ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

bilirkimse,

Gassan Satar ı seninle tanıdım, öncesinde bu kadar güzel gelmezdi... Buraya koyduğun tüm şiirleri muhteşemdi. Bu da çok güzel... 

Eline sağlık:)))

DURACAKSIN

Her şeyini kaybetsen de hayallerini kaybetmeyeceksin.
Neyi aradığını hiç unutmayacaksın.
Acı, ahulu dikenler gibi ruhuna dolandığında,
Öfke, kızıl bir küheylan gibi koşturduğunda,

Keder, yaşlı bir ağaç gibi üstüne yıkıldığında, duracaksın,
Durup, gümüş bir su gibi akan sabahın tazeliğine bakacaksın.
Sana iki yüzyıl önceden haberler taşıyan alaycı kargaların sesini dinleyeceksin,
Çiçeklerini koklayıp derin bir soluk alacaksın.
Ölüm seni kuşattığında, tam o sırada, hayatı düşüneceksin.
Acıyı, öfkeyi, kederi ulu bir gölgeliğe yatıracaksın.
Bir zaman, “dinlenin biraz” diyeceksin.
Bir inci avcısı gibi, ta derinlere dalıp tek tek bütün istiridyeleri açarak,
Bir sevinç arayacaksın.
Hayaller kuracaksın.
Hatıralarını bir daha gözden geçireceksin.
Sevdiklerini düşüneceksin ve seni sevenleri.
Özlediklerini düşüneceksin ve seni özleyenleri.
Teninde iz bırakanları ve senin izini taşıyan tenleri.
Seni şakalarıyla güldürenleri ve senin şakalarına gülenleri.
Sevinçlerini, hayallerini, hatıralarını, sevdalarını, sevişmelerini,
Özlemlerini, şakalarını bir bir yerleştireceksin içine,
Hayat denilen mucizenin sana verdiği armağanları sıkıca kucaklayacaksın.
Ölüm her yandan üstüne saldırıp seni kuşattığında,
Tam da o zaman, hayatı düşüneceksin.
Güzel bir haber gelecek belki yarın sabah.
Belki bir mektup alacaksın.
Sana gülümsemesini çok istediğin gülümseyecek belki sana.
Serüvenci gemiler gibi meçhul denizlerde kaybolduğunda,
Tam da o zaman karanın bir gün görüneceğini düşüneceksin.
Gözcünün “kara göründü” diye bağırdığını hayal edeceksin.
Kara hiç görünmese bile, hiç olmazsa neyi aradığını
Ve neyi kaybettiğini bileceksin, çektiğin onca fırtınanın,
Varmayı umduğun o umutlu hedefle mana kazandığını anlayacaksın.
Her şeyini kaybetsen de hayallerini kaybetmeyeceksin.
Neyi aradığını hiç unutmayacaksın.
Sevinçleri ne kadar hatırlarsan, acının derinliğini o kadar kavrayacaksın.
Yaşadığın ve yaşayabileceğin güzel şeyleri ne kadar çok düşünürsen
Öfken o kadar keskinleşecek.
Karanlık inerken ışığa daha dikkatli bakacaksın.
Geleceğinle arana, dibinde canavarların dolaştığı bir uçurum koyduklarında,
Nasıl biteceğini bilmediğin atlayışını yapmadan önce,
Geçmişine, sevinçlerine, hayallerine yaslanıp güç alacaksın.
Sevdiğin bir türküyü mırıldanmaktan hiç vazgeçmeyeceksin.
Bir çiçek iliştireceksin yakana.
Ölüm seni kuşattığında, tam da o zaman, hayatı düşüneceksin.
En azgın, en ihtiraslı sevişmelerini...
En çılgın hayallerini...
En çağıltılı kahkahalarını...
Ölüm seni kuşattığında, tam da o sırada, hayatı düşüneceksin.
Acıyı, öfkeyi, kederi ulu bir gölgeliğe yatıracaksın bir zaman, “dinlenin biraz” diyeceksin.
Onları, şefkatle dinlendireceksin.
Çünkü onlara yine ihtiyacın olacak...

