ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

Bir gün bir sevda çalar kapınızı...
Şaşırırsınız, beklemiyorsunuzdur...
Bu güne kadar gelen sevgilere hep misafir olarak bakmışsınızdır...
Ancak, bu sevgi aşktan öte olarak yerini alır gözlerinizden kalbinize!!!

İkilemlere düşersiniz...
Kıskançlık nedir bilmezken farkına varmadan öğrenirsiniz!!!
Kaprisle işim olmaz derken yaptığınız kaprislere hoşgörü beklersiniz!!!
Bireysel yaşamın gerekliliği üzerine ahkam keserken birdenbire
gönüllü bir tutsak olma yolunda ilerlediğinizi anlarsınız!!!
Gün çabucak geçsin diye beklerken, (24) saate ilave saatler istersiniz!!!
Adrenalin derken, acıyı tatarsınız!!!
Gülmekten bahsederken, göz yaşlarınızı hazır ol komutu ile bekler bulursunuz!!!
Yaşantımdan fedakarlık mı saçmalamayın diyen siz, kişiliğinizle ilgili fedakarlıklara kalkışırsınız!!!!
Sevdanın yerel ağ şebekesinden yayılıp,tüm benliğinizi sardığını fark ettiğinizde işte
AŞK ‘ la tanışmakla kalmayıp onu içinize aldığınızı anlarsınız...
Sözcükler, cümleler, paragraf yada makaleler yetmez içinizi kavuran aşkınızı anlatmaya....

Her ifadenin yetersiz kaldığını hissedersiniz...
Her cümlede çırpınırsınız....
Yeter dersiniz, bir kelime yada bir cümle bulmalıyım; ona olan sevdamı anlatmalıyım...
Uykunun esaretinden kurtulduğunuz bir anda iki kelime gelir aklınıza!!!
“SÖYLENMEMİŞ SÖZÜMSÜN” Mutlulukla ışıldar gözleriniz....
Sonra bir anını beklersiniz sevdiğinize söylemek için....

Yüreğinizden sesinize canhıraş dökülür;
“söylenmemiş sözümsün”
Sevilenin gözleri mutlulukla parıldar....
Gözünüze bakar;
“Söylenmemiş son sözümsün” demeni isterdim, der....
Bencilliğine aldırmazsınız, gülümsersiniz....
“SÖYLENMEMİŞ SON SÖZÜMSÜN” , dersiniz.....
Söylenmemiş son sözümsün....
Yanımda olsan yada olmasan fark etmez
O gece söylediğim gibi;
“Söylenmemiş sözümsün”
O gece söylediğin gibi;
“Söylenmemiş son sözümsün”

SENİN ne oLduğun BENİM için Hiç önemLi değiL! SonuçTa GözLerimin SANA BakTığı KadarSın… BEN o GözLeri ÇekTiğim An Hoş Bir Anı oLarak KaLırSın!!!

ÇARESİZ DEĞİLSİNİZ...ÇARE SİZ SİNİZ


Kim üzebilir seni senden başka?

Kim doldurabilir içindeki boşluğu sen istemezsen?

Kim mutlu edebilir seni, sen hazır değilsen?

Kim yıkar yıpratır seni, sen izin vermezsen?

Kim sever seni,seni kendini sevmezsen ?

Her şey sende başlar, Sende biter...

Yeter ki yürekli ol,

Tükenme, tüketme,tükettirme icindeki yaşama sevgisini...

Hep hatırla... Çaresizseniz, çare SiZSiNİZ

Gözlerinin Umuduna Kaldı Baharım...

Ben haziranım bırak eylülü diyorsun, hala doluyor gözlerin...
Kızıla çalıyor, sebepsiz değil ; belki hazandan!

< = =text/>

Gözlerinin Umuduna Kaldı Baharım...

Gözlerinde hüzünlu bir tebessüm.
Acısı derinlerde.
Yak bir sigara şimdi.
Gökyüzüne dağıt efkarı bulut bulut iki nefeslik olsun!

