ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

 

 Kırıldım Aşka Ama Onun Haberi Yok

Biliyorum konuşacak birşeyimiz kalmadı, paylaşacak hiç bir şeyimiz yok.
Yine de yüreğimden gücümün yettiği yere kadar sana sesleniyorum,
seninle konuşuyorum... Bugün sana olan kırgınlığımı rafa kaldırdım,
sevgimi aldım avuçlarımın arasına, ona sığınıyorum... Cümlelerimi kısalttım,
kelimelerim buruk, gülüşlerim istenmeyen dudaklarımda...

Bir ihtimal gelişine sığındığımı farkettiysem de, engel olamadım gurursuz
ama umutlu hasretine... Bugün gönlümü hoş tutmak istiyorum,
imkansız olan her rüyaya inanasım geliyor... Bir çocuk gibi
isteklerimi bastıramıyorum... Çalmayan telefonuma elim gidiyor,
sana halen bende olduğunu ısrarla yazmaya çalışıyorum... Bende olan seni,
hiç kırmadım, değiştirmedim ve hep korudum desem de, sendeki benin
nasıl olduğunu, gülüp gülmediğini anlamsız bir sıkıntıyla merak ediyorum...

İçimdeki güzelliğine inanıp inanmamanı artık umursamıyorum!
Üşüyorum, bu üşüme yalnızlığımdan geliyor ve sarıyor her tarafımı...
Tutunabileceğim hiçbir güzellik yok, hatırlamaktan usanmayacağım
anılarım dışında... Isınabilmek için onlara sarılıyorum...
Anlamsız ve cevapsız sorular hıhzırca sırıtıyor, ben görmemeye
çalışıyorum... Düşler uzak gibi görünüyordu ama yakındı...
Belki de görmeyi istemek gerekiyordu... Gözlerini aç desem kapatacaksın
ama kapatma gözlerini! Kendime bir demet papatya aldım ama bakmadım
falıma... Gözlerimi gelişlere verdim, gözlerimdeki hüzün bile seni özlemiş
itiraf etti sonunda... Düşüncelerim gururlu, hayallerim ve sevdam değil...
Gelseydin, kendimi unutup sana koşacaktım, susturacaktım içimdeki isyanı,
kavgaların ortasında bir güneş gibi doğup ısıtacaktım yüreğini,
sevinçten ağlayacaktım bu defa, mutluyken hemen sarhoş olmuşum gibi,
dokunacaktım, sarılacaktım. Ama gelmedin, gelemezdin belki de gelmeye de
hiç niyetin yoktu aslında... Kendimi kandırdığımı anladığımda ağlıyordum...

Eskiden kimi şarkıların ne kadar anlamlı olduğunu düşünürken, şimdi
ayrılığın ardından çalınan her şarkı umutsuzluğumu ve sevgimi anlatıyormuş
gibi geliyor... Sevdiğim ne çok şarkı varmış, bunu senin gidişin gösterdi bana...
Her şarkıda sen varsın, her yerde, her gördüğüm insanda, denizde,
gecede, uykumda... Nasıl beceriyorsun her yerde olabilmeyi...
Bu bir marifetse eğer, neden benim yanımda degilsin ki?
Gözyaşlarım asilliğini yitiriyor ve yenik düşüyorum sevdana...
Gittin! Belki de hiç gelmemiştin ben, geldiğini sandım... Ayak uyduramadım
yorgunluğuna... Dudaklarına düşlerindeki öpüşü konduramadım...

Kimi zaman bir çocuk oldum gülüşlerinde şımaran, kimi zaman bir kadın;
dokunuşlarında kendini bulan... Ama! En çok da imkânsızın oldum...
Her gelişimde bir kez daha gönderdiğin oldum... İnanamadığın, Yenemediğin,
üzerinden atlayamadığın korkuların oldum... Ağladığın, bağırdığın ya da
sustuğun isyanın oldum, sessizce boşalan gözyaşların, birikmişliğin oldum...
Yüreğindeki kadın ben olmak isterken yüreğine sığınan ve tozlanacak olan
bir anı oldum... Haketmediklerin, artık yeter dediklerin ve herşeyin olmak isterken
belki de hiçbir şeyin oldum... Söylesene ben gerçekten senin neyin oldum?
Sesin hep uzakları çağırıyordu, ben üstüme alındım, sana geldim...
Bilseydim, bana ait olmayan bir seslenişi sahiplenir miydim?

