Hasretler Ayrılıkla Başlar....

Forum sayfaları sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç erkek kız arkadaş bul

8 Mayıs 2024, Çarşamba 10:12

ChatCity Forum
Chatcity Forumlarında mesaj yazmadan önce Forum Kurallarını mutlaka okuyunuz...

En İyiler Son Eklenenler

CC-Forum> Yaşamdan Kesitler > Aşk ve Sevgi üstüne
	Hasretler Ayrılıkla Başlar....

<<1...5 6 7 8 9 10 11 12 13 1415 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25...41 >>


deprave Mesaj Gönder Forum Mesajları Forum Başlıkları	1.Oca.2009 Per 23:09:06
	fiogf49gjkf0d BENDE SANA YETECEK KADAR BEN KALMADI.. Sus pus olmuş, puslu bir İstanbul muydu yüzün, yoksa çok bildik hüzünler mi taşınmıştı yüzüne Dolmabahçe da çay tadında.... Divit ucuyla yazılmış bir aşkın sureti vardı avuçlarında, tarih bir başka iklimin kıvamını gösteriyordu. Ben rehnedilmiş yelkovan gibi... hani akrep i seven ama yüreği takvim yokuşlarında... Sinemada elinin elimde terleyişinin bir anlamı olmalı, sesinin sesimde yankılanmasının... sanki perdedekine üzülmüş ya da sevinmişsin de tesadüfen akmış yüzün içime... Yalan! Sen perdeye bakıyorsun, fikrin benim seyir defterimde.. ve ben amerikanca bir filmi kürtçe seyrediyorum... Kadın Beyoğlu nun bir kış akşamında, üstündeki deri montun sahibine küs, soğukluğundan muzdarip yürüyordu... Adam da... Yürümek hiçbir şeyi çözmüyordu, bazı Aralık akşamlarında... Parmağında yaralı bir öyküyü taşıyordu adam... Kadının yüzünde bir hüzün... Hüzünlü aralık akşamında bir yüzük... Yüzüğün yüzünde dünya güzeli bir kadının kehaneti... ... Soğuğun ve karanlığın vehameti! Hayatı, bir başkasının pantolonu gibi, küçültülmüş, daraltılmış... İlk sahibinin o pantalonla yaşadığı şeyler, yani pantalonu pantalon yapan anılar, bazı ilkbahar bereleri yüzünden yapılan yamalar, ter tüketen yazlar... Hepsi daraltılmış... Yaşananlara bir beden büyük geliyor artık hayat! Bir aşkı paylaşmak için çok geç, bir paylaşıma aşık olmak içinse erken... Beni sevda yerimden vurdu yine zaman... Şimdi sana söylenecek tek cümle: Bende sana yetecek kadar ben kalmadı... YILMAZ ERDOĞAN Gitmek güzeldir. Kalıp bir sirk maymununa dönüşmektense hayatınızda.. Kalıp suratımızı boyamaktansa.. Kalıp “geride kalan her şeye” tahammül etmektense.. Gidilmelidir..

