her akşam gözlerimde akıp giden o çağıltı
avuçlarımda taşıdığın ateşle sudur
uzak dağların ardında kalan menekşe gözlü bir kızın kokusudur
her dizede yüreğime kanayan sözcüklerle yazılan

Akşam olmakta
uzak dağların ardında trenler geçmektedir şimdi
yüzümde sınırları çizilmemiş bir hüznün camları parçalanıyor
depremler başlıyor her gece, şehirler çöküyor içimdeki çukura
ve her sabah yeniden yüreğimde sızılarla uyanır bir dağçiçeği
bakarım öyle uzaklara kanayan gülüşlerle, kırık düşlerle
ki, metropol duvarlara yapıştırılmış
boynu bükük bir resim karesi gibiyim sanki
hüzünlü yüzüm aykırı sakalımla

< = =text/>

Akşam olmakta
uzak dağların ardında trenler geçmektedir şimdi
gecede keman hıçkırıkları, başımda gam
belki analar ağlamaktadır uzak bir kentte
yittik çocuklar, yorgun babalar ve yüreklerinde ezikliği çaresizliğin
belki herkes bir yarayı sarmaktadır kendi içinde kimbilir
kimsesiz bir ölümü karanlığında

< = =text/>

Yıllar varki, ayrılıklar yaralı bir nehir gibi akmaktadır içime
rüzgarlar eserken alnımın sahillerinden, uzak denizlere savrulur düşlerim
kirlenir mavi gülüşlerim, yaralanır martılar, havada asit ve kir kalır
simsiyah bir bulut gölgeler yüzümü her gece, gecelerki, yaslandığım tek sığınak

Akşam olmakta yine
ey geceden gelip geceye giden trenler
bir gün yanlış saatlerin gözlerimde buluştuğu bir noktada
bir damla su gibi düşünce hayatın uçurumundan
son isyanını çekince yüreğim, alıp götür beni buralardan
insanın uğramadığı uzak kıyılara
bir derviş gibi ıssızda yanmak için, kendi içimde sarmak için yaramı...

Ask ne dir diye sordum kendime o gece
Sonra Ayışıgı ile verdím el ele
Ask aslinda damarlarimdan kanima sizan kalles bir uyusturucudan farksizdi
Ama kopamadim ondan bile bile
Gözlerimi kapayarak yasamak isterdim
Aci gercekleri isitmemek icin sagir olmak
Bir gün gelecek bende denizi yorgan diye üzerime cekip uyuyacagim
Sadece ayisigi altinda seninle yasadiklarimi bir film seridi gibi gözlerimde canladirip seyredecegim hic durmadan
Rüzgar olup tenine dokunmak
Bir sarki gibi diline dolanmak isterdim
Sonrada bir yildiz gibi gönlüne kayip hic bir zaman sönmezdim..

NEFESİMSİN

(Gözyaşıyla yıkanıp, karanlıklarda kurutulan sahipsiz satırlar..)

Sen bir çiçek değilsin ki ;
Sonbahar geldiğinde dal dal kuruyacaksın.
Sen birgün değilsin ki ;
Gece olunca karanlığa karışacaksın.
Sen bir şiir değilsin ki ;
Son satırından sonra noktayla sonlanasın.
Sen nesin biliyormusun?
Yaşadıkça seninle devam edip
Seninle biten içimdeki nefessin...
Ve biliyorsun ki;
Ben nefessiz yaşayamam...

Bi seviyor bi sevmiyor çiçek faLLarında da aLeyhimize deLiLLEr buLunduktan sonra vazgeçtik aşkı yaşamaktan … her haLini yaşadık sanki aşkın … e haLi de haLi den haLi fiLan … şimdi odam sanki masaLarı boş bir meyhaneyi andırıyor … ha sakın sanma içiyorum dertliyim kederLiyim … içmiyorum ama derdim kederim büyük … bütün yükünü yükLedim sırtıma yaşanmışın … sevmeyi beceremedik gaLiba … ne zaman vazgeçtik birbirimizi düşünmekten …. İşte o zaman yoruLdu iki kaLp … asLında bir gece sesini duymasam gözLerim uykuyu kabuL etmiyordu göz kapakLarıma söz geçmiyordu … asLında faiLi meçhuL bir cinayet söz konusu … aranıyoruz anLayacağın … pek de faiLi meçhuL değiL asLına bakarsan … zaten iki şüpheLi var onLarda asıL suçLuLar galiba … sen ve ben ….

neLeri başarmıştık yosa senLe … tüm meşguLiyetini yıkmıştık tek düze aşkın … kimsenin biLmediği kimsenin beceremediği masaLLArı yaşıyorduk uzak iki diyarda … bi seviyor bi sevmiyor değiLde … bi seviyor bi seviyor çok seviyordu bizim yaptığımız … her şey herkes ve hiç kimse iLe hiçbirşey umrumuzda değiLdi … sadece bizi yaşıyor bizi anLatıyorduk birbirmize … ben sana yıLdızLarın neden artık gökyüzünde parLamadığını sorduğumda sen! sen söyLe diyordun bense hepsi gözLerinde ve uzakta diyordum … sense kederimi aLıyordun güLümsemenLe …

