ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

YÜZÜMÜN AYNADAKİ BOŞLUĞU..

Uçurum dibinde nasıl göründüğümü
Merak ederim hep.
Yüzümün aynadaki boşluğuna hep bakmak isterdim.
İnançlarımın kırık döküldüğü yeri anlamak için
kalabalıklar içindeki yalnızlığıma dokunmak isterdim…

Aşktı adın uçurumda, yanı başımda
aynadaki suretimdi yüzüm,
aykırı kanardı bana.
İnançlarımın çoğu yalanmış
alay ederdi benimle.
Çok geç anladım, kalabalıklar arasındaki
senmişsin dokunamadığım…
Yalnızlığım diye küçümsediğim senin sevginmiş,
Geceleri ansızın uyanıp
incitilip durduğum senin yokluğunmuş…
Onca sevişmeden sonra değişememişsem,
sihirli bir aydınlıkta,
içimde bir yer sonsuz hasret kaldığı içinmiş…
İşte onca yalan geçen hayatımda
buymuş tek gerçeğim…

Aşk yüzünden uçurumu boylamışsam ne yapabilirim ki..

Sevgilinin kaçışına sabredip sessizce katlansamda..

Izdırap beni hemen ölümün iki parmağına takacak..

Eyy ızdırap..

Bana artık sadece matem ve yanaklara sel gibi boşalan göz yaşı kalır..

Eyy Sevgili..

Gözlerimin ufkundan uzaklaştın..Ama söyle aşkımızdan hiçmi iz kalmadı sende..

BİR AŞK YARA..

ESKİ BİR AŞK..

       YENİ BİR AYRILIKTIR HER ZAMAN..

BUNU KUŞLAR SORAR,YILDIZLARDA ANLATIR..

       KİMSE BİLMEZ BE CANIM..

                             BİR YARA BİR ÖMRÜ NASIL KANATIR...!

DÜŞMANIN TAŞLARINDANSA, DOSTUN BİR TEK GÜLÜNDEN YARALANMAK..

Şu kanlı zalimin ettiği işler

Gaip bülbül gibi zâreler beni

Yağmur gibi yağar başıma taşlar

Dostun bir fiskesi pareler beni

Dar günümde dost düşmanım bell’oldu

On derdim var ise şimdi ell’oldu

Ecel fermanı boynuma takıldı

Gerek asa gerek vuralar beni

Pir Sultan Abdal’ım can göğe ağmaz

Hak’tan emrolmazsa ırahmet yağmaz

Şu ellerin taşı hiç bana değmez

İlle dostun gülü yaraler beni

Alçakta yüksekte yatan erler

Yetişin imdada aldı dert beni

Başım aldı hangi yere gideyim

Gittiğim yerde buldu dert beni

Oturup benimle ibadet kıldı

Yalan söyledi de yüzüme güldü

Yalın kılıç olup üstüme geldi

Çaldı bölük bölük böldü dert beni

Üstümüzden gelen boran, kış gibi

Yavru şahin pençesinde kuş gibi

Seher sabahında rüya, düş gibi

Çağırta bağırta aldı dert beni

Abdal Pir Sultan’ım gönlüm hastadır

Kimseye diyemem gönlüm yastadır

Bilmem deli oldu bilmem ustadır

Şöyle bir sevdaya saldı dert beni

Seyyah olup şu alemi gezerim

Bir dost bulamadım gün akşam oldu

Kendi efkârımca okur yazarım

Bir dost bulamadım gün akşam oldu

İki elim kalkmaz oldu dizimden

Bilmem amelinden bilmem özümden

Akıttım kanlı yaş iki gözümden

Bir dost bulamadım gün akşam oldu

Yine boralandı dağların başı

Akıttım gözümden kan ile yaşı

Emaneti alır ol veren kişi

Bir dost bulamadım gün akşam oldu

Bozuk şu cihanın pergeri bozuk

Yazıktır şu geçen ömrüme yazık

Tükendi daneler kalmadı azık

Bir dost bulamadım gün akşam oldu

Pir Sultan’ım eydür ummana dalam

Gidenler gelmedi haberin alam

Abdal oldum çullar giydim bir zaman

Bir dost bulamadım gün akşam oldu.

