ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

Sadece yoksun, ötesi yok inan..Gittin ve senin ellerinin yerine şimdi sonbahar yaprakları avuç içlerime kıvrılıp çığlık çığlığa soluyorlar.. Yokluğunda yüreğimin duvarlarına çerçevelenmiş hatıralarına bakıp bakıp sensizliğini dinliyorum. Sonra da suskunluğuna diz çöküp yalnızlığını demliyorum. Yoksun, her gece gözlerimde kanıyor senli hatıralar. Uykular firarda. Karanlığı örtüp üzerime seni anıyorum kırık dökük kelimelerimle. Sancılara girdap gönlümle adını sayıklıyorum ardı ardına. Yavaş yavaş boğuluyorum . Yavaş yavaş dibe çekiliyorum..Yoksun, gözyaşları biriktiriyorum avuçlarımda. Yoksun, mürekkebimden sızıyor kan rengi kelimeler. Bendeki adın hala bir ömür ile anılırken, kim bilir ölümsüz sevdam senin ayak uçlarında son nefesini vermekte.. Canım acıyor sevgili. Puslu bir havada vurulur, olduğun yere yığılırsın ya hani.. İşte gittiğin gün yalnızlığın mıhlandı alnımın ortasına. Gittiğin gün dudaklarıma mühürlendi adın…Şimdi yoksun ama ne geçmişimize gömüyorum seni ne de sensizliğine pes ediyorum. Çünkü; ben seni “ sensizlikte “ bile ömür boyu bekleyecek kadar sevmiştim. Eğer unutmak için sevmiş olsaydım seni, acıların için sırtımı semer bilmezdim. Ben seni yürüdüğün dikenli yollarda can yoldaşın olmak için sevdim. Ben seni yüreğime dokunduğun için, ben seni gül yüreğin için sevdim…

Hani acılarla beraber savaştık, hani her şeye inat sevdamızla ayakta kalacaktık.. Dimdik duracaktık kör ayazların önünde, gerekirse bedenlerimizden vazgeçip ölümü bile gurur sayacaktık aşkın kutsallığında..Şimdi canımı acıtıyor senli hatıraların gözbebeklerimde çığlık çığlığa ölmeleri. Canımı yakıyor suskunluğun dudaklarıma diklenen arsız kelimeleri. Savaşı kaybetmiş bir askerin düşmana esir düşmektense silahındaki tek kurşunu şakaklarına dayayıp onurluca ölmesi gibi ben de varlığında ölümü kutsuyorum dudaklarıma... Ya ölüm olmalıydım dudaklarında ya da son nefes olmalıydım soluduğun canda..

Gittiğin günden beri içimdeki cocuğu dinlemiyorum. Sus pus her şey. Artık dört duvar arasında körebe oynuyorum yalnızlığında. Gittin, taş kesildi kirpiklerim. Gözbebeklerimden tek bir damla bile düşmüyor topraklara…Oysa bağrımı iki ayırıp bir baksan yüreğime, canımın ne kadar acıdığını o zaman anlardın..Görmüyorsun gözbebeklerimin kuruyup yüreğimin delice ağladığını. Yağmurlarla yarışa giriştim, tel tel yalnızlığıma hediye ediyorum yüreğimin çığlıklarını. “ Erkek adam ağlamaz “ sözüne inat yüreğim kan ağlıyor her gece..Yüreğimden akan her damla senin mutluluklarına duacı olsun, yalnızlığın ayak ucuna düşen her kelimem sana helali hoş olsun. Çünkü ben gidişlerine ömrümü adayacak kadar sevmiştim seni.. Sen beni sevmesen de, ben seni ilk gün ki gibi hala seviyorum…

