ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

TUTKİ..

Tut Ki Yakılan Ben Değilim Bu Şehirde…
Yüz Üstü Bırakıp Giden Ayakları Görmedim…
Yok Yere Hesaplaşmaları Tanımadım…
Tut Ki Kendimden Geçecek Kadar Nikotine Bulaştırdım Ellerimi…

AYRILIĞIN ARKASINDAN DUYULAN..

Yıllar nehre düşmüş yapraklar gibi mecburi yolculukların pençesindedir çoğu zaman bazen hiç başlamamak hayalleriyle avunmakta vardır ama yolculuk başlamıştır bir kere ve ucunun nerede olduğu meçhuldür.Bazen kıyalara tutunmak bir yerden karaya çıkmak ihtimal geçer yürekten fakat ayrılık yaydan çıkmıştır ve vedanın sine dağlayan pençeleri yakadan düşmeyecektir.gerçi şair kavuşması olan vedanın olmaz elemi ayrılık vaktinde yaşasam da cehennemi diyerek kendince tesellide soluklanmak niyetindedir lakin gidenlerin hiçbirinin geri dönmediği yolculukta akıbetin meçhuliyeti teselliyi ölçmekte insanı acziyetiyle baş başa bırakmaktadır.
Güneş omuzlara ayrılık acısını gönüllere gurbet sızısını ve dudaklara veda tasasını bırakarak batmışsa ay mütebessim çehresiyle bu tabloya kendi rengini katar ve o an ölüm ile ayrılığı tartmışlar elli dirhem ağır gelmişayrılık diyen gönül ehline teşekkür edesiniz gelir.Ayrılık gündeme gök taşı gibi düşmüş ve gidenin ardından kalanlar durmadan aylar geçer yıllar geçer gelmez sesin hasretin kalbimde lakin sen neredesin demeye hazırlanmaktadırlar.gidenin kalbi cam kırıklarıyla dolu ise kalanında gözlerini seyhan doldurmuştur sanki...
Ayrılık hüzzam bir şarkının en lirik bestesini sıralar mısralara onda fettan haykırışların sığ kahkahaları yoktur tabloyu yaşanılır kılmak için dudaklardan taşan zoraki tebessümlere beyhude aldanmayalım o tebessümlerde gülerken ağlamanın asaleti gizlidir hep.
Ayrılık başlı başına bir çığlıktır onu bir trenin düdük sesi bir otobüsün egzos gürültüsü veya limandan ayrılan bir martının üzüntüsü örtemez insanlar çok şey için yazılmaz yaşanır derler ama bunu ayrılık kadar başka hak eden ne ola ki !
Vakit tamamdır artık yolculuk başlamalı aslında hiç durmadı ki demek neyi değiştirir?
Yolculuk başlamıştır artık karanlıkta mecalsiz sallanan eller öylece havada kalmıştır.Gözyaşları zoraki tutunur kirpiklere dudaklar depremdedir belki de dokunsan ağlayacak gibidir bazıları bazılarına dokunmaya da gerek yoktur güle güle git demesi kolaydır sadece oysa gülmek kimin nasibi olsun ki bu hengamede...
Bizim payımıza hüzün düşmüştü yine şair hüzün ki en çok yakışandır bize derken neyi kastetmişti sorucu cevabını buluyordu gözlerimizde
Uzun satırlar yazdık acılar üstüne
Kısa satırlarda kaldı mutluluk
Onu da parantezlere bıraktık
Anlatamadığımız dertleri üç ünlemle bitirdik
Yazamadığımız şeyleri soru işaretlerine bıraktık
Mesela dedik kurduğumuz hayallere
Umut dedik ihtimallere
Sevda dedik can bıraktık
uzattık boynumuzu pamuktan ipliklere
Şair dağlarda gül hüznü var vakti gelmiş vedanın derken zaman ayrılığı büyütüyordu veda herhalde gönle vurulmuş en ağır darbedir acıyla imtihan edilmiş ızdırapla beslenmiş kahırla sulanmış bir gönlü ancak bir veda yerle bir edebilir.Yaşarken farkına varamadığımız nice mütevazi ayrıntı ayrılırken koskoca bir dağ olup bağrımızın başına oturuverir bin hatıranın nasılda filizlendiğini görürsünüz arkada kalan manzaranın çakır gözlerinde
Uykusuz annesiz ve İstanbulsuz kaldığım ama yetişecek çiçeksiz kalamadığım günler hey anadolunun zeytin karası gözlerinde mağlubiyetten utanıp bakışlarını usulca üzerlerini çevirdiğim güzel insanlar hangi yöne baksam gözlerim aşina bir hatıra ile doluyor hangisinden başlayayıp hangisinde durup biraz ağlayayım hangisinin gözlerinden devşirdiğim hüzünleri anlatayım hangisinin ayaklarına kapanayım hangisinin gözyaşlarına dem vurayım hangisinin gönlüne sığan koskoca sevdaları anlatayım?
Ne gönlümde takat ne kalemim de mecal var
Ey şehir halitler gönderdim senden orhanlar emanet ettim topraklarına ve nice dostlar bıraktım yarınlarına ve bir akşam biten hikayemizden biraz hüzün biraz gurur ve birazda dostluk kaldı bana gitmek kaderimiz olunca arkada kalan hayalinin hasreti de kor oldu içimizde…
Yangınlarımız alıp çıktık yollara bir of çektik önümüzdeki uzayan mesafelerden ürkerek yaşatmak için yaşamak düşüyor bize
Hoşça kal ey şehir son gemi kalkıyor limanından bu akşam...


alıntı

Hiç bitmeyecek sandığım gecelerden birinde..