                                 Pir Sultan Abdal..

Şu karşı yaylada göç katar katar..
     Bir güzel sevdası serimde tüter..
       Bu ayrılık bana ölümden beter ..
            Geçti dost kervanı eyleme beni ..

Şu benim sevdiğim başta oturur..
        Bir güzelin derdi beni bitirir ..
             Bu ayrılık bize zulum getirir ..
                Geçti dost kervanı eyleme beni..

Pir Sultan Abdalım kalkın aşalım..
               Aşıp yüce dağı engin düşelim ..
                   Çok nimetin yedik helallaşalım ..
                         Geçti dost kervanı eyleme beni..

AN GELİR..

an gelir
paldır küldür yıkılır bulutlar
        gökyüzünde anlaşılmaz bir heybet
                o eski heyecan ölür
an gelir biter muhabbet
        çalgılar susar heves kalmaz
                şatârâbân ölür

şarabın gazabından kork
        çünkü fena kırmızıdır
                kan tutar / tutan ölür
sokaklar kuşatılmış
        karakollar taranır
                yağmurda bir militan ölür

an gelir
ömrünün hırsızıdır
        her ölen pişman ölür
                hep yanlış anlaşılmıştır
                        hayalleri yasaklanmış
an gelir şimşek yalar
masmavi dehşetiyle siyaset meydanını
        direkler çatırdar yalnızlıktan
                sehpada pir sultan ölür

son umut kırılmıştır
        kaf dağı nın ardındaki
                ne selam artık ne sabah
                        kimseler bilmez nerdeler
                                namlı masal sevdalıları
evvel zaman içinde
        kalbur saman ölür
kubbelerde uğuldar bâkî
        çeşmelerden akar sinan
                an gelir
                        -lâ ilâhe illallah-
                                kanunî süleyman ölür

görünmez bir mezarlıktır zaman
        şairler dolaşır saf saf
                tenhalarında şiir söyleyerek
                        kim duysa / korkudan ölür
-tahrip gücü yüksek-
        saatlı bir bombadır patlar
                an gelir
                        attilâ ilhan ölür..

ZAMANLAR DEĞİŞTİ..

         AYRILIK GİRDİ ARAYA..

                 HİCRANA DÜŞTÜK BUGÜN..

ELDE VAR HÜZÜN....!

BAZEN..

Bazen öyle anlar olur ki insanın hayatında..

Aklının karar veremediği yerde kalbin devreye girer..

Bazen de bir görüntü takılır gözüne..

Kafanı nereye çevirsen onu görürsün..

Aklından silip atamazsın..

Dünyanın neresinde olursa gider bulursun onu..

Derinlerden bir ses emreder sana..

Doğru olan bu git ve yap..

Git ve konuş onunla..

Karşı çıkamazsın o sese..

Ellerin ayakların sanki başkasının kontrolün de..

Hayatını değiştirecek yola çıkıverirsin..

İşte ben oradayım..

Bazen de bir dostun sıcak gülümsemesidir  özlediğin..

İşte ben bunların hepsini yeniden bulmaya geldim..

Bazen öyle bir an olur ki insanın hayatında..

Her şeyin bambaşka olmasını sağlayacak bir an..

Kısacık göz açıp kapayıncaya kadar geçer..

Eğer o anı kaçırmazsan harekete geçersen..

Evrende bir değişiklik olur..

Bir anda her şey değişir..

İşte ben o anı kaçırdım…..

SEVGİLİ BİR ATEŞ PARÇASIDIR DİYEN BİLGE ÇOK HAKLIYMIŞ..

ÖZLEM AŞK ATEŞİNİ KÖRÜKLEYEN RÜZGARDIR DİYEN BİLGE..

KALBİM KOR HALİNE GELDİ İÇİN İÇİN YANIYOR..

VE SENİN HASRETİN..

BİR ÇÖL RÜZGARI GİBİ KALBİMİN ATEŞİNİ KÖRÜKLÜYOR..

GELECEK OLANA AŞK A DAİR....

Henüz gelmedin.