Belirtmeden geçemeyeceğim sevgili; giderken sadece bendeki seni götürmedin ki; karakışa inat yüzüme baharları serpiştiren o kız çocuğunu, buram buram rüzgarla yüreğimin derinliklerine esen yağmur kokusunu da götürdün yanında. Gitmiştin, gözyaşlarını ellerimle silememişken aramıza dağlar örülse ne olur. Farkındayım; bir ömür uzaktasın bana. Şimdi hangi mevsimin hangi baharını yaşamaktasın ? Hangi rüzgarın koynunda yaralarını sarmaktasın. ?. Bilemiyorum ve bilmekte istemiyorum. Bildiğim tek şey var; sen hala bendesin.Sendeki beni öldürsen de , sen hala damarlarımda gezinen alyuvar sıcaklığında bana gülümsemektesin.. Giden sen olmana rağmen bendeki, yüreğimdeki adın hiçbir zaman değişmedi. Adımı unutsan da bendeki ölümsüz sevdan hiçbir zaman satırlara bir ikindi vakti gömülmedi. Lakin gittiğin günden beri hayatla aram pek iyi değil açıkcası. Yalın ayak yürüyorum dikenlerin üzerinde. Acılarımı acılarınla devşiriyorum..İleebed yaşamaktan gurur duyduğum gözyaşlarından bir sonbahar günü sıcak gülüşlerine taşınıyorum. Anla sevgili. Yalnızlığın dururken kapımda , kan bürümüş çığlıklarımı satıyorum ayazlara.. Karşılığında sadece senin bensiz de mutlu olduğunun haberlerini istiyorum. Bensiz uzaklarda mutlu olman benim yaşama sebebim sevgili..Son sözüm; her zaman gülümse ne olur. Acılarına kefil olmuşken ne olur gülümse hayata.. Gülüşlerin mutluluklara adanmışken sen her zaman hayatı sev. Ve hiçbir zaman ağlama sevgili. Çünkü; mutlulukların, yaşama sebebim iken; gözyaşların bedenimin örtüldüğü kefen olur….

Yokluğun kanar dudaklarımda, sonra suskunluğun ölüm yazar yüreğime..Kimliksiz rüzgarlara bel bükerim. Çünkü, sen yoksun yanımda..İsyanlara bilenirim yalnızlığın kanayan yüzünde. Sen yoksundur artık, her gece karanlığa bürünür. Her yağmur sonrası gülüşlerin takılır göz ucuma. Gökten tel tel senin yağmanı dilesem de iliklerime kadar yalnızlığınla ıslanırım…Borana tutulurum sonbahar gecelerinde. Yalnızlığın bayat dudaklarına sürülür kirpiklerim. Sana özlemim kanar avuçlarımda. Gözyaşlarım sel olur akar toprağa. Gün olur ölümsüzlüğüne düşer kelimelerim…Ama hiçbir zaman pes etmem yokluğuna. Savaşırım kanımın son damlasına kadar. Ama yokluğun duruyor gözlerimde..Satır satır usumdan akıyor kahkahalarına sarılmış intiharlarım... Seninle başladı yüreğime kilit vurup ölüme susmalarım..Pervasız fırtınalara yenik düşer yalnızlığım. Evlat edinirim karanlıkları sensizliğin mateminde. Sensiz baktığım dipsiz kuyuyu andırır bana. Bak görüyor musun gri tonlar giydirilmiş hüzünler çizilmekte ömrüme. Artık her rüzgar yalnızlığı çarpıyor yüzüme. Her dalga karanlığı….Sen gittin içimdeki aşkı, yüreğimdeki canı kaybettim…Sensiz geçen her gece ömür defterinden düşüyorum.

Bir gün sensiz ölmenin acısını bırakacağım satırlara.. Tabutum olacak gözbebeklerinden düşen gözyaşın. Kefenim olacak susmaların. Şimdi varlığın kepenklerini indirip sensizliğinde uyumaya gidiyorum. Ve sabah kalktığımda değişten bir şey olmayacak.. Her zaman ki acılar düşecek paydalarıma..Uyandığımda perdelerime hep yokluğun doğacak tıpkı gecelerimin alnına yalnızlığın soğuk çığlıkları örtüldüğü gibi..Yoksun işte.. Canım acıyor sadece. Neden diye sorma.. Sadece yoksun. Soluyor taze baharlarım.. Sebep arama ne olur. Sadece yokluğun ile varlığın arasında yavaş yavaş ölüyorum; ötesi yok inan.

