ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

EN SAĞLIKLI 60 BESİN MADDESİ
BESİNLER	NELERİ İÇERİYOR?	NEYE YARIYOR?
ELMA	Pektin, Bioflanovoid, C vitamini	Kolesterol düzeyini düşürüyor, bağışıklık sistemini güçlendiriyor.
ENGİNAR	Cynarin, bol miktarda B ve C vitamini	Kan şekerini düzenliyor. C vitamini kalbi güçlendiriyor.
AVOKADO	Doymamış yağ asidi	Kalp ve kan dolaşımı için birebir. Kansere karşı koruyucu
MUZ	Potasyum, B6 vitamini, Serotonin, Magnezyum	Rahatlatıyor ve uyumaya yardımcı oluyor.
FASULYE	Demir, Kalsiyum, B ve C vitamini, Protein	Kan ve hücre yapımına yardımcı oluyor.
BROKOLİ	Magnezyum, A ve C vitamini, Potasyum	Kansere karşı koruyor, kasları güçlendiriyor.
ESMER BUĞDAY	Lysin, Lezithin	Beyni ve sinirleri besliyor, öğrenmeyi güçlendiriyor.
MANTAR	Sodyum, Potasyum, Kalsiyum, Magnezyum	Kasları güçlendiriyor, saç ve tırnakları besliyor.
ACI MARUL	Yaşamsal önem taşıyan maddeler, Eser element, Potasyum, Fosfor	Yağ metabolizmasını düzenliyor, felç riskine karşı koruyor.
BEZELYE	Bitkisel protein, Magnezyum	Kolesterol düzeyini düşürüyor, bğırsak kanser riskni azaltıyor.
ÇİLEK	C vitamini, Kalsiyum, Potasyum	Bağışıklık sistemini güçlendiriyor, metabolizmayı harekete geçiriyor.
REZENE	C vitamini, Uçucu yağlar, Demir, Potasyum, Kalsiyum	Öksürüğü önlüyor, vücuda oksijen alımını artırıyor.
KÜMES HAYVANLARI	Protein, Potasyum, Magnezyum, B vitamini, Çinko	Baş ağrısı sorununa karşı etkili, stresten arındırıyor.
GREYFURT	Folikasit, C vitamini	Kan basıncını azaltır, kan yapımını artırır.
YULAF	Karbonhidrat, Demir, Magnezyum, B vitamini	Enerji sağlıyor, kas kramplarını önlüyor, idrar söktürüyor.
KUŞBURNU	Likopen, C ve E vitamini, Demir	Soğuk algınlığı ve gribe karşı önleyici etkiye sahip.
RİNGA BALIĞI	Omega3 yağ asidi, Sodyum, Potasyum	Damar sertliğini ve yüksek tansiyonu önlüyor.
AHUDUDU	C vitamini, Potasyum, Kalsiyum, Demir, Folikasit	Virüs ve bakterilere karşı koruyor, tümör oluşumuna engel oluyor.
MÜRVER	Potasyum, B1 vitamini, C vitamini	Terleten ve öksürüğü azaltan etkiye sahip. Kabızlığa iyi geliyor.
YOĞURT	Kalsiyum, Riboflavin, B12 vitamini	Bağırsak kanserine karşı bağışıklık sistemini güçlendiriyor.
FRENK ÜZÜMÜ	C vitamini, Niasin, Kalsiyum	Sinir ve bağışıklık sisteminin güçlenmesini sağlıyor.
PEYNİR	Protein, Sodyum, Potasyum, Kalsiyum	Kemikleri güçlendiriyor, sinirleri koruyor.
HAVUÇ	A vitamini, Selenyum	Sperm üretimini sağlıyor, vücudu enfeksiyonlara karşı koruyor.
PATATES	Mieraller, C vitamini, Bitkisel Protein, Potasyum	Kansere karşı koruyucu, vücudu toksinlerden arındırıyor.
KEFİR	Asit laktik, Asit laktik bakterileri	Bağırsak enfeksiyonuna, kabızlığa ve gaza iyi geliyor.
KİVİ	C vitamini, Karotionid, Flavonoid	Zayıflatıyor, bağışıklık sistemini güçlendiriyor.
SARIMSAK	Quercetin, Ajoene ve Allisin	Kansere karşı bağışıklık sistemini güçlendiriyor.
SOM BALIĞI	Omega3 yağ asidi ve D vitamini	Kemikleri güçlendiriyor, meme kanseri riskini azaltıyor.
