ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

Sus, Ağlamasın kelimeler.
Düğümlenir olmasın,bilinmezliklerinde.
Hadi,katlan şimdi,
Parçası yaptığın,hayatın tüm acılarına.
Hüzünlerin ağlarken çıkmazlarında,
Neşesini arayan çocuklara mı özenir hayallerin.

Gıdıklar seni,saman alevi düşünceler,
Çaresini biliyorken,düşmen arayışlara,
Hem çok zor,
Hem de çok zor,
Bilsen de,ne gelir elden.

Takılıp kalmışsın,etrafında döner durursun,
Başlangıcını yaptığın,hep aynı son bitişler.
Çıkamadığın bir türlü,
Sana yazılan bir girdap,içinden.

Dolunay da çalınan ruhunu,anımsa,
Hediye ettiğin anıları,
Kor bir alev sanki,yürürken çöllerinde,
Tüm benliğini yakan,bu acılar.

Saklama gözyaşlarını,hüzünlerinin arkasına,
Bütün güzelliklerini bırakan sendin, mezar taşlarına.
Toprağından içemedin kana,kana
Ruhun var şu an avuçlarında.

Kırlaşmış saçlarına ağlayışın vardı,gözlerdeki bakışlarda,
Yitip giden gülümseyişin,
Kalbinin pörsümüş damarlarında dolaşan,
Bir hayat değildi,bu yaşamdan.

Kabullenirken,dokunuşun var ya,hayallerine,
Bir gizemi anlatıyordu sanki,sırlarına.
Boş vermişliğin aslında inkarın,yaşananlara,
Gerisinde bıraktığın,dar kapılara.

Yakışmıyor,bu hüzne çalan yalnız bakışlar sana.
Garip kalmışlığını anlatır olsa da.

Beyazın saflığına inanır mısın?
Giysen de karaları.
Hataların bedelini ödetecekse hayat,
Bu senin değil,benim kaderim.

Ağlayışındır dokunuşun hüzünlere,
Bitmeyen aşklar misali,
Küllerini serptiğin bir hayata,
Can verecek olandır gözyaşları.

Hazırım yaşamaya,
Bir ömre bedel olsa da,
Kayıplarda yitirirken seni,
Cezaların en acısına.

Bıraktım artık,
Kovalamaktan hayalleri,sade sen varsın,
Bütün umutlarda.
Çıkmaz sokakların kapısı açık,
Beyaza çalan bir hayatın.

Biliyorum,bir geçmişim var,hesabını veremediğim henüz,
Yarınlara da bir sözüm.
Ne geçmiş,ne de gelecek,tutarsız bir hayat var yalnızlığa adanmış.

Tekrara vururken,hayatın yaşanmışlığı,
Bir girdabın içerisinde huzuru buluyorum,ne benliğim ne de hüzünlerim.

Bir korkaklığın cesaretini yaşatırken,duygularıma,sunulan bilinmezliklerin,
Geçersiz kıldığım anılara acısını duyuyorum.

Mutluluğun harflerini yerine koyuyorum ki,
Bir bilmece yaptığım yaşama,ödeyebilmek için borcumu.

Seni,seninle yaşamak istiyorum,aslında,sevgiye yazılan ağıtların hatırıdır bu.
Özlemini duyduğum her güne,bir adak adıyorum,ağlayabilmek için seninle.

Şimdi,mutluluğun kaçamak bakışlarını arıyorum,gözlerinde,
Korkaklığım huzuru mahşerde beklerken beni.

Aldanışların tarifini yaparken,ne kadar pişman bir bilsen bu yürek,
Gözlerinde yaşattığım bir dünya,paylaşılacak bir aşk için.

Ne günah,ne de sevaplar,çıkmazların inkarı bu,haykırışlar,
Bulabildiğim her an yanındayım,aşkın için döktüğüm gözyaşlarını.

Düşe kalka yol alıyorum,siyahlara sığınmış ruhumun içerisinde,
Bilmiyordum,inan bir beyaza ağlamanın güzelliğini.

Hislerimin dur dediği anda,yazgıma,
Hayatın duman altı aşklarından da kurtulmuş olacağım,sana.

Bak,böyle başlıyormuş gerçek aşklar,sessizliğinde günahların,
Bir hasretlik ömre,bedel olsa bile.

Suskun yüreğime sessiz kelimeler dökülür şimdi....Dost olur bana yalnızlığım....Ağlayan gözlerime
ışıklar vurur şimdi...Hayali yansır pencerelerime sonsuzluğun....Ve bir
umut olsun isterim düşen her yağmur tanesi....Suskun yüreğim olsun
çığlığın ifadesi....

Bilirmisiniz suskunluk çoğu kez ardında yılları saklar...Yaşanmışlığın verdiği
sessizliktir suskunluk...Ölümün gözlerde
yansımasıdır.... Kimbilir belkide ölüm sessizliğinin
son provasıdır suskunluk.....