                                                     Gözyaşlarım uğurladı seni giderken..

HACI BEKTAŞ-I VELİ

Hacı Bektaş der ki: Ahi fırkası
Hep olagelmiştir yiğit arkası
Yorganımız Şah-ı Merdan hırkası
Arslanlar doğrulur yatağımızdan

Eline, beline, diline sahip
Yer-gök derya deniz iline sahip
Ecdad ocağının külüne sahip
Oğullar veririz peteğimizden

Ulu ırmaklarca çağlar olmuşuz
Her mevsim yeşeren bağlar olmuşuz
Yüksele yüksele dağlar olmuşuz
Duru su içilir peteğimizden

İlimden gidilmeyen yolun sonu karanlıktır..

   Düşünce karanlığına ışık tutanlara ne mutlu..

HACI BEKTAŞ-I VELİ..

İnsan vav şeklinde doğar, bir ara doğrulunca kendini elif sanır.

İnsan iki büklüm yaşar, oysa en doğru olduğu gün ölmüştür.

Kulluğun manası vavdadır, elif uluhiyetin ve ehadiyetin simgesidir.

O yüzden Lafz-ı ilahi elifle başlar.

Elif kainatın anahtarıdır, vav kainattır.

Rabbi vav gibi mütevazı olsun ister kulları.

Musa dal olmuştur ama Firavunun gözü Elifte kalmıştır.

İbrahim ateşte vavdır, Nemrut bizzat ateşe odun.

Yunus, vav olup balığın karnında anca kurtarmıştır kendini.

İnsan iki büklüm olunca rahat eder ana karnında.

Boylu boyunca uzansa da kim rahattır mezarında?


Vavın elifle münasebeti ne kadar iyiyse, kainatın dengeside o kadar düzgündür.

Kim kimi hatırlarsa evvel o ona koşar.

Kainatta tüm cisimler boşlukta dönerken insan belki o yüzden boşlukta kalmamış, Rabbi onu imanla doldurmuştur.

Evvelde eliftir, bir ilahi nefesle ahirde vav olur kainat.

Manayı bilmeyenler vav diyemez vay der.
Buna anlamca vaveyla denir.
Yani vav olamadıkları için feryad edenlerin halidir.

Elif bir ağaç ve insan onun dalıdır.
Azrail budadıkça nefesleri daha gür çıkar sesleri.

Herbiri Dal olur ve o ağaçtan beslenir. Vav olur o ağacın gölgesine sığınır.
Ve Allah insana seslenir, peygamber eliyle ulaşan mesajı hem dal hem vav ol der insana.

Elif olmak zordur

BİR ELİF MİKTARI GÜLÜMSE..

Kan ter içinde susuz dudaklarıyla ve semâya dönen dualarıyla “ bir avuç deryâ’yı “ dileyen bir Haziran Cumartesi vaktinden düşüyorum sen kokan bu satırları..Vaveylâ eden bir öğle saatinde bulunduğun yerin deli rüzgarlarında düşlüyorum seni. Deli esen rüzgara inat başını eğmeyen gözlerine baka baka seni sevdiğimi haykırıyorum dua dua....Kulağımda yankılan Cennet şarkılarıyla yeniden huzuru doldururken seni çekiyorum içime.. Toprak kokan benliğimle deniz kokan türkülerin söylendiği yüreğine akıyorum..Sen mavi bir deryâ, ben sana kavuşmayı arzulayan - ruhi haliyle- Leylâ.. Sana gelen yollarıma sunulmuş tüm engelleri teker teker aşarak sana koşuyorum. Yüreğimde toprak kokusu, gözlerimde sana bir an evvel kavuşma çoşkusu..Hadi sevgili kapılarını, perdelerini sonuna kadar arala..Mevcudiyetinin ve geleceğinin tek idamesi / gayesi koca yürekli “ umut “ sayfalarına bir “ Elif “ miktarı “gül”ümse olmaya geliyorum..Heybemde yetiştirirken her nefesine bir “ Elif “ miktarı huzuru kattığım birkaç sevda gülü ve nefesimde Cennet tahayyülü ile sana koşmaktayım..Yıllarca sana sakladığım yüreğimi benden emin olana “ sana “ katmaya geliyorum..Yollarım sana, menzilim sana..Kan ter içinde kalan Haziran ayının aksine ben “ senin gözlerinde “ yaşlanmayı diliyorum.Senin mevcudiyetine idrakim tamamdır artık.. Gayri benliğim senin varlığında sonlansın sevgilim…Çünkü biz bir mucizenin gerçeğe en yakın halinde sevdik birbirimizi..Biz ki; dallarında bir “ Elif “ miktarı huzur, köklerindeki taze umutları taşıyan gül-i râna’nın sevdaya sunulan bir avuç mutluluğuyuz..



