ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

Ne Gerek Vardi Yokluguna..??

Öznesiz cümleler kurmaya alismistim ben oysa..

Yanlizligima,issizligima sahip çikmistim onca kalabaligin arasinda..

Korkularimdan korkmamayi ögreniyordum yavas yavas..

Hayallere düslere siginip onlarla avunuyor,küçücük mutluluklara,hayata dair geçici heveslere gülümseyebiliyordum..

Geride birakmistim bütün hüzünler,ertelenmisleri,yasanmislari,yarim kalmislari..Yürüyordum ardima bakmadan kendi yolumda..Geçmisin izleri takiliyordu ayaklarima bir yerlerde,ama ben aldiradan yürüyordum iste..

Sevdaya dair hikayelerin noktasina koymustu hayat yillar öncesinde..Bende çaresiz boyun egmistim ona..

Bence mutluydum ben kendi kendimle..

Hiç beklemedigim bir zamanda,ansizin çiktin yollarima.

Yalan miydin sen..??

Yalan..Bunca isitabilir miydi ruhumu..??Bunca isler miydi sevdani yüregime..??Geçmisin izlerini silip,doldurabilir miydi yüregimi böylesine..??

Bilseydim dinlermiydim seni..??
Geçmisimden koparip,beni alip gitmene..
Izin verirmiydim..??

Görseydim,eger sonunu görseydim..
Baslamadan daha,orada dur derdim..

Bilsydim eger,sonunu bilseydim..
Sevme birak derdim..
Sevme,uzak dur..

Geldigin gibi de gittin ansizin bir gün..

Sensizlige alismak daha zordu yanlizliga alismaktan..

Simdi öznesi sensin cümlelerimin..Yüklemleri yok..

Sensiz günüm zordu zaten..
Birde sen geldin üstüne..
Yokluklarim yetmezmis gibi..
Sende eklendin üstüne..

Ben zaten bunlari sen olmadan da yasardim..
Ne gerek vardi sana..Sensiz de yanliz kalirdim..
Ben zaten sen olmadan da aglardim..Isteseydim eger..
Ne gerek vardi sana..Ne gerek vardi yokluguna.

SENİNLE TOPRAGA GİRERİM DİYENLERİ ÇOK GÖRDÜM...

BEN ÖLE DİYENLERİ TOPRAGA HEP YANLIZ GÖMDÜM..!!

SEVENLER GECE ÖLÜR
Ben sensiz şimdi ne halledeyim bir bilsen…
Ne olurdu sankı inadı bırakıp gelsen,
Kalbimi söküp eline veririm sevsen,
Ne olurdu canım söyle değerimi bilsen.
Unutmakı gülüm hep bendim seni seven.
Sen ise oldun hep dert,çile,hüzün veren…
Yinede ben bu deli,gönlüme söz geçiremem.
Yemin ettim söz verdim ölümüne gidecem…
Sen beni görmesende başkasına bakamam.
Senin için çarpan kalbi sahipsiz bırakamam.
Seninle yaşamak varken sensiz inan yapamam,
Anladımkı seni yaşamaya ettiler haram.
Artık sen olmadan yaşamaya bakacam,
Sen olmasanda yanımda seni yaşatacam.
Aşk ateşini yakıp zamana bırakacam.
Sensiz nasıl yaşanırsa öyle yaşayıcam…
Çünkü be gülüm ben benim olmanı isterdim.
Ama sen beni değil yalnızlığı seçtin.
Beni bırakıp gitmekle hayatıma son verdin.
Ne yazık ki seni canımdan çok sevmişim,
Gözümde senin yüzün,dilimde senin ismin.
Hayalimde her gece,o güzel gözlerin.
Elimde bir resmin,bilki ben çok çektim.
Ne olursa olsun ben seni beklerim,
SeVeNLeR GeCe ÖLüR BuNu YaNLıZ SeVeN BiLiR…
Benim hayatta kalmam ilk senin elinde.
Hasretini doldurdun kalbimin köşesine,
Dilimde senin ismin özlemimle birlikte.
Dönüpte baksana benim şimdiki bu halime,
Tek damla yaş bırakmadın şu ağlayan gözümde.
Azcık kan kalmadı bu solmuş bedenimde.
Bir tek özlemin kaldı senden bana geriye.
Bırakıp gittin beni sölesene ne diye…
Düşünmekle geçiyor hayatımın her anı.
Allah kahretsin sensin hayatımın anlamı.
Senin hayallerindi yaşamamın sebebi,
İstediğim senden biraz şefkat biraz sevgi.
Ama duygu bırakmadın,yıktın gittin her şeyi.
Sevenlerden biriyim öleceğim bu belli…
Bir tanem bana bir şans bile vermedin.
Uğrunda alevde yanan bu beni göremedin.
Seni delicesine isteyeni bilemedin.
Oysa ki ben deli çocuk uğrunda ölecektim.
Ben senin gibi deliğim,yeminim var benim.
Görmez oldu gözlerim ve tutmaz oldu ellerim.
Atmaz oldu kalbim,yanıp bitti yüreğim.
Sevenler gece ölür ben devam edeceğim.
SeVeNLeR GeCe ÖLüR BuNu YaNLıZ SeVeN BiLiR

