ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

Kadınım ben...Yok sayılsa da varım ben...

      Tüm gösterişiyle,görkemiyle ,tüm yalnızlığıyla,

               tüm yoksayılmışlığıyla kadınım ben...

Ben kadınım,acılarla büyüttüm kendimi damla damla...Sabırla besledim sevgiyi yudum yudum...Ben kadınım;kanımda direnç ve umut , yüreğimde aşk daima.. Dayanırım yokluğa,eksilerek çoğalanım.Sevginin en güzel ifadesiyim.Tüm çözümleri bilirim.Ben kadınım deniz kadar anlaşılmaz sanılmamın aksine ,ilmek ilmek çözülenim.Ben kadınım;canımdan can ,kanımdan kan yaratırım.Kalbim inanç doludur.Sevgi ve özlem doludur.Çoğu zaman duvarlara çarpsa da duygularım; vazgeçmem hissetmekten.Ben kadınım ; sevdiğim zaman ölümüne severim. Sınırlar,yollar,uzaklıklar vız gelir bana;yıllar önemsizdir.

Ben kadınım ,merhametin ,özverinin kaynağıyım.İnananım.Sevgiyi emeğimle beslerim. Ben kadınım; çoğu zaman en çok sevdiğim acıtır canımı yinede gülümserim. Ben kadınım, sabırla örerim güzelliği ince ince duyumsayarak hayatı.Kimi zaman kapalı kapılar çıkar karşıma asla yılmam. Yine denerim.Ben dünya kadar eski ve kutsal olanım. Bir can doğururken seve seve ölenim.En çok ezilenim.

Ben kadınım; çoğu kez bir kadın çıkar yoluma ve ihaneti yaşarım sessizce,bedelini ben öderim. Ben kadınım ; her yerde benim izlerim var. Bulunduğum tüm ortama sinerim.Varlığımla anlam kazanır kentler ,caddeler,sokaklar ,evler.Ben kadınım ;hassas,ince ,duyarlı ve sevecenim.Durmadan törpülendikçe,inadına ayakta duranım.Zaman zaman paralarla satılsam da varım.Aldatılsam da varım. Hiçler uğruna yıllarca savrulsam da varım.Ezilip horlansam da varım.Emeğim gerçek emektir. Tamamlayandır. Ben kadınım ;tüm farklılıklarımla elmanın diğer yarısıyım.Bir ipek böceği gibi örerim hayatımı dayanarak acılara...Ben kadınım KYBELE gibi sağlam bir anayım.Toprakla özdeş olanım.Tüm bunlara rağmen zorlanırsam eğer bitmişse umutlarım ,yok sayılmışsam, değerlerimden birine dokunulmuşsa o an en acımasız olanım.

Ben kadınım; ölümün bir son olmadığını bilirim.Tüm varlığımla çıkarım savaşa...Ruhum ve inancımla...Ben kadınım; hiçbir denizcinin görmediği fırtınalar,anaforlar bendedir. Hiçbir dağcının görmediği doruklar ve uçurumlar bendedir. Savrulurum rüzgarlarla ve savururum.En büyük isteğim anlaşılmaktır. Ben kadınım bir adım gelene on adım gidenim. Aklıma güvenirim. Çoğu zaman aptal sayarlar. Ben kadınım;huzur ve mutluluk isterim.Haksızlık olmasın isterim. Kötülüğün değil iyiliğin ,çirkinliğin değil güzelliğin. Ve barışın ,onurlu bir dünyanın varolmasını isterim..

Küçük bir erkek çocuk,
annesine sordu: "Niçin ağlıyorsun?"
"Çünkü ben kadınım." Diye cevapladı annesi.
"Anlamadım!" dedi çocuk. Annesi, çocuğu kucaklayıp
"Hiç bir zaman anlayamayacaksın!" dedi.
Babasına "Baba, annem niçin ağlıyor?" diye sordu.
Babanın cevabı: "Bütün kadınlar
sebepsiz ağlayabilen yapıdadır" oldu.