PIRASA	Allisin, Çinko, Manganez, Selenyum	Kan basıncını düşürüyor, kalbi ve damarları güçlendiriyor.
MERCİMEK	Çinko ve Aminoasit	Yorgunluğu gideriyor, strese karşı etkili
MISIR	Çinko, Magnezyum ve B vitamini	Stresle savaşıyor, bağırsak kanserini önlüyor.
USKUMRU	Omega3 yağ asidi, D, B6-B12 vitaminleri ve İyot	Kan basıncını düşürüyor, moral yükselten etkiye sahip
MANGO	A ve B vitamini, Çinko	Cinsel enerjiyi yükseltiyor,orgazm yeteneğini artırıyor.
DENİZ BİTKİLERİ	Omega3 yağ asidi, Pantothenik asit	Kolesterol düzeyini düşürüyor, kalp krizi riskini azaltıyor.
SİYAH TURP	C vitamini, Kalsiyum, Potasyum, Demir	Bağışıklık sistemini ve kan dolaşımını güçlendiriyor.
KAVUN	Mahnezyum, Potasyum ve Kalsiyum	Vücuttaki su düzeyini ayarlıyor, idrar oluşumunu artırıyor.
SÜT	Kalsiyum, D, A ve B2 vitaminleri	Kemik oluşumunu teşvik ediyor, bağırsak kanserine karşı koruyor.
	PEYNİR SUYU	Sodyum, Potasyum, Kalsiyum, Laktik asit bakterileri		Sindirim sistemi şikayetleri ve mide yanmasına karşı iyi geliyor.
CEVİZ, FISTIK, FINDIK	B ve E vitamini, Çinko, Demir	Sakinleştiriyor, uyumayı sağlıyor, stresi azaltıyor.
ZEYTİNYAĞI	Doymamış yağ asidi, E vitamini	Kötü huylu kolesterol düzeyini düşürüyor, hücreleri koruyor
PORTAKAL	B ve C vitamini, Potasyum, Kalsiyum, Selenyum	Vücuttaki fazla suyun atılmasını sağlıyor.
PAPAYA	Karotinoid, Enzimler, C vitamini	Kalp hastalıklarını önlüyor, stresi azaltıyor
YEŞİL-KIRMIZI BİBER	Capsaicin, A ve C vitamini, Çinko	Baş ağrısı ve migrene karşı koruyucu etkiye sahip
ERİK	Potasyum, Demir, B vitamini	Vücuttaki fazla suyun atılmasını sağlıyor, enerji veriyor.
KIRILMAMIŞ PİRİNÇ	Protein, Potasyum, Kalsiyum, Magnezyum	Mide anması ve gaza karşı etkili. Vücuttaki fazla suyu atıyor.
RAVENT	Magnezyum, Manganez, Kalsiyum, B vitamini	Sağlıklı kemiklerin oluşumuna katkıda bulunuyor.
DANA ETİ	Demir, Protein ve Potasyum	Soğuk algınlığı, öksürük ve gribe karşı iyileştirci etkiye sahip.
LAHANA TURŞUSU	Laktik asit bakterileri ve B12 vitamini	Tümör oluşumunu önlüyor.
KEREVİZ	Potasyum, Sodyum, Kalsiyum, Magnezyum	Kabızlık, mide ve bağırsak sorunlarına karşı etkili.
SHIITAKE MANTARI	Lentinan, D vitamini	Bağışıklık sistemini güçlendiriyor, kanser oluşumunu engelliyor.
SOYA	Yağ, E vitamini ve Protein	E vitamini hücreleri koruyor, kanser riskini azaltıyor.
ISPANAK	A vitamini, Folik asit, Magnezyum, E vitamini, Manganez	Sinirleri güçlendiriyor. Özellikle hamilelikte tavsiye ediliyor.
	TOFU	Protein, Potasyum, Kalsiyum, Magnezyum		Metabolizmayı uyarıyor. Kemik yoğunluğu için önemli.
DOMATES	Likopen, Folikasit, Tyrosin	Likopen kansere karşı koruyor, folikasit hücre yapımını uyarıyor.
TON BALIĞI	Omega3 yağ asidi, D vitamini, Potasyum, İyot	Kolesterol düzeyini düşürüyor, sinir hücrelerini koruyor.
KABA ÖĞÜTÜLMÜŞ ÇAVDAR	Magnezyum, Karbonhidrat, B vitamini	Enerji sağlıyor, stresi azaltıyor.
KABA ÖĞÜTÜLMÜŞ BUĞDAY

