ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

Sensiz yaralıdır zaman, yıllar yaralı
Sararır içimde hüznün, ömrüm sararır
Belki kavuşamam sana, ölüm de gelir
Bulutlara yazdım seni, yağmur yüreklim

YENİLDİM İŞTE EY HAYAT...KIRGINIM!

SEVGİ YAĞMURUNDAN YÜREĞİNE BİR DAMLA DÜŞÜRMEYİ BİLENLERE

SÖYLEDİĞİNİ YAPTIM

SANAL AŞKIM

Buz gibi bir ekranda sıcak bir merhabaydın sen. En gerçekten daha gerçektin. Rotasını, klavyeye dokunan parmaklarımızın çizdiği yolculukta ayni durakta karşılaştık biz.

Sıcacık bir merhabaydın sen buz bir ekranda. Yalnızdık, yolu yok yalnızdık. Bir şekilde yalnız. Gerçek yasam içindeki sanallığımızdan kaçıp, sanal yasamdaki gerçekliğe soyunmamış mıydık cebimizdeki yalnızlık ağırlaşınca. Sonra çıplaklığımıza kelimelerimizi giyinmemiş miydik! Açıp tüm gizlerimizin önünü, istediğimizce özgür, dilediğimizce deli, yaşayamadığımızca çocuk, inandığımızca kendimiz, nasıl aktık birbirimize zaman içinde, kol bulmuş nehirler gibi.

Söylenememiş biriktirdiklerimizi, kırılmış umutlarımızı, bedeli ödenmiş vakitlerimizin bıraktığı fermanı, yitirdiklerimizi sormadık mı, anlatmadık mı birbirimize güvenerek! En gülünmeyecek şeylere bile gülmedik mi çocuklar gibi bir masalın içinde kahkahalarla, haytaca, tüm günün ciddiliğini fırlatıp bir kenara!

Olabildiğimizce özgür, kırabildiğimizce rahat, umursamazca kati, tüm öfkemizle, yığılan isyanlarımızın hırsını çıkarmadık mı birbirimizden, başka bir hayattan toplayıp getirdiğimiz nefretlerimizle sessiz harflerde avaz avaz bağırmadık mı!

Vurgulardaki samimiyete sığınıp, bir dost göğsü hasretiyle kelimelerimize yaslanmadık mı, sarılmadık mı birbirimize soğuk gecelerin siyah yalnızlığında, ağlamadık mı harf harf!...

Yağmuru yağdırdık birlikte, güneşi doğdurduk, ayrı mevsimlerde ayni mevsimin soğuğunda üşüdük, sıcağında ısındık, paylaştık biz.

Herhangi bir günün yorgun aksamında dudağımıza değmeyen bir fincan kahvenin tadını bildik, birbirimizin sigarasını yaktık, ayrı koltuklarda yan yana oturduk, paylaştık biz. Dost ziyaretlerine gittik, alışveriş yaptık, saatleri durmuş zamanlarda sokaklarda gezdik, bilmediğimiz şehirlerin uykusuz evlerinde uyuduk, uyandık birbirimize rüyalarımızı anlattık, paylaştık biz.

En gerçekten daha gerçektik. Kelimeler yetersiz kaldığında ekranı bir kağıt parçası gibi buruşturup bir kenara atmayı, daha yakında olabilmeyi de istedik. Ama...

SEVGİ YAĞMURUNDAN YÜREĞİNE BİR DAMLA DÜŞÜRMEYİ BİLENLERE

SANAL

Seninle bir ilkbahar yağmurunda ıslanmadım aslında
ve gözlerinin içine hiç bakmadım..
Hiç kol kola gezmedik yalnız yürüdüğüm bu yerlerin
Sessiz kaldırımlarında…
ve hiç dokunmadım saçlarına usulca
Beraber bir bardak çay bile içmedik
ve nefesini hiç mi hiç hissetmedim
Ama ben sana aşık oldum !
Bütün çirkinliği ve güzelliği içinde saklamasını bilen

Bu sırlı camda…

Kimsin nesin bile bilmiyorum…
Beni sana çeken şey ne
Platonik bile değilsin
Hatta seni hiç tanımıyorum bile
Nedir beni sana çeken şey
Hayır böyle bir esaret olamaz
Bu aşk bile olamaz
Çözemiyorum
Çıkamıyorum içinden…

AŞK ÖLDÜ

Islaktı gözlerim... hüznünü bulutlara yükleyip, gecesine kavuşamayan gündüzün, hüznünü yağdırdığı gibi yağıyordu gözlerimden anlamsız yaşlar..

Arkası dayanılmaz bir soğuktu her gece beni uykumda bile titreten..
Tek bir söz bekledim senelerdir senden.
Geldim demeni bekledim..
Ama sen rüyalarımda bile söylemedin..
Beni bir söze hasret ettin..

Aşka inancım yok oldu sevgili.. İnandığım aşk, öldü asırlar önce.. İnandığım aşk, gidişinle birlikte yok etti beynimde senden kalan aspire olmayan tortulaşmış duyguları..