benim adım aşk...

ßunun Adı umut ;

- đép®ésiƒ -

kimi zaman en yakın arkadaşınız sıkı sıkıya sarıldığınız kitaplarınız olur.gözleriniz uzaklarda hep umutlarda..




ucu bucağı olmayan yollara bakar gözleriniz sizden bile habersiz. hani bir şarkı wardı ya tren yolunda raylar uzar uzarda nere gider aya gider suya gider yola gider yar gider benimde başıma gelenler adamı kanser eder





yanlızlık kimini de korkutur ama ne zarar werebilirki kacsanızda kalsanızda yalnızsınız işte.




deniz efkarını salar akşama doğru yüzünüze gök ne renkse denizde o.yakaladığınız balıklar kimi zaman arkadaşınız olur belkide ancak o zaman onları geri salarsınız

__________________

Gözümdeki Yaş Oldun Yine de Akmadın...!

yanıp tutuşan yüregim
eLbet bir gün sana kavuŞur
sanma ki gören gözLer
baŞka bir gözLe buLuşur

gözÜmdeki yaŞ oLdun yine de akmadın
yeri geLdi taş oLdun yine de bırakmadım
tenimde ki kor oLdun yine de söndürmedim

Ne yaptim sana yarim
beni hiç sevmedin...

Hadi anlat bana benden öncesini......
Ne bakıyorsun yüzüme? Anlatmanı bekliyorum!
Ve işte başlıyor anlatmaya eski aşklarını.. Birbirlerini ne kadar çok sevdiklerini...



Sessizce durmuş, dinliyorum sevdiğim adamın maceralarını...aşklarını...benden önceki sevişlerini....
Sessizce dinliyorum.
Heyecanla anlatıyor, biraz da korkarak. Korkuyor mu? Bilmiyorum.
bir an önce bitirmesini istiyorum ama bir yandan da hiç bitmemesini hep anlatmasını istiyorum. Anlatırken çok güzel oluyor. dudakları, yanakları, gözleri..hep seyredesim geliyor..
Ama ya anlattıkları, bütün o güzellikleri yok ediyor. sus dememek için kendimi zorluyorum. Olmuyor, yine de dinliyorum işte. Belki de son dinleyişim olacak bu. Belki de...
Sessizce dinliyorum.. Bir macerasından diğerine geçiyor. Hep anlatıyor, durmadan, nefes almadan. Anlıyorum ki o da bir an önce bitmesini istiyor. Ama neden bir türlü bitiremiyor. O kadar çok anısı var ki.



Mesela nerde ne zaman ilk kez öpüştüklerini, bu ilk öpüşmeler o kadar çok ki her seferinde bir ilk çıkıyor karşıma, anlıyorum ki her ilk öpüş bir başkasına ait!

Benimle ilk öpüşmesini anlatacak biri olacak mı hayatında? Benden sonrası olacak mı? diye düşünüyorum. Şu anlattığı ve artık onun için eski aşktan başka hiç bir anlam taşımayan kızlardan biri olacak mıyım? Bu kadar değersizleşecek miyim onun için?
Kalkıp tokatlamak, vurmak, sövmek ve çıkıp gitmek geliyor içimden, yapamıyorum.. Bunları düşündükçe ve sesi kulağıma geldikçe daha bir sessizleşiyorum. Gözlerim doluyor, ağlayamıyorum.