deprave Mesaj Gönder Forum Mesajları Forum Başlıkları	2.Oca.2009 Cum 12:26:21
	fiogf49gjkf0d Kavgasını verdiğim, yüreğim kan revan olup vazgeçmediğimsin.. Tek sin... Sonsuza dek sin.. Soluk almak, yorulmak, gülümsemeksin...Şarkılara bile sesiyle anlam katan..Ben seni unutmak için sevmedim Gülmen ayrılık demekmiş bilmedim.. Hayatta değişen toplumsal değerler içinde güzelliğe tutkun,umutlu,yaşama sevinciyle dolu,dürüstlüğü ve doğruluğu ÖZLEYEN insan tipiydin..Evet özleyen.. Bu damı gol diil hakim bey..Budamı ofsayt.. Küçük bir kız çocuğu..Ölecekmiş ölmesin dedim.. Bir can kurtulsun dedim.. Bütün hayatımda ofsayt dediler..Bir seyyar avans,sümsük dediler. Varsın yine desinler.. Hayatımda bir kız sevdim,onuda kaybedeyim dedim..Hyatımda bir şey kazanacak oldum,onuda kaybedeyim dedim..Tek bir can kurtulsun dedim..Çocuğun hayatını kurtaracak kadarını aldım gerisine el sürmedim.. Sizler..Hepiniz..Hakem olun abiler..Bu maç be,tıpkı bir maç..Ama böyle hayat sahasında oynanıyor..Oyuncuları bizleriz..Topumuzda namusumuz,Vicdanlığımız,insanlığımız... Söyleyin be allah rızası için söyleyin yinemi atamadım golü..Bu damı gol diil be..Bu damı gol diil.. İnsanlara sinemayı sevdiren,Ağlatan,düşündüren,Güldüren,İyiliği,insanlığı öğretendin.. Turist ömer oldun..Güldürdün, eğlendirdin.. Ahh müjgan ahh dedin gözlerde iki damla göz yaşı oldun..Evet paran olsaydı,aşkın kalırdı.. Şarkılarda bir başkaydı sesinde,dilinde..Ben seni unutmak için sevmedim,Kimseye etmem şikayet ve niceleri.. Ve şiirde yazardı durmaksızın..Hatta bu ülkenin en büyük şairlerinden kayın biraderi attilla ilhandan daha çok..Mesela mı..Melehate seslenirdi bir şiirinde.. Ben senin yüzünü hiç görmemişsem.. Bu hüzünlü sesinde dört duvar düşlemişsem.. O zaman ben.. Bazı yüreklerde gecekonduluyor.. Yada bazı gecekonduları yüreklendiriyorum.. Görüşmek üzere tamam mı.. Yavrum.. İstanbulunu da çok severdin ona dair yazdıklarında vardı.. İnat Gibi Affedersiniz Siz İstanbul musunuz? Çiçek bahçelerinizde Mevsimler yaşanan Yağmur seslerinde en tanıdık şarkılar Gözyaşları gibi ıslanan Arnavut kaldırımlarında ben Aşı boyalarında çocukluğum Elele bir ayaz hatırlarım Süleymaniye de sizinle Yeşil çıngıraklı vatman şapkaları Kış geri gelmiş Salep salep sabahlar Affedersiniz nasıl tanımazsınız Her geceyi beraber ölmedik mi Boğaziçi nde Her çocuklukta yok muyduk sizinle Hiç mi uğurlamadınız beni Haydarpaşa dan Hayri kaptan yetmiş birde bembeyaz Köpük köpük tinorossi şirketihayriyye Sefer taslarımızda üçüncü mevki biletler Mahpus gözlerimizi Yalnız gecelerinizde Ayak seslerimizi Kadehler dolusu sohbetlerimizi Koyun koyuna bile bitmeyen hasretlerimizi Nasıl unutursunuz ? SADRI ALISIK Evet..Hayattan bir sadri alışık geçti.. Tiyatro geçmişine saygıyla..Büyük aktörlüğüne selamla,Şiirlerine sevgiyle..Sinema tarihine kazınarak..Şaka ile karışık SADRİ ALIŞIK.. En dokunaklı sesiyle,En unutulmaz replikleri ve mimikleri yada bakışıyla..İşte bu yüzden yıllar yılı çok sevdik sadri alışığı.. Ve ne kadar yoksul,Ne kadar önemsemez,Ne kadar aldırışsız olursa olsun,hep o kazanırdı.Çünki o hep iyiydi.. 18 Mart 1995 te,Bu sahneden inip gittiğinde,yaşamayı becermişlerin mirasını bırakmıştı.. Bir turist ömer selamı..Bir şarkı,Bir kalender yürek,Bir kendi gibi adam,Bir neşe,Bir elem..Ve gitmeden bir şey söylemek istiyorum dedi.. 44 yıldır çok sevdiğim bir mesleği yapıyorum..Bunun acısını,ızdırabını,yorgunluğunu,kederini,meşekgatini çektim..Ama ŞEREFİNİ taşıdım..İnanırmısınız bütün bunlardan sonra,ölürken mutlu öleceğim.. EVET HAYATTAN BİR SADRİ ALIŞIK GEÇTİ..

deprave Mesaj Gönder Forum Mesajları Forum Başlıkları	2.Oca.2009 Cum 23:06:48
	fiogf49gjkf0d BAĞLANMAYACAKSIN.. Bağlanmayacaksın bir şeye, öyle körü körüne.. "O olmazsa yaşayamam." demeyeceksin Demeyeceksin işte Yaşarsın çünkü Öyle beylik laflar etmeye gerek yok ki Çok sevmeyeceksin mesela, O daha az severse kırılırsın Ve zaten genellikle O daha az sever seni, Senin O nu sevdiğinden Çok sevmezsen, çok acımazsın Çok sahiplenmeyince, çok ait de olmazsın hem Çalıştığın binayı, masanı, telefonunu, kartvizitini... Hatta elini ayağını bile çok sahiplenmeyeceksin Senin değillermiş gibi davranacaksin Hem hiçbir şeyin olmazsa, kaybetmekten de korkmazsın Onlarsız da yaşayabilirmişsin gibi davranacaksin Çok eşyan olmayacak mesela evinde Paldır küldür yürüyebileceksin İlle de bir şeyleri sahipleneceksen, Çatılarin gökyüzüyle birleştigi yerleri sahipleneceksin Gökyüzünü sahipleneceksin, Güneşi, ayı, yıldızları... Mesela kuzey yıldızı, senin yıldızın olacak "O benim" diyeceksin Mutlaka sana ait olmasını istiyorsan bir şeylerin... Mesela gökkuşağı senin olacak İlle de bir şeye ait olacaksan, renklere ait olacaksın Mesela turuncuya, yada pembeye Ya da cennete ait olacaksın Çok sahiplenmeden, Çok ait olmadan yaşayacaksın Hem her an avuçlarından kayıp gidecekmis gibi, Hem de hep senin kalacakmıs gibi hayat İlişik yasayacaksın Ucundan tutarak... Can YÜCEL.. Dudağımda yarım kalan söylenmemiş son sözümdür.. Baki olsa da ayrılık aşk her daim ölümsüzdür..