< = =text/>

Gözlerinin Umuduna Kaldı Baharım...

Sayfalar çevrilir doldukça, bazen bomboş geçer.
Tıpkı hayat gibi... Dönünce geriye o zaman anlarsın.
Ama bahar geri gelmez, dedim ya gözlerinin umuduna kaldı baharım!

< = =text/>

Gözlerinin Umuduna Kaldı Baharım...

Nisanda güneşten kızaran güller gibi yanakların ; kalbinse sıcacık.
Umutların düşlerinde, düşlerin gözlerinde...
Bu bir hayalse ; bırak sürsün bir ömür! Yok eğer rüya ise ; sakın açma gözlerini!
Dedim ya gözlerinin umuduna kaldı baharım...
_________________
< = =text/>

SENİN ne oLduğun BENİM için Hiç önemLi değiL! SonuçTa GözLerimin SANA BakTığı KadarSın… BEN o GözLeri ÇekTiğim An Hoş Bir Anı oLarak KaLırSın!!!

Sessizlik Cinayettir Bazen

Belki ellerine kan bulaşmaz ; belki gözlerini yumar, kulaklarını tiıarsın ; çığlıklar parçalanır duvarlarında...
Kafanı çevirirsin yardım nidalarına ya da elvedalara...
Hiçbir şey değişsin istemezsin ; yolunu tutmuş, yükünü almışsındır ; paylaşmayı bilmezsin....
Kimsenin yerine koyamazsın kendini ; ne anlamaya, ne anlamlandırmaya çalışmazsın bir şeyleri...
Sevgiden, aşktan, dostluktan dem vurup, ortak olmazsın sorunlarıma...
Her adım atışında çekersin kendini geri ; “konuş!” derim, susarsın...
Ya düşüncelerin yoktur kendine ait, ya korkarsın düşündüklerini söylemekten...
Gerçekten var mısın, ihtiyacım olduğunda ortalıkta görünmezken...
Nasıl inanırım sana ; haklıya “haklı”, haksıza “haksız” diyemezken...
Sessizlikte boğulurken sesim ; ancak fısıldayarak söyleyebiliyorum : “sessizlik cinayettir!”

Gidene “gitme” diyemeyenin, gelene “hoşgeldin”’i ne kadar anlamlıdır bilemiyorum.
Benim gibi konuşmayıp, benim gibi yazmayandan uzak durursam ; nereye götürür beni bu tek düzelik!

Arada bir “saçmala!” desin biri, ölçüp biçeyim, düşüneyim üstünde ; onun kadar sert, onun kadar umursamaz olmayayım ; içim rahat olsun “yanılıyorsun” derken ve gülümseyeyim.
Dikkatli olduğumdan dikkat isterim doğru ; kaçınırım kötü söz söylemekten ; anlamadan itham etmek istemem ; tahammül gösteremem yargısız infazlara ; her duyguma bir cümle bağlayabilirim istersem ; ama öfkelenmeden yazamam, yazamam yazmasına da sövemem de kimseye...

Sessizlik izin verir karşındakine, seni dilediğince yorumlamasi için...
Ve bazen, en fazla bağıranla, hiç sesi çıkmayanı ayıramam birbirinden...
Ve merak ederim : “Ne saklıyorlar benden?”

Belki gözlem yapıyorlar, belki veri topluyorlar ; herkes bağırırken susmak, erdem sayılır belki ; ya sessiz çoğunluğun bir parçası olmak?
Ben ağlarken gülüyorsan anlayış gösterebilirim ; ben ağlarken ağlıyorsan “dostum” diyebilirim, ben kalırken gidiyorsan “korkak” sanabilirim ; ben severken itiyorsan, vazgeçebilirim senden ve ben sorarken susuyorsan, katlim vaciptir demektir ; ölebilirim!
Sessizlik cinayet işler bazen ; ne bir tanık, ne bir kanıt bırakmaz arkasında ; bazen bizim gibi sessiz, bazen tırnaklarını toprağa geçirerek, hayatımızdan çıkıp gider insanlar ; bazen anlamamanın, bazen anlaşılmamanın acısıni duyarlar.
Ve fark etseler de, etmeseler de, kimse güvende değildir artık ; oysa, güvende olmak için tercih edilir susmak!
Ve vicdanımızın tek düşü olur ; deliksiz uyumak!