Yine bir ilk öpüşe geldi sıra... Ve yine kalkıp gitmek istiyorum, hareket edemiyorum. Olduğum yerde kaskatı sessizce dinliyorum...

o konuştukça, ben eksiliyorum sanki.. her ilk öpüşte dudaklarım yok oluyor.. Ellerimle yokluyorum arada bir dudaklarımı, yüzümü, gövdemi... Ve bir oh çekiyorum, içimden buradayım, yok olmamışım diyorum. ve bu böyle her ilk de tekrarlanıyor.. Tekrar tekrar yokluyorum vücudumu ve yine buradayım diyorum.



Ve bitti... Sonunda bitti maceraları, aşkları, anlatacak bir şey kalmadı...Ya da artık anlatmamaya karar verdi.. Bilmiyorum…
O da susuyordu artık. Bir şeyler söylememi bekliyordu. Yüzüme bakıyordu.
Bense susuyordum yine.
Benimle yaşadığı ilkleri nasıl anlatacağını düşünüyordum. Heyecanla mı yoksa gözleri dolarak mı? Gözlerinin dolma ihtimali var mı ki?
Benden önce kaç kadını olmuş? Kaç kere söz vermiş ayrılmayacağına?



Düşünüyorum... Yarın ne yapsam? Mesela ne yemek yesem... o an düşünülecek en son şeyi düşünüyorum.. Kendime gülüyorum sonra. Yarınki yemeği düşünmenin sırası mı diyorum. oysa öyle midesine düşkün biri de değilim.

Yanındayken bana dokunmadan, birbirimize dokunmadan duramazdık ama şimdi olabildiğince uzak durmak hatta kaçıp gitmek istiyorum...
Yine susuyorum..



Birden ayağa fırlıyorum. Ne yapacağımı bilmeden etrafıma bakıyorum. Ne işim var diyorum benim burada? Şu karşımdaki de kim? Sevdiğim, tanıdığım adam bu mu? Sahiplendiğim, kendimi verdiğim, hayatımı adadığım, çocuğunu doğuracağıma söz verdiğim adam bu mu? İnanamıyorum, olamaz, bu adam o adam değil, olamaz! Sevdiğim adam bu olamaz!
O sadece bana aitti sadece bana... o benimdi.. çocuğunu doğuracaktım.. Henüz evlenmemiştik ama söz vermiştik bir kere. O sadece bana aitti... Oysa şimdi anlıyorum ki...
Sonra yine oturuyorum ve susuyorum. Ansızın kalkıp yine oturmama bir anlam veremiyor. Ben de veremiyorum...



Bana ait neyin var? diye soruyorum birden.

Şaşırıyor önce, anlamıyor ne demek istediğimi.

— Bana ait neyin var? diye soruyorum tekrar...
— Kalbim, diyor.

Hayır, kalbine de başkaları dokundu, başkaları kullandı, başkaları için çarpıyordu o kalp daha önce.
Cevabı beğenmediğimi anlıyor. Ne diyeceğini bilemiyor ve en sonunda;

— Her şeyimle seninim, diyor.

Hayır, yine yanlış cevap. Anlıyorum ki bana ait hiç bir şeyi yok. Dudakları, elleri, kalbi her şeyi kullanılmış. Hiçbir şeyi kalmamış bana verebileceği.



Dün gece sen uyurken uzun uzun düşündüm sessizce
Gitmeliyim dedim içimden, zarar vermeden bu sevgiye
Öyle güzelsin ki bir an vazgeçtim döndüm geriye
Kıyamadım dokunamadım bile habersizdin her şeyden



Seni terk ettim bu gün… seni terk ettim bu gün
Vazgeçip kendimden… seni terk ettim bugün



Onu terk ediyordum… Terk etmeliydim… Sevgimiz saf, temiz kalmalıydı hatırımızda. Kirletmemeliydik sevdamızı.. Tam kapıdan çıkarken dönüp baktım birden ona ve gelip dokunmak, sarılmak, bir şey olmamış gibi koynunda uyumak istiyordum. Yapamazdım, gitmeliydim. Eskisi gibi ona kendimi veremezdim. Benden başkalarına ait olduğunu düşündükçe bedeninin, gitmeliyim diyordum içimden.