okumaya değer bir hikaye...

    Üniversiteli delikanlı Kolejli kıza bir voleybol maçında rastladı.Okul
salonundaydı maç. Tribünsüz, minik bir salon.. Seyircilerle, oyuncular
arasında, sahanın çizgisi vardı sadece.. O kadar yakındılar..

Delikanlı, bu tatlı, bu güzel, bu dünyalar şirini kızı ilk defa görüyordu
takımda.. Hoşlandığını, fena halde hoşlandığını hissetti. Az sonra bir
şeyi
daha hissetti. Uzun zamandan beri maçı değil, o güzel kızı izlediğini..
Kız
servis atarken hemen önünden geçti. Göz göze geldiler.. Kız gülümsedi..
Delikanlı, çok popülerdi o yıllarda..Kız onu tanımış olmalıydı. Kim bilir,
belki kız da ondan hoşlanmıştı.. Belki de delikanlı öyle olmasını istediği
için ona öyle gelmişti.. Set değişip, takım karşıya gidince, delikanlıda
yerini değiştirdi, o da karşıya gitti.. Üçüncü sette tekrar eski yerine
döndü.. Kızda gidiş gelişleri fark etmişti galiba.. Bir defa daha
gülümsedi.
Manidar..

"Anladım" der gibi bir gülümseyişti bu.. Delikanlı o hafta boyu hep bu
dünyalar şirini kızı düşündü.. Pazar günü, sabahın köründe kalktı,
erkenden
oynanacak maçı, ne maçı canım, o dünyalar şirini kızı görmek için..
Delikanlı artık kızın hiçbir maçını kaçırmıyordu.

Dahası..Ankara Koleji nin her dağılış saatinde, okul civarında oluyordu,
onu
bir kez daha görmek için.. Karşılaştıklarında, hafif çok hafif bir
gülümseme, çok minik bir baş eğmesi ile selamlaşır olmuşlardı..Bir
defasında, yaptığına sonra kendisi de günlerce güldü.. O gün gene
tesadüfmüş
gibi, okul dağılımı kızın karşısına çıkmış, gülümseyerek selamlamış, sonra
arka sokaklara dalıp, yıldırım gibi koşarak, bir blok ötede gene karşısına
çıkmıştı.. Kız bu defa, iyice gülmüştü.. Karşısında, sözüm ona ağır ağır
yürüyen, ama nefes nefese delikanlıyı görünce..

Delikanlı, voleybol takımının kaptanını iyi tanıyordu.
Arkadaştılar.Sonunda
bütün cesaretini topladı, kaptana açıldı.. O kızdan fena halde
hoşlanıyordu.
Galiba kız da ona karşı boş değildi. Bir yerde,bir şekilde tanışmaları
gerekiyordu.. O zamanlar, bu işler böyle oluyordu çünkü.. Kaptan: "Tabii"
dedi.. "Bu hafta sonu güzel bir konser var. Biz onunla gitmeye karar
vermiştik zaten. Sen de gel. Hem konseri birlikte izleriz, hem de
tanışırsınız.."

"Mutluluk işte bu olmalı" diye düşündü delikanlı. "Mutluluk işte bu.." Ve
konser gününe kadar geceleri hiç uyuyamadı.. Konser gününü de hiç ama hiç
unutmadı..O ne heyecandı öyle.. Konserin verildiği sinemanın kapısında
tanıştılar.. El sıkıştılar.. O güzel ele dokunduğu anı da hiç unutmadı
delikanlı.. Kaptan, salona girdiklerinde, ustaca bir manevra daha yaptı.
Delikanlı ile dünyalar şirini kız yan yana düştüler. İnanamıyordu
delikanlı.. Onunla nihayet yan yana oturduğuna, onun sıcaklığını
hissettiğine, onun nefesini duyduğuna inanamıyordu.. Biraz önce tanışırken
tuttuğu el, bir karış ötesinde öylesine duruyor, delikanlı, sahnede
dünyanın
en romantik şarkısı söylenirken ki, o an dünyanın bütün şarkıları dünyanın
en romantik şarkısıydı ya, o eli tutmak için öylesine büyük bir arzu
duyuyordu ki içinde.. Ama uzatamıyordu işte elini.. Her şey böyle iyi
giderken, yanlış bir hareketle, onu ürkütebileceğinden, incitebileceğinden
öylesine korkuyordu ki.. Sonunda dayanamadı, sanki kolu uyuşmuş gibi,
uzandı.. Kolunu kızın koltuğunun arkasına koydu.. Kızın omzuna değil..
Koltuğun üzerine.. Sonra kız arkaya yaslandı.. Birkaç saç teli,
delikanlının
elinin üzerine dokundu..

