BU HİKAYENİN İKİ KAYBEDENİYİZ...
Önce kazanmaya başladık... aşkı kazandık... sevgiyi... Birbirimize öyle güzel geldik ki...sen öyle masumdun... Bakışların ruhumu okşardı...sana, güzelliğine bakmaya kıyamazdım... Güzel gözlerine baktıkça dalgalarında savrulurdum...Yanındayken içime huzur dolardı...Yüreğim heyecanla çarpardı... Boğazım öyle düğümlenirdi ki... Konuşmakta zorluk çekerdik...zaten çok fazla konuşmazdık seninle... İmkanımızda olmazdı...ama uzaktan bir bakışın yeterdi bana...yüreğimi aydınlatırdın...küçücük yüreğimde öyle büyümüştün ki....işim, hayatım, düşüncem herşeyim sen olmuştun...
Gittiğinde, sana gitme diyemedim...biraz daha kal diyemedim... Öfkem, kırgınlığım, sevgim hepsi birbirine öyle karışmıştı ki... Önce bağırıp çağırmak geldi içimden...sonra karar veremedim, ne tepki versem diye...git-gel yaşarken yüreğim sustum kaldım...
Birgün hiçbirşey olmamış gibi geri geldin bana...elimi tuttuğunda ağlamaya başladım...aklımda bir yığın cevapsız sorular...yüreğim kırgın...
Herşeye rağmen hoşgeldin dedim sana...ve aynı yerden başladık yaşamaya... Seni yaşamak beni hem mutlu ediyordu, hemde acı çekmeme sebep oluyordu... Yüreğim sana gelirken, mantığım uzak kalıyordu...
O kadar çok ağladım sana...sessizce akıttım gözyaşlarımı... Ne yapmak istediğini ve ne düşündüğünü hiçbir zaman bilemedim... Uzun zamandır sana eskisi gibi değilim...neden bebeğim biliyor musun?
Biz seninle hiçbir zaman kavuşamayacağız...
Ellerin, gözlerin, yasak bana...yüreğin yasak bana... Kazandığımız herşeyi kaybettik aşkım...
BİZ SENİNLE KAYBEDEN İKİ KAHRAMANIZ.......
SEVGİ YAĞMURUNDAN YÜREĞİNE BİR DAMLA DÜŞÜRMEYİ BİLENLERE
|