Küçük çocuk büyüdü, yetişkin adam oldu, halâ
kadınların niçin ağladıklarını keşfedemedi.
Nihayet öldükten sonra cennete gittiğinde Allah a sordu.
"Allahım!" dedi: "Kadınlar
niçin bu kadar kolay ağlayabiliyorlar?"
Allah:"Ben kadınları özel yarattım! Tüm yaşamın
ağırlığını taşıyabilecek kuvvette olmasına rağmen
başkalarına teselli verecek kadar yumuşak omuzlar,
doğumun acısına olduğu kadar doğurdukları evlatlarının
nankörlüğüne dayanabilecek iç kuvvetini verdim.

Başkalarının kuvvetinin kalmadığında;
devam edecek azmi,
ailesinin hastalığında; yorgunluğa
pabuç bıraktırmayacak kudreti verdim.
Her türlü şart altında,
hatta kendilerini çok kötü incitseler de,
çocuklarını sevmek duygusallığını verdim.
Bu duygusallık her yaştaki çocuklarının
yaralarını sarmalarına, sorunlarını dinleyip
paylaşmalarına yardım ediyor.

Kocalarını tüm kusurlarıyla sevmek kuvvetini verdim.
Onlara iyi bir kocanın eşini asla incitmeyeceğini fakat
bazen destek ve kuvvetini deneyecek davranışlarda
bulunacağını anlayacak duyarlı bir zeka verdim.

Tek zayıflık olarak kadınlara bir gözyaşı verdim...

Tamamen kendilerinin sahip oldukları,
ihtiyaçları olduğunda kullanmak üzere.
İnsanlık için bir gözyaşı..." diye cevapladı...


Kadını güzel yapan şey ne saçı, ne vücudu,
ne de kendini ne şekilde taşıdığıdır.
Kadını esas güzel yapan sevgisini paylaşabilmesi,
fedakarlığı, sorumluluğu, anlayışı, sadece bilgiye
değil aynı zamanda kalbe de yönelik aklıdır.

                                         KADIN OLMAK BAŞKA BİRŞEY...

Bana da yol göstersene, Deniz feneri,
Denizi istiyorum hepsi bu,
Bu o kadar zor mu?
Zor mu baharın ilk güneşiyle yanmak,
Kadehleri,
Şerefe tokuşturmak bir akşamüstü,
Tabelalara bakmadan yani,
Birkaç yüreği harmanlayacak,
Bir yer bulmak,
Ve savrulmak,
Nereden nereye bilmeden,
Huzur kumsalında,
Çakıltaşlarına karışmak,
Kumlara adını yazmak mesela,
Ya da uçsuz bucaksız ufuklara,
Oldu olası başka şey görmemiş,
Bir mendireğin gözüyle bakmak,
Ağların kokusuna ağlamak,
İçin için,
Yollarca yol,
Dağlarca dağ,
Saatlerce zaman olmak,
Sönme! ..yolumu aydınlat,
Susma! söyle;
Sevmek bu kadar zor mu ha?
Bu kadar zormu be deniz feneri?

HAYAT NEDIR

Hayat nedir, nedir ki anne;
Bir oyun, bir masal degil mi?
Bak, kirildi oyuncaklarim
Omrum gitti,
Sevdam bitti
Inan, ben hic buyumedim ki

Benim hic sapanim olmadi anne,
Ne kuslari vurdum,
Ne kimsenin camini kirdim
Cok uslu bir cocuk degildim ama,
Seni hic kirmadim, hem boynumu kirdim.
Ben hayatim boyunca
Bir tek kendimi vurdum!.
Suskun gorunsem de,
Firtinali ve magrurdum anne.
Bir mizrak gibi,
Aynada hep dik durdum anne!
Ben sana hicbir gun laf getirmedim,
Leke surmedim.
Ama gogsumu cok hirpaladim,
Kalbimi cok yordum
Ben hayatim boyunca,
En cok kendimi sordum!.

Benim hic sevgilim olmadi anne,
Ne bir yuva kurdum,
Ne bir gun sansim guldu
Opemeden bir bebegin gidisini,
Tukendi gitti cagim
Kimi yurekten sevdiysem,
Yuregini baskasina boldu
Bir muhabbet kusum vardi,
O da yalnizliktan oldu

Sen beni hep, gogsunde
Acilarla mi sogurdun anne?
Yoksa, evlat diye,
Koca bir tas mi dogurdun anne?
Eziyet degilim, zahmet degilim,
Musibet hic degilim;
Bir senin mi balina sinek kondu, soylesene!
Dogurdun da beni,
Ne ile yogurdun anne?