Kalbi yerinden fırlayacak gibi atıyordu artık genç adamın.. Dünyalar
şirini
kızın saçları eline dokunuyordu çünkü..Konserden çıkarken, kız,
şakalaştı..
"Sizi her maçımızda görüyoruz. Alıştık nerdeyse.. Yarın Adana da maçımız
var.. Gözlerimiz sizi arayacak.."

Hayır, aramayacaktı..Delikanlı o anda kararını vermişti çünkü.. Cebinde
onu
otobüsle Adana ya götürüp getirecek, hatta öğle yemeğinde bir de Adana
kebap
yedirecek kadar para vardı.. Gece yarısı kalkan otobüse bindi..

Sabah erkenden Adana ya indi. Maç saatine kadar başı boş dolaştı. Salona
erkenden girdi, en ön sıraya tam servis köşesine en yakın yere oturdu..
Takımlar sahaya çıkarken, salondaki en heyecanlı seyirci oydu. Maç falan
değildi sebep tabii.. İlk sette kız farkında bile değildi onun.. Nerden
olsundu ki.. İkinci sette öbür tarafa gittiler.. Döndüklerinde, üçüncü
sette
kız fark etti delikanlıyı..Yüzünde çok ama çok şaşkın bir ifade, biraz
mutluluk, biraz da gurur vardı sanki.. Ankara nın hele Kolej de çok
popüler
bu delikanlısının onun için ta oralara geldiğini bilmenin gururu..

Maç bitti. Kız soyunma odasına, delikanlı garajlara gitti. Tek kelime
konuşmadan.. Konuşmaya gelmemişti ki..Kız "Keşke orada olsaydın" demişti.
O da olmuştu işte.. Hepsi o..

Ona o kadar çok şey söylemek istiyordu ki aslında..Bir gün üniversite
kantininde gazete okurken, iç sayfalarda bir şiire rastladı. Daha doğrusu
bir şiirden alınmış bir dörtlüğe.. Söylemek istediği her şey bu dört
satırda
vardı sanki..Bembeyaz bir karta yazdı o dört satırı.. Öğleden sonrayı zor
etti, Kolejin önüne gitmek için.. Kızın karşıdan geldiğini gördü. Koşarak
yanına gitti. "Bu sana" diye kartı eline tutuşturdu ve kayboldu ortadan,
kız, dizeleri okurken..

"Ne hasta beklerdi sabahı
Ne taze ölüyü mezar
Ne de şeytan bir günahı
Seni beklediğim kadar!.."

Ertesi gün öğleden sonra, tarif edilemez heyecanlar içinde Kolej in
önündeydi gene.. Kız karşıdan geliyordu.. Bu defa yanında arkadaşları
yoktu.
Yalnızdı..Yaklaştığında işaret etti delikanlıya.. Gözlerine inanamadı genç
adam.. Onu yanına mı çağırıyordu yoksa.. Evet, çağırıyordu işte.. Kalbinin
duracağını sandı yaklaşırken.. "Sana bir şeyler söylemek istiyorum" dedi
kız.. O da heyecanlıydı, belli..

"Bak iyi dinle.. Dünkü satırlar için çok teşekkürler.. Herhalde hissettin,
ben de senden hoşlanıyorum. Ama senden evvel tanıdığım birisi daha var.
Ondan da hoşlanıyorum ve henüz karar veremedim, hanginizden daha çok
hoşlandığıma.. Ve de şu anda, onu terk etmem için bir sebep yok."

"O zaman karar verdiğinde ve de eğer seçtiğin ben olursam, hayatında başka
kimse olmazsa, ara beni" dedi delikanlı ikiletmeden.. Ayrıldı kızın
yanından.. Bir daha voleybol maçına gitmeden, bir daha okul yolunda önüne
çıkmadan.. Bir daha onu hiç görmeden..

Yıllarca sonra Levent in söyleyeceği şarkıdaki Sezen in sözlerini o, o
zaman
biliyordu sanki. Aşk onurlu olmalıydı.. Günlerce, haftalarca, aylarca
bekledi.. Tıpkı, kıza verdiği o dörtlükteki gibi bekledi.. Hastanın
sabahı,
seytanın günahı beklediği gibi bekledi.. Heyecanla bekledi. Hırsla,
arzuyla
bekledi. Umutla, umutsuzlukla bekledi. Bazen öfkeyle bekledi.. Ama
bekledi..
Başka hiç kimseye bakmadan, başka hiç kimseyi bulmadan bekledi.

Bir gün bir şiir antolojisinde şiirin tamamını buldu.. İki dörtlüktü şiir
aslında.. İlki kıza verdiği.. Bir ikinci dörtlük daha vardı o kadar.. O
dörtlüğü de bir kartın arkasına dikkatle yazdı.. Cebine koydu..