IIIPearLIII Mesaj Gönder Forum Mesajları Forum Başlıkları	3.Oca.2009 Cmt 02:14:24
	fiogf49gjkf0d Hayatın yedeği yokki.. Hayat bazı anlarda dalından düşer, sen bir nehir olduğunda... Önüne katıp sürüklersin onu.Yaprak kadar hafiflediği anlarda.. Kimi zaman hızlı, kimi zaman yavaş.. En sevdiğin şey(ler)den ayrılmak, koyu kırmızı bir boşluk gibi oturur içine çoğu zaman. Bir şeftalinin ortasındaki çekirdeği çekip çıkardığında görürsün aynı boşluğu... Yaşamdır bu şarkısını söyler senin için, insanlar gönderir sana, görmezsen usulca kaybolurlar, çevirdiğin sayfaların arkasında kalırlar..Üzerine o kadar fazla sayfa eklenir ki, hayatta olduğun sürece bulamazsın artık istesen bile... Kuruntu ayaklarına paten geçirip hızlıca turlamaya başlar seni, ruhunu.. Aklını istemediğin ormanlara iter, iter ama ağaçlardan ormanı göremezsen, gözlerini suçlamamalısın...Zihnin kum olur arada hayallerinin resmini çizersin, dalgalar hayal kırar silerler tüm resimlerini..Oysa ki kalelerin vardır hiç yıkılmaz dediğin, kumdan kalelerin!.. Hani okulda kullandığımız uçlu kalemler vardır ya, gövdesindeki uç bitmeye yakın ufalır ama yine de çok az bir şeyler yazabileceğini umarsın, işte öyledir kimi ilişkiler, sevdalar, yakınlıklar.. Bitmesine ramak vardır ama ağır hareket edersin..Yelkovan topallasın dersin, hep o "son anı" kazırsın aklının derinliğine.. Duyarsın..Başına yıkılan duvarların seslerini.Yıkılan sözlerde ararsın ayakta kalan duvarları.. Böyle acıtan durumlarda, insan hep aynı şeyi yapar. Gözle görülür bir şey arar... Kağıt hala beyazdır üzerindeki kahve lekesine rağmen. Lekeyi kabullenirsin kağıt gibi sonra gözün alışır buna.. Zaman en önemli kaynağımız ama buruşturur hepimizi.. Sen de buruşturup atarsın bir şeyleri. Ve sonra anlarsın ki, yaldızlı kağıtlar gibi düzeltilmiyor kıvrıştırıp attığın "zaman". Biliyorum hepimizin hayatı bir nevi dondurma..Eriyip gitmeden avuçlarından, gecikme tadına varmakta..Külah aracın olsun, muhteşem tadı daima amacın.. Küpeler tak kulağına sıcağı sıcağına ki, boynuna dolanmasınlar. Biliyorsun ardında bıraktığını sandığın, onun seni arkada bırakmadığı olabilir.. Hayat üstüne bir sürü laf edilir ordan, burdan..Söylenenler fragman gibidirler. Kısa, çarpıcı. Yaşamlarımızsa birer filmdir, metrajının nerde bittiğini bilemediğimiz..Başrol hep senindir ama rollerin sıkça değişir..Senaryo bazen kahreder, yerlere vurur, mutluluktan uçurur, sarhoş eder, dansettirir, törpüler... Hepsi filmin devamı için seni bekler.. Şerbet yapmayı bilmeli..Yaşamın nabzına göre..Korkmamalı üzülmekten, sürünmekten. Geldiğinde de vakit gülmeyi, neşeyi körüklemeli.. Sessizliğe bir kaç kelime borcun varsa, çıkıp söyle... Her şeyin yedeği, yaması vardır ama hayatının yok ki... Ne istiyorsanız onun hayalini kurun; Gitmek istediğiniz yere gidin; Olmak istediğinizi olun, Çünkü sadece bir hayatınız var Ve bütün yapmak istediklerinizi yapmak için Bir şansınız var....

