ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

Ne zaman gözyaşın yağsa yüzüne
             Güneşin nefesi değse sesine
                                  Seni ben....
         Sayrılı bir mıh gibi
                Yüreğime saplarım...
                         Sonra ceplerime doldurup anıları
                                             Yaramaz bir çocuk gibi 
                                                                         Kaçarım...

“tartıda melek gibi olmak melek olmaktan ağır basar…” Sırf bu yüzden gitmeliyim…



Yaralamazsan Sevemem Seni

“tartıda melek gibi olmak melek olmaktan ağır basar…”


Kalbinin yıkıntıları arasında eşelemektesin toprağı, bir tohum aramaktasın içinden can özü çekilmemiş, bir umut aramaktasın azda olsa üstüne mavinin kokusu sinmiş. Tırnak aralarında cam kırıkları, yürek uçlarında aşk kesikleri var ve gölgesinden bile koyu bir kan yaşam ışığının pınarlarından, gözlerinden sızmakta…

Ve ben…Ve ben bilmekteyim… Doru kısrakların kalbini bile çat diye ortadan çatlatacak kadar körüklü bir hırsla bilmekteyim. Bu arayışın bu çırpınışın tek anının bile kendin için olmadığını, iç terazinin sen olan kefesinin hep havada kaldığını, karşıda sevilen varken ne koyulur ki ona denk olsun diyip tepeden tırnağa ruhunu kendinden soyup aşka en yakışan elbise sevgilidir diyerek beni bir libas gibi üstüne giydiğini bilmekteyim.

Sen, zamanın kırık bir anında karşıma koyulan yüreği bal oğulu bir ayna, nergisi kendine aşık eden durgun göl yüzü… Geceye çalan gözleriyle ruhum aynadan hareli bir güneş gibi bana bakmakta, giden sevilenler ardında eğilen başım bir Ağrı, bir Nemrut olup yansımakta. Gördüklerimin ben olduğumu ince bir sızı gibi sayıklasa da hala beynim, kalbim ah kalbim gerçeği bir tokat gibi suratıma çarpmakta. Gördüğüm sendeki beni başka yüzlerde bir hazine arar gibi aramaktayım.

Kendimce kılıflara sokuyorum gidişimi, kendimce yoğuruyorum. Anlayacağın kilden bir yığın var önümde ve ben mermerden heykeller hayali kuruyorum. Gitmek ne denli zorsa senden, sende sevmek o denli kolay. Günlük bir işi yapar gibi, uyur gibi yahut uyanır gibi bir ömür bir ömre adaklanır mı?

Ne kadar anlatsam da gitmelerin zorluğunu bilemezsin ki… Sen hiç gitmemişsin ki… Terk edilen olmak varken, terkeden aşktan cayan olmamışsın ki.

Sana sağılmış yaraların kabukları kalmış, sen yinede o mutlu olsun demişsin.
Hep gidenlerin kapısında kalmış aslın, sen suretinle yanmışsın…

Yine de gitmeliyim artık. Ellerinde yeniden doğmuşken hayata örseleyecek bir yürek bulmalıyım yeni tenimi ve sonu bahara çıkmayan bir çıkmaz sokak olmalı aşk.

Gitmezsem ahı siner omuzlarıma tüm gidenlerin…
Gitmezsem fıtratı bozulur yalancı aşk yeminlerinin…
Gitmezsem sonu gerçeğe varır masalsı düşlerimin…

Sırf bu yüzden gitmeliyim…
Senin büyük yüreğine rağmen bu aşka ve bize yazık etmeliyim.

                    Dünyada Dünyada bir yerdeyim ben 
                 Yol kenarlarındaki su birikintilerindeyim 
                 Yerim yurdum yoktur benim 
                 Yarim yurdum yoktur benim
                     Sadece gökyüzüne göreyim...                   

ÖNCELEYİN


Önce bir ellerin vardı yaşnızlığımla benim aramda
Sonra birden kapılar açılıverdi ardına kadar...
Sonra yüzün onun ardından gözlerin dudakların
Sonra her şey çıkıp geldi...

Bir korkusuzluk aldı yürüdü çevremizde
Sen çıkardın utancını duvara astın...
Ben masanın üstüne kodum kuralları
Her şey işte böyle oldu önce...


                                                          1954
                                                          Cemal SÜREYA
                                                          (Üvercinka)    

 

TEK YASAK

 Özgürlüğün geldiği gün
 O gün ölmek yasak!

 

 

At, savur at sevdayı bir yere fırlat
     Bitti sayıp acıyı kaldır öyle yat
          Sor, herkese sor acılar unutuluyor
Ağlayınca gözlerinden silinmiyor
     Aşk her defasında bak bulunuyor
         Bırakırım zamanı öyle biraz da
             Sen olmadan da yine geçer nasılsa
Hatırla bunları sakın unutma
    Diyordun ama o zaman gülüyordun
         Yanımdaydın, canımdaydın
             Şimdi nasıl geçer bu ömür?
       