Ahmet ALTAN

BİR HAYALİN ANLATIMI

Bir hayalim var, her zaman yaşamak istediğim,

gözünden yansıyan, fışkıran heyecanı, savaşlara son verecek, barış getirecek, bir gülüşüyle, saçlarının dalgalanışıyla,

rüzgarın hırçınlaşmasını hep yaşamak istedim….

Tenine dokunmak, yaşama enerjini hissetmek,

kalbinin her atışıyla hızını yakalamak,

gölgendeki o hayalini yaşamak...istedim...

SEVDA YAĞMURUNDA MUTLULUK DAMLASINDAN YÜREĞİNE BİR DAMLA DÜŞÜRMEYİ BİLENLERE..

SEVGİLER..!

Donkişot’un Akşamı

Dulcinea seni en çok andığım
Bu garip bu bilinmez akşamlardır
Büyülü, kırık dökük hanları
Kral saraylarına dönüştüren
Anlaşılmaz gizidir akşamların

Zor zamanlarımda düşlediğim
Sen bütün sezgilerimde varsın
Olsaydın belki yarım kalırdım
Bir uzak köyde un eleyen, süt sağan
Bilinmez biri olman
Kesinlikle kanıtlamaz yokluğunu
Sen dünyaya her dokunmamda
Gün gibi yeniden başlayansın

Olmazlıkta kurar insan sevincini
Tutku herşeyi yeniler
Yüreklilik bir çeşit yalnızlıktır
O aptal yeldeğirmenlerine gelince
Sen onları benden iyi tanırsın
Aldı mı yere vurur adamı
Kaldı ki sen onlardan da kahramansın
Aşılmazlığınla aydınlat yolumu
Dulcinea; doğallığım, sevincim, anayurdum
Dünya, gün gelip anlayacak
Sende gerçek büyüklüğe kavuştuğumu

Afşar Timuçin

Yetiminim

Sen gittin
Hayatın öbür ucunda bıraktın beni
Issızlaştı şehir
Yetim kaldı şarkılar

Sen gittin
Ummanımı besleyen dereler gitti
Enlemler boylamlar
Ülkeler gitti
Şaşırdı yönleri kuzey ve güney
Demirden kavilik, yelden hafiflik
Savaşlar barışlar gitti

Sen gittin
Aşımın hamuru gitti
Sen gittin
Yapımın çamuru gitti
Sen gittin
Nisanın yağmuru gitti
Sen gittin
Dünyanın uğuru gitti
Söylesene ağzımın tadı mı kalır
Hangi beyaz keyif çatar çayımda

Sen gittin
aralandı sahte dünyam yokluğa
Bir yağ emmez çıkrık kolu hatıran
Sen içimde büyüdükçe, ben küçülüyorum
Adını kazıyamadı zaman
Nar tadından
Kar suyundan

Sen gittin
Devletim gitti
Sen gittin
Sen gittin
Servetim gitti
Sen gittin
İzzetim gitti
Sen gittin
Saadetim gitti
Yıkılmış bir hisar kaldı tevarüs
Bulutlara kan karıştı ardından

Sen gittin
Örtüm gitti
Açıktayım cascavlak
Muhteşem rüzgarlar dağımı yoklar
Tüm yangınlar beni yakar önce
Tipi bir yandan boran bir yandan biler dişini
Bende kalan en son yanını ister

Sen gittin
Elim gitti
Sen gittin
Dilim gitti
Sen gittin
Gülüm gitti
Baştan sona diken dolu gülistan
Yediveren suya saldı ıtrını
Kırağı düştü bülbüllerin sesine
Akreplere kaldı bütün türküler

Sen gittin
Kalakaldım tamtakır
Zenginliğim eteğinle sürüldü
Bir yığın suç, zillet bastı hanemi
Ateşten gömlek giydim, şerbet içtim kızılcık
Tacirlere bayram oldu gidişin

Sen gittin
Ben bittim

Ne olur
Benden uzak tutma nurunu
Nerde aşk varsa oraya yetişir elin
Yalnızlıklardan beni yine
Korursa sevdan korur ancak

Senden Öncesi Boşluk Senden Öncesi Hiçlik

Gidemezdi bir daha başka yerlere
Senin ırmaklarında uçan turaçlar
Oysa uçurum uçurumdu sana gelişim
Yüreğime yıldırımdı inişin
Sevişin sağnaklarcaydı güllere

Dağ yıkıldı
Yer yarıldı
Yandı bahar dalları
Umudum zifiri gecelere düştü...