Yaşamlar sunuldu insanlara....Ama öldürdü onlar yaşamlarını....ve
ne acıdır ki yaşadıklarını sandılar....Sözler sunuldu dillerine...
Ama yalanlara sarıldılar.... ve de başardıklarını
san-dı-lar....Sevdalar sunulur hislerine...Ama onlar
kilit vururlar gönüllerine...İşte bu gönüllere cevaptır
suskunluğum ....

Asla unutamıyacağım bir günün sabahındayım...
Beni ben yapan güvenim savaşı kazandı bu sabah...
Ama sevinen yok...
Sizce garip değil mi?
Yoksa mağlup mu oldum?
Ya da yanlış kişiye güvenmekle onu sevmekle mi hata ettim?

İşin gerçeği şu...
Güvenim meğerse beni körebe ilan etmiş...
Sağa sola çarparak yönümü bulmuşum bu zamana kadar
Binlerce hata yapmışım...
İlk kez pişmanım
Kendi gerçeğimi daha iyi anlamaya başladım...
Sanki ilk kez nefes alıyorum...
Sanki ilk kez dünyaya bakıyor gibiyim...
Benliğim yeni bir insana dönüşüyor
Yeni bir insanda yeni bir kimliğe bürünüyor...

Tek sevgi gerçek ve karşılıksız olan aile sevgisiymiş...
Bunu anladım bu sabah...
Pardon bir sevgilim daha var..
İzmir im seni seviyorum...
Güneşin doğuşu bizi bekle...
İzmir i ve benim ruhumu aydınlatacaksan...

"Gittiğine inansam dönmeni beklerdim.
Köhne gemiler geçiyor içimden,
Hangi sokağa dalsam, hangi kapıyı açsam ardında sen...

Hep sesine bir kulaç kala boğuluyorum.
Bilmem
Sen mi erken demir alıyorsun,
Ben mi geç kalıyorum.

Ellerimi bıraktığın yerden
çığlar yuvarlanıyor ta şurama.
Her gece fırlatıp denizlere yitirilmiş tebessümleri,

bir cigarayla parmak uçlarımı öldürüyorum.
Çürümüş rüyalardan artakalan mirasınla,
Yolcusuz yollara döndüm.
Alnımdaki girdaplar şimdi kan tarlası.

Fırtınalar kopuyor demişsin,
Yüreğinin en rüzgarsız yerlerinde.
Oysa ben,
bin mevsim sana fırtınalandım.
Sen bilmedin.

Gittiğine inansam dönmeni beklerdim...

SENİNLE TOPRAGA GİRERİM DİYENLERİ ÇOK GÖRDÜM...

BEN ÖLE DİYENLERİ TOPRAGA HEP YANLIZ GÖMDÜM..!!

sen istemedinmi ayrılmayı,

sen değilmiydin yarı yolda bırakıp giden,

şimdi neden pişman oldun,

benim gibi bakmadımı kimse sana...



kimse benim kadar sevmedimi seni,

önceden olanın tersine sevmiyorum seni

nefret ediyorm senden artık,

sana kollarımı açmayacağım,



sakın gelme yanıma bu sefer ben gidiyorum,

beim çektiğim acıları şimdi sende çek,

bak bakalım o koca aşklar bitiyormu,

nefrete dönüşüyormu söyle bakalım...



ama benden nefret edemezsin ki sen,

tek dalın benim yine değilmi, tutunmaya geldin değilmi?

ama bilmedinğin birşey var bu sefer,

o dal başkasına ait, sana yer yok bu sefer.



şaşırdın değilmi? bana ve yaşantıma,

çünkü önceden birşey saklamazdım senden,

ama şimdi saklıyorum, sen bilmeyeceksin beni,

ölümüyüm, dirimi bilmeyeceksin...



sadece hayatı bileceksin,

yaptıklarının sana nasıl döndüğünü,

üzülüceksin ama faydası yok artık,

ben yokum bu hayatta artık..

şimdi anlıyorsun değilmi yokluğumu, kimse benim gibi sevmedi değilmi seni, daha başını çok vuracaksın duvarlara çok canın yanacak yanında benim gibi seven yerine senden çıkarları olan kişileri buldukça üzüntün gittikçe artacak. bu acılarının sonu gelmeyecek karşında benim olduğumu düşüneceksin her zaman yanında olanların ben olduğumu hayal edeceksin ama nafile sadece kendini kandıracaksın o kadar. bu hayatın kısa olduğunu benden iyi sen bilirsin, ben sana söylemiştim seni o kadar sevdim ki benden fazla kimse sevemeycek demiştim sana,bendan fazla kimse sevmedi değilmi seni, şimdi her hatanı anlayacaksın. ama benim geride bıraktıklarımı toplamakla geçecek hayatın, sana söylemiştim artık ben yokum diye, benden başkası ile mutlu olmaya çalışacak fakat başaramayacaksın...



