ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

Ne varsa kendime dair çıkardım hepsini ve sundum ellerine.
Beynimde, benliğimde, yüreğimde gizli hiçbir şey kalmasın, öylece bil beni diye.

Seni bulurum sandım, uzaklıkları aştım.
Adını haykırdım dağlara, yankılanan sesimi bir ben duydum.

Seni çağırdım gelesin diye, beni kayıp iklimlerden alıp bahara taşıyasın diye... Gelmedin....

Sana söyleyecek ne çok sözüm vardı. Seninse ne kadar az vaktin. Hiç durup dinlemedin, hep asılı kaldı sözcüklerim ikimizin arasında. Zamanla, dura dura bir duvar ördüler aramıza...


Korkularım var biliyorsun
Biliyorsun yaşamım dört duvar

Ne çok şey vardı seninle yaşamak istediğim. Seninse zamanların tükenmişti. Sadece durup bakmayı görmek sanıyordun. Beni görmeye zamanın yoktu. Sadece duymayı dinlemek sanıyordun. Çığlıklarım sana ulaşmıyordu. Aramızdaki duvara bir tuğla daha ekleniyordu sonra. Sevgim duvarlarda parçalanıyordu. Sen bunu yaşam zannediyordun, benim yaşamım zannedişlerinde tükeniyordu.


Duvarlardan taşmak istiyorsun
Çizilmemiş duvarlarıma
Kapılar dar yapılar dar
Aşk geniş ovalar arar


Durmaksızın yeni umutlar buluyordum kendime oyalanacak. Birgün diyordum. Bir gün mutlaka olacaktı. Yaşanması gerekenler yaşanacak, söylenmesi gerekenler söylenecek, görülmesi gerekenler görülecekti.

Her gün yeni bir umutla uyanıyordum güne,
O gün hiç gelmiyordu.


Çıkamam duvarlarımdan
Bir de buna yaşam diyorlar
Bir tel koptu gitarımdan
Olsun kopsun saçların var


Yokken çok olan sen, çokken yok olmayı seçiyordun durmaksızın. Sana yetişemiyordu çocuk adımlarım. Yapma diyemiyordum sana. Gör beni diyemiyordum. Sen beni görmedikçe ben tükeniyordum. Sen beni duymadıkça ben susuyordum. Duy beni diyemiyordum sana, anla beni diyemiyordum.

Sen uzaklaştıkça büyüyordu duvarlar ve küçülüyordu yüreğim. Etrafına çektiğin dikenli tellerde kalıyor, kanıyordu ellerim. Mavilerim yok oluyordu.

Her gün yeni bir umutla uyanıyordum güne,
O gün hiç gelmiyordu.

Bense hep inanıyordum bir gün olacağına. Bir gün yıkılacaktı duvarlar. Dikenli tellerin yerle bir olacaktı. Acımadan dokunabilecektim sana. Sözlerim duyulur olacaktı.

Olmadı.

Gitgide büyüdü duvarlar. Duvarlar büyüdükçe yüreğim küçüldü iyice. Ben de duyamaz oldum çığlıklarımı. "Bize kıyma" sesleri yok olup gitti senin yaşam sandığın duvarların arasında.

Kıydım bize.
En çok da sevgime.

Sen geçer sanıyordun.
Büyüyordu.

Bir gün kendimi sana anlatmaya çalışmaktan vazgeçeceğimi sanıyordun. Ben seni anlamaktan vazgeçiyordum.

Bir gün benim de senin gibi düşüneceğimi sanıyordun.

Ben gidiyordum.


Birçok şeyi aldın ama
Her bir şeyi sandın ama
Gel de al bende kalan şarkıların var


Bunları hiç görmediğin gibi, yok oluşumu da göremiyordun. İzin vermiyordu aramızdaki duvar.

Ben her şeyi aldım yaşamdan.
Sen de al.

Gidiyorum.
Bende kalan şarkıların var.