Bekleyiş sürüyor, sürüyordu..Okullar kapandı, açıldı.. Aylar, aylar
geçti..
Bir gün delikanlı kızı aniden karşısında gördü.. "Günlerdir seni arıyorum"
dedi kız.

"Günlerdir seni arıyorum. İşte sana haber.. Artık hayatımda hiç kimse
yok!.."

"Yaa" dedi delikanlı.. "Yaa" dedi sadece..Kalbi heyecandan ölesiye
çarparken, aylardır ölesiye beklediği an gelip çatmışken, ağzından sadece
bu
ses çıkmıştı..

"Yaaa!.."

Cebinde artık iyice eskimiş kartı uzattı kıza.. "Sana bir şiirin ilk
dörtlüğünü vermiştim ya bir gün" dedi.. "Bu da ikinci ve son dörtlüğü
onun.."

Sonra yürüdü gitti, arkasına bile bakmadan.. Kız dizelere bakarken..

"Geçti istemem gelmeni
Yokluğunda buldum seni.
Bırak vehmimde gölgeni
Gelme artık neye yarar!.."

Aradan yıllar, çok ama çok uzun yıllar geçti. Delikanlı bugün hâlâ
düşünüyor..O uzun, çok uzun bekleyiş aşkını öldürmüş müydü, acaba?.

Ya da beklerken, ölesiye beklerken hayalinde öylesine bir sevgili
yaratmıştı
ki, artık yaşayan hiç kimse bu hayali dolduramazdı.. O sevgilinin kendisi
bile.. Hayalindekini yaşatmak için mi, yaşayanı silmişti yani?..
Yokluğunda
bulmak bu mu demek oluyordu?..

Ya da.. Ya da..

Bir şiirin romantizmine mi kapılmış, bir delikanlılık jesti uğruna,
mutluluğunun üzerinden öylece yürüyüp gitmişti, acaba? Delikanlı bu
soruların yanıtını bugün hâlâ bilmiyor..Bilmediğini de en iyi ben
biliyorum.. Çünkü, delikanlı bendim!..

Hıncal Uluç
 

    Bir zaman gördüğüme sevindiklerim

Mevsim sonbahar… Kaldırım kenarlarında dalından kopmuş, rengi kahverengiye dönmek üzere olan sarı yapraklar… Ama bu görüntüye rağmen yazdan kalma sıcak bir güne uyandık ben ve İstanbul. Oysa dün ofisteyken cama vuruşunu izlediğim, durmadan yağan, üstümüze gri bir hüzün bırakan, yüreğime de garip bir keder çörekleyen yağmur bugün de devam eder sanıyordum. Güzel bir gün yaşayalım diye güneş yüzünü gösterdi bugün. Onunla buluşacağım, onu göreceğim için havanın güneşli ve güzel olmasına sevindim.

Kaç kez karşılaştık, hatırlamıyorum. Onunla ilk karşılaşmamız; benim umutsuz olduğum, en küçük mutluluk kırıntılarının bile tasını, tarağını toplayıp gittiği zor dönemimde olmuştu yıllar önce. “Tanrım, bir ‘Melek’ çıksa da karşıma, bütün olumsuzlukların yakında biteceğini söylese, bana güzellikler ve istediklerimi getirse” dediğim bir anda… Beni yüreklendirmişti. Düşlerimi çiçek açtırmış ve içimdeki umutları yeşertmişti söyledikleriyle.

Onunla ilk kez röportaj yapmaya gittiğimde, yaptığımız röportajdan (röportaj değil de keyifli sohbet demeliyim daha doğrusu) çok keyif almıştım. Röportaj bitti ve ben kendimden hiç bahsetmediğim halde, bana “Yazılarının, röportajlarının takibindeyim, daha iyi yerlere geleceksin, yolunun çok açık olacağını biliyorum” dedi. Çok şaşırmış ve çok sevinmiştim akabinde de, sevdiğim ve de aynı sektörde olan bir insandan bu sözleri duyduğumda.

Sonrasında hiç unutmuyorum, doğum günümde aramıştı beni birkaç yıl önce. (O zaman kızı doğmamıştı daha. Kızının doğum günü benim doğum günümden bir gün önce.) Daha sonra röportaj ve çeşitli sebeplerle kaç kez karşılaştığımızı, görüştüğümüzü, konuştuğumuzu inanın hatırlamıyorum. Ama hatırladığım tek şey onunla her görüştüğümüzde aklımda ve yüreğimde kalan; dünya güzeli gülüşü, yaptığımız keyifli röportaj ve sohbetler... Ve de her konuşmamızdan sonra hayata karşı biraz daha olumlu baktığımı fark ediyorum. Zor ve sıkıntılı zamanlarımda yazılarına sığındığım, kalbindekileri hissedebildiğim, anlayabildiğim arkadaşım o benim.