deprave Mesaj Gönder Forum Mesajları Forum Başlıkları	3.Oca.2009 Cmt 12:04:55
	fiogf49gjkf0d BEN ÖLÜRSEM AKŞAM ÜSTÜ ÖLÜRÜM.. Ben ölürsem akşamüstü ölürüm.. Şehre simsiyah bir kar yağar.. Yollar kalbimle örtülür.. Parmaklarımın arasından.. Gecenin geldiğini görürüm.. Ben ölürsem akşamüstü ölürüm.. Çocuklar sinemaya gider.. Yüzümü bir çiçeğe gömüp.. Ağlamak gibi isterim.. Derinden bir tren geçer.. Ben ölürsem akşamüstü ölürüm.. Alıp başımı gitmek isterim.. Bir akşam bir kente girerim.. Kayısı ağaçları arasından.. Gidip denize bakarım.. Bir tiyatro seyrederim.. Ben ölürsem akşamüstü ölürüm.. Uzaktan bir bulut geçer.. Karanlık bir çocukluk bulutu.. Gerçeküstücü bir ressam.. Dünyayı değiştirmeye başlar.. Kuş sesleri, haykırışlar.. Denizin ve kırların.. Rengi birbirine karışır.. Sana bir şiir getiririm.. Sözler rüyamdan fışkırır.. Dünya bölümlere ayrılır.. Birinde bir pazar sabahı.. Birinde bir gökyüzü.. Birinde sararmış yapraklar.. Birinde bir adam.. Her şeye yeniden başlar.... Ataol BEHRAMOĞLU.. Ve derim ki... Çiçekleri ezme yavrum.. Çiçek bir yüreğe benzer.. Çiçek ezen insan ezer.. Ve derim ki.. Sakın sen kuş vurma yavrum.. En engin bir kardeşlikte.. Uçar kuşlar gökyüzünde.. Ve derimki.. Gel bir çiçek ol sen yavrum.. KENDİ ÜLKENİN RENGİNDE.. Şu yeryüzü demetinde.. BEN ÖLÜRSEM AKŞAM ÜSTÜ ÖLÜRÜM..

IIIPearLIII Mesaj Gönder Forum Mesajları Forum Başlıkları	3.Oca.2009 Cmt 18:48:03
	fiogf49gjkf0d Bazen o kadar yalnız hissedersin ki kendini,gözyaşların dahi kuru akar gözlerinden..Kirpiklerinden süzülüveremez hafifçe,acıtır,yakar geçtiği yerleri..Hiçbir iz bırakmaz yüzünde varolduğuna dair...Bıraktığı izleri görebilecek kimse olmadığını düşünmekse daha da kurutur onları.. Bazen o kadar yalnız hissedersin ki kendini,bir omuz ararsın başını koyacak...Oysa hiçbir omuz yoktur yakınlarda kendi omuzundan başka..Kafandaki ağırlığı atmaktır tek isteğin,kafanı kendi omuzuna koymaksa daha da yorar boynunu,ve daha da zorlaşır sabah başın dik uyanıvermek... Bazen o kadar yalnız hissedersin ki,bağırmak,haykırmak istersin delicesine...Oysa seni duyabilecek kadar yakın birini hissedebilsen tam o anda,fısıldamak dahi yeterli olurdu birkaç sözcüğü....Ve tam o anda,en takın dahi çığlıklarının ulaşabileceği yerden bile uzakta... Bazen o kadar yalnız hissedersin ki kendini,çıkmak,yürümek istersin şehrin sokaklarında...Hiç düşünmeden,hiç hissetmeden yürümek...Adımlar acı vermeye başlar sayıları çoğaldıkça,rastladığın her yüz yabancıdır çünki..Rastladığın her yüz uzaktır.Yakınından da geçse uzağından da... Bazen o kadar yalnız hissedersin ki kendini,evine,odana sığınırsın ve kalemin seni çağırır olmadık bir saatte...Kelimeler yalnızlığını döker masum kağıtlara ve kağıtlarda dolaşan gözlerin yine ıslanmaya başlar kuru kuru...Sabah olduğunda,yazıları yalnızlıkla birlikte kilitli çekmecelere saklamak vaktidir...Oysa gece yine gelecek,ertesi gece olmasa bile... Bazen o kadar yalnız hissedersin ki kendini.... Bazen o kadar yalnız... Bazen o... Bazen sen... Bazen ben... Bazen.. Hayat, kimi zaman aşılması zor, sarp bir kayalık, Kimi zamansa insanları yutmaya hazır derin bir bataklık, Mutluluklar gecenin rengini çalmış, karanlık Çoğul düşünmek çıkarılmış kalplerden yok olup gitmiş insanlık, Savaşmak çözüm olarak gösterilmiş bütün anlaşmazlıklara, Sevgi, yenik düşmüş paranın vaad ettiği sahte mutluluklara, Her seferinde kandırıldığımızı bilsekte, yine de umut diye sarılmışız yalanlara, Doğruları hapsetmişiz bitmek tükenmek bilmeyen sonsuz yalnızlıklara.......

