ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

Yarana Derman Kendini bil


Sen gülümse hüzün çiçeği
her sabah menekşe koksun yüreğin
gözlerin sevda konuşsun…
sen gülümse
huzur ışısın gülücüğün
hüzün sussun
hayatın sancısına isyan etsede yüreğin
gülümse

Sen gülümse bahar çiçeği
şarkılar söyle mutlu, umutlu yarınlara
ben çilesi olayım hayatın
varsın kanayan yanına ağlasın gözlerim
taş olsun içimdeki sevda
talan olsun kalbim acılar diyarında dirhem dirhem
sen gülümse

Sen gülümse gül mevsimlere
ülkem kadar güzel kız
ben hüznü olayım suskun gözlerinin
uzanıp öpeyim yaralarından bin defa
varsın hoyrat mevsimler geçsin üzerimden
boz bulanık sisler bassın hayallerimi
talan etsin ruhumu dirhem dirhem
sen gülümse

Sen gülümse sabahlara gün çiçeği
ben akşamında kaldım hayatın
her gece acılı bir kuş konup kirpiklerime
varsın çöl rüzgarlarına benzeyen
 hüzünlü şarkılar mırıldasın dudaklarıma
sen gülümse

Sen gülümse dünya kadar güzel kız
yemyeşil yapraklarınla gülümse
gülücüğün armağan olsun öksüz çocuklara
dağ doruklarına, uçurum kıyılarına
ben güz mevsimiyim, dallarımda hazan şarkıları
gazel dökmüş bahçelerim tarumar
dudağımda gelincikler ölüm sarısı

Bir gün yapraklar düşerse  dalından
üşürse duygular
vurulursa kuşlar kalbinden
gökyüzü ağlarsa 
sen gülümse hüzün çiçeği
en ölümsüz gülücüğünle gülümse

"İnsan yalnız başlar yolculuklara
yolculukları yalnız bitirir" derler
  acılarını bırakıp bir eskiciye
bir sarmaşık inadıyla tutunup yaşama
korkmadan önündeki uçurumlardan ilerle
hep kendine yürü, kendine git
başka yerde arama derdine derman
yarana derman kendini bil...

Hasretin Dudağa Değdiği Zaman


Bir akşam vakti, zamanı durdurup
ekleyip yıldızlara yalnızlığımızı
yaralarımızı sarıp
kanayan yüreklerimizle
çekip gitmek vardı buralardan ahhh!
nehirler, şehirler, ölümler geçerek
çekip gitmek vardı buralardan
hasretini çektiğimiz dağlara...

Mehtabın ırmağa
damlanın yaprağa
cemrenin toprağa
hasretin dudağa değdiği zaman
bir yolcuyu bekler gibi uzaktan
yayla yollarında karşılayıp sevdiğimizi
tutup elleri kınalı,
nazlı bir gelinin elini tutar gibi
ve içip aşkı billur sulardan kana kana
bir düşü tüm güzelliğiyle paylaşarak
başımızı kaldırıp göğe haykırmak vardı...

Bir seher vakti, durdurup zamanı
ayaz vurmadan güllerimize
yolların kenarına dizilmiş,
boynu bükük çiçekler gibi
içimizi burkan ezgilerle
dizilip sılanın yollarına
çekip gitmek vardı buralardan ahhh!
çekip gitmek vardı
gönlümüzü çeken topraklara...

Öksüz kalmış ağaçlar boyun eğdiği zaman
buzun ateşe, acının yüreğe değdiği zaman
küsmeden bahar yağmurları umutlarımıza
boranlar sevinçlerimize çöreklenmeden
çekip gitmek vardı buralardan ah!!!
çekip gitmek vardı dostum
geç olmadan
vakit ölmeyi geçmeden
sarılıp sevdiklerimize doya doya ağlamak vardı

Bir kadın tanımak...

Bütün gel-gitleri, kaprisleri, küçük şımarıklıkları, korkuları, şaşkınlıkları,
hercailikleri, hayal kırıklıkları, aşkları, terk edilişleri, başarıları,
başarısızlıkları, kurnazlıkları, saflıkları, çocuk ağızları, şirinlikleri,
küçük yalanları, büyük itirafları, kocaman yürekleri ile kendi olmaya
çalışan kadınları tanımak...