Tedavülü çoktan kalkmış bir ömrün peyderpey yeniden yaşatılması değil bizim sevdamız. Bitkisel hayatta yaşayan bir bedene yeniden ömür biçmek degil yaşadıklarımız..Ayrı gökyüzüne aynı gözle bakan bir sevdanın en yalın haliyiz.. Tümceleri sevda ile nakşedilmiş cümlenin içinde yüreği Cennet kokan bir özneyle ile bir yüklemiz..Biz ki toprağın suya hasret kaldığı zaman diliminde gökten düşen - bir “ Elif “ miktarı “gül”ümse’yiz..Şimdi sevme zamanı..Şimdi kavuşma zamanı..Gökten inen nurun toprakla kavuşmasında temaşa edilen mucizenin kelimelere dökülen haliyiz biz..Sen ve ben bir’iz..Sen ve ben hep biziz..Biz ki ;bir “ Elif “ miktarı huzuruz yetim ceylanlara hediye edilen..Biz ki; iki gonca gülüz nadasa bırakılmış topraklarda yeniden yeşeren..Ve biz ki, birbirimizin kaderine yazılmış bir ömürlük sevdayız yıllarca kıyıda köşede delice beklenilen…


Nefesindeki hayatla soluklandığım saklı sevdam,


Sevda mucizesinin yeniden tezahür ettiği gözlerinde yaşat beni..Sonra da yeşil Cennetindeki gonca güllerine sar beni…Hadi sevgili durma öyle..Mavi bilyelerin cam soğukluğunda üşüyen yüreğimi sıcak şefkatinle kundakla. Üzerinde ütüsüz gömleği bir de yamalı pantolonu ile sana koşan bu adamı ilkokul cağındaki örgülü saçlarıyla siyah- beyaz fotoğraflara bile renk katan yaşı küçük ama yüreği büyük o kahve gözlü kızın yüreğine al..Gözlerinde her gün tekrarlanan bayram sabahlarının güzelliğine kat beni..Baktığın her gökyüzünde benim gülen yüzümü görebilecek kadar benimse beni..Bir an tıkanan hayatın içinde anlamını idrak edemediğimiz ama onsuz mevcudiyetimizi idame ettiremediğimiz nefesinde yaşat beni..İçine çek beni.. Taaa ciğerlerine doldur beni. Uzaklığımı unut, nefesime sokul usulca.. Şah damarlarımdan bir an bile ayrılma sevgili..Mesai bitimi yoğunluktan bitap düşen yüreğimi nefesinle tazelendir..Hadi sevgili " el gibi " durma yanımda . Ne olursa olsun yaşat beni yaşadığın sevdanın en yalın zamanında..Kapı ziline basan kişinin aşikâr olmasına inat sen hep benden başka her şeyi unutacak kadar sev beni..


Hadi sevgili..Bu Cumartesi benim için memleketinden güneşler topla heybene..Biraz da delice esen rüzgarlardan doldur eteklerine..Bana gelirken toz toprak koksun yüreğin…Ellerin ise huzur…Şimdi seni bekliyorum aynı gökyüzünün altında. Sana kanatlanmak üzereyim..Hicretim sana..Yollarım sana…Menzilim sanadır..


Unutmadan sevgili..Gözlerimi kapattım..Hani her zaman sana dediğim gibi” bir gün gözlerine bir şey olur da bir göz gerekirse karanlıklarına..İşte bak yine gözlerimi sana verdim..Kapattım ışıklarımı..Annemin tülbentiyle perdeledim güneşi..Sağım- solum karanlık mı sanıyorsun şimdi..Tut ellerimi ..Gözlerin ışığım, adımların adımlarım olsun…Hadi gözlerimi kapattım ve kulağımda Cennet şarkılarıyla çoşarken kulağına fısıldıyorum sevgili…


“ Senden başka her şeyi unutacak kadar seviyorum seni ..."

Alıntı..

“Hiçbir filiz kendi gölgesinden öte bir yerde ölümü tatmamıştır..”


Ey gözlerime bahşedilmiş mucize..


Ey yüreğime hediye edilmiş Cennet kokusu..


Ey nefesime serpiştirilmiş bir yudum taze hayat..

Hep bir “ Elif “ miktarı “gül”ümse ne olur…


Çünkü; gülmek sana yakışıyor.....


Gülümse ne olur…


Gülümsediğin..


Bende yaşadığın..


Beni “ sende “ yaşattığın için..


“ Eyvallah sevgili eyvallah….”