ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

Canım kankam döktürüyorsun

Sertac bak orada ajanları tanıtıyorlar, git bak sen de oraya. Biraz bizle ilgilen yahu. Bu ne! Aşk adamı mısın ajan mısın Es es in sol acığı mısın ne üdüğün belirsiz yahu

Şiirim post-modern bir şiirdir. Dokunmayın şiirime.

Hocam sen beni çözmüşsün

HEP..

Uzaklardan bir rüzgar esintisiyle gelmiştin bana..
En yandığım zamanların birinde yağmur zamanımdın.
Her bir titreyişle çok uzaklardan gelirdin.
Hep olduğu gibi yine uçurumun kenarında yakalamıştın ve pamuk
ipliğiyle bağlı yaşamıma bir düğüm atmıştın.
Fakat ara ara ellerimi uzattığımda dokunamazdım sana,
kaybolurdun..
Ardından uzun geceler boyu düşünürdüm
”Acaba gerçekten geldi mi?” diye.
Sonra ”Evet geldi!” diye emin olurdum.
Çünkü bilirdim Süzülen göz yaşlarım sevdamaydı, sanaydı..
İfade edemediğim her kelimeme mana olurdun..

Yani;

Sen yokken bile severdim seni…

Sen benim ruhumun kıyıcı düşüncesi oldun..

Senin güzelliklerini görmekle,aşk doğrudan yüreğime girdi..

Ve onu boyaların en solmazı olan,kırmızının en koyu rengi ile boyadım..

Ve ateşi yüreğimi çılgınca yaktı tüketti..

Sana tüm varlığımı ve ruhumu vermek isterdim..

Vede bana benim için uykularını feda edermiydin diye soracak olursan..

Evet derdim kuşkusuzca..

Hatta gözlerimi bile senin için feda edebilirim yanıtını verirdim..

ŞİMDİ SÖYLE..

Ne özlenen bir koku
ne de anımsanan bir ten zerafeti olmak istemezdim..
çünkü sevmeyi de, sevilmeyi de dokunmayı da bilmeyen sen
kendi aynanda yansıttığın şeyin
yine kendin olduğunun farkına varmakta gecikmeyeceksin..
ya isteksiz bir hevesle uzanacaksın arzularına,
ya da umutsuz inançlarınla,
“kaybedeceğim” diye diye..

hayat ışığımsın dediklerinde
kendilerini alçalttıklarının değil
beni yücelttiklerinin kanısıyla böbürlenirdim..
oysa günler geceye
geceler günlere karıştıktan sonra
ışıklı bir yolda küçük bir fener olduğumu farkettim..

bazen yalnızlığın zincirsiz esiri olduğuna inanırsın..
bazen de kalabalıklarda yalnız hisseder,
bazense yalnızlıklarında kalabalıklara aldanırsın
sessizce, güvenle..
saf, masum kanarsın gözlere,
kelime oyunları yeterlidir..

unutmak kaçış yolun,
terketmek çaresizliğinse eğer
umutla dopdolu dediğin yüreğin nerede kaldı?
Hani..?
umutların nerede..?
Yoksa yine mi uçurdun onları elinden ..?
gidişine kuşlar da ağlamayacak artık
yıldızlarsa hep aynı bilinen adreste bekleyecekler
göz kırpmak için bağlı - bağsız yüreklere…
ama bil ki
tükenen umutların değil, sen olacaksın
kabullenmek istemesende..

Patikalarda hatırlayacaksın belki,
belki dikenli yollarda inanacaksın günahına..
belkide çıkmaz sokaklarda yenileceksin korkularına..
gözlerin kan ağlayacak perişan, parçalanmış haline..
benimse içim…

ya senin, senin yüreğin kurumayacak mı?
Yoğrulduğun teknede çürüyüp kalmayacak mısın?
Bensiz bir hiç olduğunu
bir kere daha kanıtlamayacak mısın?

Ben küçük el feneri
Sense ışıklı caddelerin gece bekçisi..

Şimdi söyle bana
Kaldırımlarına daha ne kadar güveneyim … 

alıntı…

Karanlıklar heryandan ruhumu kaplıyor..Ayrılığın acısı uçurum gibi içerimde derinleşiyor..Gözyaşlarım kirpiklerimden taştı artık..Uykusuzluk matemimin yoldaşı oldu..

Eyy gece..Daima benim düşmanım olmaya yeminmi ettin..Bu haldeyken ruhumun izini nasıl saklarım..Ben ki yüreğimdeki acıyı gizlemek sanatını bilmem..

Eyy gece..Sen sevgiliyi iyi tanırsın..Ona git..Onsuz geçen saatlerin sessizliği içinde git ona deki..

Uyan Eyy Sevgili..Mutluluğun gülü uykuda çiçek açmaz..

Farkındayım...

Hüzünlü yazılar yazmazdım eskiden... Hüzünlü şarkıları ezberlemezdim...

Erken büyümek acılıdır. Acıdır... Acıyı çizmezdim eskiden...

Bulutları seyrettiniz mi hiç, daha yakın olayım diye gökyüzüne, çıktınız mı çatılara? ... Bulutlardan şekil çıkarmayı oynadınız mı hiç?