Ne yol biliyorsun ne de iz. Ajandanda işaretli tarihler arasında yerim, telefon rehberinde önceliğim yok hala.

Zamanım ve kimliğim belirsiz.

Sen kendi yaşam öykünde sana biçilmiş rolünü oynamaya devam ediyorsun her zamanki gibi. Aynı yoldan işe gidip geliyorsun hergün, alışveriş yaptığın mağaza, mahalle bakkalın, faturalarını yatırdığın banka, haftasonu takıldığın alemci tayfan, haftada bir yaptığın aile ziyaretlerin aynı.

Arada bir gözlerini tüm bu dış dünyadan alıp içine çevirdiğinde, dalıp gittiğinde sessiz, birşey olacağına dair tuhaf bir ürperti duyuyorsun. Bilinmezliğin çekici ama bir o kadar da ürkütücü yanı içini yakıyor.

Silkiniyorsun hemen bu tuhaf duygudan kurtulmak için. Bir yolculuğun başında olduğunu biliyorsun. Ama yerin henüz ayrılmamış. Kalkış saati belirsiz.

Adım adım yaklaşıyorsun, kıyılarında dolaşıyorsun, diğer yanı olacağın yaşamın, ortağı olacağın düşlerin…

Henüz gelmedin.

Meraklanma, bir kulağım kapıda bekliyor değilim zaten. Acelesi yok.

Senin buldum sanarak yaşadığın hayalkırıklıkların, benim beklerken büyüttüğüm sancılar geçmedi daha. Yenidir. Ve olmadığı kadar derin. Bırak iyileşsin önce yüreklerimiz, sızısı dinsin acıyan yanlarımızın, tedavi edelim kendimizi önce.

Eksik yanlarımızı tamamlayalım, fazlalıklarımızı törpüleyelim. Bizden önceki öyküleri bitirelim mesela. Son noktaları koyalım. Aramızda yeri olmasın yarım kalmış cümlelerin, tamamlanmamış hayatların, cevapsız soru işaretlerinin.

Başka öykülerden alıntılar yapmayalım, başkalarının kelimelerini sarfetmeyelim birbirimize. Sadece bizim öykümüz olsun, şu anda kağıda dökülen. Tek kahramanları senle ben olsun. “Biz” olalım…

Hazır olalım hem hayata, hem de birbirimize. Güzel bir bahar gününde, aynı kaldırımdan geçerken yanyana mesela, birbirimizi es geçmeyelim. Kaçırmayalım gözlerimizi. Başlamadan bitirmeyelim yaşanacakları.. Bizimki birbirimizi bulamadığımız, bulunca da birbirimizi vakitsizce harcadığımız kısacık bir aşk öyküsü olmasın.

Henüz gelmedin.

Geldiğinde ıslık çalmana gerek yok. Ya da kapıya şifreli vurmana. Sen vakti geldiğinde, sessizce karşıma çık yeter.

Yüreğim bilir.

Gözlerimi kapatıp bir gece..Binlerce sonsuzdan sesini duydum..

Bulutlar yardım etti ağlayabildim sessizce..

Ve seni buldum yarim düşümde seni buldum..

Seni buldum ama nerdesin kimbilir,Ne yıldızlar,Ne gece,Ne de rüzgar bilir..

Bir umut ta içimde benliğim ona esir..

Ne ben o umudun ne de o benim hakkımdan gelir..

Al şimdi götür beni uzak dağlara vur..

Parçalanmış leşimi bir suyun başında bul..

Ellerinle sar yaralarımı,başımı göğsüne koy..

Ben seni duydum yarim..SENDE BENİ DUY..

ÖĞRENDİK Kİ..

Öğrendik ki… Bazen tek ihtiyacımız olan bir el ve bizi anlayacak bir yürektir…
 
Öğrendik ki… Parayla ”klas insan” olunmuyor…
 
Öğrendik ki… Gün içinde başımıza gelen küçücük şeyler gün sonunda koca bir mutluluğa dönüşüyor….
 