Bir kadını sevmekle baslar her şey ama, bir kadını tanımakla varılır
hayatın sırrına. Bir kadını tanımaya soyunmak zor ama keyifli bir
yolculuğa çıkmaktır. Dört mevsimi bir yürekte buluşturur, bu yüzden de
sürekli şaşırtırlar. Sürprizlerin ardı arkası kesilmez.
Zordur anlamak onları. Benzemek gerekir anlayabilmek için belki de!
Kendi zekasını hatırlatanları sever, sevgisini göstermekten ürkmeyenleri,
sürprizlere hazırlıklı olanları bir de. Muson yağmurları gibi yağarken,
Sahra da çöl fırtınası koparıp ardından güneş olup ısıtabilirler.
Dedim ya bir dünyadır kadınlar, yürekleriyle konuşan, gözleriyle gülen...

Bir kadını sevmekle başlar her şey ama,
bir kadını tanımakla anlaşılır, hayatın
sırrına ancak aşkla varılacağına. Sevgi arsızıdır kadın.
Verdiğinden daha fazlasını isteme bencilliğini gösterecek kadar sevgi
arsızı... Bu yanını doyurunca şımaracağından korkanlar, birlikte
çoğalacaklarını bilmeyenlerdir. Bir kadını sevmekle başlar her şey ama,
bir kadını tanımakla kanat çırpılır özgürlüğün bütün maviliklerine.
Kendine inananlara, aşka inananlara koşar.
Hem yaman bir aşk avcısı, hem de engebeli yollarda koşmaktan bitap
aşk yorgunudur kadın. Bir kadını sevmekle baslar her şey ama bir kadını
tanımakla çıkılır keyifli serüvenlere. Hayatla dalga geçmesini bilir kadın,
tıpkı kendiyle dalga geçmesini bildiği gibi. Ağız dolusu gülüşlere teslim
olur. Bir kadını sevmekle başlar her şey ama bir kadını tanımakla
tanık olunur tutkuların gücüne. Göze alandır kadın.
Çekip gitmeyi, sahip olduklarından vazgeçmeyi, karşılık beklememeyi...

Mücadele eder, kızar, bağırır ama hep sever. Dedim ya bir dünyadır
kadınlar, yürekleriyle konuşan, gözleriyle gülen... Yüreğini sevgiye açan
ve sevmekten korkmayan bütün kadınlar gibi... Şimdi bir düşünün,
kaç kadını değil bir kadını tanıyabildiniz mi bugüne değin? ? ?

Tanrı,kadınlara geçmişi ve geleceği,erkeklere ise yaşadığı günü armağan etti..

Kadınlar geniş bir zamana yayıldıkları için huzursuz..

Erkekler daracık bir zamana sıkıştıkları için,anlayışsız olurlar..

OĞLUMA..

Nereden, nasıl başlasam bilmiyorum. O kadar özledim ki seni…

Canım yavrum, sen bizim ilk göz ağrımızdın.. Dört gözle beklemiştik babanla doğumunu… Dokuz ay sonra hastanede seni kucağıma bıraktıkları ilk gün vuruldum sana… Ne güzel gözlerin vardı, ışıl ışıl… Öyle güzel kokuyordun ki… Evimize neşe getirdin. Bir de hep uslu çocuktun, hiç üzmedin beni… Ne sık sık ağladığını bilirim, ne de yok yere huysuzlanmanı… Uyurken bile gülümserdin, meleklerle oynadığını düşünürdüm. Hastalanırsan başından ayrılmazdık, babanla nöbet tutardık sabaha kadar… İlk adımını unutamam, sonra ilk ‘anne’ deyişini… Hep üstüne titredik.

Sonra büyüdün… Zaman su gibi geçiyor. Her dışarı çıkışında, her seyahatinde sana belli etmedim ama yüreğimden neler koptu.