deprave Mesaj Gönder Forum Mesajları Forum Başlıkları	4.Oca.2009 Pzr 12:17:41
	fiogf49gjkf0d HALA UMUT VAR.. Umudum var , karanlığa gömülmedik , tünelin sonunda ışık parlıyor, görünüyor. Sadece hareket etmek gerekiyor sonuna varmak için. Biraz kımıldamak biraz el ele vermek, biraz ses olmak, az biraz da yürümek gerek. İnanın o ışık fazla uzak değil. uzak olan küçüktür, yakınlaşmak gerek büyüklüğü görmek için. YÜRÜDÜKÇE YAKINLAŞIR MENZİL. Evet sağımız solumuz karanlık görünüyor, öyle bakıyoruz penceremizden; kırmalıyız karaya boyanmış gözlüklerimizi , kırmadan anlayamayız dışarıdaki baharı. Umutlarımız var , umutlar ki bizi hazırlar yarınlara. İnsanın umudu bitmemeli, bitmesi kendinin bitmesi demektir. İnsan yürekten, inançla sarılırsa , birlikteliğin gücünü, birleşen ellerin yumruk olduğunu görür ve karanlığa bir balyoz gibi iner o yumruklar. Gücümüzün heybetini görürsek, insanın kurtuluşunun, gücümüzün bütünlüğünden geçtiğini ,anlarız. Umut var; Bir anne çocuğuna “ koparma o çiçeği yerinde güzelliğiyle kalsın, koparırsan ölür.” Diyorsa, yoldan geçerken buna tanık olmuşsa gözlerimiz… Bir meil alıyorsak “..onurlu insan..”dan yana hiç tanımadığımız adresten… Elini tutup karşıya geçiriyorsa yaşlı insanı birileri Kuyruklarda beklerken haykırıyorsa “ bu ne rezalet!! Adalet!…hak! …” isyanını… Hala Umut Var.. Şairin,O güzel yüreğin dile getirdiği gibi.. Bu yaşlı,yorgun dünya..Gözlerdeki bu kuşku.. Çökmüş,bezgin yüzler..Çevremdeki bu korku.. Hiçbiri söndüremez..İçimdeki umudu.. Anlamlı bir söz duysam,sevgiden aşktan yana.. Nasıl çarparsa kalbim,yine öyle çarpacak.. Nasıl çarparsa bugün,yarın yine çarpacak.. Bu cansız,küskün şehir..Gözlerdeki bu kuşku.. Bu kavga,bu gürültü..Çevremdeki bu korku.. Hiçbiri söndüremez..İçimdeki umudu.. Tertemiz bir yüz görsem,Aydınlık tek bir bakış.. Nasıl çarparsa kalbim,yine öyle çarpacak.. Nasıl çarparsa bugün,yarın yine çarpacak.... Sevdiğim bir dost görsem,Yürekli tek bir insan.. Nasıl çarparsa kalbim,yine öyle çarpacak.. Nasıl çarparsa bugün,yarın yine çarpacak.. Sevda mavidir.. Mavi ise umut.. Sende yüreğini hep mavi tut...