Mesela kuşlara dokundunuz mu hiç? Avucunuzun içinde pır pır eden yüreğini, sıcacık, minicik yüreğini hissettiniz mi hiç?

Ağaçlara tırmanıp dal oldunuz mu? Yaprak oldunuz mu? Çiçek açtınız mı hiç?

Uğur böceği uçurdunuz mu mesela? Karınclarla konuştunuz mu? Gül yaprağındaki su damlasının tadına baktınız mı hiç? Kasımpatının üzerendeki kırağıyı sildiniz mi?

Yağmurlara karışıp su oldunuz mu, aktınız mı hiç? Islandınız mı sırılsıklam? Seyrettiniz mi pencereden, duydunuz mu damlaların sesini?

Hiç balıklara dokundunuz mu? Mesela verdiniz mi özgürlüğünü öperek? Denizin dibini gördünüz mü hiç? En yüksekten atlayıp daldınız mı?

Kar kaplamış toprağa bakıp, gözünüz kamaştı mı? Alamadığınız oldu mu kendinizi bakmaktan kar tanelerine? Avuçlarınızda erittiniz mi hiç? Üşümeyi göze alıp yattınız mı karlar üstüne?

Yıldız topladınız mı mesela? Kayan yıldızları dilek taşı yaptınız mı? Geceyi güne boyadınız mı hiç?

Çimlerde uyuyakaldınız mı? Kokusu bitinceye dek içinize çektiniz mi? Çiçek topladınız mı? Papatya tarlasına girdiniz mi hiç? Papatya gibi durdunuz mu, gelincik oldunuz mu mesela?

Ateş böceklerini dinlediniz mi hiç? Yanıp sönen ışığını seyrederken öldüğünü anladığınızda sızladı mı içiniz?

Kelebek peşinde koştunuz mu mesela? İpek böceği beslediniz mi? Tırtılın değişimini gördünüz mü hiç? Örümcek ağlarına takılıp kalan böceği kurtardınız mı mesela? Ve o ağlara güneş vurduğunda nasıl parlar bilir misiniz?

Taş kınası yaktınız mı elinize kayalardan? Sabun çiçeği ile yıkadınız mı elinizi? Limon çiçeği, yasemen kokladınız mı hiç?

Dut ağacında kırmızıya boyandı mı elleriniz? Kirazdan küpe yaptınız mı mesela? Koştunuz mu tepelerden aşağılara, tuttunuz mu rüzgara yüzünüzü? Atladınız mı yükseklerden, kuş olup uçtuğunuzu hayal ettiniz mi hiç?

Mezarlıklarda yürüdünüz mü mesela? Mezar taşlarındaki isimlere mutlu hayat hikayeleri kurdunuz mu? Su verdiniz mi toprağına?

Melek oldunuz mu mesela? Sihirli bir değnekle dokundunuz mu yüreklere?

Farkında oldunuz mu yani kısaca hayatın?

Farkına vardınız mı acıyla mutluluğun?

Farkettiniz mi hayat herşeye rağmen güzeldir... Acımak kendine, hatadır ve suçlamak hayatı...

Hayat insana sunulmuş en güzel armağandır. Acıyı da seveceksin, hüznü de... Mutluluğu ve sevinci kucakladığın gibi kucaklayacaksın...

Ve hayatı farketmezsen, hayat seni hiç farketmeyecektir...

Ve ben farkındayım... Ve ben tüm yaşanmışlıklarımı sevdim... Ve ben yaşıyorum...

SENİ SAKLAYACAĞIM..

Seni saklayacagim inan
Yazdiklarimda, cizdiklerimde,
Sarkilarimda, sozlerimde.

Sen kalacaksin kimse bilmeyecek
Ve kimseler gormiyecek seni,
Yasayacaksin gozlerimde.

Sen goreceksin, duyacaksin
Parildayan bir sevi sicakligi,
Uyuyacak, uyanacaksin.

Bakacaksin, benzemiyor
Gelen gunler gecenlere,
Dalacaksin.

Bir seviyi anlamak
Bir yasam harcamaktir,
Harcayacaksin.

Seni yasayacagim, anlatilmaz,
Yasayacagim gozlerimde;
Gozlerimde saklayacagim.

Bir gun, tam anlatmaya..
Bakacaksin,
Gozlerimi kapayacagim..
Anlayacaksin.

Özdemir ASAF..

Aşkının doruğunda uysal..

     Sevgisinin gücüyle vahşi..

           Yeşil,mavi mutluluğunda bir kadın yaşar..

                                                           ADI...............!

ARKASI KARANLIK AĞAÇLAR..

İnsanların gerçek insanların hikayelerini anlatmak..Küçük insanları kahraman gören bir görüşle..Yokluktan,yoksulluktan,çirkinlikten,hoyratlıktan,kötülükten..Bir acayip iyi enerji üreterek..Hayata tutunma yorgunluğunu..Varolma hüznünün verdiği tuhaf azmi..Boşvermişliğin coşkusunu..Sessiz sedasızlığın kendine has gevezeliğini..Arkası karanlık ağaçların yanına usulca girebilsem..

Bir zamanlar şölenlerle egemen ülkemde..

                       Şimdi iri gagalı yalnızlıklar dönüyor..