Benim hic hayalim olmadi anne
Ne seni rahat ettirdim,
Ne kendim ettim rahat
Bir mutluluk fotografi bile cektirmedi bu hayat!
Kaybolmus bir anahtar kadar
Sahipsizim anne
Ne omzumda bir dost eli,
Ne sacimda bir sefkat
Say ki yollardan akan,
Su faydasiz camurdum anne
Say ki islanmaktan, usumektim,
Say ki yagmurdum anne!
Bunca yildir gozyasini,
Hangi denizlere sakladin?
Oy ben oleyim,
Sen beni ne diye dogurdun anne

Hayat nedir, nedir ki anne;
Bir oyun, bir masal degil mi?
Bak, kirildi oyuncaklarim
Omrum gitti,
Sevdam bitti
Inan, ben hic buyumedim ki

                                                     YUSUF HAYALOGLU

 (dinle)

Benim hiç sapanım olmadı anne,
Ne kuşları vurdum,
Ne de kimsenin camını kırdım…
Çok uslu bir çocuk değildim ama,
Seni hiç kırmadim, hep boynumu kırdım.
Ben hayatım boyunca
Bir tek kendimi vurdum! ..

Suskun görünsem de,
fIrtınalı ve mağrurdum anne.
Bir mızrak gibi,
Aynada hep dik durdum anne! ..
Ben sana hiç bir gün laf getirmedim,
Leke sürmedim.
Ama göğsümü çok hırpaladım,
Kalbimi çok yordum…
Ben hayatım boyunca, en çok kendimi sordum! …

Benim hiç sevgilim olmadı anne,
Ne bir yuva kurdum,
Ne bir gün şansım güldü…
Öpemeden bir bebeğin gidişini,
Tükendi gitti çağım…
Kimi yürekten sevdiysem,
Yüreğini başkasına böldü…
Bir muhabbet kuşum vardı,
O da yalnızlıktan öldü…

Sen beni göğsünde
Hep acılarla mı soğurdun anne?
Yoksa evlat diye,
Koca bir taş mı doğurdun anne?
Eziyet degilim, zahmet değilim,
Musibet hiç değilim;
Bir senin mi balına sinek kondu, söylesene!
Doğurdun da beni,
Ne ile yoğurdun anne?

Benim hiç hayalim olmadı anne…
Ne seni rahat ettirdim,
Ne kendim ettim rahat…
Bir mutluluk fotografı bile çektirmedi bu hayat
Kaybolmuş bir anahtar kadar
Sahipsizim anne…
Ne omuzumda bir dost eli,
Ne saçımda bir şefkat…

Say ki yollardan akan,
şu faydasız çamurdum anne…
Say ki ıslanmaktım, üşümektim,
Say ki yağmurdum anne!
Bunca yıldır gözyaşlarını,
Hangi denizlere sakladın?
Oy ben öleyim,
Sen beni ne diye doğurdun anne ?

                                                              Yusuf HAYALOĞLU

işte gidiyorum birşey demeden,
     arkamı dönmeden, şikayet etmeden,
           hiçbir şey almadan, birşey vermeden,
                            yol ayrılmış görmeden gidiyorum...

vay be hayaloğlu!..
sonunda sende düşüp gittin azrail in peşine !..

Yusuf ölmüş

DELİKANLILIĞINI hiç yitirmemiş, çok "kıyak" bir adamdı Yusuf Hayaloğlu...

Kısa ömrünün sonuna kadar "devrimci", kısa ömrünün sonuna kadar "bohem" ve kısa ömrünün sonuna kadar "arabesk" kalmayı başardı...

Ancak Ahmet Kaya nın bestelemesiyle eksikliğini tamamlayan şiirler yazdı...

Dilimize pelesenk olan güzel, şaşırtıcı ve tuhaf sözler bıraktı:

"Mavi gökyüzünü ona dar etmişler" gibi...

"Başım belada" gibi...

"Hani benim gençliğim" gibi...

"Olmasaydı sonumuz böyle" gibi...

"Mülteci istekler" gibi...