Payımıza düşen hasret... Zorba bir istek duyuyor içinde gitmek için. Ruhunu yakıp kavuran bir istek bu. Yollara düşmeli, bu şehri terk etmeli - yeniden sevebilmek için bu şehri... Kendini yeniden bu şehre ait hissetmek için gitmeli...
Tüm arka sokaklarını, cin fikirli çocuklarını tanıdığı şehir onun değil artık. Ona ait ne kaldı? Kim kaldı geçmişten, hangi aşk düş olmaktan çıktı?
Yollara düşmeli, yeni bir şehirde kendini bulmalı.

Ruhunu yakıp kavuran zorba gitme isteğine boyun eğip ardında bırakıyor acılarla zamanlanan hayatını.
Yolun sessizliğine düşüp yeni bir ses arıyor ruhu için... Yol yeni şehrin gölgesini sunuyor önce, gölge gerçeğe dönüyor ardından yavaş yavaş.
Şehir, yeni gelene kuşkuyla bakıyor. Yaşadıkları şehrin izine bürünüyor insanlar. Bir yabancı artık; kimsenin tanımadığı, kimseyi tanımayan...
Şehir ani yağmurlarını gönderiyor üstüne önce; bir onu seller basıyor...
Ardından çıkmaz sokaklar, denizsiz yokuşlar devralıyor yolcuyu korkutma çabalarını. Şehir onu kabul etmiyor... Yaşadıkları şehrin izine bürünüyor insanlar... Kapılar umutlara kapanıyor.
Onun olmayan bir şehirde eski bir sızı kaplıyor bedenini. Dönmek istiyor kendi şehrine; tüm arka sokaklarını, cin fikirli çocuklarını tanıdığı şehre...

Ruhu için yeni bir ses bulmaya geldiği şehir izin vermiyor nefes almasına. Yenik bir dönüşe düşüyor.
Yolun sessizliği eski bir gurbet türküsüne ses veriyor.
Hasret büyüyor içinde... Ardında bıraktığı acılarla zamanlanan hayatına kaldığı yerden devam edeceğine inanıyor. Yol, şehrin hasretini ince bir sis gibi yavaş yavaş yok ediyor. Küçük bir çocuğun kırmızı salıncağa koştuğu gibi heyecanla koşuyor karşısında duran şehrine. Tanıdık sokaklar nerde peki? Cin fikirli çocuklar nerde?
Hayatının yarım bıraktığı sayfasını çoktan yırtıp atmış şehir... Gidişine küsüp yakmış ayak izlerini...

Bir yabancı artık... İnsanlar gözlerine bakıp "tanıdığım birine benziyor sanki ama kim?" diye soruyor; seslerinin yüksekliğinden çekinmeyerek.

Yolun sonunda varılacak bir şehir olmadığını bilerek yollara düşüyor; yeniden...

Kader gezgin diye not düşüyor geleceğe; payına hasret düşüyor.

Bir zamanlar onun olan her şey için yüreğinde yazdığı öykülere hasret kalıyor... Ardında bıraktıklarının onu hiç hatırlamayan repliklerine kızıyor.

Sılayı ve gurbeti yolun sessizliğine emanet ediyor. Eski bir türkü dilinde hasrete dair; yolun kaderini dinliyor...

Sensiz geçmeyen geceler çıldırsın sevdamın ateşinde...
Tek rehberim gözlerin olsun kör karanlığımda...
Gönlünün pınarlarında serinlemek, uğrunda ölmek nasibim olsun...
Anlatamasa da hiçbir cümle, anla sen söyleyemediklerimi...
Açlığım ol, susuzluğum, yoksulluğum sevdadan yana, başımın belası ol be can...
Yeter ki sen ol...
Mühür gibi yüreğimde, dua gibi dilimde, hayat gibi gözlerimde, nefes gibi dudağımda taşımazsam seni,
son*um ol...
İzin ver hayallerimize varalım bitimsiz vadelerde...
Bırak gözü kör olsun hasret dolu aşkımızın...
Yaşayalım avuçlarımızın pınarında, su gibi berrak ve derin olsun...
Üşüyen ellerimi avuçlarının kor*unda ısıtmalısın, geçen günlere inat her gün daha çok sevmeliyim
seni...
Hangi güç durdurabilir ki beni !!
Suskunluğumun sebebi olmalı dudakların her gecenin sabahında...
İmkânsız hayallerim tek umudum olsa da SEN masumca gülümse bana...
Gamzelerimin goncasında bir yudum ömür ol...
Yalnızlıklara katlanan yüreğim ol...
Her dokunuşta SENin izlerin kalsın...
Yokluğunun karanlığı çökerken her gece üzerime, gözlerinin ışığı kaldırsın enkazlarımı...
Korkma ölmem, *sözüm söz*sen sevdikçe yaşarım ben...
seni bende bul o vakit...
Terk etme bendeki seni...
Unut kendini öylece...
sana can çekişirken yüreğim, yanımda kal, yüreğime işle adını...
Bitimsiz sevdamda yandıkça erirken, yalnızlığımı anla...
Gecelere serdiğim yıldızları şahit yaz hayallerime...
Sarıl, senli hayatlar vaat et bana...
Öyle sarıl ki, hayat kokan nefesinde can vermek nasibim olsun...

