ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

KİM ÖZLERDİ

O kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
Dayanılması o kadar da zor değildir,
büyük ayrılıklar bile, en güzel yerde başlatılsaydı eğer.
Utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer.
Yüz kızartıcı bir suç değildir hırsızlık,
çalınan birinin kalbiyse eğer.
Korkulacak bir yanı yoktur aşkların,
insan bütün derilerden soyunabilseydi eğer.
O kadar da yürek burkmazdı alışılmış bir ses,
hiçbir zaman duyulmasaydı eğer.
Daha çabuk unuturdu belki su sızdırmayan sarılmalar,
kara sevdayla sarıp sarmalanmasalardı eğer.
Belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine delice bakmasalardı eğer.
Çabuk unutulurdu ıslak bir öpücüğün yakıcı tadı belki de,
kalp, göğüs kafesine o kadar yüklenmeseydi eğer.

Yerini başka şeyler alabilirdi uzun gece sohbetlerinin,
son sigara yudum yudum paylaşılmasaydı eğer.
Düşlere bile kar yağmazdı hiçbir zaman,
meydan savaşlarında korkular, aşkı ağır yaralamasaydı eğer.
Su gibi akıp geçerdi hiç geçmeyecekmiş gibi duran zaman,
beklemeye değecek olan gelecekse sonunda eğer.
Rengi bile solardı düşlerdeki saçların zamanla,
tanımsız kokuları yastıklara yapışıp kalmasaydı eğer.
O büyük, o görkemli son, ölüm bile anlamını yitirirdi,
yaşanılası her şey yaşanmış olsaydı eğer.
O kadar da çekilmez olmazdı yalnızlıklar,
son umut ışığı da sönmemiş olsaydı eğer.
Bu kadar da ısıtmazdı belki de bahar güneşleri,
her kaybedişin ardından hayat yeniden başlamasaydı eğer.
Kahvaltıdan da önce sigaraya sarılmak şart olmazdı belki de,
dev bir özlem dalgası meydan okumasaydı eğer.
Anılarda kalırdı belki de zamanla ince bel,
namussuz çay bile ince belli bardaktan verilmeseydi eğer.
Uykusuzluklar yıkıp geçmezdi, kısacık kestirmelerin ardından,
dokunulası ipekten bir o kadar uzakta olmasaydı eğer

Senden Geriye kalan

Gidişinle sarsılır ama, sanma yıkılır bu dağlar
Şimdi hedefim ne sensizliğe esir olmaktır,
 __________ne de hayata çaresiz durmaktır..

 Şimdi senden geri kalan tek şey,__ 
Sessizlik içinde kulaklarında çınlayan yalnızlık..

Yüzleri kirli, insanlar geçiyor önümden,  
Alışırmış insan, zamanla kırılıp incinmeye  
Yalnızlık yollarıma pusu kurmuş,
                    _____ yolumu beklemekte, 

Dağılan hayallerimi sakladım eteklerimde,  
Istırabın ipliği saklı saçlarımın her telinde
Bulutlar yüklü  hasret  yağdı sensizliğime 
Acılar nöbette gözlerini dikmiş üstüme 
Şimdi yokluğun ve ben başbaşayız__
               ____ sensizliğe kırılan gecelerimde...! 

Bağrıma sıkılan gözyaşlarına
cevaptır dökülen çığlıklarım,
Yılların değişmeyen gerçeğine
cevaptır hala sıkılan dudaklarım


Çok geç vardım farkına
Vazgeçilmiş aşklar,
Barındırılan umutlar,
Itirafına korkulan duygular,
Yoruldukça koşan zaman
Zamanın içinde imkansızlıkların kaçamağı ben……

Tutunamadıklarımın yokluğuna
cevaptır kapanmayan yaralarım,
sarmayı unuttuğum sızılara
ağlamaya korkan öfkeme
halden anlamaz gecelere
cevaptır yalnız ölümlerim…
korkak bir ıslığın tiz sesine sığınan
başımı alıp gitmelerim ondandır,
ırkçı bir akşamın kanat seslerine koşan
yok sayılan özlemlere sığınan ben…..

Arka bahçemin duvarlarına
cevaptır solmaya yüz tutan çiçeklerim,
Hep eksik kalan yanımda
apansız kederlerdir suskularım,
Düşlerimle oynaşan ezberlerimin
aldanışıdır kor yangınlarım,
tökezleyen yalnızlığımın
yarım kalmış hüzünlerinde
delicesine harcanmış anılarım,
Bakir bir nehrin coşkusuyla
göç eden ruhuma eşlik eden ben….