Attıkça adımlarımı koptukça senden
Geçiyordu her şey gözümün önünden
Üzgünüm kahretsin çok üzgünüm
Buraya kadarmış dedim içimden



Seni terke etim bu gün… seni terk ettim bu gün
Vazgeçip kendimden… seni terk ettim bu gün.
Adımlarım beni geri gotürüyorlardı sanki. Ama yine de gidiyordum. Her şey bir bir gözlerimin önünden geçiyordu. Üzgündüm, gitmeliydim. Kalamazdım.. Gidiyordum işte kaçıyordum ondan, kendimden. Sadece onu değil kendimi de orada kollarında bırakıyordum. Kendimden de vazgeçmiştim artık.

Ardımda ellerimi, gözlerimi, dudaklarımı, bedenimi, ruhumu, sevdiğim adamı, kendimi bırakıyordum….




Vazgeçip kendimden seni terk ettim ve gittim sensizliğe doğru, seni çok sevmeme rağmen.

Gök yüzü zifiri karanlıkken, pembe bir dünyada el ele bu sevdanın içindeydik...
Hep birlikte olmaktı temennimiz...
Pembe düşlerimiz vardı, içinde sadece ikimizin bulunduğu.
Bu kısacık aşkımızda en güzel akşamları en güzel sevinçleri paylaştık.
Sevmeyi öğrettin sen bana. Yüzün gülerken, içinde mutlu olabileceğini öğrettin.
Yüzün gülerken, içinde mutlu olabileceğini öğrettin.
Yaşamanın seninle güzel olduğunu gösterdin...


Sevdim ben seni, kimsenin sevemeyeceği, can verip kan dahi olamayacak kadar çok.
Uykularımızı paylaştık. Bir gece değil gecelerce uykusuz kaldık sevdamız için.
Ben seni düşledim hep ışıl ışıl gözlerinle yanımda.
Dünyalara sığmayacak aşkımızı küçük yüreklerimize sığdırdık.
Ayrı geçen dünümüze yaşanmamış saydık.
Hep birlikte olmalıydık biz, öyle güzel oluyordu hayat.
Sözler verdik birbirimize, tutamayacağımızı bile bile.
Bir sen söz vermedin sigarayı burkamayacağına.
Oysa her eline alışında yüreğim hançerlendi benim.
Çiçeğimdin sen, incinirsin boyun bükülür diye dokunmaya dahi
kıyamazken ben, o seni zehirliyordu. Bir bunu anlatamadım sana...



Ayırmaya kalktılar bizi. Kimse benim yüreğimi yakan sevdamı düşünmedi.
Sensiz hayat yoktu, söz vermiştim sevdama, daha önemlisi sana.
Yaşayamazdım, ikimizi içime gömüp seni bırakamazdım.
Aldırış etmedim kimseye, ayrılmadım senden.
Çünkü yaşarsam, senin için yaşarsam, sevdam için yaşayacaktım...


Ama sonra sen beni istemedin bana sevdamın taşıyamayacağı şeyler söyledin.
Yüreğimi hançerledin. Benim kadar düşüp "sevdiğim ne yapar ?" demedin.
Şimdi ise ayrıldığın ikinci yılında kara sevda oldu aşkımız.
Sen beni unutmadın, benim seni unutma gibi bir çabam olmadı zaten.
Ama birlikte olmamız için çaba sarf etmemiz, dünyayı hiçe saymamız, boşuna.
Düşlerimizde kaldı bizim sevdamız. Sözümüzü tutamadık.
Sevdamız ve bir birimiz için yaşamadık...



Şimdi ikimizde başkaları için yaşıyoruz, sevdamız da sadece içimizde yaşıyor.
Ben sana söz vermiştim, sevdamla ve seninle yaşayacağıma.
Sen kendin çıktın hayatımdan. Sevdam hala yaşıyor.
Bir gün üzerine çimenler bitiğinde yine yaşıyor olacak sevdam.
Beni öldürdüğün gibi onu öldürmedin. Sevdayı öldürmek kolay değil.
Hiç öldüremezsin ki zaten...