deprave Mesaj Gönder Forum Mesajları Forum Başlıkları	5.Oca.2009 Pzt 14:10:43
	fiogf49gjkf0d fiogf49gjkf0d UMUDUM OLDU GÖZLERİN.. Gözlerinden bir yudum nefes alıp alıp sana yazıyorum yine. Yürek mürekkebiyle yazılmış onca karalamaya inat seni yaşıyorum satırlarımda. Sen ve ben. aynı kentin sabahında aynı güneşle uyanan iki sevdalı. İmkansızlığın içinde, aşkı soluyan iki yürek. Boşver sevdiceğim, Suyla ateşin, geceyle güneşin birbirlerini sevmesi gibi imkansız olsa da aldırma. Yağmuru dilenen kuru toprak gibi her sabah nefesini soluyorum ben. Güneşi bekleyen kuru yaprak gibi akşam kızıllığında seni bekliyorum. Biliyorum hiçbir zaman kapımı çalmayacak ellerin, hiçbir zaman ellerini tuttuğumda avuç içlerim terlemeyecek. Bırak bu dünya bizi hep hasret bıraksın. Kavuşmasın sırtlarımız birbirlerine. Değmesin dudaklarımız dudaklarımıza. Sevgi bu değil mi ? Yokluğunda bile sevmeyi bilmek. Aşkı yücelten bu değil midir ki ? Şehrime yağmur yüklü bulutlar konuk olduğunda ben seni ararım her damlasında. Saçlarımı ıslatan bir yağmur damlası kadar berraktır sevgin... Musluğu açıp avuç içlerime akan suyu delice içerim. Çünkü içtiğim sendin. Kana kana yüreginin deryalarındaki nefesi içtim her defasında. Gözlerim bağlı halde karanlıkta merdiven inerken hep senin sevdana yürür gibi emindim adımlarımdan. Gözlerinin içinde sıcak iklimleri gördüm. Dokunduğum herşey de ellerinin sıcaklığını aradım durdum. Oysa ellerini hiç tutmadım ki !.. Baktığım her noktada gözlerinin derinliğindeki umudu sevdim. İnan gözlerini hiç yakından görmedim ama hep seni yaşadım. Rüzgarın hep senin saçlarına ılık meltem gibi dokunduğunu bildim. Görmeden sevmeyi, dokunmadan hissetmeyi öğrendim. Sen gülümsediğinde gecekondu pencerelerinde çiçekler açar. Her nefes alışında gökyüzünde nice yıldızlar kanatlanır. Yağan yağmur kadar bereketlidir gözyaşların. Engin denizlerin içinde sakladığı berraklık kadar yalındır bakışların. Ve saçların, rüzgar bile kıyamaz saç tellerini savurmaya. Bu hasret mapusluğunda günleri saysam da, bu özlem her gün acılarımı kanatsa da ben seni sevdim. Yüreğinin içinde büyüyen bir çocuk gibi gözlerinde gülümsüyorum hayata. Ben seni gözlerinde biriktirdiğin düşlerle sevdim. Seni sevdiğimden beri gözyaşlarını kelebeklerin sırtında taşıyan bir yürek oldum ben. Gözbebeklerinden süzülen yaşları baharların koynunda kuruyan çiçeklerin köklerine sundum her defasında. Öyle değerli ki gözlerinden süzülen yaşlar, imkanım olsa gözyaşlarınla çicçeklerin yüreklerini yıkardım... Seni sevmek böyle duru böyle yalın bir aşk... Her gece yıldızların sağnağında sana düşlerimi sundum. Bir an hayat yokuşunda yorulsam, kenar köşelerde değil ben senin yüreğinde dinlendim. Reyhan kokulu gecelere inat ben senin kokunla yetindim. Rüzgarın keman çaldığı ve yıldızların nağmelerle bestelere gebe oldugu vakitlerde hep seni düşledim. Sevgini soframdaki ekmek gibi bereket bildim. Ben senin gülen yüzünü sürdüm arsız yaralarıma. Ben senin saclarınla daldım rüyalara... Seni düşündüm zamanın ötesinde. İmkansızlığı sevdim. Gözlerindeki saflığı, gözyaşların duruluğunu ve iki dudağının arasından hayata hediye ettiğin nefesini sevdim... Dilim varken dilsiz olmak ne acı...! Dostum varken,dostuma yüreğimi açamamak... Kalbim Aşkla Dolu... Ama sevdiğim benden bir buruk Bakışı bile esirgiyor.. Benimse gönlüm,düşünceler yurdu oldu.. Yahut şişelerle dolu bir dükkan halini aldı.. Söyle Eyy Sevgili..! Senin gönlün..Taşmıdır...Kayamıdır....!