Bir tek seni askere uğurlarken rahattım. Komutanlarının sana gözü gibi bakacağından emindim. Bir süre sonra Güneydoğu’ya gideceğini haber ettin. O kadar heyecanlıydın ki, öyle emin konuşuyordun ki… “Göreceksin anne, bu devlet düşmanlarına gereken cezayı vereceğim. Vatanımın dağlarını bu eşkıyalardan temizleyeceğim” diyordun. Hep komutanlarının iyiliğinden, arkadaşlarından bahsettin. Rahatlığın, güvenin bizleri de rahatlattı. Sana sadece “Kendine dikkat et evladım” diyebildim. Ne de olsa seni bugünler için yetiştirmiştik. “Merak etme” diyordun, “Merak etme annem. Kalbini rahat tut!” Bir gün merakta bırakmadın bizi, fırsatın oldukça sık sık aradın, ayda bir mektubunu aldık. Mektubunu dakikalarca kokladığımı bilirim. Gönderdiğin fotoğrafları baş ucumuza koyduk.

Son mektubunda “Ben şehit olursam, ağlamayın sakın! Düşmanları sevindirmeyin.” diyordun. Telefonda “O nasıl söz oğlum” dedim. Sustun, sanki içine doğmuştu. “Hakkını helal et, güzel annem” dedin. Nereden bilirdim bu konuşmanın seninle son konuşmamız olduğunu… Baban duymuş önce, haberlerde söylemişler. Söylemediler önce bana… Kardeşin de sakladı. Ana yüreği bu, hissettim ben… Sonra öğrendim ki, pusuya düşürmüşler, çıkan çatışmada vurmuşlar seni… Elleri kırılsın o zalimlerin… Sanki canımı aldılar, sanki dünyayı başıma yıktılar. Bir ateş ki yüreğimin tam ortasına oturdu. Komutanlarınla görüştük, seni çok övdüler. “Kahramanca çarpıştı. Kanı yerde kalmayacak. Bizi de evladınız sayın artık.” dediler. “Vatan sağolsun” dedim. Oğlum seninle hep gurur duydum, sağlığında bir gün olsun boynumuzu eğik gezdirmedin … Cenaze töreninde de başımız dik, gururluyduk. Sana sözümüzü tuttuk, bir damla gözyaşı göstermedik, namertler sevinmesin diye… Hep içimize akıttık gözyaşımızı… Bayrağa sarılı tabutunu öptüm. Ben senden bir saat, bir dakika ayrı kalamazdım, şimdi seni nasıl toprağa koyacaktım a canım oğlum!

Aradan onca zaman geçti. Acın, hasretin içimizde yavrum… Bir kerecik bile olsa kokunu alabilsem, saçlarını okşayabilsem, öpsem gamzenden… Sevindirici bir haberim var sana… Komutanların sözünü tuttu yavrucuğum, kanın yerde kalmadı, sana kıyanları tez zamanda buldular, cezalarını verdiler. Cenazene gelmeyenler, cenazene gelmeye utananlar, “senin gibi ana kuzularını vuranları affettiler yavrum… Acımıza, acı eklediler.” Onları affetmeyeceğim. Canım oğlum, fırsat buldukça yanına geliyorum, dertleşiyorum seninle… Sağolsunlar, komutanların her fırsatta gelip misafirimiz oluyor. Yokluğunu aratmıyorlar. Yakında kardeşin de askere gidiyor. Bu vatana bir arslan verdim, gerekirse ikincisini veririm. “Vatan Sağolsun”

Seni çok seven annen…

Ey Anadolum..Güzel Türkiye m!Bir gün bir ferhat,sendeki bir güzele sevdalandı..Bu sevda uğruna dağları deldi..

Ey güzel yurdum..biz sendeki bir değil,bin bir güzelliğe sevdalıyız..Senin için dağları değil,çağları bile deleriz..Uğrunda bir değil,bin kere ölürüz..

Ey Cumhuriyet im..Günlerden bir gün..Uzak değil dün gibi yakın..İstiklal savaşı nın zor günlerindeyiz..Düşman her yanı sarmış,Elimiz kolumuz bağlanmış..

Sonra..Biri Yunus,biri Hacıbektaş-ı Veli Anadolu nun aynı yöne bakan iki manalı gözü..Bu savaşta iki gözün bir hedefe bakması dengeyi bozmuş..

İşte bu bakışın önderi ATATÜRK..Hedefi CUMHURİYET tir..

Tarihim,şerefim,şiirim,herşeyim..

       Yer yüzünde yer beğen..

Nereye dikilmek istersen..

        Söyle seni oraya dikeyim..