Bugünkü karşılaşmamızda da yüzü gülüyordu. Ama bir ara, gülen yüzüne rağmen bir an baktığım gözlerinde, zaman zaman bana da uğrayan, pek bir aşina olduğum hüznü gördüm. Gözlerinde hüzün, ara ara acıyan kalbi… Kırılmıştı bu aralar hayata. İncinmişti. Çoğu zaman hepimizin yaşadığı… Canı acıyordu ama toparlanmaya başlamıştı. Hayat incinip, zaman zaman düşüp, yeniden ayağa kalkmak değil mi? Bunu biliyordu O da.

Bu aralar; kırılıp, incinmesine rağmen yeniden başladı hayata, her şeye… Diyordu ki “Beklemediğim anda karşıma çıkan ayrılıkları, yaralarıma “geçecek” diyenleri, okuduğunu anlayanları, anlayıp da susanları, cesur olanları, yeniden başlayanları, geride kalanları her şeye rağmen gördüğüme sevindim.” Evet, böyle diyordu İclal Aydın.

Üst üste gelen birkaç olumsuzluk yaşadığı halde, her şeye rağmen yukarıdaki saydıklarını gördüğüne sevinebilecek sayısı azınlıkta olan insanların en başında görmek hiç şaşırtmadı beni. O, öyledir çünkü. Hüzünlense de, bir şeyler acıtsa da zaman zaman kalbini, onu hiçbir şey yıldıramaz. Yaşam kaynağı olan, dünya tatlısı bir kızı var çünkü. Ayrıca bir hayat vaat etmişti insanlara, bunu geri alamazdı.

Evet böyle diyordu İclal Aydın, “...her şeye rağmen gördüğüme sevindim.”

Bir şeyi, birini her şeye rağmen gördüğüne sevinmek…

Düşündüm de…

Kendimi düşündüm bir an… Her şeye rağmen beni üzen bir şeyi, beni kıran, inciten birini gördüğüme sevinebilir miydim acaba?

Bir süre öncesine kadar evet, her şeye rağmen seviniyordum gördüklerime. Ama artık hayır… Nedenini gerçekten bilmiyorum ama artık beni kıranları, yıpratanları gördüğüme sevinmeyeceğim.

Kısa bir süre öncesine kadar öyleydim evet, beni yıpratsa da, üzse de, kırsa da, incitse de gerçekten seviniyordum yine de beni yıpratanları gördüğüme. Yüzümden de anlaşılıyordu bu.

Öyle olmayacağım artık…

Geçenlerde cafede buluştuğum bir arkadaşım da fark etmiş bunu. Sandalyeye oturur oturmaz şunu söyledi. “Neyin var? Senin ne derdin olursa olsun, birine ya da bana kırgın, kızgın olsan da, o anlarda bile beni görsen sevinirdin beni gördüğüne. Yüzünde güller açardı. Bugün öyle değilsin. Yoksa beni gördüğüne sevinmedin mi?”

“Bugün böyleyim, idare et artık” dedim ve başka konulara geçtik. “Bugün böyleyim” dedim ama ilk kez dedim bunu, öyle olmadığım halde. İlk kez onu gördüğüme sevinmedim.

Yüzümde güller açtırıyordu evet, arkadaşımın dediği gibi birine ya da o an o arkadaşıma kırgın olsam da, onun bir hareketine ya da düşünemediği konulara kızgın olsam da onu görünce geçiyordu kızgınlığım. Her defasında “bu kez kırgın olduğumu belirteceğim” desem de olmuyordu, uygulayamıyordum bu dediğimi. Neden uygulayamadığımın cevabını arıyor ama bulamıyordum. Yok, bir süre öncesine kadar uygulamıyordum dediğimi işte.

Kalbime aldıklarım… Söz verenler… Çok şaşırttı beni. Taa ki bugüne kadar… İclal’in bu “… her şeye rağmen gördüğüme sevindim” cümlesini duyana kadar anlayamıyordum. Bugün fark ediyorum gerçekten ama gerçekten sevilmediğimi. Kalbim acısa da buna, yapacak bir şey yok. Maalesef…

Gördüğüme gerçekten çok ama çok sevindiklerim oldu, onları her gördüğümde. Ama onların çoğu hiç fark edemediler, anlayamadılar bunu. Ah bir anlayabilselerdi… Ne kadar farklı olurdu her şey.