Bir tek adın kaldı dudaklarımda,
Bir de gözlerimde hatıraların...
Hani dik duracaktık acıya,
Hani aynı yürekle gülüp
Aynı gözlerde ağlayacaktık sevdaya...
Şimdi yalnızlığın ipi geçti boynuma.
Yokluğun yükledi sırtıma...

Bir tek acıların kaldı gözyaşlarımda..
Güneşi bile ağlatacak acıların..
Oysa ben yemin etmiştim,
Acıların icin sırtımı semer bileceğim diye.
Söz vermiştim,
Sensiz ölmeyeceğim diye...
Şimdi sensizlik duruyor başucumda..
Şİmdi ayazlar yüregimi sorguluyor
Ayrılığınla yüzüme vurduğun kapımda..

Söyle ne olur...
Beni unuttuğunu söyle...
Hiç sevmediğini haykır..
Yeminlerinin yalan olduğunu,
Sevginin sahte olduğunu vur yüzüme...
Yemin olsun ki,
Bir damla gözyaşı düşmez artık..
Çünkü gittiğin gün,
Ayak uçlarında
" Sana " ölmüştüm sevgili..

" Unutma ki; ölenler, hiçbir zaman yaşayanlar icin gözyaşı dökemezler..."

Mutluyken Ölmeli İnsan…
Çatlamış İki Dudağının Arasında Sevgilinin
Ömründen Geri Kalan Diğer Yarısının Titreyişlerinde...
Dalıp Giderken Kahve Gözlerine
Aşkın Derin Çukurlarında Düşe Kalka
Kafeslenmiş Kuş Misali Çaresiz Çırpınıp Dururken Yüreği
Durmalı Bir Anda…
Mutluyken Ölmeli İnsan…
Boylu Boyunca Devrilmişken Sevgilinin Narin Gövdesi Göğsüne
Uzayıp Giden Saçları Yangınlar Çıkarırken Teninde
Avuçlarında Kilitlenmişken Minik Elleri
Tek Bir Ses Tek Bir Cümle Kirletmemişken Susuşları
Mutluluğun Sessizliğinde Ölmeli…
Mutluyken Ölmeli İnsan…
Mutluluğu Bir Daha Terk Edemesin…
Son Gülen Hayat Değil Kendi Olsun Diye...
Mutlu Ölmeli İnsan…

Dudaklarında Adın Olmalı Son Nefesinde..
Yanında Sen
Ellerinde Ellerin Olmalı..
Teninde Teninin Kokusu Bahar Misali
Azraille Dost Olmalı Hiç Konuşamasada
Yüzünde En Tatlısından Bir Tebessüm
Avuçlarında Terin Olmalı…
Mutlu Ölmeli İnsan
Pamuk Şeker Tarlasına Girmiş Bir Çocuk Misali...
Mutlu Ve Masum....

Bir gün bir gün gelsen gülüm
Nefesini nefesimin
Sesini sesimin üstüne koysan
Kapasam gözlerimi gözlerini kapasan
Ruhların dans ettiği şu yitik sahnemde
Sen olsan…

Arınıp bütün kışlardan
Baharlar giyinsen
Ben cemre-i kıyafetimle
Muştularla düşsem ruhuna
Kimseler görmese
Kimseler duymasa
Bir biz görsek bir biz dinlesek bizi
Beraber okusak sana yazdığım bu son şiiri