Canım, ömrüm sana hasret sevdama feda olsun...

Bir boğaz köprüsü geçer kalbimin ortasından
Ölüm cellat olmuş bakıyor her iki kapısından
Sevda balonlarımla ne zaman boğazı geçmeye kalksam
Arkamdan biri bağırır dön artık sevdam

Yağmur yağıyor her teli aşk soluyan saçlarıma
Ölüm aşık olmuş toprak kokan bakışlarıma
Gönül köprümden beni sevmek için biri geçmeye kalksa
Ölüm kol gezmeye başlar boğazın her iki yakasında

Sana ölüm hiç aşık oldu mu vurgun yemiş gibi
Sevdiklerine sarılmaktan korktun mu benim gibi
Aşkıma, kaçamak bakışlarla anlattım sevgi dizelerimi
Elim sende oynadım sevdiklerimle ama oyun bitti

Yalnızlıkta ölüm sevdi beni sevgilim diye
Gül yerine ceset kokladım sevgi niyetine
Sen yokken ölüm aşık olur bana
Yalnızlıkta toprak şunu fısıldar kulaklarıma
Sevdiklerin seni bana gömdü gel artık kollarıma
.....

Güneş
Yine Gözlerini Açtı..
Benim Sana
Kalbimi Açtığım Gibi..
Her Sabah Sensizliğe Uyanmaktan
Seni Sadece İçimde Büyütmektense
Her Sabah Sana Uyanmak
Yağmurun Altında
Ellerin İçimi Isıtırken
İliklerime Kadar Islanmak..
Gözlerinin Buğusunda
Kendimi Unutmak..
Bir Kır Kahvesinde
Karşımdayken Gözlerin
Hayalinle Yaşamak..
Ve..
Her Gece Gözlerimi
Yine Hayalinle Kapamak…

Bir günüm daha geçti,
Değişen çok şey var inan,
Öğrendiğim,
Ve alıştığım çok şey...
Bir şey hariç.
Kurulan hayaller yine sen,
Bir ben eksik.
Bazen,
O günü düşünüyorum.
Kim bilir nerdeyken
Alacam haberini
Yüzümde ufak bir tebessüm,
İki elimin arasındayken başım,
Gözlerimin önündeyken sen,
Yine gidecem.
Dilimden anlamayan bir yerde
Adını haykırırken,
Yine sesimi duyuracağım,
İki damla yaş olacak belki,
Akacak eskilerden kalma bir kaç fotoğrafa.
Seni benden ayıramayan şehirler
Kazanacak o gün,
İşte o gün,
Ben yalnız kalacağım.
Karşılaşacağız elbet
Bir gün.
Savaşmaktan yorulan bedenim
Toprağını özleyecek,
Biliyorum.
Belki unutulacak yüzüm,
Yabancılığa alışan benliğim
Zorlanmayacak.
Seni gördüğümde
Ufak bir ziyaretçi olacak belki,
Belkide bir kaç buğday tanesi.
Biliyorum zor olacak
En başında söylenen bu söz,
İşte o gün anlam kazanacak.