Ama artık hayır… Gördüğüme sevinmeyeceğim bundan sonra. Bana teğet geçip gidecekler.

Niye şimdi ve nasıl bu karara vardım bilmiyorum ama… Geç olsa da bir şeyler dank etti galiba.

Hep veren, hep dinleyen, hep fedakarlık yapan, zor zamanlarda hep arkadaşlarımın, dostlarımın yanında olan, elimden geldiği kadarıyla hep yardımlarına koşan ben. İnsanlara gereğinden fazla değer veren ve sonrasında üzülen, kalbi incinen yine ben. Ama zor günlerimde ya da mutlu günlerimde yanımda bir kişi bile yok. Ne acı değil mi? Sıkıntılı ve mutlu anlarında yanlarında olduklarım yanımda yok, onlara ihtiyacım olduğunda.

Oysa istedim ki ve istiyorum ki değer verdiklerim; şu aralar acısını zaman zaman hissettiğim, zaman zaman da yüreğimi acıtan yarama üflesinler, sözleriyle, varlıklarıyla, yanımda bulunuşlarıyla merhem olsunlar, “bitecek” desinler, o yaranın kalbimde iz bırakacağını bilsem de, bilsek de... O yarayı bilmek, anlamaya çalışmak, yaralı olan o kişiye omuz vermek; o yüreğe su vermek, o yüreğe biraz olsun nefes aldırmak anlamına geliyor. Hiçbir söz söylemeseler de, bu halime diyecek bir söz bulamasalar da, yanımda olsunlar, ellerini omzuma atsınlar, onların varlıklarını hissedip, yanımda olduklarını bileyim. Ama nerdeeee…

Zaten hata burada galiba. İnsanlara gereğinden fazla değer vermek. Karşılığını da işte böyle üzülerek almak... Üzücü ama gerçek. Hayatın gerçeklerinden sadece biri bu.

Tabii ki bu, insanlara değer vermeyeceksin anlamına gelmiyor. Değer vereceksin ama bir tek şartla, gerektiğinden fazla değer vermeyeceksin, hepsi bu. Yoksa böyle…

İnsanın kalbi yumru yumru olur ya hani, ya da düştüğünde avuçların, dizlerin kanar ya hani. Beklersin ki seni gerçekten anlayan biri gelsin, elinden, yüreğinden tutup kaldırsın. Ama yanılırsın, gelmez kimse. Hele hele beklediklerin…

Kendine, yalnızlığına sarılırsın her geçen gün, hayatın farkına vararak. Biraz daha fazla sarılırsın her geçen gün, beklediklerin gelmedikçe. Kendi yalnızlığını yalnızlığınla giderirsin. Çünkü bir tek o seni anlar çünkü bir tek o senin her zaman senin yanındadır. Mutlu olduğunda da, üzüldüğünde de, hüzünlendiğinde de, sevindiğinde de, acı çektiğinde de…

Bunu ne zaman anlıyorsun, anlayabiliyorsun? İşte gördüğüne gerçekten ama gerçekten çok sevindiklerin; gerçek yüzlerini gösterdiklerinde, ortadan kaybolduklarında.

Bir zaman gördüğüme sevindiklerim, bana hayatı ve bazı gerçekleri fark ettirdiğiniz için teşekkür ederim. Umarım, sizi başka gören, sizi gördüğüne sevinenler olur. Ama sizi gördüğüne gerçekten sevinenler…

Melike Birgölge

20. yüzyılın ikinci yarısında Lübnanlı Halil Cibran Batı dünyasının en çok sözünü ettiği Yakın Doğulu bir şair ,sanatçı ve düşünür.