Aşk öldü sevgili.. aşk öldü..
Sevgi üzerine yazdığım tüm cümleler yokoluyor birer birer..
Gözün aydın sevgili, bıraktım seni ruhumdan...
Özgürsün artık çekil git düşlerimden...
Çık git beynimden..
De ki, aşk öldü..
Farzet ki... Ben öldüm..
......Toprağa karıştım yok oldum..

...........Git artık benden..

................Artık ben yokum...

..........................Aşk Öldü....

SEVGİ YAĞMURUNDAN YÜREĞİNE BİR DAMLA DÜŞÜRMEYİ BİLENLERE

UNUTAMADIĞIMA

Güzele vurulmak kolaydır derler. Benim için çok çok güzeldin ve sana tutulmak çok kolay oldu .
 İnkar edemem çok mutlu oldum. Ama kısa sürdü.
Ama biliyorum senin aradığın bu değildi. Uzakta olduğum için sana zarar vermezdim.
Canın sıkıldığında aradığın bir değişikliktim senin için. Bana hayır deme gerçekçi olalım.
Beni aramıyorsun sağol. Ama lütfen haftada birde olsa , iki kelimede olsa bana yazma.
 Bilmiyorsun acı çekiyorum. Bana aşkım diyorsun .
 Senin için çok kolay düşünmeden yazılmış bir kelime ama beni sabahtan beri delirtiyor.
Belki buna benzer şeyleri daha önce de yazdım sana, ama tekrar yazıyorum.
Bildiğim bir şey var AŞK öyle hafta da bir aklına gelip iki kelime yazmakla olmaz.
Aşk birbirine destek çıkmaktır.
 Aşk derdini paylaşmaktır.
Aşk yanında olmaktır.
 Aşk saatlerce konuşup dertleşmek,sayfalarca yazmaktır.
Bunu yazayım mı yoksa yazmayayım  mı diye düşünmeden içinden gelenleri dökmektir
. Sen bana aşık falan değilsin. Artık kendini kandırma.
 Ben senin için arada çerez niyetine iki kelime yazdığın,
boş vaktin olursa telefonlarıma cevap verdiğin ama hiç aramadığın kuru yemişinim o kadar .
Bilirsin kuru yemişin ne açlığa faydası vardır , nede tokluğa .
Yesen de olur , yemesen de. Genelde vakit geçirmek için kullanılır.
İşte ben bunda yokum. Çünkü ben sen gibi değilim.
 Fazla duygusalım belki de.
Ben tüm kalbimle hissettiğim şeyleri söyledim sana.
Ben de açtığın yarayı onarmaya çalışıyorum.
Lütfen sende üstüne maillerinle tuz biber olma.
 Ama şunu bil, seninle üniversite yıllarında tanışmış olsaydım;
elimden kolay kolay kurtulamazdın.
Çünkü o zaman yanında olurdum.
Başka şehirde uzakta değil.
 Seni kazanmak için elimden geleni yapardım.
Her neyse. Görüyorsun yine uzun uzun yazdım .
 Aslında sadece içimden geçenleri yazdım...
Senin hiç yapmadığın gibi.
Çok uzak bir yerlerde unutulmadığını ve unutulmayacağını bil...
Her zaman mutlu ol.

 ...::::KiRiLdim asKa Onun HaBeRi YoK::::...