Bir gün bir gün gelsen gülüm
Dokunsan yalnızlığıma
Dokunsan gecenin içinde sallanan sarhoşluğuma
Herkes kınarken beni sen gülümsesen
Bilirim bu viraneliğin sevdamdandır desen
Dokunsan suskun dilime
Çekip çıkarsan altında sakladığım seni
Yaslasan başını yorgun omuzlarıma
Saçlarını bıraksan parmak uçlarıma
Hasretinin sarhoşluğuyla okşasam
Ayılsam vuslatına
Ayılsa gecenin içinde yıldızlar
Görünse içindeki nevbahar
Çiçek çiçek açsan

Sonra; sonrası olmasa
Her şey “başladığı yerde bitermiş ya”
Başladığı yer kaybolsa
Bitmese bitemese...
İçimizdeki hüzünlü çocuklar gibi tutuşsak el ele
Elimizde rengarenk balonlar
Balonların ucunda suskun cümleler
Cümlelerin ucunda geçmişin gözyaşı
Uçursak yitik bir gökyüzüne

Bir gün bir gün gelsen gülüm
Yüzünde gitmeyecek olanların yüzü
Gözlerinde muştulu bir bakış
Nefesin değse nefesime
Dinse “bu şairin” suskun sancısı

Bir gün bir gün gelsen gülüm
En sevdalı haliyle
Sesini bıraksan suskun dilime

Gecenin karanlığını bölen
Tehirli bir tren daha kalıyor şehrimden sana.
Özlemini harf harf satırlara döküp
Yine sana yol oluyor gözlerim.
Sana gelirken geçtiğim her bir kasabaya
Bana kattığın umutların bir dirhemini bağışlıyorum.

Seni anlatmaya yeltendikçe ;
Sözcükler yetim
Mürekkep öksüz kalıyor .
Biliyorum ki;
Gözlerinin değmediği her yer kara kış
Fırtına boran..
Yüzünün geçmediği her bir coğrafya kısır ve kurak.
Ellerinden süzülmemiş her bir harf
Devrik cümleye mahkum.
Sesinin vurmadığı her bir kıyı
Toprağa karışmaya yeminli.
Dudaklarında ıslanmamış her bir şarkı yetim ve ketum.

Seni özledikçe daha fazla büyüyorsun yüreğimde.
Bir gecede
Adını memleketimin mutluluk başkenti yapıyorum.
Gül`üşünü yetim ve öksüz çocukların gözlerine
Güneş diye seriyorum her sabah ezanında.
Ve ne zaman kekeme olsa çocukluğum
Ve ne zaman diz çöktürülse bir avuç umudum
Sesinin varlığına koşar yarı uykulu yarı tok mutluluğum.

Zaman bizi çoktan es geçse de
Bir bavul dolusu umutlarınla
Bir vapur iskelesinde beni bekle.
Ben tam zamanında
Hayatı " sevda " geç`e
Bir nihavent şarkının notasında
Sana gül`ümsüyor olacağım sevgili.