Halil Cibran (1883 - 1931) 1883 yılında Bechari de doğdu. Oniki yaşında iken ailesi ile birlikte Amerika ya göç etti. İlk orta ve lise öğrenimini Boston da tamamladı. Daha sonra ısrarı üzerine ailesince Beyrut taki El Hikmet Medresesi ne gönderildi. Yüksek öğrenimini burada bitiren Cibran, 1902 de bir daha dönmemecesine ayrıldı anayurdundan. 1902-1908 yılları arasında resim yaparak geçimini sağladı. 1908 de Paris e gitti; güzel sanatlar akademisi ne yazıldı. Üç yıl süreyle çağının en büyük heykeltraşı Auguste Rodin den ders aldı. 1911 de yeniden Amerika ya döndü. 1918 de ilk kitabı "The Madman-Deli" yayınlandı. 1923 de "The Prophet-Ermiş" basıldı. Bu kitabıyla adı bütün dünyaya yayıldı. "Jesus, The Son of Man-İnsanın Oğlu İsa" ve "The Earth Gods-Yeryüzü Tanrıları" adlı kitaplarıyla bu başarısını pekiştirdi. 1931 yılında New York daki küçük bir çatı katında yoksulluktan ve birbiri ardına gelen hastalıklardan kurtulamayarak öldüğünde 48 yaşındaydı.        Halil Cibran dan deyişler Şafağa ancak gecenin yolunu izleyerek ulaşılabilir.  Suskunluğu gevezeden hoşgörüyü hoşgörüsüzden ve kibarlığı kaba olandan öğrendim.Ne garip ki tüm bu öğretmenlerime karşı nankörüm.. Gariptir ki, kimi zevklerin tutkusudur,acılarımızın bir kısmını oluşturan.. Yaşam kalbini okuyacak bir şarkıcı bulamazsa, aklını konusacak bir filozof yaratır.. Zihnimiz bir süngerdir,yüreğimizse bir nehir. Çoğumuzun akmak yerine,sünger gibi emmeyi seçmesi ne garip! Eger kış "Baharı yüreğimde saklıyorum"deseydi, ona kim inanırdı? Öğretilerin çoğu pencere camı gibidir.Arkasındaki gerçeği görürsün,ama cam seni gerçekten ayırır. Haydi seninle saklambaç oynayalım.Yüreğime saklanırsan eğer,seni bulmak zor olmaz.Ancak kendi kabuğununardına gizlenirsen,seni bulmaya çalışmak bir işe yaramaz. Yürüyenlerle birlikte yürümeyi yeğlerim,durup yürüyenlerin geçişini seyretmek değil. Özel ve ayrımcı olmayalım.Unutmayalım ki, şairin aklı da,akrebin kuyruğu da gururla aynı yeryüzünden yükselir. Evim der ki, "Beni bırakma,çünkü burada senin geçmişin yaşıyor."Yolum der ki, " Gel ve beni izle, çünkü ben senin geleceğinim."Ve ben hem eve, hem de yola derim ki,"Benim ne geçmişim,ne de geleceğim var. Eger kalırsam,kalışımda bir ayrılış vardır;gidersem, ayrılışımda bir kalış.Yalnızca sevgi ve ölüm her şeyi değiştirebilir." Daha dün, yaşam küresi içinde uyumsuzca titreşen bir kırıntı olduğumu düşünürdüm.Şimdi biliyorum ki, ben kürenin ta kendisiyim,ve uyumlu kırıntılar halinde tüm yaşam içimde devinmekte.   Adlandıramadığın nimetleri özlediğinde,ve nedenini bilmeden kederlendiğinde,işte o zaman büyüyen her şeyle beraber büyüyecek, ve üst benliğine uzanacaksın. Sözler zamansızdır.Onları zamansızlıklarını bilerek söylemeli ya da yazmalısın. Şiir bir düşüncenin ifadesi değildir.O, kanayan bir yaradan veya gülümseyen bir ağızdan yükselen bir şarkıdır. Kişinin hayal gücüyle,düşlerinin gerçeklesmesi arasındaki mesafe,yalnızca onun yoğun isteğiyle aşılabilir. Karşindakinin gerçeği sana açıkladıklarında değil, açıklayamadıklarındadır.Bu yüzden onu anlamak istiyorsan,söylediklerine değil,söylemediklerine kulak ver. Yalnızlığım, insanlar geveze hatalarımı övüp,sessiz erdemlerimi eleştirmeye başladığında doğdu. Bir gerçek her zaman bilinmek,ama ara sıra söylenmek içindir. İçimdeki yaşamın sesi,senin içindeki yaşamın kulağına ulaşamaz.Yine de kendimizi yalnız hissetmemek için konuşalım.     Sözcüklerin dalgası hep üstümüzde olsa da, derinliklerimiz daima dinginliğini korur.

HAFIZAM KUVVETLİDİR UNUTMAM DİYORSANIZ DENEYİN VE YÜZDESİNİ GÖRÜN....

Aşağıdaki linke basmadan önce okuyun
Birinci parti (12 adet) fotoğrafa dikkatle bakın...
Sonra ikinci parti (12 adet) fotoğrafa bakın...

Son aşamada bu iki parti fotoğraflara ait veya hiç gösterilmeyen
48 tane fotoğraf gösterilecek ve bunlardan;
1. Birinci partiye ait
2. İkinci partiye ait
3. Hiç görmedim
ikonlarını işaretlemeniz istenecek...

Ve sonrası: hangi yüzdeye girdiğiniz...
https://www.bbc.co.uk/science/humanbody/sleep/tmt/