                                                               Büyük İnsan & Gökhan Türkmen

Büyük İnsan & Gökhan Türkmen

At, savur at sevdayı bir yere fırlat
Bitti sayıp acıyı kaldır öyle yat
Sor, herkese sor acılar unutuluyor
Ağlayınca gözlerinden silinmiyor
Aşk her defasında bak bulunuyor
Bırakırım zamanı öyle biraz da
Sen olmadan da yine geçer nasılsa
Hatırla bunları sakın unutma
Diyordun ama o zaman gülüyordun
Yanımdaydın, canımdaydın
Şimdi nasıl geçer bu ömür?

Susma söyle nasıl yaşar böyle insan!
Susma konuş, hadi anlat büyük insan!
Söyle bir aşk mı çare olurdu zaman mı ?
Böyle kaldırıp atardık ya sevdayı!

Susma söyle nasıl yapar bunu insan?
Susma nasıldı anlat hadi ayrılırsam!
Söyle hayat mı çare bulurdu kendin mi?
Böyle büyük aşklar böyle mi biterdi?

At, silip at aşkları bir yere fırlat
Bitti say ki derdini kaldır öyle yat
Sor, ne olur sor sen benden ayrılırsan
Ne olur düşümde bir ömrü durdursan
Aşk her defasında bende ararsam
Bırakırım kendimi öyle biraz da
Sen olmadan da ben yaşarım nasılsa
Hatırla bunları sakın unutma
Diyordun ama o zaman gülüyordun
Yanımdaydın, canımdaydın
Şimdi nasıl geçer bu ömür?

Susma söyle nasıl yaşar böyle insan!
Susma konuş hadi anlat büyük insan!
Söyle bir aşk mı çare olurdu zaman mı böyle?
Kaldırıp atardık ya sevdayı!

Susma söyle nasıl yapar bunu insan
Susma nasıldır anlat hadi ayrılırsam
Söyle hayat mı çare bulurdu kendin mi böyle
Büyük aşklar böyle mi biterdi

Susma hani aşk insanı zaten bulurdu?
Susma hani yıllar aşka çare olurdu?
Söyle yıllar mı daha hızlı bir kurşun mu?
Böyle sensiz her gün biraz yokoluşum mu?

 (dinle)

Malzemesi tükenen bir fabrikadır aslında aşk..

Umudunu kaybetbeyenler malzemesi aşkın..
Sevilmek,..
Temiz bi sayfada yaralı bulunmak gibi..
Aslında herşey lekeli bi yerde.. her satırda..
Fakat aşk rolunu temiz bi sayfada oynar..
Aslını bilmeden.. Aslını anlamak imkansız..

Gök yolu sokaklarında kentin, mevsimlerden güz
Sönük lambalar gizliyor, deniz rengi gözlerini
Merdivenlerinde yolcular peronların,
Ertelenmiş buluşmalar getiriyor trenler
İstasyonlarını geçiyoruz bir bir çizgil kentlerin
Tere boğulmuş at sırtında gibi - erken -
Kırkında kadınların kösnül trajedileri sokaklarda
İstasyonlarını geçiyoruz bir bir kuşatılmış semtlerin...





Eski giysiler karşılıyor
Son tangoda takılı kalmış yüzleri
Atlı tramvaylar geçiyor tarih köprülerinden
Birlikte sürüyoruz yorgun izini dansların
Eğilen gökdelenleri utancın
Gülüyor sevi taşıyla örülü eski yapılar
Ağaçlar ağlıyor dal ucunda ve de tanrılar
Boşalması bu yağmur bulutlarının
Gülüyor sevi taşıyla örülü eski yapılar...

Ey kent uzaksın kocamış çınarlar görkeminden
Kavrulurken güneş acında karanlıkların
Kerbelalar çiziyorsun ortasında suların
Tulumbacılar çıkarıyor yangınları, çerçevelerden fırlayıp
Koca kent haraca kesiliyor
Kerbelalar çiziliyor ortasında suların...

Tiner kokluyor çocuklar , köprü altlarında, renkleri uçuk
Kaldırımlara uzanmış küçük dilenciler
Çiğneniyor sivri topuklarında rüküş kadınların
Gök yolu sokaklarında kentin mevsimlerden ilk yaz
Mecnunlar yiterken menevişinde çelik rayların
Kapatma dolsun gözlerine teni eski aşk şarkılarının
Sönük lambalar gizliyor deniz rengi gözlerini
Ay doluyor içimize, içimiz yakamoz aynası
İstasyonlarını geçiyoruz bir bir kuşatılmış semtlerin
Kiraz bahçeleri üzgün, frezyalar ve papatyalar
Yitik kentler büyütüyor yalnızlığımız
Sönük lambalar gölgesinde deniz rengi gözlerin...



Hüzzam bir hasret şarkısıdır eski İstanbul uykusunda
-Senden hatıra kalan bir sarı saçtı-