Şimdi bir mevsimlik aşk kaldı avuçlarımda sadece bir mevsim yaşanan
ama bir ömür gibi gelen aşk... Kalbime henüz söyleyemedim gittiğini,
öğrenirse onun da acı çekmesinden korkuyorum... Seni halen
benimle biliyor ve seviyor ama ben kalbime ilk defa yalan söylüyorum...
Gittin! Sevdamın yokluğuna alışabilirim belki ama sesinin uzak yolların
sonunda olması acıtıyor içimi... Suskunluğun en büyük silahındı,
suskunluğunla vurdun beni asıl acı olan, canımı acıtan unutulmak...

Söylesene unutulmak kime yakışıyor?
Unutan sen olsan da sana bile yakışmıyor ...

Merak etme, üstüne giydirmedim bu duyguyu, unutulmayan olmak
sende daha güzel duruyor... Görüyorsun işte, aşk a ve sana ihanet etmiyorum
benim kırgınlığım aşk a... Sen üstüne alındın...

HİÇ UMRUNDA OLMADIM BİLİYORDUM

Benim hayallerim senin unuttuklarındı. Benim heveslendiklerim senin bıktıklarındı.
Hiç önemli olamadılar senin için. Aynı benim gibi. Bildim bunları hep. Bilmemezlikten geldim.
Bilmemezlikten gelmek daha kolaydı. Daha acısızdı.
Ne yaşadığımın değil ne yaşattığımın önemli olduğunu bilmedim onun için.
Beklediklerimin asla gelmeyeceğini bilmedim. Senin için hiçbir zaman önemli biri olmayacağımı bilmedim.
Bilmemek daha kolaydı.
Seni severken öğrenmemek daha az canımı yakardı.
Öğrenmedim…
Öğrenmeyecektim…
Öğrettin…
Meğer ne boş heveslere kapılmışım,
Sen neymişsin ben kendimi ne sanmışım..

Ben deli gibi seni severken, sana adarken yüreğimin her zerresini,
aldığım her nefesi senin için alırken ve sen bunları görmezden gelirken bunları bilmek sonum olacaktı.
Sen beni görmezden gelirken ben bildiklerimi unutmaya çalıştım.
Ben unuttukça sen hatırlattın.
Sen hatırlattıkça bende azaldın.
Gözlerim açık gider sana doğru söylemezsem...
Ben seni artık hiç sevmiyorum…
Sen beni aşka layık görmedin senin kadar.
Ben artık aşkı senden çok seviyorum..
Sana duyduğum sevginin hiç bitmeyeceğini zannediyordun belki.
Belki sen olmazsan yaşayamayacağımı sanıyordun.
Belki ben de öyle sanıyordum ama, geçti.
Unuttum seni sevmeyi.

KEŞKELER…

Alın yazısıdır dedim, çileyse de sevmek, severmiş insan körü körüne,

Sevmek ümitsiz bir gözyaşı da olsa, aldırmasa da hüzün sensizliğime,

Masumdum hem de sağ yanım kadar, masumdum sol yanım acısa da…

Sevdim ölesiye hem de sensizlik kadar, sevdim, gözlerim kanasa da…

Parmaklıklarının arasındayım aşkının, ayaklarımda okkalarca zincir,

Kelepçelerinin esaretindeyim, birkaç metre karelik sevda hücresinin tam ortasında…

Ben kendi hükmümü kendim vermişim, kalemim kırılmış yokluğundan beridir,

Boğuluyorum, boynumda yağlı urgan, üç bacaklı idam sehpasının tam ortasında…

Yaktım ne varsa, ya da ne yoksa ayaz ve sarhoş bir akşamdı,

Umurumda değildi yaşamak, hür ve özgürdüm, ölümse de ölüm.

İçimden yar kanıyordu, titrek dudaklarımda ılık buğu donuyordu,

Zerre zerre çürüyordum ben ölüyordum bile bile, yar gidiyordu…

Ben seni bir kış a gömmüştüm, balçıktı toprak, bulutlar ağlamaklı.

Duvarlara bile küsmüştüm, dilim kurumuş, saçımda kuraklık vardı

Hazin bir aralık günüydü, gökyüzü ürkek, toprak şaşkın, ben bir başıma,

Keskin bir kabristan ayazında, seni toprağa gömmüştüm, başımda bela...