Öğrendik ki… İnkar edip içimizde sakladığımız şeyler gerçekliğini kaybetmiyor…
 
Öğrendik ki… Biriyle dalaştığımızda tek başardığımız onun bize daha çok zarar vermesini sağlamaktır…
 
Öğrendik ki… Her yarayı saran zaman değil sevgidir…
 
Öğrendik ki… Çabuk olgunlaşmak için zeki insanlardan çevre edinmek gerekir…
 
Öğrendik ki… Karşılaştığımız herkes bir gülüşümüzü hak eder…
 
Öğrendik ki… Hiç kimse mükemmel değildir…
 
Öğrendik ki… Hayat zorludur ama biz daha zorluyuz…
 
Öğrendik ki… Gülümsemek, daha güzel bir görüntüye kavuşmanın bedava yoludur…

BİRİNİ NE KADAR ÇOK SEVERSEK HAYAT ONU BİZDEN O KADAR ÇABUK ALIYOR…

 Yazan : Can DÜNDAR

Kıskançların nasihatlarına kulak asma..

Çünki hasetle söylenen sözlerin aşka faydası yoktur..

Düşün..Tanrı birbirinin kollarında yatan iki sevgiliden daha güzel bir görüntü yaratmışmıdır..

Ama unutma..

Kıskançlar aşkın her zaman başucunda beklerler..

İki kalbin ateşli bir tutkuyla birbirlerine bağlandığını görünce..

Onları soğuk bir demir ile ezmeye çalışırlar..

Ve sinsi bakışları ile sana gülerken daima ısırırlar..

KOYNUNDA CAN VERECEK HASRETİME SON SATIRLARIM..

Sevgilim, son kez yüreğimi parmak uçlarıma bırakıp seni ve kendimi yazıyorum. Gözlerin, Cennetimin ışığıydı.Yüreğin, yüreğimin dile gelen satırlarıydı. Ama sen beni ” duygularını sömüren adam ” olarak bil ne olur. Sana yazdıklarımı, dilsiz adamın ” şair ” olma yolunda daha yükseklere çıkmak için bastığım bir merdiven olarak gör. Lakin ben seni ” sen ” diye sevdim. Sevgimi adadığım kalbini bir oyuncak kadar değersiz bil. Lakin ben seni ” gözlerine Cenneti sakladığım ” , yüreğine ” yüreğimle dokunduğum nefesim” olarak bileceğim..

Seyret sevdiğim beni ; dizlerinde kırıyorum seni ” sana ” yazan kalemimi . Hayatımın hiçbir karesinde sevgiye dair bir tek kelimem olmamişti. Hiçbir zaman da olmayacak. Hep dört duvar yalnızlığı olacak yüreğimin sahillerinde. Yusuf’ un düştüğü kör kuyularından kova kova hasretini çekeceğim kanlı ellerimle..Bak son kez yazıyorum sana ve hayata dair. Suskunluğun soğuk kurşunlarını öpüp sensizliğin içinde kaybolacağım birazdan. Dilimdeki kelimeleri son kez öldürüp yüreğime suskunluğu öreceğim. Karanlığın içinde gözlerinin aydınlığına serilen yıldızları bekleyeceğim ölümün soğuk gecelerinde..

Artık dudaklarıma sürdüğüm acıyla sesinin ve yüreğinin sessizliğinde karanlıklara kulaç atıyorum.Taş dibeklerde dövüyorum içimdeki ezikliğin kanlı dudaklarını..Yüreğime ektiğim umut tohumlarını ellerimle kanata kanata söküyorum. Biliyorum hiçbir zaman gelmeyeceksin. Ben seni bir gün bana gelmen için sevmedim. Seni, uzakları yakınlaştıran rüzgarların avuçlarındaki sıcak gülüşünü sevdim. Dilinde bir kelime olmak için uğraştım durdum. Bilmiyorum adımı bir yerlerde gördüğünde yüreğinde neler hissediyorsun bilmiyorum lakin sen bende hep söylemediğim kelimem olarak kalacaksın. Sana hiçbir zaman söylemediğim ” Kadınımsın ” kelimesini ezip duracağım sensizliğin kanayan saatlerinde. Oysa gecenin suskunluğunu yüreğimle bozup bu kelimeyle uyandırmak isterdim uyuyan kirpiklerini. Bir kelebek gibi sessizce gelip yanına saçların arasından kulağına ” kadınım ” diye usulca fısıldamak. Ben seni her gece bu hayalle aracağım yüreğimin sen kokan köşelerinde..