şimdi saatLerimizi biLe geçiriyoruz bizsiz … giçbir eyLem yok … fiiL yok sıfat yok tam anLamıyLa eksik bir cümLeyiz artık … biz tek özneLErden oLuşan … neden böyLe oLduk biLmiyorum sorusuna kaç zamandır aradığım cevabı hiç buLamayacağım sanırım … yada buLdum biLmek istemyiorum … öyLe bir şey işte. … anLamsız cümLeLerimiz hiç anLam buLmuyor artık tamamLamaLarımızda …. Hatta güLmek artık hergün tek kişi bisikLete binmek gibi bir şey … şimdiLerde kapsama aLanı dışında kaLmış iki teLefon var … ve iki ucunda can çekişen iki insan … aSLında ikisini de kurtarmak koLay … eskisi gibi oLmak bir hayat öpücüğü oLurdu herhaLde … eskisi gibi oLmak …. neLer vermezdim uğruna … seni sevmekten hiçbir zaman vazgeçmemişLiğim yorgun düşmedi hiçbir zaman …

boş sayfaLarı hiç doLduramayız artık meseLa … ikimize adanan iki satır yazı yok …. Sadece sitemLer var yazıLanLArda … bize değiL haLimize yazıLmış … hüzün konmuş artık sağ ve soL omzumuza … uzak oLan eLLerimiz boşLuğa uzanır oLdu artık … önceden uzatsam hissedecektim … eLimi uzatsam öLecektim aşkından … aşkımızdan ….

Zaman mı böyLe yaptı bizi yoksa biz mi zamanı kuLLanamadık biLmiyorum … oysa ne çok severdik birbirimizi … güLen gözLerimiz … ve sevişen sözLerimiz vardı … dudakLArını öpmeden hissedişim utangaç bakışLarında çıkardığım onca anLam ve eLLerini yüzün kızarark eLLerime değdirişin …

Eskisi gibi oLmak için neLer vermezdim bir biLsen … eminim sende istiyorsundur tekrar hissetmeyi beni … tek kişiLik değiLki bu oyun ama … her zaman erkek atmaz ya iLk adımı … bu sefer ben çocuk kaLdım hisLerimi sana açıkLamakta … tek sözün yeterLi asLında …. Bir aşkım Lafına anasını satardım dünyanın … çekerdim tüm kahrını kederini … bi seviyor bi sevmiyor faLLArında da sevmiyor çıktığında beri aranan iki şüpheLiyiz artık … aşkın e haLini yaşayamadık ki hiç … hiçbir tam cümLe oLamadık ki … yükLemimiz eksik … yükLemi eksik iki cümLeyiz artık ….

O’nu tanımadan çok önce kendime kabul ettirmeye çabaladığım tek şey, yalnızca olasılığıydı ve ‘neden olmasın’ konu başlıklı umuttu çabama tek tesellim. Adı neydi, neye benziyordu, ne zaman ve nasıl belirecekti yüreğimin ufkunda; en ufak bir fikrim yoktu ama eninde sonunda bir gün aynı anda aynı yerde olacağımızı ve ‘bir elmanın iki yarısı masalı’ gereğince, hiçbir zorlama olmaksızın, doğal bir çekimle, birbirimizi birbirimizle tamamlayacağımızı biliyordum. Aramıyordum, pencerelerin önünde beklemiyordum ama hazırdım çoktan kapı daha çalınmadan açmaya... Hazırdım O’na...

Sonra... Uyumaya çalışırken, bir masal olup giriverdi uykularıma... Uyadığımda başucumdu benim...

“Gözleri okyanus bakan, çok eski bir adam tanıdım. Ceplerinde taşıyordu beş yaş düşlerimi. Yüzü güneşli bir ilkyazdı, elleri yıldızlı bir Olympos gecesi... Nefesim gibi kokuyordu nefesi ve aynı yerden kanıyorduk yara aldığımızda... Yüreği endemik bir kır menekşesi, hercâi.. varlığı epidemik bir yaz nezlesi...” diye başladı masal...

O masal hiç bitmedi!

II
Sol göğsümdeki ben gibi taşırken varlığını yüreğimde... yaptığı kardan adamı buzdolabında saklamak isteyen küçük bir kızın çocuksu inancı, inadı ve saflığıyla... her okuduğumda bir kez daha kendimle tanıştığım şiirleri, kırmızı kokulu dağ çileklerini, çizgili pijamaları ve hazan Bodrum’unda güneşli deniz kenarlarını sever gibi... gerçek, içten, sebepsiz... sorsalar:Yorumsuz! Seviyorum seni....
Kardan adamın dostluğu güneş çıkana, güneşin dostluğuysa hava kararana kadardı. Büyümek, öğretmişti çocuksu denklemlerin gerçek hayatta geçerli olmayacağını. Bir yenisi, gidenin yerini doldurabiliyordu, kabullenmiştim zor da olsa... Ama sen benim beni terk etmeyen en dostum, yerini başka hiçbir varlığın dolduramadığı tek yalnızlığımsın!
İşte bu yüzden hiçbir sıfat tamlamaya, tanımlamaya yetmedi, yetmiyor seni!

III

Bandırasız bir gemideyim, o gemiyim belki.... Açık denizlerdeyim tayfasız, filikasız.. Serdümeni işten attım, motorları kapattım; saatte 4 knot hızla.. yelkenler fora! Anılar takılmış uskura, can çekişiyorlar ıpıslak bir acıyla. Yarınlar güneşleniyor güvertede, yeislerim-korkularım sintinede pusuda... Umut kuşu bir martı tünemiş kasaraya. Geçmiş lumbozlardan bakıyor, düşlerim asılıyor civadrada.

Tramola atmaktan vazgeçtim nicedir, tornistan etmek de yok artık bir daha. Apazlama seyirdeyim, rüzgâr frişka. Barkaroller var dilimde yakamozların yazdığı sözlerini ay ışığının aydınlattığı, meltemlerin suflesi kulaklarımda...

Pruvada bekliyorum, `sınır-ı zaman`sız.. yalansız.. gözlerim alargada....


söylesene!!! hangi düşünü gerçekten yaşamak istedin ve yaşatmak için çabaladın ki sen!

İşte bu yüzden... ‘ilk görüşte aşk’tın,daha ilk celsesinde imkânsızlığa dönüşen!