Keşkelerim bitmedi o günden beridir, akreple yelkovana çatıyorum,

Takvimler geriye neden sarmaz, zamanın durdurulmazlığına sövüyorum.

Hırçınlığım sevdaya değil, sevda kutsal, sevda masum, kalp masum.

İki gözüm yanıyor, gece çorak, dudaklarım kavruk ve sensin tek susuzluğum

Şiirlerim işleseydi aşkımın nakışlarını, ayaklarının bileğine hal hal misali,

Şiirlerim işleseydi, yüreğinin en kılcal damarlarına sevdamı kan misali…

Şimdi şiirlerim naçar, bestelerim öksüz, türkülerim bedbaht, yokluğundan beridir. 

Memleket türküleri de dinlemiyorum artık canımı yakıyorlar, gittiğinden beridir,

Memleketimi hatırlatıyorum, içim kanıyor, kim bilir acıtan beklide türkülerimdir.

Aynı bitki örtüsüyle kaplı olmadı ki dağlarımız,

Yeşillikler içinde, küçük bir tepenin, kuytu bir eteğinde değil.

Kurak ve bozkır bir örtünün kundaklarında sarılı bir çocuğum…

Ne mutluluk, ne huzur var D.N.A’m da, yokluğunun coğrafyasındayım,

Ne yangında kifayet, nede su da sır, beni güneş değil ancak aşkın kavurur.

Sol yanımdan gelen, ölümün kuytu köşelerinde.

Son bir kez diyorum, görsem, Sonra keşke diyorum, keşke,

Ya da keşkeler olmasaydı birde, Laf mı şimdi bu, ‘keşke’!

Alnından öpebilmek olsaydı şimdi, sonrasında ölmekse ölmek; keşke…

Bilirmisin insanın gözlerindeki yaşlar neden akar

Bilirmisin ki akan herdamla düştüğü yeri yakar

O,güzelim gözlerden o,yaşlar neden birbir akar

Sen yürek acısını bilirmisin?

Her aklına gelişinde yüreğin nasılda sızlar

Nefesin nasılda daralır

Derin derin solursun havayı

Ama bir türlü dolmaz ciğerlerin

Yürürken kalabalıkta,yollarda,caddelerde

Görmezsin kimseyi,duymazsın sesleri,seslenişleri

Tıpkı bedenini zorla taşımaya çalışan bir ruh gibi

Dersin ben yaşıyormuyum,kimim,neyim,nedenim?

Tüm sorular,hayaller beyninde döner döner

Bitap halde uzanırsın bir köşeye,neresi olursa olsun

Kapatırken gözlerini yüreğin hala acıtır içini,benliğini,ruhunu

Korkma geçecek elbet senin canını yakarak

Yüreğini kor gibi dağlayarak

Geçecek tüm akan gözyaşların dinecek..

Yağmurda Unutulan Şarkı

Önce bir yağmur bir yağmur iki gözüm...
Önce ıpıslak iki kuş!
Sonra yıkılmış evrenler geçti vitrinlerden,
Sonra insanlar iki gözüm!
İnsanlar,
Kahrolmuş!...
Islak senaryolar üstüne ta ic boşluktan,
Boyut boyut yalnızlıklar ağıyordu...
Öksüz anılar üstüne iki gözüm!
Kırık ikindiler üstüne,
Kuşkulu bir yağmur yağıyordu...
İkişer üçer yitiriyordum seni kavşaklarda,
Yollar ayak bileklerime dolanıyordu hep,
Taş taş çöküyordu en kutsal yapılar...
Yüzler karanlıktı iki gözüm!
Düşünceler dar,
Bir geçit bulamıyordum sana,
Ellerim yordamlarını yitirmişti üstelik,
Hep yabancıydı çaldığım kapılar!...
Oysaki, son çağrımdı bu ta can köşemden!
Oysa yürek yürek son yeşermemdi,
Çağ çağ, kanat kanat, sevgi, ışık, nur...
Ah sonra o yağmur iki gözüm!
Ah sonra o,
Yağmur!...
Şimdi,
En kırık vaktidir uzak inbatların...
Öykümüzün en yaralı yerinden,
Damlar yüreğime ılık bir sızı!
Sonra birden duyar gibi olurum,
Hoyrat yağmurlar altında,
Martı çığlıklarına karışıp giden
Çocuksu şarkımızı?