deprave Mesaj Gönder Forum Mesajları Forum Başlıkları	6.Oca.2009 Sal 13:45:52
	fiogf49gjkf0d Medet bekliyorum vurduğun yerde.. *Oralı olmuyor siyah gözlerin..* *Gönlümü dağlıyor gördüğü yerde..* *Kanıma susamış silah gözlerin..* *Ve DALIYOR GÖZLERİM SİYAH ZAMANLARA..* Hâlâ bir çocuk, hâlâ bir çocuk gibi yaşıyorum içimde… Binlerce sabun köpüğünden balonlarım var avuç içlerimden üflediğim… Yuvarlak yuvarlak içi boş dairecikler uçuşuyor gözlerimin önünden. Ve ben bir ohh çekiyorum bir anlık. Baloncukların savruluşlarına bakıyorum, dağılıyorlar uçuşarak. Tek tek patlayışlarına bakıyorum, bir sevinçle. Birden hüzün basıyor. Hayatımın en sevinçli anlarımdan sonra gelen hüzünlerim, bağdaş kuruyor bir yerlerimde… Bir off çekiyorum… Yazmakla okumak arsındaki farka bakıyorum, bir hüsran… Gelgitlerime bakıyorum, sanki baloncuklar patlıyor içimde. Sevinçle, hüzünler… Ardaşık sokaklarda, kayıp bir adresteki kapı numarasını arıyorum… SIĞINAĞIM SANKİ YERLE BİR EDİLMİŞ. Cep telefonumun soğukluğu avuçlarımda. İçim ürperiyor. Çalmayan zilinde cevapsız aranma var mı diye bakıyorum ekrana. Boş bir grilik, morluk ve açılış notum…”HAYAT KADERE İNAT SENİ YENİDEN YAŞAYACAĞIM” bir soğukluk sarıyor beynimi. Hangi kadere inat? İnat ne kelime, çaresizlik bu bende. Kendi kendime inat, kendime çaresizlik… Boşveremiyorum… DALIYOR GÖZLERİM SİYAH ZAMANLARA. Dolu dolu ben içinde, dolu dolu acı, benle içinde. Dolusunda yalnızlık, dolusunda bir çaresizlik. Eski mesajlara bakıyorum, “bensem eğer, caymak yok hayattan”, diyor. Bensem, ne acı bir kelime, kendimsem gibi bir kararsızlık… Acı bir düşünce girdabı, bensem bu diyorum… Yıllar ötesinden gelen sesler sanki kulaklarımda. “seni çok seviyorum, inan, inan bana”… Kendime inanmıyorum ki, bensem bu derken, eski masaja neden inanayım… Kaç bayram geçti, kaç kez çocuklar bombom şekeri topladı, kaç kez üçbeş kuruşumuzu birleştirdik de simitler aldık, Hangi satırlardaki kararsızlıklar almış başını gitmemiş? Bir yazarın, “dürüst olmak aptallıktır” deyişi geçti gözlerimin önündeki satırlarla “Dostevyeski’nin Budala”sıyla. Dürüst olmak, var gücümüzle yıllarımızı harcadığımız cümle kararlılığı… Dürüst olduk, olduk olabildiğimizce, yaşadık var gücümüzle, SEVDİK DÜRÜSTÇE, düştük kör kuyulara sesimiz çıkmadı, sevdik dürüstçe. Var gücümüzle inandık aşka ve var gücümüzle tutunduk sevgiye… DÜRÜST OLDUK SEVGİDE… Sözümüz bir, hareketimiz bir olduk, birlik yaptık hareketlerimizle düşündüklerimizi… Kaç yazar yapmadı, kaç şair yazmadı dürüst sevgiyi, kaç yazan ağlamadı? Dürüst olduk hayata, kaç yazan olamadı, var mı böyle bir şey… Sevgi bu, sevildikçe istedi, sevdikçe verdik, dürüst olduk… Bu hayat benim sevgimle hayat oldu, bu hayat benim sevilmemle hayat oldu, sevildiğimi anlayarak kırk yıl geçti, ve, ben dürüst kaldım sevgide, bel ki de, öyle zannettim. Peki, Neden ağlıyorum, peki, neden ağlanılıyor? SEN DEĞİL MİSİN, AZ BİRAZ, BİRAZ DAHA CESARETİN OLSAYDI DİYEN? Olduk da ne oldu, dürüst olduk. Nereye kadar, bir bilsem… Ki, bugün göğsümü gere gere dürüst oldum, biraz daha cesaretli oldum, peki, neden ağlıyorum, neden ben, benden gidiyorum? BELKİ DE İÇSELLİKLE GÖSTERİŞ SAVAŞI BU ÇIKMAZ… Gösteriş, bir gölge savaşı değil mi, dürüstlük savaşında… Kime göre dürüst olmak, BEN DOĞRULARDAYSAM KENDİME GÖRE DÜRÜST OLDUM… Bunun adına “Dostevyeski’nin” dediğine göre budalalıksa, BEN APTALLIĞI YEĞLERİM… Bu, benim görüş ve düşüncem, bu düşünceye yazılacak binlerce ve binlerce görüş vardır elbette. Ama, benim düşünceme göre yaşam buysa, bana göre söylenecek tek şey var. BEN AŞKA DÜRÜST OLDUM… BU AŞKI, BU ŞARTLARDA KALMAKLA, BU AŞKI YAŞAMALIYIM, KAÇIŞ YOK… BU AŞKI BEN YAŞAMAYA MECBURUM, KAÇIŞ YOK, DÖNÜŞ YOK DEDİM… VE, YAŞADIĞINI ZANNETTİ, KOCA BİR YÜREK BU, KOCAMAN KAHKAHALARI VARDI… Birkaç gün, birkaç zaman, gülerek kahkahalarla geçmişse eğer, o da yetti bu “Koca Yüreğe”… SONSUZA KADAR GİDECEK DEĞİLDİ YA, DÜRÜSTLÜK, BU AŞKTA… Ezik yıllar, dökük yıllar, yoklukla, varlık arasında geçen, KAYIP YILLAR… Bir masumluk, bir karanlık geçmiş ve, bir ezilmiş ruh, bir kayboluş, bir de var oluşum savaşı, çakırkeyf bir başla, hayat dönerken, bir dönüş bu boş kulvarlara… Yıllar ezilmiş, taban altlarında, bütün sokak lambaları sönük, bir kaçış bu Otabanlara… Kumdaki izler yok olmuş belki de, bütün duvarlardaki isimlerimiz kazınmış, bir gölge gibi ruh arayışlarda, nerdeyim, neresi bu sahil karanlığı… Yakamozlara bak diyor bir ses, sus ve düşünme, dinle, ben gibi dinle, ve konuşmak istiyorum seninle, bu karanlığın sesi, buğulu, çatallı, biraz da, ağlamaklı… KOCAMAN KAHKAHALARIN, BANA BENDEN FAZLA GÜVENİN VARDI DİYOR. YARIN DİYORUM, YARINLAR BELKİ, BELKİ…. KAPANIYORUM KENDİME, KİMSESİZLİĞİME, SENSİZLİĞİME…. YALNIZLIĞIMA. Senden gelen bir kargaşa, benden giden bir ben, yokluğa alışan bir beden, EZİK YILLARA ULAŞAN BİR HAYAT BU… Neylesin yollar, çukurlar, kör bir bakış bu zamana, unutmak istenen, acı hayata… Görmek istemeyen bir göz bu, Aklı sende olan, bir baş bu karanlıkta. Kör bir dalış bu çukurlara, sana kurban, HAYATA KARA BİR KURBAN BU… Geldim işte yanına, geldim işte yokluğunun yanına, ne vereceksen ver, BİR CANINA KURBAN BU CAN… EYY YAR… BEN SENİ İLK GÖRDÜĞÜM ESKİ HALİNLE SEVDİM, durdum durdum kaldım, yine de, peşine geldim, eyy yar… Bitmiyor bu gece, sen gelmiyorsun. Tan ulaşılamayacak kadar uzak, ve sen, erişilmek istemediğim kadar yakınsın bana, ezik yıllarla… BİR İNSANLIĞIMIZ VARDI, İNSAN YÜZÜNE BAKACAK, BARİ ONU VER BE YARİM… Bedenimi al, ruhumu ver bana, be yarim… Siyah gözlerin.. Uzak bir şehrin hikayesi olur.. Dillere düşer kömür karası rengi.. İklim,iklim yağar düşlerime..Islatır beni suskunluğu.. Eyy sevgili..Seni siyah gözlerin..! Aşkımın kıyısı olur..Uzanır mavi denizin en koyu rengine.. Ve senin güzel yüzün.. Sabahı utandırır..Parlak mehtabı şaşırtır.. Senin yüzün.. Benim cennetimdir..