yüreğin hep beni yanında isteyecek bir zamanlar benim istediğim gibi ama nafile, koptum ben bir zamanlar deli gibi sevdiğim yürekten, benide sen koparmıştın, sana en ihtiyacım olan zamanda bana sırtını dönüp sen gitmiştin her zaman yanında olmaya çalışacağım dediğimi hatırlıyormusun, ama sen benden sıkıldığını söyleyince başımdan kaynar sular dökülmüştü, işte o günden beri başka denizlerde geziyorum artık dönmemecesine, başka insanlar tanıyorum hayatta, belki birgünde karşıma doğru kişi çıkar diye yaşıyorum bu hayatta...



yokum artık bu şehirde, şehir küçük geliyor bana, hayat ne kadar acımasız dersen de, hayat o kadar güzel ve yaşamaya değer ki bunu sen bilmiyorsun ben olmadanda bilmeyeceksin... bütün aşkın yalan olduğunu bende anladım. ben hayatta tek sevgimde kaybettim, onun dışında herşeyi yaparım demiştim hala yapıyorum sende biliyorsun. bir zamanlar üzüldüğüm boş sevgiye şimdi seviniyorum iyi ki diyorum, ya bana bunu bir sene sonra daha çok sevdiğimde yapsaydın ne yapardım bilmiyorum. herşeyde bir hayır vardır derler.

Sorma Bana Sensizliği...

Bırak Beni Yalnızlığıma. . !

Belki bir hayaldi öncesinde. .
Adın konmuş aşk dilinde. .
Bense senin sadece imkansızındım. . .

Seni gördüğüm ilk anda başladı her şey ve sonrasında tanımadığım bir heyecan, tatmadığım bir mutluluk oldun. Gözlerimi kapadım, bu mutluluk hiç bitmesin istedim. Gözlerimi öyle sıkı kapadım ki sen giderken bile açmadım onları. Bir gün dönecek dedim. Evet bir gün dönecek ve ben gözlerimi tekrar heyecanla ve mutluluğa açacaktım. .

Kelimeler tükenirken dilimde. .
Bir sen bitmedin bak içimde. .
Aslında bunu senden beklemezdim ki. . .

Birinin hayata gözlerini kapaması ne demek bilir misin? Hayatla bağlarını koparması artık bir hayali yaşaması. İçindeki umudu hiç yitirmeden yaşatması.. Ve her sabah o hayalin gülüşü ile güne başlaması. .

Hangi yalan. . ? Hangi sebep. . ?
Cevabın yok. . Bitti demek. . .
Kim bilir belki de ben senin korkularındım. . .

Zaman geçiyor ve ben bu geçen zamana inat seni daha büyük bir özlemle, daha büyük bir sevgi ile bekliyorum. Gözlerimi açmak, gerçekleri kabullenmek istemiyorum. Ben kendi gerçeklerimi seviyorum, onlar yakmıyor canımı. Düşünsene geliyorsun kapıyı açıyorum karşımda sen.. Tek kelime etmeden sarılıyorum. Yine sana dokunmaya bile kıyamıyorum ve saatlerce seni izliyorum. .

Zorundasın, zorundayız. .
Sense hangi yolun sonundasın. . ?
Belki de sakladığın birşey var. . .

Biliyorum ki zaman ilerledikçe değişecek her şey. Kendi gerçeklerim kanatacak yaralarımı yeniden. Gözlerimi açarsam bu acı biraz olsun diner mi diye düşünüyorum. Senin istediğin gibi gidişini kabullenebilir miyim. . ?

Şayet biri varsa aramızda. .
Çığlıklarım yalnızlığa. .
Bu ayrılık akşamında. .
Gözyaşıma boğuldu dünya. . .

Ve bir gün gözlerimi açtım. İşte o an canım hiç acımadığı kadar acıdı... Keşke gözlerimi hiç açmasaydım, keşke umudumu yok etmeseydim. Görmeye başladığım an umutlarımın bittiği, görmediğim zamanlarda anlamı olan şeylerinde anlamını kaybettiği an oldu. Seviyordum, sevginin kör olmak olmadığını da biliyordum. .

Geçte olsa görmeye başladım. .
Beni sevmediğini artık beni istemediğini gördüm. . Sonum oldu. . .
Benim sonum senin doğum günün olsun. . Doğum Günün Kutlu Olsun. . !

Sorma bana sensizliği. .
Sorma bana gücün yoksa! . .
Gelen aynı. . Giden aynı. . .
Bırak beni yalnızlığıma! . .

Sen Bitti Say … Ben Üç Nokta Koyuyorum …

Dumanımı sisinde tutuyorum
sokak lambalarının altına sensizliği dokuyorum
yalnızlığımı döküyorum gözlerimden
tüm zaman kervanları umuduma hamallık eder
hayatıma yüklemişken seni
tüketecek yol arıyorum
sen bitti say
ben üç nokta koyuyorum. Gece bana çöl
karanlığı delen ışık vaha
yüzüme vuran rüzgar
mevsimlerime sensizlik aşılıyor
beni işaretli sayma ayrılığa dair
seni yaşanmış tüm aşkların toplamı kadar seviyorum
sen bitti say
ben üç nokta koyuyorum…

Aşk İÇin..YaNmAkTa GüZeLdİr BaZeN