Senin dallarına değen rüzgarlar
Gayri esemezdi başka güllerde
Bilemedim aşkların katlolduğu devrandır
Güle kan bulaşmış bir kere
Yürek yangınlar sofrası
Umut hangi yalan ufkun ardında
Yolumuz nere düştü...

Bilemedim
Düş unutmuş düşleyeni
Ayrılıklar devranında
Yerle bir olmuş hüzünler
Ben kime desem anlar şimdi
Senden öncesi boşluk
Senden sonrası hiçlik
Gülüşüm kedere düştü

YA DİKENE DOKUNMAYI  ÖĞREN, ELLERİN KANAMADAN

Alacasında gel akşamın, uzamadan önce gölgeler
Dokun yüreğimdekilere birer birer.
Aşıma düş. Ya neşeden ya acıdan.
Düşlerime astım ya seni, kaçışın yok
Ne geceden, ne bacadan.
Sende yaprak  rengi bir gömlek
 Bende al tonlarda bir fistan
Olsun... yakışır be anam.
Atması benden .... tutması senden.
Gayrı sen bilin 
Bundan öte anlatamam
Adak taşımdaki isim, Falsızlığımdaki adam
Ya dikene dokunmayı öğren.. ellerin kanamadan
Ya da uzaktan seyret  yaşama sokulmadan
 

Kuş Hatıraları ... 

Benim çocukluğumda soframıza kuşlar konar
Rüyalarımıza melekler uğrardı.



Kapımızdan yoğurtçu
Bahçemizden ishak kuşu
Kalbimizden yeni çıkan şarkılar geçerdi.



Kışın bir sobamız olurdu
Sobanın yanında kedimiz
Kedinin önünde yün yumağı
Bir hayat bilgisi fotoğrafı gibiydik



Yerli malı kullanan
Yurdunun üç tarafı denizlerle çevrili
Kuru üzüm, incir, fındık
Tütün, çay, narenciye, kavun karpuz yetiştiren
Kuru üzümle inciri satan



Karşılığında
Çamaşır makinesi, radyo ve otomobil alan
Bir toprağın fertleri…



Biraz yoksul, biraz mütevekkil
Biraz mahcup, biraz kırılgan



Biraz naif, ama hep umutlu…



Özlerdik
Memleketteki halamızı
İnce doğranmış bir dilim pastırmayı
Yurttan sesler korosunu
Akşam komşuluklarını
Radyo tiyatrolarını

Sabah ezanını
Kalaycıyı, bozacıyı
Münir Nurettin şarkılarını



Orhan Boran yarışmalarını
Kandil gecelerini
Duvarlarımızın sarmaşıklarını
Bakkalımızın utana sıkıla veresiye hatırlatmalarını



Okul önü koz helvalarını
Akşam oturmalarını
Ve hayatı…



Ben
Çorbalardan tarhanayı
Yemeklerden kuru fasulyeyi
Sigaralardan harmanı
Belki bunun için çok sevdim



Yollar bozuk, musluklar bozuk
Ziller bozuk, paralar bozuk



Ama adamlar sağlam idi.



Top oynardık
İp atlar, kedi kovalar



Taşlarla birbirimizin başını yarar
Mahalle savaşları çıkarır
Gece olunca da tutar babalarımızın elinden
Yazlık sinemalara gider



Sadri Alışık, Vahi Öz
Belgin Doruk, Cüneyt Arkın seyreder
Olimpos gazozları içer
Güler, eğlenir, bağırır, çağırır
Dönerken yıldızları sayardık



Biz sıkı çocuklardık.