Bir Damla Sevdanın Adıdır Gözyaşı..
Nefes Almaya Başladığında Nerede Sonlanacağını Bilmediği Bir Yolculuğa Çıkmıştır Çoktan..
Sahibinin Yüreğini Yansıtan Aynada Hayatın Bıraktığı İzlerden Süzülür Usul Usul.

Eğer Dayanabilmişse Benliğini Kavuran Hasrete,Buharlaşıp Uçmamışsa Bütün Umutlarıyla Beraber Gökyüzüne,Artık Vuslat Zamanıdır,Sevda Dertlisiyle Yürekle Kucaklaşır..
Yürek,Gurbetteki Yolcusunu Yıllardır Bekleyen Hancı Gibidir..
Gözyaşına Sinesini Dostça Açar,Bilir Dermanının Yalnızca Onda Olduğunu..
Bütün Kuytularına En Kalın Zincirlerle Demir Atmış Sevdanın Ağır Yüklerini Üzerinden Atmak İstiyordur Artık..
Bu Zincirlerin Anahtarı Sensin,Kurtar Beni der Gözyaşına..
Gözyaşı,Yolculuğunun Anlamını Keşfetmenin Verdiği Güçle Her Limanını Bildiği Bir Okyanusu Dolaşan Denizci Edasıyla Zincirleri Açmaya Başlar..
Hasreti Serbest Bırakır Önce,Bütün Özlemler Kaybolur..
Ardından Tutkuya Koşar,Aşkın Belini Büker..
Sıra Son Zincirdedir..

Sevdanın İlk Zinciri Olan Aşka Endişeyle Yaklaşır Gözyaşı..
O Kadar Derine Yerleşmiştir Ki Aşk,Zincirin Kopması Yüreğin Ölümü Demektir..

Birden Ürperir.. Ölüm Mü,Sevda Mı? Diye Sorar Yüreğe..
Yürek Son Kez Cesurca Seslenir Gözyaşına..

Dünyanın Adı Yalan,Sevdam Gerçek Olmuş Ne Çıkar? ...

Toprağa düşen yağmur damlaları gelişinin habercisi olacak.. Ama yağmıyor yağmurlar kurak topraklara inat.. Bu gece gökte binlerce yıldız var, sen nerdesin canışığım?
Dağları karlı memleketlerde ellerin üşür senin bilirim.. Bilirim nasıl koyar yalnızlık sana, gece yarısı olduğunda..
Bilirim özlediklerin girer düşlerine ve uykusuzluktan kan çanağına dönmüş gözlerin yaban ellerde tanıdık bir çift göz arar..
Ruhunu okşayan tatlı sözler söyleyecek birileri olsun istersin yanında.. Canın çay içmek ister ısınsın diye buz tutmuş yüreğin...

Ben burda, bu koca şehirde gelişine adaklar adayarak bekliyorum, sessiz, habersiz.. Eskiden olsa, sesini olsun duyurup su serperdin çorak gönlüme.. Sesini duysam yeter diye başlıyorum dizelerime.. Sesin ne kadar uzak!!!

Hava iyice soğudu.. Bulutlar sevdam gibi kapkara.. Keşke diyorum şimdi, gök gürlese, bir yağmur yağsa şehre..
Gelişin sevinç gözyaşlarıyla kutlansa gökyüzünde.. Çakan şimşeklerden korkmayacağım bu kez..
Günlerdir bekliyorum, bekliyoruz ruhumla birlikte, yağsın yağmurlar kurak topraklara diye...