Gülüşünü ” güneşim “, gözyaşlarını ” yağmurum ” bildiğim yüreğine yüreğimle bir kez bile öpememek..Ne acı, ne ızdırap.. Bir kez bile ellerinin sıcaklığında sevgi kokan nağmelerini sana söylememek. Bir kez bile dizlerinin yumuşaklığına sarılıp bir kütük misali ağlayamamak.Ne acı, ne ızdırap..Şimdi acılarını yükleniyorum giderken. Bu satırları okurken ” gitmek kelimesini söyleyen sendin ” diye söylendiğini duyar gibiyim. Gidiyorum lakin senden öteye, yüreğin öteye gitmiyorum. Sadece ölümsüz sevdanda susuyorum artık. Bastığım her adımda senin izlerin olduğunu düşünüp seni aramak türkülerin kan kokan satırlarında.

Yokluğunu üzerime giyinip yüreğimin duvarlarına hayalden resimlerini koyuyorum şimdi. Gülüşün sıcaklığını seriyorum odamın soğuk duvarlarına. Ve sana yazdığım şiirlerini yatağımın baş ucuna koyup her gece yatmadan önce her satırında seni solumak için.Gecenin dizlerine eğilip gözyaşlarımla senin mutlu olman için dualara sarılmak . Bir nefes kadar uzaktaki sana yapabileceğim tek şeyim; dualara sarılıp sevdiklerinle mutlu olmanı dilemek..Senin mutlu olduğun sürece ben yaşayacağım gülüm.. Sen gülümsedikçe ben nefes alacağım.. Oysa bakıp bakıp sabahlara kadar ağlayabileceğim ne resmin ne de gülüşün var baş ucumda..Lakin hiçbir zaman pes etmedim. Yokluğun katransı gecelerinde karanlık odamın içinde aradığın zamanlardan kalma çağrılarının geçmiş tarihlerinin yetinmeyi bildim. Yolladığın mesajları tekrar tekrar okumak ve senin ellerinden yüreğime yollanmış kelimelerin arasında seni solumak. Adını yazan her kelimeyi gözyaşlarımla yıkayıp bir kez bile gerçek hayatta göremediğim gözlerini hayal etmek. İşte bir yudum sevgin..İşte ben…

Seni yıkık bir yüregin en sağlam parçalarıyla sevdim. Geçmişin kanlı izlerini senin yüreğinle silmek için değil; ben senin gülen yüzünü, sıcak gülüşünü sevdim. Duygularım hep yarımdı lakin senin yüreğinle tamamladim içimdeki yarımlığımı. Senin gönül güzelliğiyle örttüm çirkin suretimi..Hiçbir zaman kavuşmayacak olsak da seni sevdim ben..Ellerini bir kez olsun tutmayacak olsam da avuç içlerindeki ter olmayi yeğledim hep. Susuz dudaklarımı düşlerimde ezip bir yudum sevgini kana kana içtim. Dudaklarından süzülen sigara dumanın arasında ben gökyüzünün en güzel bulutları seyrettim. Gülüşlerinde hep ” sevgi Cennetinin ” gökyüzüne kanatlanan kelebeklerini gördüm, gözyaşlarında ise kendimi ve ezikliğimi gördüm. Yetimliğimi senin yüreğinde unuttum..Lakin artık susuyorum. Kelimeleri yüreğimde ezip son kez susuyorum. Dilime senli anılarımı yüreğime gömüp varlığının huzuruna gidiyorum.. Bu aşkın sevaplarını sana bırakıp günahlarını sırtıma giydirip seni ” sensiz ” yaşamaya gidiyorum.