Hepimizin birer yıldızı vardı
Onlara isim takardık
Onlarda bize isim takardı



Pus ve dumandan önce bu şehrin
Geceleri göz kırpan ve isimler
takılan yıldızları vardı
Benim yıldızıma Mehlika adını vermiştik



Biz kimseden yana değildik
Kimsenin de kendinden yana
olmasını istediği birileri olmazdı



Bir değirmendeydik
Öğütülen



Öğütülürken türküler söyleyen



Buğday başaklarına benziyorduk



Bu şehrin yıldızları vardı
Saçlarına kurdelalar takan



Çivitle yıkanmaktan aşınmış beyaz çoraplarına
Leke bulaşmasın diye su birikintilerinden sakınan



Gözleri önlerinde
Yürekleri ve beslenme çantaları ellerinde
Küçük çocukları vardı bu şehrin
Bu şehrin yıldızları vardı.



Ben Fenerbahçe yi amcam Vefa yı tutardı



Konya tahıl ambarı, Mersin muz cennetiydi



Taksimden Fatihe troleybüs kalkar
Şişhanede mutlak raydan çıkardı



Vallahi hayat zor ve fakat çok matraktı



Muammer Karacanın adına bir tiyatro binası yoktu
Bizzat kendisi vardı.



Başımız ağrırdı komşumuz vardı
Gönlümüz daralırdı komşumuz vardı.



Çorbamızı, umutlarımızı
Memleket kadar kalbimizi paylaştığımız
komşularımız vardı



Geceleri bekçimiz
Gündüzleri sütçümüz



Bizim kadar zayıf da olsa
Nohuda ve makarnaya alışmış da olsa
Sarman adında bir kedimiz



Ceplerimizde kırık misketlerimiz
Çamur bulaşığı ellerimiz



Ve gülümseyen bir yüzümüz.



Göstermekten utanmayacağımız bir içimiz



Bir araya gelerek çektirebileceğimiz
Bir aile fotoğrafımız vardı



Bir sabah bütün iyi şeylerin
Ayvansaray iskelesinden
Hayal ülkesine doğru demir alan
Bir şirket-i hayriye vapuru gibi
Aramızdan ayrıldığını gördük.



Sonra Ayvansaray ın sularının
çekildiğini yazdı gazeteler



Süheyla Hanımın, Raci Beyin
Melahat Mehveş Ablanın
Nikonun
Ercüment Efendinin
çekildiğini ise
Yazmadılar nedense
Ama yok ,
Ama yoklar



Ne harman sigara kaldı geriye
Ne olimpos gazozu
Ne de Sadri Alışık



Kalan?
Kalan bir tortuydu belki



Belki kırık bir rüya denizi
Belki suya düşürdüğümüz suretimizin
Cep aynamıza nüktedan bir yansımasıydı her şey



Her şey
Maltepe sigarasının
Her arandığında
Her bakkalda bulunabilmesi ile
Büyüsünü kaybetmişti belki de



Belki de biz bir rüya mı görmüştük?
Hadi hepsi yalandı
Hadi hepsi hayaldi
Hadi hepsini ben uydurmuştum.



Ama rüyalarımızın melekleri
Ve sofralarımızın daim konukları kuşlar
Ya onlar?



Onları siz de görmediniz mi?
Sizin de sofralarınıza konup
Rüyalarınıza uğramadılar mı?
Onlar da mı yalandı?

Onları siz de görmediniz mi?
Sizin de sofralarınıza konup
Rüyalarınıza uğramadılar mı?
Onlar da mı yalandı?

Pearl,

Bu forumda şimdiye kadar gördüğüm en güzel paylaşım bu :)))

son paragrafı yukarıya alıntı yaptım izninle.

okumasını biliyorsak, anlama kabiliyetimiz de varsa, bu anlatım bize çok şey verecektir.

Tekrar tekrar teşekkürler Pearl.