Ah diyorum şimdi.. Bir yağmur yağsa... Sen çıkıp gelsen.. Soğuktan üşümüş ellerini alsam parmaklarıma.. Öpsem avuç içlerini..
Sonra bir daha, bir daha.. Koklasam, sarılsam sana.. Yağmurlar yağsa.. Yüreğimdeki aşk alev alsa, bir kor düşürsem gözlerine..
Bir yıldız yanıp sönse gözlerinde.. Karanlıklar aydınlansa.. Ruhumu ıslatsan varlığınla...
Dudaklarında kaybolsam.. Ve bir daha yolumu hiç bulamasam.....

Ellerimde Kalan Hep Hüzünler Mi Yoksa Sevmeyi Özlediğim Senler Mi
Hayat Akıp Gidiyor Zaten Farkına Varmadığımız
Ağaran Saçlarımız Değil Sensizliğin Yüreğimdeki Yalnızlığı
Bilirsin Sevgili,Her Yürüyüşlerimizde Kırmızı Sarı Hazan Yapraklarının
Çıkardığı Seslerde İçimiz Acırdı Ezilen Bizim Yüreğimiz Olmasın Derdik
Ve Ben Seni Özlediğimi Söylüyorum Her Gece Kaybettiğim Zamanlara
Geri Alamayacağım Zamanlara Ellerimde Hep Hüzünler Mi Kaldı
Diyorum Yeniden Başımı Kaldırıp Bana Gülümseyen Geceye
Yüzünü Görüyorum Ayda Anlıyorum Ki Hüzünler Yanında
Hiç Yok Olmayacak Sevgin Kalmış
Yüreğimin Bana Ait Yalnızlığında
Yüreğimin Sana Ait Yarısında…

SENİN ne oLduğun BENİM için Hiç önemLi değiL! SonuçTa GözLerimin SANA BakTığı KadarSın… BEN o GözLeri ÇekTiğim An Hoş Bir Anı oLarak KaLırSın!!!

Hasretin Adını Yazdım Ders Kitabıma Büyük HarfLerLe ... Unutmamak İçin bir de aLtını çizim kurşun kaLemLe ... bekLendiğini Büyüdüğünü İçimde ve unutuLmadığını haLa eskisi gibi saçLarıyLa anıLdığını biLsin diye ...

ÖzLemin Adını Yazdım Ders Kitabıma ... Her Hücremde Hissederken YokLuğunu her hücrem birLeşip Hissetirirken boşLuğunu bütün Teneffüs ZiLLeri Sana Bir Adım YakLaştırsın Diye dua ettiğim kaLbime akLım aLmıyordu anLıyordu Sana yakLaşmayı değiL sana uzak oLmayı seçtiğimi .... onuda yazdım büyük harfLerLe ... okudukça gözLerim doLsun istedim ....

adını yazdım büyük harfLerLe yüreğimin tozLu sayfaLarına ... teninin sıcakLığını buLmadığımı yazdım hiçbir tende ... üşüdüğümü senden uzakta ve yoruLduğumu sensiz ... ekLedim parantez içinde .... sensiz geçen her güne binbir LAnet okuduğumu ... hatta sövdüğümü ağzımı bozduğumu ve tövbeyi biLe unuttuğumu yazdım aynı satıra ...

evinin önünü ... evinin önündeki kaLdırım taşLarının ebatLarını ... o gece yere kaç damLa yağmur düştüğünü de yazdım ... unutmadım .... ve o gece sabahı buLmak için ... pencereden bir bakışını görmek için ne kadar titrediğimi de yazdım ... üşenmedim noktasına virgüLüne kadar inceLedim ... önemLiydi her kelime çünkü ....

Yitik Bir AŞkın öyküsüydü Çünkü ... Her okuyan acımamaLı Ders aLmaLıydı ...