"Vakit tamam seni terk ediyorum / Bu incecik bir veda havasıdır" gibi...

"Bir cebinde Das Kapital / Bir cebinde kenevir tohumu" gibi...

"Katran gecelerin heyülası" gibi...

Ama onun bizlere en büyük armağanı, çok eski duyarlılıkları anlatır gibi yalın ve içe işleyen, Müslüm Baba nın korkunç güzel söylediği "Şu dağlarda kar olsaydım" türküsüdür...

Son dizeleri şöyledir:

"Şu yarada kan olsaydım / Dökülüp ziyan olsaydım / Bu dünyada yerim yokmuş / Keşke bir yalan olsaydım"...

İşte sonunda oldu...

Yusuf da bir yalan oldu...

"Kafasına sıkıp gitmedi" ama "yüzünü döküp gitti"...

Ne diyelim?

Allah rahmet etsin...

Ayrılık Hediyesi

şimdi saat sensizliğin ertesi
yıldız dolmuş gökyüzü ay-aydın
avutulmuş çocuklar çoktan sustu
bir ben kaldım tenhasında gecenin
avutulmamış bir ben...

şimdi gözlerime ağlamayı öğrettim
ki bu yaşlar
utangaç boynunun kolyesi olsun
bu da benden sana
ayrılığın hediyesi olsun

soytarılık etmeden güldürebilmek seni
ekmek çalmadan doyurabilmek
ve haksızlık etmeden doğan güneşe
bütün aydınlıkları içine süzebilmek gibi
mülteci isteklerim oldu ara sıra, biliyorsun..
şimdi iyi niyetlerimi
bir bir yargılayıp asıyorum
bu son olsun be..bu son olsun!
bu da benim sana
ayrılırken mazeretim olsun!

şimdi saat yokluğunun belası
sensiz gelen sabaha günaydın!
işi-gücü olanlar çoktan gitti
bir ben kaldım voltasında sensizliğin
hiç uyumamış bir ben...

şimdi dişlerimi sıkıp
dudaklarıma kanamayı öğrettim
ki bu kızıl damlalar
körpe yanağında bir veda busesi olsun
bu da benden sana
heba edilmiş bir aşkın
son nefesi olsun...

kafamı duvara vurmadan
tanıyabilmek seni
beyninin içindekileri anlayabilmek
ve yitirmeden, yüzündeki anlık tebessümü
bütün saatleri öylece durdurabilmek için
çıldırasıya paraladım kendimi
lanet olsun!
artık sigarayı üç pakete çıkardım günde
olsun be! ne olacaksa olsun!
bu da benim sana
ayrılırken şikayetim olsun

(gözyaşım utangaç boynunun inciden kolyesi olsun her damla vefasız teninde bir veda busesi olsun isterim sende ben gibi yan ömrüne hep ağla hep ağla bu benden son dua bu benden ayrılık hediyesi olsun)

sızıntı...

        her yerde kalbimin. 
 

     hüznünde, çaresizliğinde, kırıklıklarında ve kimsesizliğinde.
             ah sabahlar olmasa, güneş uyanmasa hiç.
                 karanlığımda kalbimin sızıntılarının kokusu sadece beni rahatsız etmekte
          gün ağırdığında umut kalbimin yaralarına acımasızca tuz ekmekte... 
                    şimdi son sözünü söyle mutluluk... 
                         

                         Ben gidiyorum... Oyalayacak kimsen kalmayacak...

Hayaller vardı beni alıp götüren düşlerimde kayboldugum

Kaybolupda unutuldugum ama orada hep birisi vardı ve ben

Hep onu düşünürdüm gözyaşlarımda benim yanımda olan

Ölürken bile düşüncegi kişi ben olan onu biliyordum o hep

Yanımdaydı belkide boş du imkansızın peşinde olmak

Belkide imkansız yokdu hep imkanlar sunulmuştu sıkılmış

Ruhumdan gelirken sana bedenim yine orada ama ruhum

Yanında gökyüzündeydim belki ucuyordum özgürdüm

Ama yere düştügümde acısı cok kötü olacaktı ama yinede

Gökyüzündeydim..belki bulutlar yokdu belki gökyüzü yoktu

Hepsi birer hayaldi ama yine ben içimde bir köşedeydim...