Ben son sözümü ayrılık gününde söyliyiceğim sana..
Belki yarı pişmanlığım ,yarı sitemimle..

Gerek kalmayacak ne vedaya ne yalana..
Son kez bakacağım gözlerine,yaşlı gözlerimle..
Hani ne kalmış elimizde diyeceğim..

Ne kalmış yaşadıklarımızdan..
Düşüncelerimle daralıp başabaşa kalacağım..

Bir ben faydalanacağım avuntularımızdan..

Son kez beni yanağımdan öp diyeceğim..

Derken ellerine bir damla yaş düşüreceğim..
Ağlayan yalnız yüreğim değil der gibi....


Size dokunan birinin içinizdeki bütün ölü duyguları diriltmesi gibi..
"Kelebeklendi" diye adlandırdığınız bütün o aptal hissetmelikler..
Canınızın yanacağını bile bile kendi canınızdan vazgeçebiliyorsanız..
Aşk gerçekten aptallık mı?

Bütün masallardan nefret edeceğim o sabahı..
Beni hiç sevmemiş birinin sırtına yaslanarak bekliyorum...

Bana sadece dokunarak neler yaptırabileceğinden haberi yoksa o zavallının..


O zaman bütün mutlu sonlu masallarda ölecek bahtsız prensim ben...

Parmak izlerinde kaybolduğumu görmüyor musun?
Bütün anılarım,benliğim ve sensizliğim senin olsun...


Tenin tenime düğüm atar bir çılgınlıkla bağlanmıyorsa...
Yere bastığım hayat umurumda bile değil........

SENİNLE TOPRAGA GİRERİM DİYENLERİ ÇOK GÖRDÜM...

BEN ÖLE DİYENLERİ TOPRAGA HEP YANLIZ GÖMDÜM..!!

O sen miydin yoksa?
Evet evet sendin..
Neredeydin daha önceleri diye sormayacağım. Geldin ya mühim olan bu. Biliyordum geleceğini,geleceğim olacağını..

Artık sen varsın ya;geride kalan her şey milat öncesi benim için.
İnsan nasıl yok sayar geçmişini diyeceksin belki ama sensiz bir geçmiş yok benim için. Silik bir gölge vardı sensiz ben olan. Varlığım yoktu sen yokken..



Şimdi aynı uykulara yatıyoruz seninle,uyanıyoruz aynı güne. Rüyamız da bir. Farklı şehirlerde aynı yürekte atıyoruz seninle. Bakıyorum aynaya;zahirinde sen. Seviniyorum çocuklar gibi. Yanımda olsan koşup boynuna sarılacağım geliyor..


Aynı yıldız kayıyor gökyüzümüze,aynı dileğe göz kırpıyoruz biliyorum.
Farklı yataklarda aynı yastığa baş koyuyoruz. Farklı iklimlerin birbirini hiç tanımayan çiçekleri aynı kokuyu getiriyor burnumuza. Ve farklı şarkılar var söylenen. Sen bir şarkının başındasın,ben ötekinin sonundayım. Önemli mi? Buluşuyoruz yine aynı nakaratta..

Sen "merhaba"sın ben "elveda"yım.
Sen "hasret"sin ben "vuslat"ım.
Sen "çöl"sün ben "vaha"yım.
Sen "A"sın ben "Z"yim.

Sen yoksun ben yokum artık BİZ varız. Ayrı bedenlerde aynı yüreğiz BİZ. BİZsiz ekmek yok,su yok. İklimler yok,şarkılar yok,alfabeler yok.
BİZSİZ HAYAT YOK!!


Farklı iki yol,aynı aşkın kavşağında buluşturdu BİZi. Ben yeşil sanıp geçtim,sen kırmızı sanıp durdun. Sarıymış meğer yanan, "hazır olun" diyormuş. Oysa BİZ yüzyılar öncesinden hazırdık birbirimize,BİZ e.. Giysilerimizden,kokumuzdan tanıdık birbirimizi. Aşk giymiştik,aşk kokuyorduk. Yazarın da dediği gibi;

"Yakışanı üzerinden çıkarma,aşk sana çok yakışıyor.."
Ömrüm senindir......