Gözlerim yoluna düşmüş..hiç bir şey göremiyorum senden öte...

senden öte sözler duyamıyorum..aldığım nefes seninle sınırlı..


ayağıma pırangalar vurmuş odaların..çıkamıyorum eşiklerinden..bir adım ötene atamıyorum adım..hapsoldum karanlığında,kaçamıyorum..

tutsaklık demişler bunun adına..hayır bu tutsaklık değil!


tutsaklık değil benim senden gidemeyişim..!
başka birşey..
daha yüce.
daha akılalmaz.
daha sınırsız.
uçsuz bucaksız,dursuz duraksız..

daha da nefessiz bırakır insanı..daha da yapışır canına..etini koparırcasına hem de..kapıları kilitleyip anahtarları denize bırakır benim sana esaretim...

çaresizlik demişler bunun adına..hayır bu çaresizlik değil!


çaresizlik değil benim senden gidemeyişim..!
başka birşey..
daha yüce.
daha akılalmaz.
daha sınırsız.
uçsuz bucaksız,dursuz duraksız..

daha bir bağlar insanın elini kolunu..kanadını kırar..ateşlere salar tenini..tenine kor basar..gözüne mil çeker..içine ayaz emanet eder...baharlarını haraç keser senden..


aşk demişler bunun adına..hayır bu aşk değil!


aşk değil benim senden gidemeyişim..!
başka birşey..
daha yüce.
daha akılalmaz.
daha sınırsız.
uçsuz bucaksız,dursuz duraksız..

daha bir sefil eder insanı benim sende kalakalmışlığım..insanı üstünde intiharlar taşıyan iplerle sırdaş eder benim gidemeyişlerim..benim senden gidemeyişim,aşkı kapısında köle eder!!..

SENİNLE TOPRAGA GİRERİM DİYENLERİ ÇOK GÖRDÜM...

BEN ÖLE DİYENLERİ TOPRAGA HEP YANLIZ GÖMDÜM..!!

Tek taraflı bir sevgiydi,
beni sana bağlayan
ve gözyaşına boğulan yüreğimdeki..
İki tarafına da dokunsan,
hiçbir sonuç alamadığın,
bir sevdaydı benimkisi..
Ben seviyordum
ve içimden,
bağıra bağıra söylüyordum.
Ben sana aşıktım,
ama sen hissetmiyordun..
Çıkaramıyordum içimdeki gücü.
Anlatamıyordum
´seviyorum´lu biten o son sözü.
Ve gözlerimle söylüyordum
ve ben seni özlüyordum,
ama sen görmüyordun...!

 Seviyordum çocuksu bakışını.
Her yere ayak uyduran,
o çılgın rahatlığını.
Ve yerinde kullandığın,
olgun tavrını seviyordum..
Her şeyinle hoşuma gidiyordun
ve bana,
her şeyinle çekici geliyordun..
Ben sana hayrandım,
ama sen bilmiyordun..
Söyleyemedim sana..
Attığım her yeni adımda,
risk alarak başlardım hayata.
Ama,
sana karşı kumar oynayamadım,
rest çekemedim hayata.
Seni kaybetmekti,
sevginin yanında
sevgimin yalnız kalmasıydı korkum
ve ben bunu,
bir türlü göze alamıyordum...!

Sana söyleyemedim...
Belki sen bunu,
hiçbir zaman bilmeyeceksin..
Ama birgün öğrenirsen,
suçu kendinde arama.
Çünkü bütün suç benim..
Ve olur ya,
birgün gelirsen bana,
ben her zaman,

 her şeyimle seninim...!
Uzaklardan bir rüzgar eser bir gün sana
Hasrettir o ruzgarin adi Sen bilmesende
Sonra sen aglamadan yaslar süzülür gözünden
Ne oldunu sende bilmessin belkide

Inanki o senin beni kaybettigin yillardi
Cözemedin sevdamdin, o kaybettigin bendim
Sen yine sevme bir an bile düsünme o günleri
Ama ben biliyorum seni sevdigimi seni özledigimi

Hatirlarmisin geceleri cok severdim
Gözlerin gibi karanlik ve sessiz diye
Oysa gunduzum bile gece oldu artik
Sendin benim günesim safagiM

Yillara darginim artik sevgiye kinliyim
Unuturum sanma unuttUrmaz anilar
Sen yine sevme beni sevdigimi bil yeterki
Gözlerine bak geceyi hatirla
Geceye bak beni hatirla gülüm...!!