Yaram ne kanar ne kabuk bağlar giden unutur kalan hep yanar
Kaçsam kaçamam her yerde kokun var
Sensiz uyandığım kaçıncı günüm
Aynada gördüğüm yorgun yüzüm
Bana hiç tanıdık gelmiyor inan
Ne kadar oldu gideli bilmiyorum geçen zamanı.
Zamandan saymadım zaten sensiz geçen her anımı
Hevesim kırık yüreğim buruk ne olacaktık bak ne olduk
Canım istemiyor zoruma gidiyor böyle yaşamak bana ölüm geliyor
Senden sonra arasamda öncesini.
Alıştım acı çekerek almaya nefesimi
Yaram ne kanar ne kabuk bağlar giden unutur,kalan hep yanar
Kaçsam kaçamam her yerde kokun var
Sensiz uyandığım kaçıncı günüm
Aynada gördüğüm yorgun yüzüm
www.sarki-sozu.com
Bana hiç tanıdık gelmiyor inan
Yaram ne kanar ne kabuk bağlar giden unutur kalan hep yanar
Kaçsam kaçamam her yerde kokun var
Sensiz uyandığım kaçıncı günüm
Aynada gördüğüm yorgun yüzüm
Bana hiç tanıdık gelmiyor inan
Ne kadar oldu gideli bilmiyorum geçen zamanı
Zamandan saymadım zaten sensiz geçen her anımı
Hevesim kırık, yüreğim buruk,ne olacaktık bak ne olduk
Canım istemiyor zoruma gidiyor böyle yaşamak bana ölüm geliyor
Senden sonra arasamda öncesini
Alıştım acı çekerek almaya nefesimi
Yaram ne kanar ne kabuk bağlar giden unutur kalan hep yanar
Kaçsam kaçamam her yerde kokun var
Sensiz uyandığım kaçıncı günüm
Aynada gördüğüm yorgun yüzüm
Bana hiç tanıdık gelmiyor inan
Yaram ne kanar ne kabuk bağlar giden unutur kalan hep yanar
Kaçsam kaçamam her yerde kokun var.
Sensiz uyandığım kaçıncı günüm,
Aynada gördüğüm yorgun yüzüm,
Bana hiç tanıdık gelmiyor inan

αℓışтıм уαℓηızℓığıη ѕσğυк мαкαмıηα üşüмєуιм уєтєя..!!!

"Çoğalarak seviyorum seni giderek daha çok..."
Herşeyi yeniden öğrenir gibi öğrendiklerimi biriktirir gibi çoğala çoğala.. uzaklığında da yakınlığında da her zamanda ve her mekanda...

Geceleri kısaltıp gündüz oluyorsun gündüzleri bitirip yıldız oluyorsun.. Daha çok seviyorum seni yaramın kanamasını kesen ilaç gibi. bir kıvılcımdan bir yangına dönüşür gibi büyüyerek ve daha çok...

Her an daha çok!!!

Beni sevmenin nöbetini tutuyorum yüreğim ellerinde. Karda kışta deli yağmurda. Mavide yeşilde..Parlaklığı giderek artan bir çiçek gibi... sevdikçe çoğalıyor benim parlaklığımda..

Sevdikçe çoğaltıyorum seni.. çoğaldıkça daha çok seviyorum.. yollardaki sisi savuruyorum rüzgar oluyorum. aydınlığa koşuyorum. yüzünü taşıyorum rüyalarıma ellerin darılıyor onlarıda çağırıyorum. gülüyorsun gülüşüne hayran oluyorum. sevdikçe hayranlığımda çoğalıyor...

Sevdam hep bir an öncesinden daha büyük. Aşkım daha kararlı bulmuşken seni kaybetmemek adına...Yaşama sevincim çoğalıyor. içimdeki kuşlar çoğalıyor. kanat çırpınışlarını dinle hepsi senin aşkına uçuyor...

Görmesek de birbirimizi ne gam..! varsın işte oradasın.. onca aşk ögretemedi; ama şimdi yalnızkende öğreniyorum seni sevmeyi... öğrendikçe daha da çoğaltıyorum seni sevmeyi... özlem aşkın çiçeği özlemle birlikte aşkında çoğalıyor..

Kaç acının sınavından geçtim ve başardım sonunda.. birtek acıyı azaltıyorum içimde seni çoğaltıyorum çoğaldıkça acı yok oluyor.. şimdi yıldızları daha büyük gecelerin daha çok..
seninle birlikte yıldızlarda çoğalıyor..

Korkma;
Ne kadar çoğalırsan çoğal yüreğim aşkını taşırmayacak kadar büyük..

Sana dair ne varsa hepsini taşıyacak kadar güçlü..
Senden gelecek herşeyi kucaklamaya hazır..
Seni çoğalttıkça yaşayacak bu yürek..

Ve sevgilim bu yürek senide çoğaltacak....