Zamanı durdum gözlerinde.Takvimleri ise senin geldiğin güne döndürüp kırıyorum kalemimi. Ayak uçlarına dağılan parçalarını toplama ne olur. Kırılan her parçada canımdan bir parça olacak. Ne olur dokunma, kanamasın ellerin, incinmesin yüreğin. Bir umuttu gözlerin şimdi kan olup akıyorum gözbebeklerinden toprağa..Gidiyorum seni ” sensiz ” sevmenin de olduğu kör uçurumlara. Karanlığın içinde bir gözlerin ışıyla yaşamaya gidiyorum. Senin duygularında doyduğumu, başka tenlerin şehvet yüklü günahlarında başka aşkları solduğumu düşün. Oysa ben seni bir yudum sevginde yaşamaya devam edeceğim. Senden öte, yüreğinde öte hiçbir yere gitmiyorum aslında. Lakin senli kelimeleri yazan yüreğimi kırıp suskunluğumda seni solumaya gidiyorum. Şimdi dillerim lâl ve ömür boyu susuyorum..

İÇİNE DERT OLACAK SANA BU SON BAKIŞIM..

      İÇİNE DERT OLACAK HİÇ BİR ŞEY SORMAYIŞIM..

                 (UNUTULANLAR UNUTANLARI ASLA UNUTMAZLAR)..

TÜM BİR YAŞAM..

Nisan ayı genelde baharın coşkusunu, doğanın ve şehrin uyanışını anlatır. Umuda dair, güzel olan herşeye dair söylenecek en yalın şarkıdır nisan ayı. Bu nisanlardan birinde, ölümün bu aya hiç yakışmadığı günlerden birinde, bir çoban yıldızı ve o çoban yıldızının meşhur bestecisi aramızdan ayrılır.

Daha seni ilk gördüğümde..
Daha yüzüne baktığımda..
Bana baharı anımsatan..
Bir umut doldu içime..

Daha seni ilk gördüğümde..
Daha elini tuttuğumda..
Yaşamaya şimdi başlıyorsun..
Dedim kendi kendime..

Öyle büyük bir mutluluk..
Bir anlam verdi ki..
Seninle geçen o 1 yıl ..
Yaşantıma..

Öyle çok sevdim ki seni..
Öyle çok ki anlatamam..
O bir yılın anlamını..
Bin yıl geçse de unutmam..

Öyle çok sevdim ki seni..
Öyle çok ki anlatamam..
Bir tek yıla sığdı her şey..
Bir tek yıla tüm bir yaşam..

Daha seni ilk gördüğümde..
Daha yüzüne baktığımda..
Bana güneşi anımsatan..
Bir ateş yandı içimde..

Daha seni ilk gördüğümde..
Daha yanına geldiğimde..
Önümüzde çok güzel günler var..
Dedim kendi kendime..

Öyle büyük bir mutluluk..
Bir anlam verdi ki..
Seninle geçen o 1 yıl..
Yaşantıma..

Öyle çok sevdim ki seni..
Öyle çok ki anlatamam..
O bir yılın anlamını..
Bin yıl geçse de unutmam..

Öyle çok sevdim ki seni..
Öyle çok ki anlatamam..
Bir tek yıla sığdı her şey..
Bir tek yıla tüm bir yaşam..

Bir tek yıla sığdı her şey..
Tüm bir yaşam..

Nasıl bazı kentlerin, bazı şiirlerin içinden tramvaylar geçerse, bazı insanların bazı bestecilerin içinden de bir şehrin sessizliği, bir aşkın zarafeti geçer. Çiğdem Talu kanserden ve çok erkenden öldüğünde, Melih Kibar’ın şarkıları da işte böyle sözsüz, kalan ömrün bir yarısı eksik kalır. Tamamlanmayan bütün bilmeceler gibi sessiz, eksik yanını arayan şarkılarla donatır müziğini Melih Kibar. Bizlere; gençken, her şey bahar gibiyken; Yine de güzeldir Yaşamak diyen Melih Kibar’dan kalan: "bir şarkı değil, bir şiir hiç değil; bu bir duygudur böyle."  

Ve sonra her Melih Kibar’ı andığımızda bize böyle bir şey kalır:

Hani yıldızlar yanıp sönerken..
Hani bir yıldız düşerde insan..
Hani bir telaş duyarda birden..
İşte öyle birşey..

USTAYA SEVGİLERLE..