deprave Mesaj Gönder Forum Mesajları Forum Başlıkları	7.Oca.2009 Çar 12:04:27
	fiogf49gjkf0d Aşkta tıpkı elif gibidir.. Bismide gizlidir.. Ama okunmaz.. O olmadan da besmele sese gelmez.. O herşeyin içindedir..Hiç bir şeyde görünmez.. Ey aşkın binbir başlı vav hali.. Ey sonsuz kavram.. Gaflet vaktinde.. Gel gönlümün üstüne.. Usta bir hattatım ben.. Aşkı çizerim mekânlara.. Aşk sığmaz ki bu ummana.. Vav olur gözlerimiz.. Bürünürüz canlara.. Bir seyyah gibi.. Gelip göçen, göçüp giden.. Bu mekândan mekân’a.. Demem o ki! Tarifini yapamam ben imkâna.. Bir hattatım.. Zamana vav çizmekteyim.. Hilalin dolunaya.. Dolunayın hilale dönüştüğü zamana.... Ve mahlukat.. Nefes nefes aşk çekerken Mevla’ya.. Üstümde aşk kokusu var.. Yaşadıkça beni yontar.. Ve benzetir insana.. Elimde vav.. Gönlümde vav.. Gözümde vav.. Dem dem vav kesilirim.. Beni insan yapana.. Ey kalbimden geçeni bilen Allah’ım.. “Kulum” de kâfi bana.. İster nârına garket İster nuruna.. Elif gibi yalnızım.. Ne esrem var,Ne ötrem.. Ne beni durduran bir cezmim.. Ne de bana ben katan bir,şeddem var.. Ne elimi tutan bir harf.. Ne anlam katan bir harekem.. Kalakaldım sayfalar ortasında.. İşte ben gibi,sen gibi.. Bir okuyan bekledim.. Bir hıfzeden belki.. Gölgesini istedim bir dostun med gibi.. SIZIM ELİF SIZISI..