Sessiz ve küskün mazimin
yanından geçen yıllarım,
Uykusuz ve yorgun düşlerimin
yasaklanmış sarılmaları,
saman sarısı eylüllerin ılık esen rüzgarları,
avuçlarımda saklı kalan sorguların
çocuksu gülümsemelerine sevdalı ben,
Ne boynu bükük uzaklıkların iç geçirmesi
Ne sarhoş gecelerin tenime sinen kokusu
Unutmayacak hüzüne bürünen yüzümü,
Bir sis perdesi ardında
Canlanacak kayıp sevmelerim,
Ve bir gün vazgeçeceğim düşlerimden,
Sarılacağım kumsalın özgür dalgalarına
Asi bir şiir olacak yakamozlar
Kabullenecek ay ışığının parmaklıklarını
Mapusluğumun özgürlük olduğuna ağlayacağım ben…..

Sen uyurken; yokluğunun en geçilmez anlarında bir cehennem odunu daha atıyorum hayallerime. Yudumlarken acı kahvemi içimden akan yaşlara hiç engel olamıyorum. Son surat haritan canlanıyor aniden gözümde, belki de sırf bu yüzden seni seviyorum. Hiç yalnız bırakmıyorsun beni, hep varsın ve inadına çoğalıyorsun... işte ben böyle bir sevgi deryasını kaybetmenin vereceği acıyla yaşamaktansa kendimi hiç sevmem hiç mi hiç!..

Sen uyurken...
Ben yazılar yazıyordum sensizliğe. Yalnızlığımda sokaktan topladığım harflerle kelimeler yapıyordum. Parke taşlarına işliyordum kimsesizliğimin hüznünü. Bu kaçıncı taş elimde varolan...

Gözyaşlarımda biriktiriyordum içimdeki aşk bilmecesinin yanıtlarını. Seni sayıklıyordum, seni soruyordum gökteki yıldızlara...
Sen uyurken; her şeyim oluyordun... ve sen bunu bilmiyordun.

Sen uyurken, uyanamamanın acı hissiyatı kaplardı yürek selimi. Güneşin yağmurlar tarafından bertaraf edileceğini sanırdım. Korkardım, söyleyemezdim sebebini. İçimde terkedilmiş hafriyat yığını gibi kalacak derin bir boşluğun oluşacağını düşündükçe ‘hayırdır’ demekten kendimi alıkoyamazdım...

Sen uyurken, iki çift göz olamıyorum. Sana bakamıyorum. Sınırlı zaman dağarcığında yaşıyorum hasretini ,yani hayal belki biraz ama sen bilirsin beni seni yaşamak için kavrulan bir rüya salisesiyim. Yaklaştıkça kalbinde çoğalan ve hatta tüm organlarına dağılan bir sevgi akışıyım... sen uyurken seni düşünenim...

(Mahcup bir surat coğrafyası yalnızlığa hayır diyebilirmi? Kabullenilmezliğinde bir çıkış kapısı aranılabilirmi? Düşen sevgi harfleri bir demet gül ile tedavi edilebilirmi?.. )

Sen uyurken, görüp düşünemiyorum ama düşününce görebiliyorum yüreğimi ezip geçen güzelliğini. Soğuk ellerimi bastırıyorum hayalinle. Aslında çoğu kez o bile yetiyor bu zavallı yüreğime. Yeter ki sen vazgeçme, bırakıp gitme benden seni...

Masum bir kıpırdı oluyorsun içimde,
Her şeyinle her şeyimden uzak bir zamanda
Benim oluyorsun tüm imkansızlıklarda,
Hüzünlerin çocukça geliyor... Tüm rüyalar sanki yaşanmış gerçekliğin habercisi oluyor...
..........
Sen uyurken, kötü düşüncelerin egemenliğinin altında geçen sinema filmleri oldu beni korkutan, masallar kaldı tek başına anlaşılmazlıklarda ve bir Anka kuşu kanat çırptı yüreğimden bilinmezliğe. Melodisiz şarkılar sessizce bıraktı hüzün tozlarını ve inandıramadı hiçbir yağmur tanesi güz mevsiminin geldiğini. Şimdi dağınık bir yaşam modelinin kölesi olmuşken, dağlar taşlar benim oluyor ve sen her zaman ki gibi neler yaşadığımı bilmiyorsun. Sensizliğin beni nerelere götürdüğünü, yokluğunun acı kalıntılarını hayalinle örtmeye çalıştığımı ve hiçbir ulaşılmazlığının ispatını yapamadığımı anlamayacaksın. Zor olsa da her şey seninle ne olur hiç gitme benden...

Sen uyurken seni düşünüyorum; çünkü ben bir tek seni yüreğimde yaşatabiliyorum.
Eskimiş, kirlenmiş bir zaman çöplüğüyken hayatım şimdi huzurun tam ortasındayım.
Kayıp giden her şeye inat hayalinle de olsa seni sende yaşamak aşkın en masum hali.
Divane bir sevgi üzerine yazılmış ufak bir cümle kurgusuyken şimdi yaşantımdaki en büyük baştacısın...


Sen uyurken özlüyorum seni,senliğini... Masumiyetin hapsolduğu bir bedendeyken: “s e n i s e v i y o r u m . . . ”