Biliyorum, konuşacak bir şeyimiz kalmadı, paylaşacak bir şey yok ortada. Yine de yüreğimden, gücümün yettiği yere kadar sana sesleniyorum, seninle konuşuyorum. Bugün sana olan kırgınlığımı rafa kaldırdım, sevgimi aldım avuçlarımın arasına, ona sığınıyorum. Cümlelerimi kısalttım, kelimelerim buruk, gülüşlerim istenmeyen evlat dudaklarımda. Bir ihtimal gelişine sığındığımı farkettiysem de, engel olmadım gurursuz ama umutlu ve sabırlı hasretine. Anlık hayaller anlık mutluluklara gebe kalıyor..bugün gönlümü hoş tutmak istiyorum...imkansız olan her rüyaya inanasım geliyor. Bir çocuk gibi, isteklerimi bastıramıyorum. Çalmayan telefonuma elim gidiyor, sana hala bende olduğunu ısrarla yazmaya çalışıyorum. Bende olan seni hiç kırmadım, değiştirmedim ve hep korudum desem de, sendeki benin nasıl olduğunu, gülüp gülmediğini, anlamsız bir sıkıntıyla merak ediyorum. İçimdeki güzelliğine inanıp inanmamanı artık umursamıyorum..!
Bulutlar yağmurunu toprakla öpüştürebilseydi bugün, bana o verdiğin ama tutmadığın sözünü sahiplenerek, dans edebilirdim ıslaklığıma aldırmadan. Ki aslında ıslanan sadece yüreğim olurdu, bedenim değil...Üşüyorum, bu üşüme yalnızlığımdan geliyor ve sarıyor her tarafımı. Tutunabileceğim hiçbir güzellik yok, hatırlamaktan usanmayacağım anılarım dışında. Isınabilmek için onlara sarılıyorum. Anlamsız ve cevapsız sorular hınzırca sırıtıyor, ben görmemeye çalışıyorum.
Düşler uzak gibi görünüyordu ama yakındı. Belki de görmeyi istemek gerekiyordu. Gözlerini aç desem kapatacaksın ama kapatma gözlerini..! Biliyorum levrekler derinlerde ve dalgalı denizlerde yaşar. Levrekler uzak bir düş gibi zor yakalanır. Ama sen becerirsin düşleri yakalamayı, derinlere dalmayı, uzaklara kavuşmayı..Sahi, becerebilir misin..?
Kendime bir demet papatya aldım ama bakmadım falıma. Gözlerimi gelişlere verdim, gözlerimdeki hüzün bile seni özlemiş, kafayı bulunca itiraf etti sonunda. Düşüncelerim gururlu, hayallerim ve sevdam değil. Gelseydin; kendimi unutup sana akacaktım, susturacaktım içindeki isyanı, kavgaların ortasında bir güneş gibi doğup ısıtacaktım yüreğini, sevinçten ağlayacaktım bu defa, mutluyken hemen sarhoş oluşum gibi, dokunacaktım, kusacaktım birikmişliğimi, hasretimi ama gelmedin, gelmezdin, gelmeye hiç de niyetin yoktu aslında. Kendimi kandırdığımı anladığımda, ağlıyordum...
Eskiden kimi şarkıların ne kadar anlamlı olduğunu düşünürken, şimdi ayrılığın ardından çalınan her şarkı umutsuzluğumu ve sevgimi anlatıyormuş gibi geliyor. Sevdiğim ne çok şarkı varmış, bunu senin gidişin gösterdi bana. Her şarkıda sen varsın, her yerde, her gördüğüm insanda, denizde, gecede, uykumda...Nasıl beceriyorsun her yerde olabilmeyi. Bu bir marifetse eğer, niye benim yanımda değilsin ki...?
Göz yaşlarım asilliğini yitiriyor ve yenik düşüyorum sevdana. Gittin..belki de hiç gelmemiştin, ben geldiğini sandım. Ayak uyduramadım yorgunluğuna. Düşlerindeki öpüşü konduramadım. Kimi zaman bir çocuk oldum gülüşlerinde şımaran, kimi zaman bir kadın dokunuşlarında kendini bulan. Ama en çok da imkansızın oldum, hırçınlığın, yirmi yaşın, gecikmişliğin...Her gelişimde bir kez daha gönderdiğin oldum. İnanamadığın, yenemediğin, üzerinden atlayamadığın korkuların oldum. Ağladığın, bağırdığın ya da sustuğun isyanın oldum. Aşk pazarında harcadığın mevsimler oldum, sessizce boşalan gözyaşların,birikmişliğin oldum. Son ses dinlediğin bir şarkının nakaratı oldum, dilinin ucuna gelip de söyleyemediğin kelimeler, ister istemez yaşadığın talihsizlikler oldum. Yüreğindeki kadın ben olmak isterken, yüreğine sığınan ve tozlanacak olan bir anı oldum. Hak etmediklerin, artık yeter dediklerin ve herşeyin olmak isterken belki de hiçbir şeyin oldum. Söylesene, ben gerçekte senin neyin oldum...? Sesin hep uzakları çağırıyordu, ben üstüme alındım, sana geldim. Bilseydim, bana ait olmayan bir seslenişi sahiplenir miydim..? Şimdi bir mevsimlik aşk kaldı avuçlarımda. Sadece bir mevsim yaşanan ama bir ömür gibi gelen aşk...Kalbime henüz söylemedim gittiğini. Öğrenirse onun da acı çekmesinden korkuyorum. Seni hala benimle biliyor ve seviyor ama ben kalbime ilk defa yalan söylüyorum.
Gittin...sevdamın öksüzlüğüne alışabilirim belki ama sesinin uzak yolların sonunda olması acıtıyor içimi. Suskunluğun en büyük silahındı, suskunluğunla vurdun beni. Ben alışkınım kendi yaralarımı kendim sarmaya. Asıl acı olan ve kanatan unutulmak aslında. Söylesene, unutulmak kime yakışıyor..? Unutan sen olsan da, sana bile yakışmıyor..Merak etme, üstüne giydirmedim bu duyguyu, unutulmayan olmak sende daha güzel duruyor. Görüyorsun işte, aşka ve sana ihanet etmiyorum ben, ki kırgınlığım aşka.Sen üstüne alındın...Bir sonbahar’da, güneş hala daha ısıtırken bedenimi seni çıkarttı karşıma. Sen “bitti” dediğinde yağmur yağıyordu, aşkın canı sıkıldı, seni aldı...


Bilmiyorum nerdeyim, ne haldeyim, ben kimim
Ayrilirken kimligim, adresim sende kalmis.
Tebessümü yüzüme çok görüyor matemim
Güldügümü gösteren tek resim sende kalmis..